Σήμερα κάποιος τηλεφώνησε στον ναό και ζήτησε ένα ιερέα να πάει στο σπίτι ενός ετοιμοθάνατου, να τον κοινωνήσει. Πήρα τα άγια δώρα και πήγα στην διεύθυνση πού μου είπανε. Στην πόρτα του σπιτιού με περίμενε μια γυναίκα, περίπου 60 χρονών.
Χαιρέτισε και ευγενικά και με προσκάλεσε μέσα. Μου είπε εν συντομία για την ζωή του ετοιμοθάνατου συζύγου της. Ούτε αυτός, αλλά ούτε και εκείνη δεν είχαν εξομολογηθεί ποτέ τούς, ούτε κοινωνήσει…
Τώρα όμως ο σύζυγός της ήταν σε κώμα εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα. Τρεφόταν από την μύτη με τον σωλήνα ,διότι δεν μπορούσε να καταπιεί χρόνια τώρα…έστω μία σταγόνα νερού να πέσει στο στόμα, έμενε στο λαιμό αρκετή ώρα, καθιστώντας δύσκολη την αναπνοή του.
Η γειτόνισσα πού βοηθάει στην φροντίδα του άντρα της, την συμβούλεψε να φωνάξει τον παπά να τον κοινωνήσει. Είπα της γυναίκας του ότι δεν μπορώ να τον κοινωνήσω στην κατάσταση που βρίσκεται.