(σ.σ. Τελικά, ποιοὶ εὐθύνονται περισσότερο γιὰ τὸ χάλι τῆς σημερινῆς Ἐκκλησίας, ὁ κλῆρος ἤ ὁ λαός;)
Γονείς που βάπτισαν την κόρη τους πριν από λίγες ημέρες σε ιερό ναό της Κηφισιάς ζήτησαν (πριν από το μυστήριο) από τον ιερέα να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός και να μην βουτήξει το κεφαλάκι του λίγων μηνών βρέφους τους στην κολυμπήθρα για να μην ταραχθεί.
Κατά τη διάρκεια του μυστηρίου όμως, όπως καταγγέλει η μητέρα του παιδιού, συνέβη το ακριβώς αντίθετο. Ο ιερέας βούτηξε το παιδί με ανοιχτό το στόμα και ανοιχτά τα μάτια στο νερό πιέζοντας το κεφάλι του γεγονός που προκάλεσε την οργή των γονέων.
ΜΝΗΜΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΟΥ ΛΟΥΚΑ [:Λουκά 10,17-21]
ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΥΡΙΛΛΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
«῾Υπέστρεψαν δὲ οἱ ἑβδομήκοντα μετὰ χαρᾶς λέγοντες· Κύριε, καὶ τὰ δαιμόνια ὑποτάσσεται ἡμῖν ἐν τῷ ὀνόματί σου (:Επέστρεψαν από την περιοδεία τους οι εβδομήντα μαθητές με χαρά και έλεγαν: “Κύριε, ακόμη και τα δαιμόνια υποτάσσονται σε μας με την επίκληση του ονόματός Σου”)»[Λουκά 10,17].
Για να μη νομίζουν δηλαδή ότι με δική τους θέληση προσήλθαν στο κήρυγμα, το επιβεβαίωνε η χάρη του Πνεύματος που δόθηκε σε αυτούς. Γιατί όταν ακολουθούσε τον λόγο το θαύμα, δεν μπορούσε να ισχύσει εναντίον τους κανένας τρόπος συκοφαντίας. Χαίρονταν επειδή αξιώνονταν να κάνουν θαύμα και να υποτάσσουν τα δαιμόνια.
ΜΝΗΜΗ ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΟΥ[:Κολ.4,5-11]
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
«Ἐν σοφίᾳ περιπατεῖτε πρὸς τοὺς ἔξω, τὸν καιρὸν ἐξαγοραζόμενοι. ὁ λόγος ὑμῶν πάντοτε ἐν χάριτι, ἅλατι ἠρτυμένος, εἰδέναι πῶς δεῖ ὑμᾶς ἑνὶ ἑκάστῳ ἀποκρίνεσθαι(: Να συμπεριφέρεστε με σύνεση στους ανθρώπους που είναι έξω απ’ την Εκκλησία, αξιοποιώντας τις ευκαιρίες που σας παρουσιάζονται για να κάνετε το καλό. Ο λόγος σας να είναι πάντοτε χαριτωμένος, αρτυμένος με το αλάτι της συνέσεως, ώστε να είναι βέβαια ευχάριστος, όχι όμως και βρώμικος˙ να ξέρετε πώς πρέπει να αποκρίνεστε στον καθένα)»[Κολ.4,5-6].
Ο νέος πόλεμος στη Μέση Ανατολή αναδεικνύει ξανά, με τον πιο απαίσιο και βάρβαρο τρόπο, μια διπλή σύγκρουση: Πολιτισμών και θρησκειών. Ο Γάλλος Yπουργός Πολιτισμού στην κυβέρνηση Ντε Γκωλ, Αντρέ Μαλρώ, είχε υποστηρίξει, τη δεκαετία του ’60, ότι ο επόμενος πόλεμος θα ήταν σύγκρουση θρησκειών. Τη δεκαετία του ’90, ο Αμερικανός καθηγητής Σάμιουελ Χάντινγκτον είχε ισχυριστεί ότι οδηγούμαστε σε μια σύγκρουση πολιτισμών. Αυτά συμβαίνουν τώρα στη φλεγόμενη ξανά Μέση Ανατολή, μετά την επίθεση της τζιχαντιστικής-ισλαμιστικής οργάνωσης Χαμάς εναντίον του Ισραήλ.
Οι στρατιώτες της Βέρμαχτ συγκέντρωσαν τους άρρενες κατοίκους μεταξύ 16 και 60 χρόνων στις θέσεις Αλώνια και Κούτρες. Οι γυναίκες και τα παιδιά αρχικώς συγκεντρώθηκαν στα σχολεία και στη συνέχεια, αφού είχαν απομακρυνθεί οι άντρες, τους επιτράπηκε να πάρουν μαζί τους όσα πράγματα μπορούσαν και να φύγουν προς το Καστρί και την Ευκαρπία ενώ κλείδωσαν σε κοινοτικό κατάστημα 23 υπερήλικες, οι οποίοι αργότερα κινδύνεψαν από την πυρπόληση του χωριού.
