Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη χθεσινή ομιία
του στη Βουλή έκανε την οριστική ρήξη με το παρελθόν και συγκεκριμένα με
την εναντίωση του στη συμφωνία των Πρεσπών, καθώς βρισκόμενος σε
«γραμμή»... ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε πως στις διαδηλώσεις για τις Πρέσπες
συμμετείχαν «ακροδεξία και γραφικά» στοιχεία.
Οι
διαδηλώσεις αυτές ήταν που ουσιαστικά έδωσαν τη εκλογική νίκη στη Νέα
Δημοκρατία, καθώς κινητοποίησαν εκατομμύρια πολίτες εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ,
ενώ συμμετείχαν και αρκετά πρωτοκλασάτα στελέχη της ΝΔ, που ουσιαστικά
έδωσαν το «στίγμα» πως η Νέα Δημοκρατία θα παλέψει για τη Μακεδονία και
τα εθνικά θέματα.
Άραγε και οι βουλευτές της ΝΔ που
συμμετείχαν, κάποιοι εκ των οποίων τώρα υπουργοί (Γεωργιάδης &
Βορίδης) ήταν «γραφικοί & ακροδεξιοί»;
τοῦ Tito Colliander (Τίτο Κολλίαντερ)*
ΟΙ Ἅγιοι πατέρες εἶναι σύμφωνοι σ᾿ αὐτὸ τὸ σημεῖο: Αὐτὸ ποὺ πρῶτα πρῶτα πρέπει νὰ ἔχεις πάντα στὸ νοῦ σου εἶναι νὰ μὴν ἐμπιστεύεσαι ποτὲ καὶ μὲ κανένα τρόπο στὸν ἑαυτό σου. Ὁ ἀγώνας ποὺ ἀναλαμβάνεις τώρα εἶναι ἐξαιρετικὰ δύσκολος. Οἱ δυνάμεις σου εἶναι ἀνθρώπινες καὶ γι᾿ αὐτὸ πάρα πολὺ ἀνεπαρκεῖς γιὰ νὰ τὰ βγάλουν πέρα σ᾿ ἕναν τέτοιο ἀγώνα. Ἂν στηρίζεσαι μονάχα σ᾿ αὐτές, γρήγορα θὰ πέσεις κάτω στὴ γῆ καὶ δὲ θα ᾿χεις ὄρεξη νὰ συνεχίσεις τὴν πάλη. Μονάχα ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ σοῦ δώσει τὴν ἐπιθυμητὴ νίκη.
ΤΟ νὰ μὴν ἐμπιστευόμαστε τὶς δικές μας δυνάμεις, ἀποτελεῖ γιὰ πολλοὺς μιὰ μεγάλη δυσκολία καὶ ἕνα σοβαρὸ ἐμπόδιο ἀπ᾿ τὴν ἴδια τὴν ἀρχὴ τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Αὐτὸ ὅμως πρέπει νὰ τὸ ὑπερνικήσουμε, γιατὶ διαφορετικὰ δὲν ὑπάρχει καμμιὰ προοπτικὴ νὰ προχωρήσουμε παραπέρα. Γιατί πῶς εἶναι δυνατὸ νὰ δεχτεῖ ἕνας ἄνθρωπος συμβουλὲς ἢ βοήθεια ὅταν νομίζει πὼς τὰ ξέρει ὅλα, πὼς εἶναι σὲ θέση νὰ τὰ κατορθώνει μόνος του ὅλα καὶ δὲν χρειάζεται γι᾿ αὐτὸ καμμιὰ ὑπόδειξη ἐκ μέρους τῶν ἄλλων;
Το νέο Εθνικό Σχέδιο για τη διαχείριση των συναθροίσεων παρουσίασε χθες ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης.
Το σχέδιο προβλέπει οριοθετημένους χώρους για τους δημοσιογράφους που καλύπτουν συγκεντρώσεις, ενώ η ΕΛ.ΑΣ, σύμφωνα με το νόμο, δημιούργησε μία νέα διαδραστική ηλεκτρονική πλατφόρμα για την ενημέρωση από τους διοργανωτές, μέσω taxisnet.
