Κύριο μέλημα
τοῦ πατριάρχου Βαρθολομαίου καί τῶν σύν αὐτῷ εἶναι ἡ ἐπίσημη καί πλήρης ἐκκλησιαστική
ἀναγνώριση καί κοινωνία, δηλαδή τό κοινό συλλείτουργο, ἡ μνημόνευση καί τό
κοινό ποτήριο, τόσο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὅσο καί τοῦ Ἁγίου Ὄρους, μέ τόν ἀχειροτόνητο,
σχισματοαιρετικό, ἀκοινώνητο, καί οὐνίτη ψευδομητροπολίτη Κιέβου Ἐπιφάνιο. Καί αὐτό,
διότι γνωρίζει πολύ καλά ὅτι τό κοινό συλλείτουργο, ἡ μνημόνευση καί τό κοινό
ποτήριο ἀποτελεῖ τήν κορυφαῖα ἐκκλησιαστική πράξη ἀναγνωρίσεως καί ἐνώσεως μαζί
του. Μέχρι στιγμῆς ἡ προσπάθειά του αὐτή ἔχει ἀποτύχει παταγωδῶς.
Ἀπό πλευρᾶς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὑπῆρξε μέν «συνοδική» ἐκκλησιαστική ἀναγνώριση τοῦ Οὐκρανικοῦ μορφώματος, κάποιοι ἐπίσκοποί της μεμονωμένα, χωρίς ἔγκριση τῆς Συνόδου καί ἐντελῶς ἀντικανονικά μνημόνευσαν καί συλλειτούργησαν μέ τόν σχισματοαιρετικό Ἐπιφάνιο καί τούς σύν αὐτῷ. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος μνημονεύει τον ἀχειροτόνητο Ἐπιφάνιο στά Δίπτυχα ὡς 15ο «προκαθήμενο», ἤδη ἀπέστειλε «εἰρηνικό γράμμα», προσκαλῶντας τόν οὐνίτη Ἐπιφάνιο νά ἐπισκεφτεῖ ἐπίσημα τήν Ἐκκλησία τῆς Ἐλλάδος καί νά τελέσουν ἐπίσημο συλλείτουργο, τά ὁποῖα ὁπωσδήποτε ἀποτελοῦν προκεχωρημένα ἄλματα ἀναγνωρίσεως καί ἑνώσεως, ἀλλά τά δύο τελευταῖα, ἡ ἐπίσημη ἐπίσκεψη δηλαδή τοῦ σχισματοαιρετικοῦ Ἐπιφανίου καί τό συλλείτουργο μαζί του, δέν ἐπετεύχθησαν Χάριτι Θεοῦ μέχρι καί σήμερα.