Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2022

Ἰωάννης Λαζαράκος: Τὰ πιόνια - Δόξα τῶ Θεῶ, οἱ ἀντίχριστοι, ντόπιοι καί ξένοι, Νεοταξίτες ἀποτυγχάνουν

 

Δόξα τῶ Θεῶ, οἱ Ἕλληνες δὲν ἁλώθηκαν στὸ σύνολό τους. Δυστυχῶς ὅμως  πάνω ἀπό τὸ 50% τῶν συμπατριωτῶν μας  ἔπεσε, ὄχι στὸ πεδίο τῆς μάχης, ἀλλά στὸ πεδίο τῆς Νεοταξικῆς Ἐπιθυμιακῆς Συνείδησης.1 Δύο ἀρχέγονα συναισθήματα τῆς μεταπτωτικῆς ἀνθρώπινης φύσης, ὁ φόβος καὶ ἡ ἐπιθυμία ὁδήγησαν τὸ μεγαλύτερο ποσοστό τῶν Ἑλλήνων σὲ μὶα φρικιαστική πλάνη, ὅπου τὰ φριχτά, τουλάχιστον, ἀνθρωποκτόνα ἀποτελέσματα ἀποκαλύπτονται ἤδη, ἀφοῦ πολλοί εἰδικοί λαϊκοί καὶ κληρικοί  μᾶς μιλοῦν καὶ γιὰ ψυχοκτονία!2 Ὤ μὴ γένοιτο Κύριε ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστέ λυπήσου μας.

Ὅπως ἔχετε ἀντιληφθεῖ μιλᾶμε γιὰ ὅλη αὐτή τὴν πολύ σοβαρή κατάσταση, ἀλλά καὶ παρωδία παράλληλα, γύρω ἀπό τὸ πανδαιμόνιο τοῦ Covid-19. Ποῦ βρίσκεται ἡ ἀλήθεια; Ἐμεῖς τὸ μόνο ποὺ μποροῦμε νὰ ποῦμε, ὡς μὴ εἰδικοί, εἶναι πὼς  κορωνοϊός ὑπάρχει.

Ἐπίσης ὡς βιοματικά εἰδικοί μὲ ἀσφάλεια μποροῦμε νὰ ποῦμε, γιατί τὰ ζήσαμε σὲ ὅλες τους τὶς διαστάσεις, ὅτι ἡ πανδημία  πέρα ἀπό τά εὐτράπελα καὶ τοὺς λογῆς - λογῆς θεατρινισμούς τῆς ὑποκριτικῆς, ἐνθρόνησε τὸ φόβο καὶ τὶς επιθυμίες στὶς καρδιές τῶν ἀνθρώπων καὶ μάλιστα σὲ μεγάλο βαθμό.

Ἄν τώρα σὲ ὅλα αὐτά προσθέσουμε  καὶ τὰ δημοσιεύματα γιὰ τὸ χορὸ τῶν ἑκατομμυρίων ποὺ εἰσέπραξαν μερικοὶ λοιμωξιολόγοι κατ’ ἐπιλογή καὶ προχωρήσουμε καὶ λίγο πίσω ἀπό τὰ παραπετάσματα γιὰ νὰ περιδιαβοῦμε στὸν καθόλου μεταφυσικό καὶ φανταστικό, αλλά στὸν πραγματικό ἀθέατο κόσμο, τότε ἀρχίζουμε νὰ διαπιστώνουμε πὼς μετατρέπουν, ἤ προσπαθοῦν νὰ μετατρέψουν τὴ  νόησή μας σὲ ἀντινόηση. Δηλαδή νὰ ποδηγετήσουν τὸ σύνολο τῶν λειτουργιῶν τοῦ νοῦ μαςˑ ὅπως γιὰ παράδειγμα ἡ προσοχή νὰ στρέφεται σὲ ἀνούσια πράγματα. Ἡ ἀντίληψη νὰ περιορίζεται στὰ ἐπιθυμητά ὁρια κάποιων. Ἡ μνήμη, θὰ λέγαμε, σχεδόν ἐξαφανίζεται ὅπως τῶν μυθικῶν Λωτοφάγων. Ἕνας ἄνθρωπος ποὺ βρίσκεται σὲ μιὰ τέτοια κατάσταση δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει σωστή κρίση,  ἀνεξάρτητα τὴν ἐπαγγελματική του ἐκπαίδευση καὶ τὸ ὁποιοδἠποτε ἀξίωμά του. Συμπεραίνουμε λοιπόν γιὰ ὅλους αὐτοὺς, ποὺ τόσο ἀβασάνιστα καὶ ζητωκραυγάζοντας ὑποτάχθηκαν στὴν ἀντινόηση, τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων ὅτι,  οἱ συλλογισμοί τους καὶ καὶ ἡ ἐπίλυση τῶν διαφόρων προβλημάτων ποὺ προτείνουν ἤ ἀποφασίζουν δὲν βρίσκονται στὴ σφαῖρα τῆς νόησης, ἀλλά τῆς ἀντινόησης. Αὐτὸ τοὺς καθιστᾶ  ἄκρως ἐπικίνδυνους, τόσο γιὰ τοὺς ἑαυτούς τους, ὅσο καὶ γιὰ τοὺς συνανθρώπους τους.