Επίσης προβλέπεται η χρήση μεγαφώνων «υψηλής έντασης» από τις αστυνομικές δυνάμεις για την προειδοποίηση των διοργανωτών και των διαδηλωτών σε περίπτωση παρείσφρησης ξένων προς την συγκέντρωση ατόμων, καθώς και για την ενημέρωση τους από ποιους δρόμους μπορούν να διαφύγουν αν η Αστυνομία κρίνει πως πρέπει να προχωρήσει σε διάλυση της διαδήλωσης, με χρήση νερού ή δακρυγόνα.
Γράφει ο Λεωνίδας Κουμάκης
Είναι πραγματικά δύσκολο να συνοψίσει κανείς μέσα σε ένα σύντομο κείμενο την ανεπανάληπτη προσφορά ενενήντα τριών (μέχρι σήμερα) χρόνων του ιστορικού Συλλόγου Κωνσταντινουπολιτών αλλά και όλων των Κωνσταντινουπολιτών στην μάνα – Ελλάδα, που άνοιξε την αγκαλιά της από τις μαύρες μέρες του 1922, για να υποδεχτεί τον Ελληνισμό των αλησμόνητων πατρίδων ο οποίος υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τους τόπους που γεννήθηκε και τους τάφους των προγόνων του.
Ήταν το 1928 όταν επιφανείς Κωνσταντινουπολίτες όπως ο Γεώργιος Ανδρεάδης, ο Ευγένιος Ευγενίδης, ο Κωνσταντίνος Ζαρίφης, ο Αλέξανδρος Κιοσέογλου, ο Αλέξανδρος Σινιόσογλου, ο Κωνσταντίνος Σισμάνογλου, ο πρώτος Πρόεδρος της ΑΕΚ Κωνσταντίνος Σπανούδης και τόσοι άλλοι, έβαλαν τα γερά θεμέλια του ιστορικού Συλλόγου Κωνσταντινουπολιτών στην οδό Δημοσθένους 117, στην Καλλιθέα Αττικής.
Του Δημ. Ιωάννου
Καλό μου παιδί
Σου στέλνω ένα γράμμα , να το κρατήσεις σαν φυλαχτό.
Έδωσε ο Θεός να βιώσουμε κι πάλι έναν πόλεμο, έναν παγκόσμιο πόλεμο. Επειδή, λοιπόν, οι καιροί είναι πονηροί σου γράφω για να κρατήσεις στη μνήμη σου στιγμές και γεγονότα που κάποιοι θέλουν να αφανίσουν από τη ζωή μας.
Μη ξεχάσεις ποτέ ότι κάποτε στην Ελλάδα είχαμε ελευθερία. Οι δρόμοι ήταν ανοιχτοί και η κυκλοφορία ελεύθερη. Ποτέ δεν δίναμε αναφορά για τις εξόδους μας , σαν να είχαμε βγει με αναστολή από τη φυλακή.
Μη ξεχάσεις ποτέ ότι στην Ελλάδα κάποτε είχαμε δημοκρατία. Ο λαός αποφάσιζε , ψήφιζε και είχε γνώμη για όλα.
Μη ξεχάσεις ποτέ πως κάποτε στην Ελλάδα ήμασταν Χριστιανοί Ορθόδοξοι. Οι καμπάνες ελεύθερα χτυπούσαν κι οι πολιτικοί προσκυνούσαν και σεβόντουσαν το Θεό.
«Πάλι βρεθήκαμε μπροστά στή θαυμαστή εἰκόνα τῆς Θεοτόκου τῆς «Παραμυθίας». Δέν ἤρθαμε γιά νά τήν δοξολογήσουμε. Ἤρθαμε γιά νά γονατίσουμε μπροστά της χύνοντας δάκρυα μετανοίας καί νά ζητήσουμε νά σώσει τόν λαό της. Σάν τά ἄτακτα παιδιά, πού ὅταν κάνουν κάποια σοβαρή ἀταξία, γιά νά μήν τιμωρηθοῦν ἀπό τόν πατέρα, τρέχουμε καί πέφτουμε στήν ἀγκαλιά τῆς μάνας καί τήν ἱκετεύουμε...
