Αν
λέξεις σαν το «Ευχαριστώ», «Παρακαλώ», «Με συγχωρείς» ακούγονταν πυκνά
στην καθημερινότητά μας και κυκλοφορούσαν στην ατμόσφαιρα, ο αέρας θα
είχε μεταβληθεί σε άρωμα.
Τέτοιες λέξεις μεταβάλλονται όχι σπάνια σε
μαγικά κλειδιά που ανοίγουν και τις πιο σκουριασμένες και
σφιχτοκουμπωμένες καρδιές.
Άλλωστε
η αχαριστία πληγώνει τον ευεργέτη και γίνεται συχνά αιτία να ψυχρανθεί ο
ζήλος του για το καλό. Διπλό το κακό έτσι: Και αυτός σταματάει τα καλά
και οι άλλοι τα στερούνται. Ανθρώπινο είναι δυστυχώς, να περιμένει
κανείς κάποια αναγνώριση.