Μὲ λίγα λόγια θὰ λέγαμε πὼς οἱ ἄνθρωποι τῆς ἀντινόησης εἶναι ἀνίκανοι  νὰ σχηματίσουν, νὰ συσχετίζουν καὶ νὰ διακρίνουν ἔννοιες μεταξύ τους μὲ βάση ἀρχές, ἤ νόμους τῆς λογικῆς. Αὐτοὶ εἶναι τὰ πιόνια, οἱ μαριονέτες, οἱ ἐντολοδόχοι τῶν κάθε ἀντίθεων ἐξουσιαστών, ἐντολοδοτῶν στὸ διηνεκές τοῦ χρόνου, μέχρι τὴν ἔνδοξη Δευτέρα Παρουσία τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ καὶ Ἁγιοτριαδικοῦ Θεοῦ μας.

Ἡ κ. Νίκη Χασάπη γράφει: «Σὲ ἀντίθεση μὲ τὴ λογική καὶ φυσική αἰτιοκρατία τῆς ἀρχαίας ἑλληνικής σκέψης, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποῖα ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἕνα δημιούργημα τῆς φύσης, στὴν Παλιά Διαθήκη ὁ ἄνθρωπος  εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα τῆς προσωπικῆς φροντίδας τοῦ Θεοῦ. Τὸ γεγονός αὐτό ἐνισχύεται ἀκόμα περισσότερο ἀπό τὴ δήλωση ὅτι εἶναι τὸ μοναδικό πλάσμα στὴν κτίση, τὸ  ὁποῖο εἶναι δημιουργημένο «κατ’ εἰκόνα Θεού καὶ καθ’ ὁμοίωσιν»3,4 Ὁ παππούς μας ὁ  Ὅμηρος στὴν «Ὀδύσσεια» ἀναφέρει μεταξύ τῶν ἄλλων τοὺς ἅρπαγες καὶ δόλιους Μνηστῆρες ποὺ μάταια προσπάθησαν νὰ ἁρπάξουν τὴν ἀγαπημένη τοῦ Ὁδυσσέα Πηνελόπη, νὰ σκοτὠσουν τὸν γιὸ του Τηλέμαχο καὶ νὰ γίνουν κυρίαρχοι στὸ βασίλειό του τὴν Ἰθάκη. Διότι πίστευαν, οἱ ἀνόητοι, πὼς εἶναι νεκρός, ἐνῶ αὐτός ζοῦσε. Κάθε ἅρπαγας εἶναι πονηρός καὶ πανοῦργος, ὄχι ὅμως ἔξυπνος. Αὐτοὶ βαδίζουν παρέα μὲ τὸ θάνατο, τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος.

Στὴν  ὁμηρική αὐτὴ διήγηση πρωταγωνιστοῦν οἱ Μνηστῆρες Εὐρύμαχος καὶ Ἀντίνοος. Ὁ Εὐρύμαχος, δῆθεν εὐρύτατος μαχητής. Ἀπατηλός, διπρόσωπος καὶ πανοῦργος, φοβερός δῆθεν ἀκαταμάχητος. Δολοφόνος, ὅπως παρουσιάζεται, σκορποῦσε παντοῦ φόβο θανάτου, ἀλλά μπροστά στὸν τρομερό Ὀδυσσέα, τὸ γλοιῶδες αὐτό ἀνθρωπάκι, μάταια προσπάθησε νὰ γλυτώσει ἀπό τὸ θάνατο, κατηγορῶντας γιὰ τὰ πάντα τὸν ἤδη νεκρό Ἀντίνοο… Ὁ Ἀντίνοος ὅμως ἦταν περισσότερο ἐπικίνδυνος διότι μετέστρεφε τὴ νόηση σὲ ἀντινόηση. Αὐτοὶ θανατώθηκαν πρῶτοι ἀπό τὰ βἐλη τοῦ Ὀδυσσέα.

Πόσοι Εὐρύμαχοι σήμερα δὲν μᾶς κουνοῦν ἀπειλητικά τὸ δάκτυλο; Πόσοι Άντίνοοι δὲν πασχίζουν ποικιλοτρόπως νὰ μᾶς ρίξουν στὴν ἀντινόηση; Μὲ λίγα λόγια προσπαθοῦν νὰ μᾶς ταΐσουν  ὅλους μὲ τοὺς λωτούς τῶν Λωτοφάγων καὶ πιστεύουν πὼς ὁ δικός μας Ὀδυσσέας  πέθανε. Δηλαδή ἡ Ἑλληνορθόδοξη Ψυχή μας, ὁπότε καταντήσαμε πιόνια στὰ χέρια τους. Ἑάλω ἡ Ρωμιοσύνη ἑάλω, ἔτσι  πιστεύουν οἱ ἀνόητοι.

Σήμερα ὅμως ἔντρομοι ἀρχίζουν νὰ ἀντιλαμβάνονται πὼς θὰ ἀποτύχουν οἰκτρά καὶ ὁ πολυμήχανος Ὀδυσσέας, ὁ Ἕλληνας, ζεῖ!

Μὰ τὸ φοβερότερο ὅλων  γιἀ τοὺς ἀντίχριστους Νεοταξίτες εἶναι ἡ Πρώτη, ἡ Παντάνασσα, ἡ Ἀήττητη Ἀρχιστράτηγος. Ἡ Ἀειπάρθενος Θεοτόκος. Ἡ  Παναγιά μας! Αὐτή ἡ  Ἄχραντος, ἡ Κεχαριτωμένη, ἡ Ὑπέρμαχος Στρατηγός τῆς Νίκης καὶ τῶν πολεμουμένων βοήθεια, τὴ δική μας Πατρίδα ἐπέλεξε γιὰ νὰ φυτέψει τὸ περιβόλι Της. Στὸ δικό μας τὸν τόπο δὲν φυτρώνουν οἱ μυθικοί λωτοί τῆς λήθης. Στὸ δικό μας τόπο, στὴν Ἑλλάδα μας, φυτρώνουν Ἐκκλησιές ποὺ ἡ Παναγιά μας ἀπαστράπτει ὡς πολύεδρος ἀδάμαντας. Φυτρώνουν Πύργοι καὶ Κάστρα. Φυτρώνουν ἡ Δόξα, ἡ Νίκη καὶ ἡ Λευτεριά ποὺ τίς ποτίζει τὸ  ἀστέρευτο ποτάμι τοῦ αἵματος τῶν Ὁσιομαρτύρων καὶ Ἐθνομαρτύρων.

Ναὶ, ἔχουμε τὸ γνῶθι σαὐτό, στὴ δική μας Πατρίδα εὐδοκιμεῖ  ἡ δολερή Διχόνοια, καθώς λέγει  ὁ Ἐθνικός Ποιητής μαςˑ καὶ συμβαίνει αὐτό γιὰ νὰ πάθουμε καὶ νὰ μάθουμε ἐπιτέλους νὰ ἀγαπᾶμε, ὅσοι ἀκόμη δὲν τὸ μάθαμε.

Ναὶ, ἡ δική μας Πατρίδα  γέννησε τὸν Λεωνίδα καὶ τὸν Ἐφιάλτη γιὰ νὰ μάθει ἡ Οἰκουμένη νὰ προστατεύεται ἀπό τοὺς βάρβαρους χρυσοφόρους Μῆδες καὶ τέτοιοι σήμερα εἶστε ἐσεῖς οἱ Παγκοσμιοποιητές, ἀλλά οἱ  Ἕλληνες ποὺ σᾶς ὑπηρετοῦν καὶ σᾶς προσκυνοῦν εἶναι Ἐφιάλτες. Αὐτοὶ δὲν προδίδουν μόνο τὴν Ἱερή μας Πατρίδα, προδίδουν καὶ τὴν ἀληθινή ἐξ’ ἀποκαλύψεως Ἁγία Πίστη μας. Ἕνα μεγάλο ἐρώτημα ἀπασχολεῖ, σήμερα πολύ ἔντονα, τὸν κάθε πραγματικά Ὀρθόδοξο Χριστιανό  Ἕλληνα, ὅταν βλέπει τοὺς συμπατριῶτες του κατὰ χιλιᾶδες νὰ γίνονται τόσο εὔκολα πιόνια, μαριονέτες καὶ ὑπήκοοι τῆς ἀνομίας καὶ τῆς ἀπώλειας. Ἐδῶ ἡ ἀπορία γεννάει τὴ θλίψη καὶ αὐτή μὲ τη σειρά της μᾶς ὁδηγεῖ στὴν προσευχή τῆς σωτηρίας γιὰ ἐμᾶς καὶ γι’ αὐτούς.