Η άμβλωση δεν είναι απλό θέμα. Αφαιρεί μια παιδική ζωή. Όσες δικαιολογίες και αν επικαλεσθεί η γυναίκα, όσο και αν την απωθήσει, η πράξη διαποτίζει όλη της τη ζωή και την ύπαρξη.
Τί γίνεται όταν φτάσει για αυτήν η ώρα του τέλους της; Όταν βρεθεί αντιμέτωπη με το δικό της θάνατο, με την προσωπική της συνάντηση με το Θεό, με τις ψυχές των παιδιών που αρνήθηκε; Με την τελική κρίση; Η ψυχή αναλογίζεται την αιωνιότητα και βασανίζεται αν δεν έχει τακτοποιηθεί πνευματικά, αν δεν μετανόησε και δεν ζήτησε συγχώρεση από τον Θεό. Όταν όμως υπάρξει μετάνοια τότε για αυτή τη ψυχή ανοίγει κυριολεκτικά ο Παράδεισος!
Η παρουσία του πόνου στη ζωή μας δεν μπορεί παρά να είναι για όλους ένα γεγονός αδιαμφισβήτητο. Το αρχαίο ερώτημα, δικαιολογημένο και σαφές, είναι πάντοτε και σήμερα το αυτό. Γιατί να πονάμε; Έχει κάποιο νόημα ο πόνος στη ζωή του καθενός μας; Η απάντηση μη νομίζετε πως είναι τόσο εύκολη. Μόνο ο Θεός μπορεί να βοηθήσει σε αυτή την αρκετά χρήσιμη και ωφέλιμη κατανόηση.
Υπάρχει άφθονος, ποικίλος, σωματικός πόνος προερχόμενος συνήθως από πρόσκαιρες ή ανίατες ασθένειες, που ταλαιπωρούν πολύ τον άνθρωπο. Υπάρχει επίσης πλούσιος ψυχικός πόνος, που μπορεί να είναι και πιο δυνατός του σωματικού. Πόνος που προέρχεται από ξαφνική ορφάνια, χηρεία, ξενιτεμό, προσφυγιά, πένθος, αποτυχία, αδυναμία, μειονεξία, στέρηση, έλλειψη, ανικανότητα, ανεπάρκεια, απόρριψη, απώλεια, φτώχεια, κακουχία, δυστυχία, ειρωνεία, εμπαιγμό, προδοσία, εξαπάτηση, ψέμα, επιορκία, βουλιμία, κατάχρηση, καταδίκη, φυλάκιση, απομόνωση, μοναξιά…
ΕΘΝΙΚΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ
«ΙΣΤΑΜΕΘΑ ΑΓΡΥΠΝΟΙ»
Τ.Θ. 67250,
Τ.Κ. 15102, Μελίσσια Ἀττικῆς
Τηλ.: 210 5248000
Ἠλ. Διεύθυνσις: info@ethnikoiphylakes.org
Ἱστοσελίς: https://ethnikoiphylakes.org
Ἐν Μελισσίοις, τῇ 15ῃ Ὀκτωβρίου 2023
Ἀρ. Πρωτ.: Φ2/19/15-10-23
ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΥΠΟΥ
Θέμα: Τὸ ἔπος τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγῶνος
Με χειρότερη την ανοχή τους στη παιδεραστία.
Η απευαισθητοποίηση των παιδιών στις παρεκκλίνουσες σεξουαλικές πρακτικές, όπως πραγματοποιείται μέσα από τη σχολική σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, δεν είναι άλλο από την προετοιμασία τους για να προχωρήσουν και στις παρεκκλίσεις, με μεγαλύτερο το κίνδυνο αποδοχής της παιδεραστίας.
Από τη Janet Levy,
Ιστοσελίδα American Thinker
Πρώτο είναι το τελώνιο των αμαρτημάτων της γλώσσας – ματαιολογίας, φλυαρίας, χυδαιολογίας, σκανδαλολογίας, βλασφημίας, κοροϊδίας, άσεμνων τραγουδιών, άκαιρου και υπέρμετρου γέλιου. Και το δεύτερο τελώνιο σχετίζεται με τη γλώσσα. Είναι το τελώνιο του ψεύδους σε κάθε μορφή του – ψευδομαρτυρίας, ψευδορκίας, αθετήσεως υποσχέσεων, ανειλικρινούς Εξολογήσεως, μάταιης ή καταχρηστικής χρήσεως του ονόματος του Θεού και άλλων παρόμοιων.
Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος
Η Νέα Τάξη Πραγμάτων (ΝΤΠ) είναι μια μυστικά αναδυόμενη ολοκληρωτική παγκόσμια κυβέρνηση.
Η Νέα Τάξη Πραγμάτων είναι ότι μια μυστική ελίτ εξουσίας με μια ατζέντα παγκοσμιοποίησης που συνωμοτεί για να αποκτήσει τελικά την παγκόσμια κυριαρχία και να κυβερνήσει τον κόσμο μέσω μιας αυταρχικής παγκόσμιας κυβέρνησης, η οποία θα αντικαταστήσει τα κυρίαρχα έθνη-κράτη, και με μια ολοκληρωτική προπαγάνδα, η ιδεολογία η οποία θα εξυμνεί την εγκαθίδρυση της Νέας Τάξης Πραγμάτων ως το αποκορύφωμα της ιστορικής προόδου.
ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ΛΟΥΚΑ[:Λουκά 8,5-15]
ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΩΣ
Στο ευαγγέλιο της Δ΄ Κυριακής του Λουκά που λέγει: «Ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ(:Βγήκε ο σποριάς στο χωράφι του, για να σπείρει τον σπόρο του)»· όπου γίνεται λόγος και για την καλλιέργεια που οφείλουμε να κάνουμε πριν από αυτήν την σπορά.
Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός εξέλεξε τους μαθητές Του όχι από τους σοφούς, όχι από τους ευγενείς, όχι από τους πλούσιους ή ένδοξους, αλλά από αλιείς και σκηνορράφους, φτωχούς και αγράμματους· κι αυτό για να υποδείξει σε όλους ότι ούτε η φτώχεια, ούτε η απαιδευσία, ούτε η ευτέλεια, ούτε τίποτε άλλο τέτοιο είναι εμπόδιο για την απόκτηση της αρετής και την επίγνωση των θείων λόγων και των μυστηρίων του Πνεύματος· αλλά και ο φτωχότερος και ο ευτελέστερος και ο πιο αμόρφωτος, αν δείξει προθυμία και την απαραίτητη στροφή προς το καλό, μπορεί όχι μόνο να γνωρίσει σε βάθος την θεία διδασκαλία, αλλά και ο ίδιος να καταστεί διδάσκαλος δια της χάριτος του Θεού. Όσο για εκείνα που εμποδίζουν προς την σύνεση και την κατανόηση των πνευματικών διδαγμάτων είναι η ραθυμία μας και η με όλη την δύναμη προσκόλλησή μας στα πρόσκαιρα και στα βιοτικά, λόγω των οποίων δεν παρέχουμε τόπο και ευκαιρία για την ακρόαση και μελέτη και ανάμνηση όσων ακούστηκαν, ούτε φροντίζουμε για τα μέλλοντα και τα αιώνια.
[:Λουκά 8,5-15]
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου
με θέμα:
«ΧΡΗΣΗ ΚΑΙ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΒΟΛΗΣ»
[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 11-10-1998]
[Β384]
Ακούσαμε, σήμερα, αγαπητοί μου, την παραβολήν του σπορέως, που ο Κύριος με αυτήν ήθελε να δείξει εις τους ακροατάς Του ότι όλοι δεν ήσαν εξίσου διατεθειμένοι έναντι της διδασκαλίας Του. Και με την παραβολήν που τους είπε, δείχνει ότι ήσαν τέσσερις κατηγορίες ακροατών. Εκείνοι που είχαν μίαν πώρωση καρδιάς έναντι του λόγου του Θεού, εκείνοι που είχαν μια επιπολαιότητα, πάντα έναντι του λόγου του Θεού και εκείνοι που είχαν μια προσωπική ρηχότητα. Έπεσε, λέγει, ο σπόρος επάνω εις την πέτραν και «διά τό μή ἔχειν ἰκμάδα», μη έχοντας υγρασία, φύτρωσε αλλά ξεράθηκε. Εκείνοι που έχουν μία ρηχότητα. Και εκείνοι που οι μέριμνες του βίου τούτου δεν τους αφήνουν να αναπτύξουν την πνευματική ζωή. Είναι εκεί που έπεσε ο σπόρος στις αγκαθιές. Αλλά όμως, ευτυχώς, υπάρχει και «ἡ ἀγαθή γῆ», που είναι η καρδιά η αγαθή· «που εκεί έπεσε ο σπόρος», λέγει, «και απέφερε εκατονταπλάσια».
ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΛΟΥΚΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Ζ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
[:Λουκᾶ 8,5-15]
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου
μὲ θέμα:
«Ο ΣΠΟΡΕΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΠΟΡΕΙΣ»
[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 12-10-1997]
(Β 363)
Ἐρχόμεθα καὶ πάλι, ἀγαπητοί μου, στὴ θαυμασία παραβολὴ τοῦ σπορέως, ὅπως τὴν ἀκούσαμε στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ τοῦ Λουκᾶ. Ἐδῶ ὁ Κύριος, μὲ τέσσερις εἰκόνες, δείχνει τέσσερις κατηγορίες ἀκροατῶν. Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι δὲν ἀκοῦν ἐξίσου τὰ εὐαγγελικὰ μηνύματα. Ὁ καθένας διαθέτει τὴ δική του προαίρεση ἢ τὴ δική του καλλιέργεια ψυχῆς. Ἄλλος εἶναι προσεκτικὸς ἀκροατής, ἄλλος ἐπιπόλαιος, ἄλλος πορωμένος, ἄλλος βρίσκει ἀνεπαρκῆ αὐτὰ ποὺ ἀκούει καὶ ἐπιδιώκει ἀναζήτηση ἔξω τοῦ εὐαγγελικοῦ χώρου, ἄλλος κάτι ἄλλο κ.ο.κ. Πάντως, βασικὰ στοιχεῖα τῆς παραβολῆς εἶναι:
