Νώντας Σκοπετέας: Στό πρῶτο θρανίο ...ἡ ὀχληρή συνείδηση!

 

Διαβάζουμε τοῦτες τὶς ζοφερὲς μέρες γραφτὰ ἀδελφῶν μας, κληρικῶν καὶ λαϊκῶν,  ποὺ συνεχίζουν, μὲ ἀμείωτη ἔνταση καὶ σχεδὸν ἐμμονικά, στὶς παρυφὲς τῆς ἀνεπίστροφης πλάνης, νὰ βαπτίζουν τὸ σκοτάδι Φῶς καὶ τὸ Φῶς σκοτάδι!

Οὐκ ἐκπειράσεις Κύριο τὸν Θεό σου! σοῦ λένε καὶ διανθίζουν τὸ παρανοημένο τοῦτο Εὐαγγελικὸ ρῆμα,  ἀπὸ τὸ ὅτι ὁ τάδε Ἅγιος Γέροντας,  ὅταν κάποτε κάποιος ἀσθενοῦσε ἀπὸ μεταδοτικὴ νόσο,  σύστηνε ἀπομόνωση καὶ τὴν δέουσα  προσοχὴ στοὺς λοιπούς. Αὐτονόητα πράγματα δηλαδή,  ποὺ ὅλοι μας τηρούσαμε καὶ θὰ τηροῦμε πάντοτε,  ὡς Θεοδώρητα νουνεχεῖς!  

 

Ναί, ἀλλὰ πὼς μπορεῖ αὐτὸ τὸ αὐτονόητο στὶς μέρες μας νὰ ἀντιπαραβληθεῖ μὲ τὴν καθολικὴ καὶ παράλογα δυσανάλογη ἀπομόνωση τῶν ὑγιῶν - ἐν δυνάμει καὶ μόνο ἀσθενῶν; Μὲ τὴν ἀπαγόρευση τελέσεως τῶν σωστικῶν μυστηρίων,  τοῦ ἐκκλησιασμοῦ, τῆς προσκύνησης καὶ ἀσπασμοῦ,  τῶν  λιτανεύσεων, τῶν λειτουργικῶν πράξεων κλπ  μέσα στὸν τὸν ἱερὸ Ναό,  τὸν κατάμεστο τῆς ἀπειροδώρου καὶ  πανσθενουργοῦ χάριτος τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ  Θεοῦ,  ποὺ τὰ ἀσθενῆ θεραπεύει καὶ τὰ ἐλλείποντα ἀναπληρεῖ;

Τὸ ἔχουμε ξαναγράψει ἀδελφοί μου καὶ θὰ τὸ ἐπαναλάβουμε,  ἐπικαλούμενοι τὸν Ἅγιο Πορφύριο τὸν Καυσοκαλυβίτη! "Τὸν Θεὸ τὸν ἐκπειράζουμε, ὅταν Τοῦ ζητοῦμε κάτι, ἀλλὰ ἡ ζωή μας δὲν εἶναι σύμφωνη μὲ τὸ θέλημά Του", ζοῦμε δηλαδή, ἐνάντια στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ γιὰ αὐτὸ δὲν ἔχουμε παρρησία ἐνώπιόν Του. Ἑπομένως φοβόμαστε ὅτι δὲν θὰ μᾶς σκεπάσει ἡ Θεία πρόνοια,  ὄχι γιὰ λόγους ἐπιστημονικοὺς ἀλλὰ γιὰ λόγους μιᾶς ἀσυγκράτητης καὶ ἄλογης ἀποστασίας!
 

Οἱ ἀνθρωπάκηδες οἱ εὐλογημένοι (μιλᾶμε γιὰ τοὺς ὑγιεῖς, ὄχι γιὰ ἐκείνους  ποὺ μὲ γρίππη καὶ πυρετὸ προσέρχονται  στὸν Ναό. Ὑπάρχει εἰδικὴ εὐχὴ γιὰ τοὺς δι᾿ εὐλόγους αἰτίας ἀπολειφθέντας) δὲν πῆγαν ποτὲ ὄντως νὰ ἐκπειράξουν τὸν Θεό,  καπνίζοντας 3 πακέτα τσιγάρα ἡμερησίως  καὶ πίνοντας μιὰ νταμιτζάνα κρασὶ στὴν καθισιά τους, οὔτε σὲ καρναβάλι τοὺς συναντήσαμε,  οὔτε σὲ γλέντι,  οὔτε σέ.... κορωνοπάρτυ,   οὔτε πουθενὰ ἀλλοῦ συναθροίστηκαν, οὔτε βγῆκαν μὲ τὰ αὐτοκίνητά τους   νὰ τρέξουν στὸν δρόμο  μὲ ἰλιγγιώδεις ταχύτητες  καὶ ἀναιδῶς  νὰ σκεφτοῦν ὅτι  ...... ἐμᾶς θὰ μᾶς σώσει ὁ Θεὸς ...