Γι’ αὐτοὺς τὰ πιόνια, λαϊκούς καὶ κληρικούς, πῶς εἶναι δυνατόν νὰ μὴ λυπηθεῖ ἕνας Ἑλληνορθόδοξος, ὅταν διακρίνει τὸ ξεπούλημα τῶν συνειδήσεων στοὺς Νεοταξίτες ἀντίχριστους; Καὶ μάλιστα τόσο ἀβασάνιστα;


Τὶ ἐπιζητᾶτε ποιμενάρχη Ἀρχιερέα καὶ ποιμένα Ἱερέα, πέρα άπό τὴ σωτηρία τοῦ ποιμνίου τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου Εκκλησίας τοῦ Χριστοῦ; Καὶ τὶ θὰ ὡφεληθεῖτε, προσωπικά, ἀπό τοὺς Νεοταξίτες Καίσαρες ποὺ σᾶς σέρνουν στὴν Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ; Τὸ ποίμνιο τῶν λογικῶν προβάτων πῶς τὸ παραδίδετε, χωρίς φόβο Θεοῦ, στὴν ἀγέλη τῶν λύκων; Καὶ ἄς μὴν τολμήσει κανείς νὰ μᾶς πεῖ τὸ ὁτιδήποτε, διότι ἡ μπόχα καὶ ἡ σαπίλα τῆς Παναίρεσης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ φανερώνει περίτρανα τὴν ἀπώλεια τῶν συνειδήσεών σας καὶ ἐσεῖς ποὺ ἀπροκάλυπτα μὲ  πράξεις καὶ λόγους κυρήττετε τὴ σατανική αὐτή σαπίλα, ἀλλά οὐαί  καὶ  στὸν καθένα, κληρικό ἤ λαϊκό, ποὺ σᾶς  ἀνέχεται.

 Ὤ! Ἐμεῖς  λαϊκοί πῶς μεταθέτουμε τὶς εὐθῦνες μας στοὺς κληρικούς καὶ βολεύουμε τὸ ἔνοχο Ἐγώ μας; Δὲν καταλάβαμε « Ὅσοι εἰς Χριστόν  έβαπτίσθητε, Χριστόν ἐνεδύσασθε. Ἀλληλούϊα».5  

Τὶ φοβερό καὶ ἀποτρόπαιο, Κύριε, νὰ χάνουμε τὴν Ἁγία Πίστη μας ποὺ Ἐσύ μᾶς ἀποκάλυψες καὶ νὰ καταντᾶμε πιόνια στὰ χέρια τῶν ἑωσφορικῶν δυνἀμεων; Νὰ μᾶς φοβίζει ὁ «Εὐρύμαχός» τους καὶ νὰ μᾶς ἀντιστρέφει τὴ νόηση, τὸ θεῖο χάρισμά Σου, ὁ  «’Αντίνοός» τους. Λυπήσου μας Κύριε, λυπήσου μας. Ἐσύ ποὺ μὲ τὸ πανάχραντο αἷμα Σου μᾶς ἐξαγόρασες. Ἐσύ Κύριε νὰ μᾶς μάθεις νὰ λυπόμαστε τοὺς ἑαυτοὺς μας (ψυχές καὶ σώματα), διότι δὲν κρατήσαμε σταθερή τὴν Πίστη μας καὶ λατρεύουμε δύο Κυρίουςˑ Κύριο τὸν Θεὸν μας καὶ τὸν Μαμωνᾱ. Λυπήσου μας Κύριε καὶ προστάτεψέ μας νὰ μὴ μεταλλαχθοῦμε ἀπό λογικά προβατά Σου, σὲ λευκά ἤ μαῦρα πιόνια τῶν ἀντίχριστων Νεοταξιτῶν. Ἀμήν γένοιτο. Ζεῖ Κύριος ὁ Θεός μας καὶ σὲ Αὐτόν ἀνήκει ἡ δόξα πάντοτε.

Βοηθήματα Πηγές:

1. ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ἀπολογητισμός óμολογητισμός. ΙΩΑΝ. ΣΠ. ΛΑΖΑΡΑΚΟΣ – ΕΛ. ΙΩΑΝ. ΓΚΙΚΑ ΚΟΥΚΗ.

2.Πλῆθος δημοσιευμάτων στὸν ηλεκτρονικό καὶ ἔντυπο τῦπο.

3. Νίκη Χασάπη, Θεολόγος MSc Θεολογίας Οι απαρχές της χριστιανικής ανθρωπολογίας τῆς Παλαιᾶς   Διαθήκης 

1 Φεβρουαρίου 2022. Ἱστότοπος ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ.

4. Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΕΒΔΟΜΗΚΟΝΤΑ ΙΩΑΝΝΟΥ Θ. ΚΟΛΙΤΣΑΡΑ -ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ Η ΖΩΗ. ΑΘΗΝΑΙ 1992.

5. ΜΙΚΡΟΝ ΕΥΧΟΛΟΓΙΟΝ Ἤ ΑΓΙΑΣΜΑΤΑΡΙΟΝ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΑΘΗΝΑΙ 1974.

«Πᾶνος»

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου