(Η φωτογραφία είναι από το υπνοδωμάτιο μου)
Ήταν καλοκαίρι του 1992 και ήμουν φοιτήτρια στο πανεπιστήμιο. Την ίδια εβδομάδα που θα έδινα ένα πολύ δύσκολο μάθημα στη σχολή μου έτυχε να δίνω και πτυχίο στην ιταλική γλώσσα.
Αποφασισα να δώσω όλη μου την προσοχή στο να διαβάσω για τα ιταλικά αφήνοντας το μάθημα της σχολής για το άλλο εξάμηνο.
Ενα απόγευμα εκείνης της εβδομάδας ανηφόριζα την οδό Αγίας Μαρίνης στη Τούμπα Θεσσαλονίκης να πάω να συναντήσω μια φίλη μου που έμενε εκεί.
Είδα την εκκλησία της Αγίας Μαρίνης και κάτι με ώθησε να μπω μέσα ενώ δεν ήμουν καθόλου πιστή.
Μπήκα λοιπόν στην εκκλησία και από εκείνη την ώρα και για μια ολόκληρη μέρα άρχισαν τα παράξενα στη ζωή μου.
Μπαίνοντας στο ναό χωρίς να σκεφτώ άρχισα να παρακαλώ την Αγία Μαρίνα να με βοηθήσει να γράψω το μάθημα στη σχολή μου αλλά να μπορέσω να δώσω και για το πτυχίο ιταλικών.
Άναψα ένα κεράκι προσκύνησα την εικόνα της Αγίας και έφυγα χωρίς να θυμάμαι σε λίγες ώρες τίποτα από αυτά που έκανα.
Την άλλη μέρα ξεκίνησα να ετοιμάζομαι να πάω στη σχολή μου να δώσω το συγκεκριμένο μάθημα χωρίς να έχω διαβάσει τίποτε. Μάλιστα μου έκανε εντύπωση ότι μέσα μου έλεγα "που πας; Αφού δεν ξέρεις τίποτε από αυτό το μάθημα; Γιατί θα πας;
Όμως μια περίεργη δύναμη με έσπρωχνε να φύγω να πάω στη σχολή. Στο δρόμο βρήκα φίλες συμφοιτήτριες που ξαφνιάστηκαν όταν με είδαν. Είχα πει σε όλες ότι δεν πρόκειται να δώσω το μάθημα γιατί δεν ήξερα τίποτε από την ύλη που είχε διδαχθεί.
Το πιο περίεργο από όλα ήταν ότι άνοιξα το στόμα μου και έλεγα πράγματα ασυνάρτητα, πράγματα που δε γνώριζα!! Τους έλεγα λοιπόν τι ακριβώς θα έβαζε ο καθηγητής στις εξετάσεις του μαθήματος!!
Που τα γνώριζα; Ποιος μου έβαζε λέξεις, έννοιες στο στόμα μου!! Κάποια από τα κορίτσια είπαν ότι τους λέω ψέματα, ότι είχα διαβάσει και μάλιστα πολύ καλά.
Μια άλλη με ρώτησε ποτέ πρόλαβα να διαβάσω αφού είχαν δει εμένα όλο αυτό το διάστημα να διαβάζω ιταλικά... δεν ήξερα να απαντήσω, ήμουν μεσα σε μια περίεργη ζάλη... δεν μου είχε ξανασυμβεί τίποτα παρόμοιο στη ζωή μου.
Το σιγουρο ήταν ότι δεν είχα διαβάσει τίποτε, ότι πήγαινα να δώσω ένα μάθημα που δεν γνώριζα τίποτε να γράψω... αλλά κάθε φορά που άνοιγα το στόμα μου... έλεγα πράγματα που δεν γνώριζα για αυτό το μάθημα.
Σαν παραζαλισμένη μπήκα στην αίθουσα και άρχισα να γράφω χωρίς να ξέρω τι γράφω και παράλληλα τα έλεγα και φωναχτά!!
Ήρθε μια επιτηρήτρια και μου έκανε παρατήρηση... σας παρακαλώ "από μέσα σας ".
Δεν το ελεγχα, δεν έλεγχα το στόμα μου, το μυαλό μου. Βγήκα πάρα πολύ γρήγορα από την αίθουσα.
Με την ίδια κατάσταση έφυγα από το πανεπιστήμιο και δεν ξέρω πώς με ποιο τρόπο έφτασα στο ιταλικό ινστιτούτο, έδωσα ιταλικά.
Πέρασα και στα δύο εκείνη τη μέρα και το μάθημα και το πτυχίο ιταλικών πήρα.
Πώς, δεν ξέρω να σας πω με την ανθρώπινη λογική, ούτε με ανθρώπινη προσπάθεια.
Η Αγία Μαρίνα άκουσε την προσευχή μου εκείνο το απόγευμα!! Αυτό ήταν το μόνο σίγουρο!
Μετά από χρόνια, ασχολούμενη με τους Αγίους έμαθα ότι η Αγία Μαρίνα είναι προστάτιδα των παιδιών!
Την ευλογία Της να έχουμε όλοι !
Παρασκευή Ανθίμου
Πηγή: https://mewe.com/group/5ccd73a91703b858a3ed31c5
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου