Όταν κάποτε ο όσιος Γεώργιος προσευχόταν μπροστά στην εικόνα του Τιμίου Προδρόμου, που ήταν στο τέμπλο, την είδε «ιδρωμένη», γεμάτη όλη την επιφάνειά της από μεγάλες ρανίδες. Ο όσιος έψαλε το τροπάριο του Προδρόμου κι έπειτα εστράφη προς τον βοηθό του και του είπε: «Ο Τίμιος Πρόδρομος βρίσκεται σε αγώνα και βία, πηγαίνει να βοηθήσει κάπου μακριά τους ανθρώπους, που κινδυνεύουν. Τον ξεπροβόδισαν και άλλοι άγιοι…» Την εποχή εκείνη είχε αρχίσει ο ελληνοϊταλικός πόλεμος.
✶✶✶
Πνευματικό τέκνο του οσίου Γεωργίου διηγείται:
Όταν ήμουν μικρός, μας έδιναν στο σχολείο γάλα κακάο, σκόνη τότε. Εμείς εκείνο τον καιρό μέναμε στη Δράμα. Θα πήγαινα να μεταλάβω στη Λαυρεντιανή μονή, που θα λειτουργούσε ο Γέροντας. Τότε η μάνα μου μού είπε: «Πήγαινέ το στη θεία σου, που δεν κρατούν νηστεία και μη το πίνεις εσύ». Στον δρόμο όμως το ζήλεψα και σκέφτηκα: γιατί να το πάω όλο εκεί και να μη πιώ λίγο και εγώ; Πού θα το καταλάβει η θεία μου; Πήγαμε μετά να μεταλάβουμε. Εγώ σε κανένα δεν είπα τίποτε.