 

Στὴν Ἐκκλησία μόνο  θέλουν  νὰ πᾶνε, στὴν Κιβωτὸ ...νὰ εἰσέλθουν καὶ ἔτσι νὰ νιώσουν  ἀσφαλεῖς! Νὰ «συγχρωτιστοῦν»  μὲ τὸν Ἐσταυρωμένο, τὴν Παναγία Μητέρα Του, τοὺς γνήσιους φίλους Του! Νὰ μεταλάβουν ἀπὸ τὸ Θεοποιητικὸ καὶ Ζωοποιητικὸ μυστήριο τῶν μυστηρίων!  Εἶναι δυνατὸν μὲ αὐτήν τους τήν... ἀποκοτιὰ κατ᾿ εσὲ πολυσέβαστέ μου, νὰ δοκιμάζουν τὸν Θεό; Μὴ γένοιτο!

Θὰ καταργηθοῦν καὶ πάλι  ὅλες οἱ  ἀκολουθίες μέσα στὸ Εὐλογημένο Τριώδιο! Οἱ 4 συγκλονιστικὲς προπαρασκευαστικὲς ἑβδομάδες τῆς μετανοίας! Τῶν θυρῶν καὶ τῶν... πυλῶν κεκλεισμένων! Οἱ Προηγιασμένες Θεῖες Λειτουργίες! Οἱ Χαιρετισμοὶ τῆς Ὑπεραγίας Θεομάνας! Τὸ παράδοξόν σου τῆς φωνῆς ...Γνῶσιν ἄγνωστον γνῶναι ...Χαῖρε σοφῶν ὑπερβαίνουσα γνῶσιν ...Ἄμ δὲ ...Κάτσε ἐσὺ Κυρούλα μου στὴν ἄκρη! Τώρα μιλοῦν οἱ ἐπιστήμονες! 

 

Χαῖρε τῶν ἀπίστων ἀμφίβολον ἄκουσμα! Χαῖρε τῶν πιστῶν ἀναμφίβολο καύχημα! Ρήτορας πολυφθόγγους ὡς ἰχθύας ἀφώνους ὁρῶμεν ἐπὶ σοὶ Θεοτόκε! Χαῖρε φιλοσόφους ἀσόφους δεικνύουσα! Χαῖρε τεχνολόγους ἀλόγους ἐλέγχουσα! Χαῖρε ὅτι ἐμωράνθησαν οἱ δεινοὶ συζητηταί! Ἀσάλευτος πύργος καὶ ἀπόρθητον τεῖχος ἐσύ! Ἄμ δὲ ...... Μπὲς ξανὰ ἐσὺ Κυρούλα μου στὸ εἰκόνισμά σου! Θὰ σὲ φωνάξουμε ὅταν σὲ χρειαστοῦμε!  Τώρα μιλᾷ καὶ ἀποφασίζει ἡ ἐπιστημονικὴ καὶ μόνο κοινότητα! 

 

Θὰ λησμονήσουμε λοιπὸν  καὶ πάλι  τὸν Σωτῆρα καὶ Παντοκράτορα Χριστό, τὴν Διασώζουσα, Παντάνασσα, Παραμυθία, Γοργοϋπήκοο, Ἐγγυήτρια, Πονολύτρια, τὴν Ὑπέρμαχο Φοβερὰ Προστασία. Λεπροὶ ἀποκαθαίρονται ...νόσοι διώκονται ...λὲν τὰ χείλη στὸν κανόνα σου Νύμφη Ἀνύμφευτε...Μόνο τὰ χείλη ὅμως*...

Γιὰ νὰ ἐπανέλθουμε ὅμως σὲ αὐτὰ τὰ ἄστοχα γραφτά...Σὲ μιὰ προσπάθεια νὰ κατασταλεῖ ἡ  ἐξεγερμένη καὶ  ὀχληρή,  ἐλέῳ Θεοῦ,   συνείδηση,  προβάλλεται  ἐνδιαθέτως ἕνα πλῆρες ἀκαδημαϊκῶν μὰ καὶ πνευματικῶν περγαμηνῶν βιογραφικὸ τοῦ συγγραφέα τους. Λὲς καὶ ἀδελφέ μου , ταλαίπωρε ἑαυτέ μου,  ἂν κατέχεις περίσσιους τίτλους σπουδῶν ἢ εἶσαι πνευματικοπαίδι τοῦ Ἁγίου Γέροντος Χ, αὐτὸ ἀπὸ μόνο του σὲ διαπιστεύει νὰ ὁμιλεῖς ἀπὸ καθέδρας καὶ   νὰ ἀλλοιώνεις σφόδρα τὴν οὐσία τῆς μόνης ἀληθινῆς πίστης: Τὸ ὅτι Ἐκεῖνος ποὺ κυριαρχεῖ σὲ ζωὴ καὶ Θάνατο εἶναι μόνο ὁ Ἕνας! Τὸ ὅτι ἂν Ἐκεῖνος δὲν τὸ ἀποφασίσει κανένας ἀπὸ ἐκείνους ποὺ προσέρχονται στὴν Ἐκκλησία δὲν θὰ ἀσθενήσει μὰ καὶ τὸ ἀντίστροφο!   Ζωῆς ὁ κυριεύων καὶ τοῦ Θανάτου ...ἀκούγεται στὴν μᾶλλον μακάβρια γιὰ κάποιους νεκρώσιμο  ἀκολουθία! 

 

Κοίτα νὰ δεῖς ὅμως ποὺ οἱ Γεροντάδες μας, ναὶ ἐκεῖνοι ποὺ στὰ ἄστοχα γραφτά μας βάζουμε συστηματικὰ μπροστὰ (ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς βέβαια ἀφοῦ οἱ μακάριοι βρίσκονται στὰς οὐρανίους μονὰς) ἐκεῖνο τὸ β ἀπὸ τὸ μακάβριο τὸ ἔχουν πρὸ πολλοῦ ξεριζωμένο ...Κοίτα νὰ δεῖς ἀκόμα,   ποὺ ἐκεῖνοι  ἔχουν ἀφήσει πίσω τους  κι ἄλλα πνευματικοπαίδια τους καὶ μάλιστα Ἀφ...Ἱερωμένους,  ποὺ μᾶς μεταφέρουν ἀνόθευτο καὶ ἀπαράλλαχτο τὸ Θεάρεστο πνεῦμα τους .
 

Καὶ ἔρχεται ἐδῶ τὸ σχεδὸν ρητορικὸ  ἐρώτημα: Τί διακυβεύουν ὅλοι αὐτοὶ ποὺ ἄδολα καὶ ἀνιδιοτελῶς συνεχίζουν ἀμετασάλευτα νὰ ὁμολογοῦν Χριστὸ καὶ ἀμετεώριστη Ὀρθοδοξία στὶς μέρες μας καὶ τί ὠφέλεια ἀποκομίζουν ἐκεῖνοι ποὺ συντάσσονται καὶ συναυτουργοῦν (ἐλπίζουμε καὶ προσευχόμαστε ὄχι ἐν ἐπιγνώσει) βάλλοντας κατὰ τῆς 

 

Ὀρθοδόξου πίστεως καὶ τῶν θεμελιακῶν δογμάτων της;         Τοὺς πρώτους ποὺ μὲ ἐκκλησιαστικὸ φρόνημα καὶ μὲ εὐγενῆ παρρησία τολμοῦν νὰ ἀρθρώνουν ἄποψη καὶ νὰ ὀρθοτομοῦν λόγο ἀληθείας,  μένοντας μέσα στὸ καράβι....τοὺς πολεμάει   ἕνα ἐκκλησιαστικὸ καὶ ὄχι μόνο  σύστημα ποὺ τοὺς στοχοποιεῖ, τοὺς  διώκει, τοὺς ἀποδομεῖ καὶ τοὺς ὁμογενοποιεῖ ἄκριτα σὲ ...ἐπικίνδυνους ζηλωτές, ὑβριστές - κατακρίνοντες  καὶ ἐχθρούς! Τοὺς δεύτερους τὸ ἴδιο σύστημα πανίσχυρο ριζικά... τοὺς συντηρεῖ καὶ τοὺς προωθεῖ σὲ θέσεις ἐπιφανεῖς, τοὺς προβάλλει δὲ  καὶ τοὺς ἐξυμνεῖ πνευματικὰ  ὡς γνησίους συνεχιστὲς τῶν Ἁγίων καὶ τῶν Γεροντάδων τους...

Καὶ κάτι τελευταῖο. Ὁ Κύριος περισσότερο ἀπὸ ποτὲ στὶς μέρες μας φαίνεται νὰ συγκεντρώνει καὶ νὰ  καλεῖ συνεχῶς τοὺς ἐκλεκτούς Του, στῶν ἐφραινομένων τὶς αἰώνιες κατοικίες! 

 

Ἄν ζοῦσε στὶς μέρες μας ἕνας παπα- Γιώργης Μεταλληνός, ἕνας Ἅγιος Γέροντας Ἐφραὶμ Φιλοθεϊτης, ἕνας Σαράντος Καργάκος, μιὰ Ἀθηνᾶ Σιδέρη ( ἀναφερόμαστε δειγματοληπτικὰ καὶ μόνο  σὲ  πρόσφατα κοιμηθέντες) καὶ πόσοι ἀκόμα κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ πνευματέμφοροι καὶ διδαχτοὶ Θεοῦ,  «φύσει τὰ τοῦ νόμου ποιῇ» ( Ρωμ. 2, 14-15) μὲ καρδιὲς καὶ συνειδήσεις νὰ συμμαρτυροῦν,  τὸ ἔργο ὅλων ἡμῶν τῶν «περιλειπομένων» θὰ ἦταν εὐκολότερο,  ἔχοντας τὴν ἀσφάλεια τῶν ...μπροστινῶν .... Θὰ λειτουργοῦσαν ὅλοι αὐτοί, ὡς πνευματικὲς δικλίδες βεβαίας πεποίθησης καὶ μπροστάρηδες στὴν θεώρηση τῶν δυστοπικῶν τούτων καταστάσεων ποὺ ὅλοι βιώνουμε μέσα στὸν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας. Ὅπως ὅταν ἤμασταν μαθητὲς καὶ στὴν ἀναγγελία τοῦ ἀπροειδοποιήτου διαγωνίσματος,  κάπως ἀνακουφιζόμασταν ὄντας ἀδιάβαστοι, μὲ τὴν σκέψη  ὅτι κάτι θὰ καταφέρναμε νὰ «κλέψουμε» ἀπὸ τούς.... μπροστινοδιπλανοὺς μας... 

 

Τώρα ἦρθε ὁ μέγας Καθηγητὴς καὶ μᾶς βάζει νὰ γράψουμε ἐξετάσεις στὸ κεφάλαιο τῆς  ὀρθῆς πίστης,  μεταφέροντάς μας ὅμως  στὸ πρῶτο θρανίο! Κοιτᾶμε τότε γύρω μας ἐμεῖς οἱ ἀπεγνωσμένοι ἀκροατές,  ψάχνοντας τοὺς...διαβασμένους ποιητὲς τοῦ νόμου... Μπροστά σας μόνο κοιτᾶτε! ...ἀκούγεται ἡ φωνὴ τοῦ Κυρίου!  Τόσες διδαχές, τόσες ἐπαναλήψεις ...Καιρός του ποιῆσαι ...!

Νὰ ᾿μαστε λοιπὸν στὸ πρῶτο θρανίο κι ἀβοήθητοι! Καὶ ἕνα ἐρώτημα ἐκεῖ τίθεται  ἀπὸ τὴν ...ὀχληρή μας  συνείδηση ...... Τώρα τί γράφουμε; Ἐρώτημα μὲ 3 ἐπιλογὲς γιὰ ἀπάντηση:

α) Νὰ γεμίσω τὴν κόλλα  μὲ ποικίλες  βολικὲς σκέψεις-σοφιστίες  καὶ ἐξωραϊσμοὺς γιὰ νὰ αὐτοδικαιώσω τὸν περισπούδαστο καὶ ἀνθρωπάρεσκο ἑαυτό μου,  ἀποσπασματοποιώντας Πατερικὰ χωρία καὶ Εὐαγγελικὰ λόγια;

β) Νὰ γράψω μονάχα: Πιστεύω Κύριε! Μὰ φοβᾶμαι, φοβᾶμαι πολύ ! Βοήθει μοι τὴ ἀπιστία!

καὶ γ) νὰ παραδώσω τοὐλάχιστον λευκὴ κόλλα,  μιμούμενος τοὺς ἀρχαίους ἡμῶν προγόνους καὶ τὸ γνωμικό τους:  Κρεῖττον τοῦ λαλεῖν τὸ σιγᾷν.

Στὶς 3 ἐπιλογὲς ἐμεῖς ἀδελφοί μου  νὰ προτιμᾶμε τὴν δεύτερη! Τὴν πρώτη νὰ τὴν ἀποστρεφόμαστε! Τὴν τρίτη...ἄς  τὴν θεωροῦμε βέλτιστη ὡς τὴν μὴ χείρονα...

Βέβαια γιὰ ὅσους ἐπιλέξουν τὸ γ , ἐκείνη ἡ ὀχληρὴ συνείδηση,  ὑπενθυμίζει συνεχῶς καὶ  ἕνα λατινικὸ θαυμάσιο ρητό,  τὸ ὁποῖο εὐχόμαστε ὁ Κύριος νὰ μὴν...λάβει ὑπόψη Του ὅταν θὰ διορθώνει τὰ γραφτὰ μας...

Qui tacet consentit...

Ὁ σιωπῶν συναινεῖ...
 

 

Νώντας Σκοπετέας / 04-02-2021
Νομικός, συγγραφέας, παραγωγὸς Ἐκκλησιαστικοῦ ραδιοφώνου

*( μὲ ἀπόσπασμα ἀπὸ κείμενο τοῦ γράφοντος 12-03-2020)

 «Πᾶνος»