Ἡ ἀλαζονεία εἶναι γνώρισμα τῆς συμπεριφορᾶς τῶν ἀνθρώπων, ποὺ ἐκπορεύεται ἀπὸ τὴν ὑπερτίμηση τοῦ ἑαυτοῦ των. Ἀπομονώνει τὰ ἄτομα ἀπὸ τοὺς συνανθρώπους τους. Οἱ ἀλαζόνες θεωροῦν τοὺς ἄλλους κατώτερους, τοὺς χρησιμοποιοῦνε πολλὲς φορὲς ὡς ἀντικείμενα καὶ τοὺς ταπεινώνει. Οἱ ἀλαζόνες δὲν ἔχουν ἀνοιχτὸ φιλοσοφικὸ πνεῦμα, τυφλώνονται ἀπὸ τὸ φῶς τοῦ ἡλίου, φοβοῦνται τις ἴδιες τις σκιές τους, καὶ ξαναμπαίνουν εἰς τὴν σιγουριὰ τοῦ σπηλαίου. Ὁ φιλοσοφημένος ὅμως ἄνθρωπος θέτει συνεχῶς ἐρωτήματα γιὰ τὸ «τί», «πῶς» καὶ «γιατί», εἶναι ὁ μόνος ποὺ μπορεῖ νὰ δεῖ τὴν ἀλήθεια καὶ παρ' ὅλο ποὺ γνωρίζει ὅτι θὰ χλευαστεῖ εἰς τὴν προσπάθεια του νὰ τὴν μεταφέρει καὶ εἰς τοὺς ὑπολοίπους μέσα εἰς τὸ σπήλαιο, ὁ Πλάτων ὑποστηρίζει «πὼς εἶναι χρέος του νὰ τοὺς μεταδώσει τὴν γνώση αὐτή».
Ἡ γνώση καὶ ἡ ἀλήθεια εἶναι οἱ ἀρετές, τὰ ὅπλα καὶ ἡ δύναμη τῶν Ἑλλήνων οἱ ὁποῖοι δὲν τυφλώνονται ἀπὸ τὸ φῶς τοῦ ἥλιου. Εἶναι αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι μεταλαμπάδευσαν αὐτὰ εἰς τὴν Οἰκουμένη. Ὅμως ἡ τωρινὴ οἰκονομικὴ κρίση καὶ ἡ συνεχιζόμενη τώρα 11-ετὴς καὶ διαρκὴς μνημονιακὴ κατακρεούργηση καὶ ἐξαθλίωση τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ ἔχει ὡς ἀναπόφευκτη συνέπεια τὴν πτώση τῶν μασκῶν, ὅπου ὅλα βγαίνουν εἰς τὸ φῶς.
Ἡ γνώση καὶ ἡ ἀλήθεια εἶναι οἱ ἀρετές, τὰ ὅπλα καὶ ἡ δύναμη τῶν Ἑλλήνων οἱ ὁποῖοι δὲν τυφλώνονται ἀπὸ τὸ φῶς τοῦ ἥλιου. Εἶναι αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι μεταλαμπάδευσαν αὐτὰ εἰς τὴν Οἰκουμένη. Ὅμως ἡ τωρινὴ οἰκονομικὴ κρίση καὶ ἡ συνεχιζόμενη τώρα 11-ετὴς καὶ διαρκὴς μνημονιακὴ κατακρεούργηση καὶ ἐξαθλίωση τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ ἔχει ὡς ἀναπόφευκτη συνέπεια τὴν πτώση τῶν μασκῶν, ὅπου ὅλα βγαίνουν εἰς τὸ φῶς.
