– Γέροντα, μᾶς ρώτησε κάποιο ἀνδρόγυνο, ποὺ ἔχουν καὶ οἱ δύο στίγμα μεσογειακῆς ἀναιμίας, ἂν πρέπη νὰ κάνουν παιδιά. Τοὺς εἴπαμε νὰ ρωτήσουν τὸν Πνευματικό τους.
– Οἱ Πνευματικοὶ δὲν μποροῦν νὰ ποῦν σ᾿ αὐτὰ τὰ ἀνδρόγυνα νὰ μὴν κάνουν παιδιά. Πρέπει νὰ τοὺς καλλιεργήσουν τὸ φιλότιμο, ὥστε νὰ κάνουν ἕναν ἀγώνα νὰ ἐγκρατεύωνται, καὶ μὲ διάκριση νὰ τοὺς οἰκονομοῦν.
– Γέροντα, εἶναι ἀνδρόγυνα πού, ἐνῶ ζοῦν πολὺ πνευματικὰ καὶ θέλουν νὰ ἀποκτήσουν παιδιά, δὲν μποροῦν.
– Ὁ Θεὸς σὲ πολλοὺς δὲν δίνει παιδιά, γιὰ νὰ ἀγαπήσουν τὰ παιδιὰ ὅλου τοῦ κόσμου σὰν δικά τους καὶ νὰ βοηθήσουν γιὰ τὴν πνευματική τους ἀναγέννηση. Κάποιος δὲν εἶχε παιδιά, ἀλλά, ὅταν ἔβγαινε ἀπὸ τὸ σπίτι του, ὅλα τὰ παιδιὰ τῆς γειτονιᾶς ἔτρεχαν κοντά του καὶ τὸν περιτριγύριζαν μὲ πολλὴ ἀγάπη. Δὲν τὸν ἄφηναν νὰ πάη στὴν δουλειά του.
Βλέπετε, ὁ Θεὸς δὲν τοῦ ἔδωσε δικά του παιδιά, ἀλλὰ τοῦ χάρισε τὴν εὐλογία νὰ τὸν ἀγαποῦν σὰν πατέρα ὅλα τὰ παιδιὰ τῆς γειτονιᾶς του καὶ μὲ τὸν τρόπο του νὰ τὰ βοηθάη πνευματικά. Τὰ κρίματα τοῦ Θεοῦ εἶναι ἄβυσσος.
Ἄλλοτε πάλι ὁ Θεὸς δὲν δίνει παιδιά, γιὰ νὰ βολεύεται καὶ κανένα ὀρφανό. Εἶχα γνωρίσει κάποτε ἕναν καλὸ Χριστιανό, ποὺ ἐξασκοῦσε τὸ ἐπάγγελμα τοῦ δικηγόρου.
Ὅταν πέρασα μιὰ φορὰ ἀπὸ τὴν πόλη ποὺ ἔμενε, τὸν ἐπισκέφτηκα καὶ ἡ πολλὴ καλωσύνη του μὲ ἔκαμψε νὰ παραμείνω καὶ νὰ φιλοξενηθῶ μιὰ μέρα στὸ σπίτι του. Γνώρισα καὶ τὴν σύζυγό του ποὺ τοῦ ἔμοιαζε καὶ αὐτὴ στὶς ἀρετές. Καὶ ἀπὸ μὲν τὴν σύζυγο ἔμαθα γιὰ τὴν πνευματικὴ ζωὴ τοῦ συζύγου, ἀπὸ δὲ τὸν σύζυγο γιὰ τὴν πνευματικὴ κατάσταση τῆς συζύγου. Ἀργότερα ἔμαθα γι᾿ αὐτοὺς καὶ ἀπὸ πολλοὺς Χριστιανοὺς ποὺ τοὺς γνώριζαν καὶ τοὺς εἶχαν εὐεργετήσει.
Ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς τοῦ Θεοῦ ἐξασκοῦσε τίμια τὸ ἐπάγγελμα τοῦ δικηγόρου. Ἐὰν ἔβλεπε ὅτι κάποιος ἦταν ἀπατεώνας, ὄχι μόνο δὲν ἀναλάμβανε τὴν ὑπόθεση, ἀλλὰ καὶ τὸν ἤλεγχε αὐστηρά, γιὰ νὰ συνέλθη. Ἐὰν ἔβλεπε ἔνοχο, ἀλλὰ μετανοιωμένο, προσπαθοῦσε νὰ συμβιβάση κάπως τὰ πράγματα ἢ νὰ ἐλαττωθῆ ἡ ποινή. Ἐὰν ἔβλεπε φτωχὸ ἀδικημένο, δὲν ἔπαιρνε καθόλου χρήματα καὶ προσπαθοῦσε στὴν δίκη νὰ δικαιωθῆ.
Ζοῦσε πολὺ ἁπλά, καὶ ἔτσι τὰ λίγα χρήματα ποὺ ἔβγαζε τοῦ ἔφθαναν, ἀκόμη καὶ γιὰ νὰ βοηθάη φτωχὲς οἰκογένειες. Τὸ σπίτι τοῦ πιστοῦ δικηγόρου ἦταν μιὰ πραγματικὴ πνευματικὴ ὄαση μέσα στὴν Σαχάρα τῆς πόλεως. Ἐκεῖ μαζεύονταν ἄνθρωποι πονεμένοι, φτωχοί, ἄνεργοι, μὲ οἰκογενειακὰ προβλήματα, στοὺς ὁποίους συμπαραστεκόταν σὰν καλὸς πατέρας.
Εἶχε καὶ γνωστοὺς σὲ διάφορες θέσεις καί, ὅποιον ἔπαιρνε τηλέφωνο, γιὰ νὰ ἐξυπηρετήση κάποιον γιὰ καμμιὰ δουλειά, γιὰ ἀρρώστιες κ.λπ., κανεὶς δὲν τοῦ ἔλεγε "ὄχι", γιατὶ ὅλοι τὸν ἀγαποῦσαν καὶ τὸν ἐκτιμοῦσαν.
Μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ἐργαζόταν καὶ ἡ γυναίκα του. Βοηθοῦσε φτωχὰ παιδιὰ ἢ νέους ποὺ εἶχαν δυσκολίες στὶς σπουδές τους. Σὰν μάνα τὴν εἶχαν. Κάποια στιγμὴ ὅμως μοῦ ἐξέφρασε ἕνα παράπονο.
«Ὅταν παντρεύτηκα, Πάτερ, μοῦ εἶπε, ἀμέσως παραιτήθηκα ἀπὸ καθηγήτρια, γιατὶ εἶπα νὰ γίνω μιὰ καλὴ μητέρα. Ζητοῦσα ἀπὸ τὸν Χριστὸ νὰ μοῦ δώση ἀκόμη καὶ εἴκοσι παιδιά, ἀλλὰ δυστυχῶς οὔτε ἕνα δὲν μοῦ ἔδωσε».
Τότε τῆς εἶπα: «Ἐσύ, ἀδελφή, ἔχεις περισσότερα ἀπὸ πεντακόσια παιδιά, καὶ ἀκόμη παραπονιέσαι; Ὁ Χριστὸς εἶδε τὴν ἀγαθή σου προαίρεση καὶ θὰ σὲ ἀνταμείψη γι᾿ αὐτήν. Τώρα ποὺ βοηθᾶς γιὰ τὴν πνευματικὴ ἀναγέννηση τόσων παιδιῶν, γίνεσαι καλύτερη μητέρα ἀπὸ πολλὲς μητέρες καὶ ξεπερνᾶς καὶ ὅλες τὶς πολύτεκνες μητέρες. Θὰ ἔχης καὶ μεγαλύτερο μισθό, γιατὶ μὲ τὴν πνευματικὴ ἀναγέννηση ἐξασφαλίζονται τὰ παιδιὰ πνευματικὰ στὴν αἰώνια ζωή».
