Δυο μοναχοί συνομιλούσαν για τη
σωτηρία. Ο ένας έλεγε:
- Η ψυχή μου δεν μπορεί να συμβιβαστεί με τη σκέψη ότι κάποιος θα χαθεί αιώνια.
Νομίζω πως ο Κύριος θα βρει τρόπο να τους σώσει όλους.
Ο άλλος απάντησε:
- Οι άγιοι Πατέρες λένε ότι ο Θεός μπορούσε να δημιουργήσει τον άνθρωπο χωρίς
τη συνέργειά του, αλλά να τον σώσει χωρίς τη συμφωνία και τη συνέργεια του
ιδίου του ανθρώπου είναι αδύνατο. Η σωτηρία και η απώλεια βρίσκονται στην
ελευθερία του ανθρώπου.
Ο πρώτος:
- Νομίζω ότι ο Θεός με το πλήθος της αγάπης Του θα υπερβεί την αντίσταση του
κτίσματος, χωρίς να καταλύσει την ελευθερία του.
Ο δεύτερος:
- Μου φαίνεται πως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ελευθερία του ανθρώπου είναι
δυνητικά τόσο μεγάλη, που και στο επίπεδο του αιώνιου Είναι μπορεί να
προσδιοριστεί αρνητικά απέναντι στο Θεό. Όσοι δεν το γνωρίζουν αυτό ή το
λησμονούν, τρέφονται με «ωριγενικό γάλα».
- Αλλά πραγματικά, αυτό είναι μωρία!
- Ναι, μωρία.
Τί λοιπόν να κάνουμε;
- Ο Θεός θέλει να σωθούν όλοι, και εμείς πρέπει να σκεφτόμαστε τη σωτηρία όλων και
να προσευχόμαστε για όλους. Αλλά ούτε η αποκάλυψη ούτε η πείρα μας μας δίνουν
βάση να ισχυριστούμε ότι όλοι θα σωθούν.
Η ελευθερία είναι μεγάλο δώρο, αλλά
φρικτό.
Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ
πηγή:εδώ
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου