Το Ευαγγέλιο και ο Απόστολος της Κυριακής 25 Νοεμβρίου 2018 : ο πλούσιος νεανίσκος

Στό δρόμο γιά τήν τελειότητα

 

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 25 Νοεμβρίου 2018, ιγ’ Λουκᾶ (Λουκ. ιη΄ 18-27)

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἄνθρωπός τις προσῆλθε τῷ ᾿Ιησοῦ λέγων· διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· τί με λέγεις ἀγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός. τὰς ἐντολὰς οἶδας· μὴ μοιχεύσῃς, μὴ φονεύσῃς, μὴ κλέψῃς, μὴ ψευδομαρτυρήσῃς, τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου. ὁ δὲ εἶπε· ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου. ἀκούσας δὲ ταῦτα ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ἔτι ἕν σοι λείπει· πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καὶ διάδος πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανῷ, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι. ὁ δὲ ἀκούσας ταῦτα περίλυπος ἐγένετο·
ἦν γὰρ πλούσιος σφόδρα. ἰδὼν δὲ αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς περίλυπον γενόμενον εἶπε· πῶς δυσκόλως οἱ τὰ χρήματα ἔχοντες εἰσελεύσονται εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ! εὐκοπώτερον γάρ ἐστι κάμηλον διὰ τρυμαλιᾶς ραφίδος εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν. εἶπον δὲ οἱ ἀκούσαντες· καὶ τίς δύναται σωθῆναι; ὁ δὲ εἶπε· τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀν­­θρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν.

«Ἔτι ἕν σοι λείπει»

Δὲν εἶχε εὐτυχὴ κατάληξη ἡ συνάντηση τοῦ πλούσιου ἐκείνου νεανίσκου μὲ τὸν Κύριο, τὴν ὁποία μᾶς περιγράφει τὸ σημερινὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο. Ἔφυγε λυπημένος ὁ νέος ὅταν ὁ Κύριος τοῦ ζήτησε νὰ ἀποχωριστεῖ αὐτὸ τὸ ἕνα ποὺ κρατοῦσε αἰχμάλωτη τὴν ψυχή του: τὸ χρῆμα.

Γιατί ὅμως νὰ συμβεῖ ἔτσι; Γιατί ὁ Κύριος νὰ μὴ δεχθεῖ κοντά του τὸν πλούσιο νέο, ἔστω μὲ αὐτὴν τὴν ἀδυναμία ποὺ εἶχε στὸν πλοῦτο; Μὰ ὁ Κύριος δὲν θέλει οἱ μαθητές του νὰ Τὸν ἀκολου­θοῦν μὲ ἐπιπολαιότητα ἀλλὰ μὲ σταθερότητα καὶ ἀπόφαση θυσίας. Θέλει νὰ ἀγωνίζονται, ὥστε νὰ μὴν ὑστεροῦν σὲ τίποτε. Νὰ γίνονται τέλειοι! Αὐ­τὸς εἶναι ὁ τελικὸς στόχος γιὰ κάθε χριστιανό.

Ἂς δοῦμε λοιπὸν πῶς κι ἐμεῖς μπο­ροῦ­με νὰ ἐπιτύχουμε αὐτὴν τὴν τελειότητα.

1. Μὲ αὐτογνωσία καὶ ἀγώνα

Πρῶτον, ὀφείλουμε νὰ ἀποκτήσουμε καλὴ γνώση τοῦ ἑαυτοῦ μας. Νὰ ἀνακρίνουμε τὴ ζωή μας καὶ νὰ βαθμολογήσουμε τὴ σχέση μας μὲ τὸν Κύριο ­Ἰησοῦ Χριστό. 

Ὁ πλούσιος νέος τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου νόμιζε ὅτι εἶναι κα­λὸς ἐπειδὴ τηροῦσε τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ. Ὅπως ἀποδείχθηκε ὅμως, ἡ θρησκευτικότητά του ἦταν μᾶλλον τυπικὴ καὶ ἐξωτερική. Νόμιζε ὅτι ἡ σχέση του μὲ τὸν Θεὸ καθορίζεται ἀπὸ ἕνα ­σύνολο καλῶν πράξεων. 

Ἀπέφευγε τὶς σοβαρὲς ­παραβάσεις τοῦ νόμου καὶ περίμενε νὰ μάθει ἂν χρειάζεται καὶ κάτι ἄλλο νὰ κάνει γιὰ νὰ εἶναι τελείως ἐντάξει. Γι’ αὐτὸ καὶ ρώτησε «τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;»· δηλαδή: Τί πρέπει νὰ κάνω γιὰ νὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνια ζωή;

Τὸ ἴδιο λάθος ἐπαναλαμβάνουν πολλοὶ ἄνθρωποι ­σήμερα. Σκέπτονται μὲ ἀφέλεια: «Ἐγὼ δὲν ἔχω σκοτώσει κανένα, δὲν κλέβω, δὲν λέω ψέματα, δὲν ἔχω βλάψει κανένα ἄνθρωπο. Τί χρειάζεται λοιπὸν νὰ ἐξομολογηθῶ;». 

Τὰ πράγματα ὅμως δὲν εἶναι ἔτσι. Κάθε ἄνθρωπος, ἂν ἐρευνήσει βαθιὰ μέσα στὴν ψυχή του, θὰ ἀνακαλύψει πολλὰ ἀγκάθια ποὺ οὐσιαστικὰ τὸν κρατοῦν μακριὰ ἀπὸ τὸν ἅγιο Θεό. Ἀγκάθια ποὺ ἂν δὲν τὰ ξεριζώσει, μεγαλώνουν λίγο-λίγο καὶ καταπνίγουν κάθε καλὸ σπόρο, κάθε καλὴ διάθεση καὶ προσπάθεια.

Ἂς κάνει λοιπὸν ὁ καθένας μας τὴν αὐτοκριτική του μὲ εἰλικρίνεια καὶ εἰς βάθος. Ὄχι ἐπιφανειακά. Ὄχι μόνο τί κάνουμε, ἀλλὰ καὶ τὸ τί σκεπτόμαστε, τί ἐπιθυμοῦμε. Ἂς ἐξετάζουμε σὲ κάθε μας ἐνέργεια ἂν εἶναι καθαρὰ τὰ κίνητρά μας. Μήπως αὐτὸ ποὺ ἔκανα κρύβει κάποια ζήλεια ἢ θυμό; Μήπως ἔχω μεγάλη ἰδέα γιὰ τὸν ἑαυτό μου; Μήπως ἐσωτερικὰ κατακρίνω ἢ ἀδικῶ τοὺς ἄλ­λους;

Ἔτσι θὰ ἐντοπίσουμε ὅτι ὄχι μόνο «ἓν» ἀλλὰ πολλά, πάρα πολλὰ μᾶς λεί­πουν γιὰ νὰ εἴμαστε τέτοιοι ποὺ μᾶς θέλει ὁ Θεός. Καὶ ἑπομένως θὰ πρέπει νὰ ἀγωνιστοῦμε, ὥστε νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὶς πολλὲς ἀδυναμίες καὶ τὰ πάθη μας. Καὶ μάλιστα νὰ ἀγωνιστοῦμε πολύ, διότι τὸ κακὸ εἶναι ριζωμένο βαθιὰ μέσα μας καὶ μᾶς κρατάει ὑποδουλωμένους, μᾶς χωρίζει ἀπὸ τὸν Χριστό.

2. Μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ

Ὑπάρχει ὅμως καὶ ἕνα δεύτερο ἀπαραίτητο στοιχεῖο, γιὰ νὰ γίνουμε ­τέλειοι καὶ πιστοὶ μαθητές του: ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ. Ὁ δρόμος τῆς χριστιανικῆς ζω­ῆς, ὁ δρόμος γιὰ τὴν τελειότητα δὲν εἶ­ναι εὔκολος. Ἀπαιτεῖ θυσίες καὶ αὐταπάρνηση. 