Εἶχαν ἐν τῷ μεταξὺ υἱοθετήσει μιὰ κοπέλα καὶ τῆς εἶχαν γράψει τὴν περιουσία τους. Αὐτὴ τοὺς γηροκόμησε καί, ὅταν ἀναπαύτηκαν, πῆγε σὲ μοναστήρι – ἂν καὶ τὸ σπίτι τους ἦταν σὰν μοναστήρι, γιατὶ διαβάζονταν ὅλες οἱ ἀκολουθίες. Στὸν ἑσπερινὸ καὶ στὸ ἀπόδειπνο εἶχαν καὶ ἄλλους ἐν Χριστῷ ἀδελφούς· μεσονυκτικὸ καὶ ὄρθρο τὰ διάβαζαν οἱ τρεῖς. Οἱ εὐλογημένες αὐτὲς ψυχὲς πολλὲς ψυχὲς πονεμένων ἀνέπαυσαν. Ὁ Θεὸς νὰ ἀναπαύση καὶ αὐτούς.
Γι᾿ αὐτὸ λέω ὅτι ὁ μεγαλύτερος καὶ καλύτερος πολύτεκνος εἶναι ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἀναγεννήθηκε πνευματικὰ καὶ βοηθάει γιὰ τὴν πνευματικὴ ἀναγέννηση τῶν παιδιῶν ὅλου τοῦ κόσμου, γιὰ νὰ ἐξασφαλίσουν τὶς ψυχές τους στὸν Παράδεισο.
– Μερικοί, Γέροντα, ποὺ δὲν μποροῦν νὰ κάνουν παιδιά, σκέφτονται νὰ υἱοθετήσουν κάποιο παιδάκι.
– Ναί, καλύτερα νὰ υἱοθετήσουν. Δὲν πρέπει νὰ ἐπιμένουν. Αὐτὸ ποὺ θέλει ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶναι πάντοτε καὶ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.
– Γέροντα, οἱ θετοὶ γονεῖς πρέπει σὲ κάποια ἡλικία νὰ ποῦν στὸ παιδὶ ὅτι τὸ ἔχουν υἱοθετήσει;
– Ἔ, τὸ καλύτερο εἶναι νὰ τὸ ποῦν στὸ παιδὶ σὲ κάποια ἡλικία. Ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ ἔχει σημασία εἶναι νὰ ἀγαποῦν πολὺ καὶ σωστὰ τὸ παιδί. Ὑπάρχουν παιδιὰ ποὺ ζοῦν μὲ τοὺς πραγματικοὺς γονεῖς τους καὶ ἀγαποῦν ἄλλους ἀνθρώπους πιὸ πολύ, γιατὶ οἱ γονεῖς δὲν ἔχουν ἀγάπη.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου ΛΟΓΟΙ Δ' «Οἰκογενειακὴ ζωή»
«Πᾶνος»
Πολύ ωφέλιμο το άρθρο, λόγια σοφίας και αγάπης του Αγίου Παϊσίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ υιοθεσία είναι ευλογημένη από τον Ίδιο τον Κύριό μας Ιησού Χριστό.
Ακόμα και επάνω στον Σταυρό δεν ξέχασε την Μητέρα Του. Και έγινε η πρώτη υιοθεσία.
Ιω. 19,26 Ἰησοῦς οὖν ἰδὼν τὴν μητέρα καὶ τὸν μαθητὴν παρεστῶτα ὃν ἠγάπα, λέγει τῇ μητρὶ αὐτοῦ· γύναι, ἴδε ὁ υἱός σου.
Ο Ιησούς τότε, όταν είδε την μητέρα του και τον μαθητήν, τον οποίον ιδιαιτέρως αγαπούσε, να στέκη εκεί κοντά, είπεν εις την μητέρα του· “γύναι, αυτός θα είναι ο υιός σου απ' εδώ και πέρα”.
Ιω. 19,27 εἶτα λέγει τῷ μαθητῇ· ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου. καὶ ἀπ᾿ ἐκείνης τῆς ὥρας ἔλαβεν ὁ μαθητὴς αὐτὴν εἰς τὰ ἴδια.
Επειτα λέγει στον μαθητήν· “ιδού η μητέρα σου”. Και από εκείνην την ώρα επήρεν αυτήν ο μαθητής στο σπίτι του.