Χριστόδουλος: "Την τιμή των αξιών διασώζουν συνήθως οι ολίγοι και ίσως και ο ένας".

 

Τα γράμματά του....Αυτά τα σχεδόν παιδικά, χαμογελαστά του γράμματα, λες και έγραφε με τους μίσχους των λουλουδιών που έκρυβε το πλούσιο γέλιο του !

Η επιστολή ενός πραγματικού πατέρα που ήταν γεμάτος αγάπη.

Τώρα πια, οι υποτιθέμενοι πνευματικοί ταγοί δεν αξιώνονται να γίνουν πατέρες (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων). Είναι απλά εκκλησιαστικές αρχές, τραγικές εξουσίες, διεκπεραιωτές project, ερασιτέχνες λοιμωξιολόγοι, φόβητρα απλών παπάδων και  φοβισμένοι οι ίδιοι, γιατί δεν έχουν την "τελεία αγάπη" που "βάλλει έξω τον φόβον".

Ο Χριστόδουλος, ο πατέρας μας, ήταν γεμάτος λάθη και μέλι ταυτόχρονα. Τα λάθη του είναι πλέον στo έλεος του Κυρίου μας, ελπίζουμε συγχωρεμένα επειδή ο πατέρας πολύ αγάπησε όσο ζούσε: Τον Θεό και τους ανθρώπους. Το μέλι του το γευόμαστε ακόμη και μελώνει και την νοσταλγία που νιώθουμε όταν μιλάμε για κείνον....

Η επιστολή του που παραθέτουμε, είναι σχεδόν προφητική.

Διαβάστε την και σταθείτε σε κάθε λέξη...

" Η οξυδέρκεια της κρίσεώς σου δεν σου απέκρυψε τα πραγματικά κίνητρα μιας καλοστημένης θεατρικής παράστασης που οι πρωταγωνιστές της ορμώνται από χαμηλά ένστικτα και απογοητεύουν...". Κάθε ομοιότητα με θεατράλε κινήσεις σημερινών εκκλησιαστικών πρωταγωνιστών, μάλλον δεν μοιάζει τυχαία...

" Η υπεράσπισις του δικαίου απαιτεί κάθε φορά ανδρείο φρόνημα που τόσο συχνά απουσιάζει δυστυχώς και από τους "ηγέτες" της Εκκλησίας". Πού να δεις σήμερα, πατέρα, που το "συχνά" που έλεγες κοντεύει να γίνει "πάντα"...

Κι' εμείς μείναμε μόνοι καθώς ορφανέψαμε από ανθρώπους με  συναισθήματα. 

Δεν αντικαταστάθηκες ποτέ. Είχες απλά διαδόχους. Εμείς όμως δεν αποκτήσαμε άλλον πατέρα, μετά από σένα. 

Ίσως για να έχουμε την απαντοχή μας αποκλειστικά και μόνο στον Κύριο του ουρανού και της γης...

Υ.Γ. (αναγκαίον και χρήσιμο) 

Την επιστολή που παραθέτουμε, ο μακαριστός Χριστόδουλος την έστειλε σε ένα πνευματικό του παιδί από εκείνα που δεν φωτογραφίζονταν μαζί του αλλά από τα παιδικά τους χρόνια τον έκαναν πατέρα και το επέκτειναν στην αιωνιότητα χωρίς φανφάρες, αντιδικίες, κληρονομιές κ.τ.λ.

Άλλωστε με τέτοια "χαρτιά" στα χέρια και -κυρίως την αποτύπωσή τους στην καρδιά- είναι τουλάχιστον βλάσφημος ο ανταγωνισμός περί του ποια είναι τα γνήσια τέκνα του Χριστόδουλου. Οι λέξεις μιλάνε από μόνες τους καθώς και οι χαρακτηρισμοί που γίνονταν σε στιγμές που βίωνε την απόλυτη απομόνωση και λειψανδρία.

τί και πώς

«Πᾶνος»