Γιὰ τὸν πλούσιο ὁ Κύριος εἶπε ὅτι εἶναι εὐκολότερο νὰ περάσει μία καμήλα ἀπὸ τὴ μικρὴ τρύπα ποὺ ἀνοίγει ἡ βελόνα παρὰ νὰ εἰσέλθει ὁ πλούσιος στὴ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Κι ὅταν οἱ μαθητὲς ρώτησαν μὲ ἔκπληξη «τότε λοιπὸν ποιὸς μπορεῖ νὰ σωθεῖ;», ὁ Κύριος ἀπάντησε: 

«Τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν». Δηλαδή: Ἐ­­­κεῖνα ποὺ εἶναι ἀδύνατον νὰ γίνουν μὲ τὶς ἀσθενικὲς δυνάμεις τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι κατορθωτὰ μὲ τὴ χάρη καὶ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ.

Κι ἐμεῖς λοιπὸν ἂς καταφεύγουμε στὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ μὲ τὴν προσευχή μας καὶ τὴ συμμετοχή μας στὰ ἱερὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας. Εἰδικὰ στὸ Μυστήριο τῆς ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως ἔχουμε τὴν εὐκαιρία νὰ ἐκδηλώσουμε τὴν εἰλικρινή μας μετάνοια καὶ νὰ καταθέσουμε στὸν Κύριο ὅ,τι ­νομίζουμε ὅτι στέκεται πρόσκομμα στὸ δρόμο γιὰ νὰ Τὸν ἀκολουθήσουμε. 

Νὰ Τοῦ ἐμπιστευθοῦμε τὶς ἀδυναμίες μας καὶ μὲ τὶς εὐχὲς καὶ συμβουλὲς τοῦ πνευματικοῦ μας καὶ μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ νὰ συνεχίσουμε τὸν πνευματικό μας ἀγώνα. Τὸν ἀγώνα γιὰ τὴν τελειότητα.

❁ ❁ ❁

«Ἔτι ἕν σοι λείπει», μᾶς λέει ὁ ­Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Μπορεῖ νὰ εἶσαι κα­λὸς ἄνθρωπος, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν ἀρκεῖ. Ὁ Κύριος δὲν μᾶς θέλει ἁπλῶς «καλοὺς ἀνθρώπους» ἀλλὰ πιστοὺς καὶ ἀφοσιωμένους μαθητές του. Θέλει νὰ γίνουμε τέλειοι, διότι αὐτὲς εἶναι οἱ προδιαγραφὲς ποὺ μᾶς ἔδωσε, ὅταν μᾶς δημιούργησε. 

Μᾶς ἔπλασε «κατ’ εἰκόνα» καὶ «καθ’ ὁμοίωσίν» του. Ἔχουμε λοι­πὸν τὴ δυνατότητα γιὰ πολὺ περισσότερα. Ἔχουμε τὶς προϋποθέσεις ν’ ἀνεβοῦμε ψηλότερα. Ἀρκεῖ νὰ ἀνακαλύψουμε αὐτὸ τὸ «ἓν» ποὺ μᾶς χωρίζει ἀπὸ κοντά του καὶ νὰ τὸ ξεπεράσουμε μὲ τὴ χάρη καὶ τὴ βοήθειά του. Τότε θὰ εἴμαστε ἄξιοι μαθητές του!

Ἁγία Αἰκατερίνα: Ἀκτινοβολοῦσε τόν Χριστό!

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 25 Νοεμβρίου 2018: τῆς Ἁγίας (Γαλ. γ΄ 23 – δ΄ 5)

Αδελφοί, πρὸ τοῦ ἐλθεῖν τὴν πίστιν ὑπὸ νόμον ἐφρουρούμεθα συγκεκλεισμένοι εἰς τὴν μέλλουσαν πίστιν ἀποκαλυφθῆναι. ὥστε ὁ νόμος παιδαγωγὸς ἡμῶν γέγονεν εἰς Χριστόν, ἵνα ἐκ πίστεως δικαιωθῶμεν· ἐλθούσης δὲ τῆς πίστεως οὐκέτι ὑπὸ παιδαγωγόν ἐσμεν. πάντες γὰρ υἱοὶ Θεοῦ ἐστε διὰ τῆς πίστεως ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ· ὅσοι γὰρ εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε. οὐκ ἔνι ᾿Ιουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ. εἰ δὲ ὑμεῖς Χριστοῦ, ἄρα τοῦ ᾿Αβραὰμ σπέρμα ἐστὲ καὶ κατ᾿ ἐπαγγελίαν κληρονόμοι. Λέγω δέ, ἐφ᾿ ὅσον χρόνον ὁ κληρονόμος νήπιός ἐστιν, οὐδὲν διαφέρει δούλου, κύριος πάντων ὤν, ἀλλὰ ὑπὸ ἐπιτρόπους ἐστὶ καὶ οἰκονόμους ἄχρι τῆς προθεσμίας τοῦ πατρός. οὕτω καὶ ἡμεῖς, ὅτε ἦμεν νήπιοι, ὑπὸ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου ἦμεν δεδουλωμένοι· ὅτε δὲ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, ἵνα τοὺς ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν.

«Ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε»

Τιμοῦμε σήμερα ἕνα ἀστέρι τοῦ νοητοῦ οὐρανοῦ μὲ λάμψη ἐκτυφλωτική, μιὰ ἀτίμητη διαμαντόπετρα ποὺ κοσμεῖ τὴν πορφύρα τῆς Ἐκκλησίας. Σήμερα γιορτάζει ἡ ἁγία μεγαλομάρτυς Αἰκατερίνα, «ἡ πάνσοφος καὶ νύμφη τοῦ Χριστοῦ». 

Τὸ σημερινὸ Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα εἶναι πρὸς τιμήν της. Ἀκούσαμε σ᾿ αὐτὸ μεταξὺ τῶν ἄλλων ὅτι ὅσοι βαπτισθήκαμε μὲ πίστη στὸν Κύριο ὡς Σωτήρα μας, ἐνδυθήκαμε τὸν Χριστό.

Ἂς μελετήσουμε λοιπὸν αὐτὴν τὴν ἀ­λήθεια. Ἂς δοῦμε πῶς αὐτὴ φανερώθηκε στὴν ἁγία Αἰκατερίνα, καὶ τί σημαίνει γιὰ τὴ ζωή μας.

1. «Νά ποὺ λάμπει ὁλόκληρη!»

Ἡ ἁγία Αἰκατερίνα ἦταν μία εὐ­γενὴς πλούσια νέα, προικισμένη μὲ σπάνια χαρίσματα: ἐξαιρετικὸ κάλλος, ἀσυνήθιστη εὐφυΐα καὶ μεγάλη μόρφωση, ἰδιαίτερα ἐντυπωσιακὴ γιὰ τὸ νεαρὸ τῆς ἡλικίας της – 18 μόλις ἐτῶν! Ἦταν τότε σὲ ἡλικία γάμου. Ἀναζητοῦσε νέο ἰσάξιο μὲ ἐκείνη.

Ὅμως μὲ τὴ βοήθεια ἑνὸς ἀσκητῆ βρῆκε τὸν Νυμφίο Χριστό, ἀσυγκρίτως ἀνώτερο ἀπὸ κάθε ἄλλον ἄνθρωπο ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν ἐκλεκτὴ κόρη. Ἡ Αἰκατερίνα μάλιστα εἶδε σὲ ὅραμα τὴν Θεοτόκο καὶ τὸν Κύριο, ὁ Ὁποῖος τὴν ἀποστρεφόταν γιὰ τὴν ἀσχήμια τῆς ψυχῆς της. 

Μετὰ ὅμως ἀπὸ τὴν Κατήχηση καὶ τὴ συνειδητὴ προσέλευσή της στὸ ἅγιο Βάπτισμα, σὲ παρόμοιο ὅραμα εἶπε ὁ Κύριος γιὰ ἐκείνη: «Νά ποὺ λάμπει ὁλόκληρη, ὄμορφη, πλούσια καὶ ἀληθινὰ σοφή· τώρα τὴ δέχομαι ὡς πάν­αγνη νύμφη μου».

