Ο
θάνατος είναι το μοναδικό βέβαιο του μέλλοντός μας. Οι άπιστοι απωθούν
κάθε αναφορά και σκέψη του, για τους πιστούς όμως ο θάνατος είναι απλώς
μια αναμονή.
Ποια
λοιπόν πρέπει να είναι η στάση μας μπροστά στον αναμενόμενο θάνατο; Τι
δίδαξε ο Κύριος; «Γρηγορείτε ουν· ουκ οίδατε γαρ πότε ο κύριος… έρχεται,
οψέ ή μεσονυκτίου ή αλεκτοροφωνίας ή πρωί· μη ελθών εξαίφνης εύρη υμάς
καθεύδοντας» (Μάρκ. 13.35-36 κ.α.).
Πολύς
λόγος γίνεται για τον αντίχριστο, πότε θα έρθουν τα έσχατα. Το μόνο
ωστόσο ασφαλές και ωφέλιμο είναι να είμαστε πάντοτε έτοιμοι, αφού για
τον καθένα μας ο θάνατός του είναι η προσωπική του μερική Κρίση.
Λοιπόν
«μακάριοι οι δούλοι εκείνοι, ους ελθών ο κύριος ευρήσει γρηγορούντας.
αμήν λέγω υμίν ότι περιζώσεται και ανακλινεί αυτούς, και παρελθών
διακονήσει αυτοίς»! (Λουκ. 12.37). Θα υπηρετήσει τους δούλους ο κύριος!
























