Ξεκινώντας από τα «επιχειρήματα» για τη «Συμφωνία», που αποτέλεσαν δείγμα της αντιμετώπισης του λαού από την τότε πλειοψηφία, γίνεται κατανοητό πόσο φτωχή υπήρξε η πολιτική και πόσο πλούσια η προπαγάνδα. Για παράδειγμα το «επιχείρημα πως ήταν προς το «συμφέρον» της Ελλάδας η «Συμφωνία» με τους παραχαράκτες, ή το πως 140 χώρες αναγνωρίζουν ήδη τα Σκόπια ως «Μακεδονία» άρα πρέπει και εμείς να κάνουμε το ίδιο αφού έτσι θα συνεχίσουν να την ονομάζουν, ή το γεγονός ότι η προσωρινή ονομασία πΓΔΜ περιλαμβάνει ήδη τον όρο Μακεδονία, άρα τους έχουμε αναγνωρίσει ήδη, ή ότι έχει αναγνωριστεί η λεγόμενη «Μακεδονική» γλώσσα από τη δεκαετία του 1970, φανερώνει την ποιότητα της πολιτικής . Μετά η προπαγάνδα κινήθηκε ακόμη πιο συγκεκριμένα και πιο στοχευμένα και προέκυψαν οι χαρακτηρισμοί για όσους αντιδρούσαν, όταν ανώτατοι θεσμικοί αποκαλούσαν τον ελληνικό λαό με επίθετα πεζοδρομίου και υβριστικούς όρους, όπως φασίστες, εθνικιστές, περιθωριακούς, παρακρατικούς, ετερόκλητο όχλο, αμόρφωτα εθνίκια !!!!!
_03.jpg)
.jpg)