Ἡ Αἰκατερίνα ἀγάπησε τὸν Χριστὸ μὲ ὅλες τὶς δυνάμεις της. Ὁμολόγησε τὴν πίστη της μὲ παρρησία ἐνώπιον τοῦ αὐτοκράτορα Μαξιμίνου, κατετρόπωσε σὲ δημόσια συζήτηση 50¹ ρήτορες, ἀπὸ τοὺς πιὸ ἱκανοὺς ὁλόκληρης τῆς αὐτοκρατορίας, ἑλκύοντάς τους μάλιστα στὴν πίστη, καὶ τέλος, ἔπειτα ἀπὸ φρικτὰ βασανιστήρια, μαρτύρησε μὲ ἀποκεφαλισμό.

Ἡ ἁγία Αἰκατερίνα ἐνδύθηκε τὸν Χρι­στὸ μὲ τὸ ἅγιο Βάπτισμα. Καὶ κατόπιν φύλαξε ἀμόλυντο τὸν χιτώνα τοῦ Βαπτίσματος. Ὄχι ἁπλῶς δὲν ἀπώλεσε τὴν Χάρι ποὺ εἶχε λάβει κατὰ τὸ Μυστήριο, ἀλλὰ καὶ τὴν πολλαπλασίασε. 

Μὲ τὴν προσεκτικὴ ζωή της καὶ τὸν ἔντονο ἀγώνα της κατόρθωσε πολὺ σύντομα νὰ φθάσει σὲ μέτρα πνευματικῆς τελειό­τητος. Ἡ ὕπαρξή της ὅλη πλέον ἀκτινοβολοῦσε τὸν Χριστό, τὶς ἀρετὲς καὶ τὸ πνευματικὸ κάλλος Του. Ἡ ζωή της ὅλη ἦταν ὁ Χριστός. Γι᾿ αὐτὸ καὶ δὲν ἐδίστασε στὸ μαρτύριο. Ἔσπευσε στὸν οὐράνιο Νυμφίο της.

2. Εὐγνωμοσύνη καὶ αὐταπάρνηση

Καὶ ἐμεῖς λάβαμε τὴν Χάρι τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος, καὶ ἐμεῖς ἐνδυθήκαμε τὸν Χριστὸ κατὰ τὴ βάπτισή μας. Δὲν Τὸν ἐνδυθήκαμε ὡς ἕνα ἁπλὸ ἔνδυμα, ἐξηγεῖ ὁ Μέγας Φώτιος, ἀλλὰ ἡ καρδιά μας πλημμύρισε ἀπὸ φῶς, καὶ ἡ προσωπικότητά μας ἀπὸ τὴν ἀνακαινιστικὴ Χάρι Του².

Μὲ τὸ ἅγιο Βάπτισμα ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μᾶς ἅρπαξε ἀπὸ τὰ νύχια τοῦ διαβόλου, μᾶς γλύτωσε ἀπὸ τὴν ἄβυσσο τῆς αἰώνιας ἀπώλειας! Ἀποκατέστησε τὴ διεστραμμένη ἀπὸ τὸ κακὸ ὕπαρξή μας στὸ πρωτόκτιστο κάλλος! 

Εἴμαστε πλέον φωτόμορφα παιδιὰ τοῦ Θεοῦ, μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, ὑποψήφιοι κληρονόμοι τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν! Ἔχουμε τὴ δύναμη νὰ νικήσουμε κατὰ κράτος τὴν ἁμαρτία, νὰ γίνουμε ἅγιοι, θεοὶ κατὰ χάριν! Τί σπουδαῖο δῶρο μᾶς χάρισε ὁ Κύριος! Ἡ καρδιὰ καὶ τὰ χείλη μας ἂς ξεχειλίζουν ἀπὸ εὐγνώμονα δοξολογία!

Ἡ ἁγία Αἰκατερίνα, ὅπως καὶ ὅλοι οἱ Ἅγιοι, μὲ τὴ ζωὴ καὶ τὶς ἐπιδόσεις της μᾶς ἀποκαλύπτει τί ἀσύλληπτη δωρεὰ εἶναι τὸ ἅγιο Βάπτισμα, ἀλλὰ καὶ τί δυνατότητες δίνει αὐτὸ στὸν κάθε πιστό. Ἦταν καὶ ἐκείνη ἄνθρωπος ὅπως ἐμεῖς, μὲ σάρκα καὶ ὀστά. Ἔνιωσε τὴν ἀποστροφὴ τοῦ Κυρίου γιὰ τὰ ἐλαττώματά της. Ἔλαβε τὶς ἀποφάσεις της. Καὶ ἀρίστευσε μὲ τὴν Χάρι τοῦ Θεοῦ.

Ἡ ζωή της εἶναι σωτήριος ἔλεγχος τῆς ἀμέλειάς μας. Ἂς σταματήσουμε νὰ λέμε, «Δὲν μπορῶ νὰ νικήσω αὐτὸ τὸ πάθος»· ἤ, «ὁ κόσμος ἀσκεῖ ἀκατανίκητη ἕλξη ἐπάνω μου»· ἤ, «δὲν εἶμαι ἅγιος». Δὲν εἴμαστε ἅγιοι; Νὰ γίνουμε! Τὸ ὀφείλουμε, τὸ μποροῦμε. Ἂς πάρουμε στὰ σοβαρὰ τὸ ζήτημα τῆς σωτηρίας μας, ἂς βαδίσουμε τὴν ὁδὸ τῆς αὐταπαρνήσεως καὶ τοῦ ἁγιασμοῦ, ὅπως ἡ Ἁγία.

***

Ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοὶ ἐνδυθήκαμε τὸν Χριστὸ τὴ μεγάλη ἐκείνη ἡμέρα τῆς ζωῆς μας, τὴν ἡμέρα τῆς Βαπτίσεώς μας. Βγήκαμε ἀπὸ τὴν ἁγία Κολυμβήθρα ὁλοφώτεινοι, λουσμένοι στὴν ἀ­νακαινιστικὴ Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος! 

Καὶ ἂν κάποιος ἔπειτα δὲν πρόσεξε καὶ ἄνοιξε τὴν καρδιά του στὴν ἁμαρτία, ἡ σφραγίδα τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος δὲν ἔχει χαθεῖ. Εἶναι θαμμένη κάτω ἀπὸ τὸν βόρβορο τῶν ἁμαρτιῶν του, καὶ εἶναι δυνατὸν διὰ τοῦ ἱεροῦ Μυστηρίου τῆς Μετανοίας νὰ ξαναλάμψει στὴν πρώτη ὡραιότητά της. 

Εἶναι δυνατόν! Καὶ μὲ τὶς πρεσβεῖες τῆς ἁγίας Αἰκατερίνης θὰ ξαναενδυθοῦμε τὸν Χριστό, θὰ μιμηθοῦμε κατὰ τὶς δυνάμεις μας τὸ παράδειγμά της. Δὲν μᾶς χωρίζουν ἀπὸ αὐτὸ 17 αἰῶνες, ἀλλὰ μόνο μία λέξη: ἡ ἀπόφαση.

1. «Σύμφωνα μὲ τὸ ἀρχαῖο Μαρτύριον. Ὁ ἅγιος Συμεὼν ὁ Μεταφραστὴς καὶ τὰ Συναξάρια ἀναφέρουν 150 ρήτορες» (Νέος Συναξαριστής [Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου ἱερομον.], τόμ. 3ος: Νοέμβριος, ἐκδ. Ἴνδικτος, Ἀθήνα 2004, σελ. 274, ὑποσημ. 3).
2. Στό: Παν. Ν. Τρεμπέλα, Ὑπόμνημα εἰς τὰς Ἐπιστολὰς τῆς Καινῆς Διαθήκης, τόμ. δεύτερος: Ἐπιστολαί: Πρὸς Γαλάτας – Πρὸς Φιλήμονα, ἔκδ. «Ὁ Σωτήρ», Ἀθῆναι, Ἰούλιος 19934, σελ. 47α.

ο Σωτήρ

Πηγή:https://antexoume.wordpress.com/

«Πᾶνος»