Μετά την απάντηση της εξετάσεως, οι γιατροί δεν δίνουν ούτε έξι μήνες ζωής στην άρρωστη. Ή κόρη του παπα-Βαγγέλη λιποθυμά μόλις το ακούει, ό ίδιος τα χάνει.
«Ακου, λέει, γιατροί να το πουν έτσι ξαφνικά στο παιδί! Στά χέρια του όμως σφίγγει το χέρι του Αγίου Παντελεήμονα, πού έχει φέρει μαζί του, καί προσεύχεται.
Βγάζουν την πρεσβυτέρα από το χειρουργείο. Με λαχτάρα ό πατήρ Ευάγγελος ακουμπά πάνω στις γάζες πού σκεπάζουν το εγχειρισμένο στήθος της πρεσβυτέρας, το χέρι του ‘Αγίου καί γονατιστός προσεύχεται.
Εκείνη την ώρα μπαίνει ό χειρουργός με τη μάσκα ακόμη. Βλέπει τη σκηνή καί βάζει τίς φωνές.
-Τί είναι αυτό το κόκκαλο παπά μου; Πάρτο από δω και τράβα σπίτι σου.
Ζαλισμένος ό καημένος, μαζεύει γρήγορα τ’ άγια λείψανα καί προσπαθεί να βρει την πόρτα. Μέσ’ τη ζάλη του, όμως, ακούει τη νοσοκόμα να φωνάζει το γιατρό στο τηλέφωνο, πού τον ζητά επειγόντως ή γυναίκα του.
Το απόγευμα σταματά μια κούρσα έξω από το σπίτι του ιερέα και με έκπληξη ό παπα-Βαγγέλης βλέπει να βγαίνει ό γιατρός. Πω! πω! σκέφτεται, ό γιατρός και στο σπίτι μου ακόμα με κυνηγάει! Με φρίκη, όμως, βλέπει να κατεβαίνει από τ’ αυτοκίνητο και ένας νέος παραμορφωμένος. Το στόμα του είχε πάει στ’ αυτί του. Αποσβολώθηκε ό παπάς.
-Πάτερ μου, του λέει ό γιατρός, εκείνο το κόκκαλο το έχεις; Με συγχωρείς, παραφέρθηκα, την ώρα πού σ’ έδιωχνα μου τηλεφώνησε ή γυναίκα μου, ότι το παιδί μας, πού έδινε εκείνη την ώρα εξετάσεις, έπαθε ξαφνικά αυτήν την πάρεση πού βλέπεις.
Κατάλαβα ότι εγώ έφταιξα καί γι’ αυτό σε παρακαλώ πολύ διάβασε μας μια ευχή. Τη διεύθυνση σου στο χωριό την πήρα από την πρεσβυτέρα.
-Ευχαρίστως παιδιά μου, ελάτε στο εκκλησάκι. Κράτα αγόρι μου το χέρι του Αγίου καί γονάτισε.
‘Απλώνω στο κεφάλι του νέου το πετραχήλι καί αρχίζω να διαβάζω την ευχή. Καθώς διαβάζω, ακούω θόρυβο κρακ, κρακ. Σκέφτομαι, τί συμβαίνει άραγε; Τελείωσα καί, όταν σηκώθηκε το παιδί, τί να δούμε, το στόμα του παιδιού είχε επανέλθει στην θέση του! Πατέρας καί γιος ρίχνονται πάνω μου.
-Παπούλη πώς να σ’ ευχαριστήσουμε;
-Όχι εμένα, παιδιά μου, το Θεό καί τον «Άγιο.
Από τότε για πάρα πολύ καιρό ερχόταν τακτικά να προσκυνήσουν καί να φέρουν καί το λάδι για το καντήλι του ‘Αγίου.
Όσο για την πρεσβυτέρα, είναι τώρα περισσότερα από είκοσι χρόνια πού είναι τελείως καλά χωρίς να κάνει απολύτως καμμία θεραπεία.
Μεγάλωσε τα παιδιά της καί ζει στο χωριό προσέχοντας το εκκλησάκι με τα τόσα άγια λείψανα, μια πού δεν υπάρχει πια ό πατήρ Ευάγγελος. Ό γιατρός πολλές φορές έλεγε στον παπα-Βαγγέλη: «Εμείς παπά μου πρέπει να τα κάψουμε τα βιβλία μας».
Από το βιβλίο «Σταχυολογήματα από την θαυμαστή ζωή του π. Ευαγγέλου Χαλκίδη εφημέριου Αγίου Βασιλείου Λαγκαδά», Eκδόσεις «Ορθόδοξος Κυψέλη».
Πηγή:http://apantaortodoxias.blogspot.com/
«Πᾶνος»
Ὁ πολυσέβαστος καί πολυαγαπημένος πατέρας μας Γέροντας Χρυσόστομος ἐκοιμήθη σήμερα, ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τῆς Παναγίας τῆς «Παραμυθίας», 21 Ἰανουαρίου 2021, κατά τίς ἀπογευματινές ὧρες, σέ ἡλικία 74 ἐτῶν, ὕστερα ἀπό πολυήμερη ἀναμέτρηση μέ βαριά ἀσθένεια μέσα στήν Μονάδα Ἐντατικῆς Θεραπείας τοῦ ΓΣΝΕ 424 Θεσσαλονίκης, ὅπου καί εἰσήχθη τό βράδυ τῶν Χριστουγέννων.
Η Αργυρώ γεννήθηκε στην Κρήτη σ’ ένα χωριό έξω από το Ηράκλειο γύρω στα 1920. Ήταν μια λεβέντισσα, όμορφη, καλοστημένη!
Αγαπήθηκαν μ’ έναν νέο, αλλά πριν προλάβουν να παντρευθούν κηρύχθηκε ο πόλεμος. Το παλληκάρι έφυγε και πολέμησε στην Αλβανία τους Ιταλούς. Μετά την συνθηκολόγηση κατέβηκε στην Κρήτη για να αγωνιστεί κι εκεί εναντίον των Γερμανών.
Κάποια στιγμή βρίσκεται αιχμάλωτος των Γερμανών να οδηγείται προς εκτέλεσιν. Πληροφορείται η Αργυρώ τα καθέκαστα και τρέχει στον τόπο της εκτέλεσης. Δέκα Έλληνες είναι στημένοι στον τοίχο κι απέναντί τους δέκα Γερμανοί με προτεταμμένα τα όπλα τους περιμένουν τη διαταγή για να πυροβολήσουν. Η Αργυρώ αγέρωχη, περήφανη, όμορφη σαν θεά περνάει μπροστά τους και μία μία κατεβάζει τις κάνες των όπλων. Όλοι σαστίζουν.
Πολιτικού αναλυτή – αρθρογράφου
Η Ελλάδα πριν μερικές δεκαετίες υπήρξε απόλυτα φιλεύσπλαχνη και γενναιόδωρη προς τους Αλβανούς, οι οποίοι ρακένδυτοι έρχονταν στην ευημερούσα τότε Ελλάδα και απολάμβαναν τα αγαθά της εργασίας τους, συντηρώντας και τις φαμίλιες τους, που είχαν αφήσει στην Αλβανία, με την εξαγωγή συναλλάγματος! Έτσι στη χώρα μας δημιουργήθηκαν δεύτερης και τρίτης γενιάς Αλβανοί, που γεννήθηκαν στην Ελλάδα, σπούδασαν στα ελληνικά σχολεία και χαίρονται τον τρόπο ζωής μιας δημοκρατικής και πολιτισμένης χώρας της Ευρώπης!
Θα περίμενε λοιπόν ο κάθε πολιτισμένος άνθρωπος, όλοι αυτοί τουλάχιστον, να μην είναι αχάριστοι, να εκτιμούν και να σέβονται την χώρα στην οποία φιλοξενήθηκαν και μεγαλούργησαν!
Κάποτε ήταν μια τυφλή κοπέλα μισούσε τον εαυτό της που γεννήθηκε έτσι…αν και είχε μια όσο γινόταν φυσιολογική Ζώη ήταν απόμακρη και ακόμα και οι γονείς της με το ζόρι πολλές φορές έπαιρναν και μια της λέξη.
Η κοπέλα αυτή είχε ένα φίλο … την στήριζε της συμπαραστεκόταν πάντα. Ήταν δίπλα της την άκουγε … και για εκείνη ήταν ο μοναδικός άνθρωπος που μπορούσε να ανοιχτεί να πει όσα νιώθει.
“Μ αρέσει να βλέπω τον κόσμο μέσα από τα μάτια σου” του είπε σε ένα περίπατο τους που εκείνος της περιέγραφε με κάθε λεπτομέρεια το τι γινόταν και τι έβλεπε… Αυτό είναι το όνειρο μου να δω κάποτε τον κόσμο όπως και συ” “Σου υπόσχομαι να πραγματοποιήσω αυτή σου την επιθυμία …
__________________
Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Σουόνσι στην Ουαλία αγωνίζονται ώστε να αναπτύξουν το πρώτο εμβόλιο κατά του κορωνοϊού με «έξυπνο λογισμικό».
Το λογισμικό ενημέρωσης θα χρησιμοποιεί μικροβελόνες τόσο για να χορηγείται το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού όσο και για να παρακολουθείται η αποτελεσματικότητά του στον ασθενή με τον εντοπισμό της αντίδρασης του ανοσοποιητικού στον ανθρώπινο οργανισμό.
Όχι στα φίμωτρα!…
Αυτή η Κυριακή (25-1-21), στέλνει σε μας τους, φιμωμένους Έλληνες του 21ου αιώνα, ένα μεγάλο μήνυμα:
Το μήνυμα του Βαρτίμαιου, του ανυπόταχτου τυφλού της Ιεριχώς, που κραύγαζε, γιατί δεν άντεχε άλλο τη φυλακή του σκοταδιού, μέσα στην οποία ήταν αναγκασμένος να ζει. Και κραύγαζε τόσο περισσότερο, όσο οι «τυφλοί» ανοιχτομάτηδες τον πρόσταζαν να σωπάσει.
Όπως συμβαίνει και σε τόσες άλλες, ανάλογες, περιπτώσεις: Όπου οι φυλακισμένοι στη Βαστίλη της αδικίας και πεινασμένοι για ψωμί, δικαιοσύνη και ελευθερία δεν μπορούν να φωνάξουν και να διαμαρτυρηθούν. Γιατί η χούντα του καθενός νεοταξίτη υπανθρώπου έχει πάνω απ’ τα κεφάλια τους κρεμασμένη τη δαμόκλειο σπάθη των ναζιστικών αντίποινων!
Ο Χριστός, στην αρχή της δημόσιας ζωής, διακήρυξε: Ήρθα, για να σας φέρω τη Νέα Εποχή. Απ’ την οποία θα εκλείψουν φτώχεια, αρρώστια, αδικία και σκλαβιά. Και όπου οι άρχοντες δεν θα καταπιέζουν και καταληστεύουν τους λαούς, αυτοδιαφημιζόμενοι μάλιστα ως ευεργέτες και σωτήρες τους.
Μη δώσεις την ακοή σου στη γλώσσα αυτού που καταλαλεί, ούτε τη γλώσσα σου στην ακοή του φιλοκατήγορου, λέγοντας ή ακούγοντας με ευχαρίστηση κατηγορίες σε βάρος του συνανθρώπου, για να μη χάσεις τη θεία αγάπη και αποξενωθείς από την αιώνια ζωή.
Να μη δέχεσαι υβριστικό λόγο εναντίον του πνευματικού σου πατέρα, ούτε να δώσεις με τη στάση σου προθυμία σε εκείνον που τον βρίζει, για να μην οργιστεί ο Κύριος με αυτά που κάνεις και σε εξολοθρεύσει από τη χώρα της ζωής.
