Ένας Αγιορείτης, ο μακαριστός πατήρ Γαβριήλ ο Καρουλιώτης, ένας μεγάλος ασκητής, όταν μιλούσε για την προσευχή, μου έλεγε κάποτε: «Πάτερ, τι είναι η ατομική ενέργεια; Τι είναι; Έχουμε εμείς το ατομικό μας όπλο!». Ήταν πολύ ζωντανός άνθρωπος και εκινείτο ολόκληρος, όταν μιλούσε. «Έχουμε το ατομικό μας όπλο», έλεγε, «που καταστρέφει όλα τα κακά, νικάει τα πάντα. Είναι η προσευχή! Έπειτα από την προσευχή βγαίνει κανείς σαν το λιοντάρι γεμάτος φωτιά, πυρ πνέων». Έτσι ακριβώς είχε πει. Γεμάτος φλόγα. Βέβαια ο άνθρωπος αυτός ζούσε την προσευχή και είχε εμπειρία της προσευχής. Γνώριζε «τι εστί» προσευχή, διότι είχε βιώματα, είχε ζωή. Εμείς ίσως ξέρουμε από το σχολείο ό,τι μας είπαν, ό,τι διαβάσαμε, ε, ίσως λίγο γευθήκαμε και νιώσαμε τι είναι προσευχή.
Πηγαίνοντας ὁ Χριστὸς νὰ ἀναστήσει τὴν κόρη τοῦ Ἰαείρου, θεράπευσε καθ’ ὁδὸν καὶ μιὰ γυναίκα ποὺ ἔπασχε ἀπὸ δωδεκαετῆ αἱμορραγία. Ἡ αἱμορροοῦσα (ποὺ κατὰ τὴν παράδοση εἶναι ἡ ἁγία Βερονίκη) θεραπεύτηκε ἀγγίζοντας κρυφὰ τὴν ἄκρη ἀπὸ τὸν χιτώνα τοῦ Χριστοῦ (Κυριακὴ Ζ΄ Λουκᾶ).
Ὁ Χριστὸς ἔδωσε ἰδιαίτερη σημασία στὸ γεγονὸς αὐτό. Παρὰ τὴν προσπάθεια τῆς αἱμορροούσας νὰ περάσει ἀπαρατήρητη, λόγῳ ντροπῆς ἀλλὰ καὶ φόβου νὰ ἀποδοκιμασθεῖ καὶ νὰ ἐκδιωχθεῖ ἀπὸ τὸ πλῆθος ὡς νομικὰ ἀκάθαρτη, ὁ Χριστὸς τὴν «ἐκθέτει» δημόσια καὶ τὴν «ἀναγκάζει» νὰ ὁμολογήσει τὴν πράξη της. Σκοπός του βέβαια δὲν εἶναι νὰ τὴν εὐτελίσει, ἀλλὰ νὰ τὴν ἐκθειάσει. Νὰ τὴν ἀναδείξει, νὰ τὴν ἐπαινέσει, νὰ τὴν ἀποκαταστήσει μὲ τὸν καλύτερο τρόπο στὰ μάτια ὅσων τὴν περιφρονοῦσαν.
Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ ἰατρός
Τό ΟΧΙ γιά τήν φυλή μας δέν εἶναι μία ἁπλῆ λέξη. Οὔτε εἶναι κάτι, πού ἀπό στόματος Ἑλλήνων λέχθηκε γιά πρώτη φορά στίς 28 Ὀκτωβρίου τοῦ 1940.
Τό ΟΧΙ εἶναι ὁ ἀλάνθαστος καί σταθερός βηματοδότης τῆς ἀργόσυρτης ἱστορικῆς μας διαδρομῆς, ἐδῶ καί τρεισήμισι χιλιάδες χρόνια.
Ποιός μπορεῖ νά ξεχάσει τό ΟΧΙ τῶν Θερμοπυλῶν, τῆς Σαλαμίνας καί τοῦ Μαραθῶνα ἀπέναντι στόν Πέρση εἰσβολέα;
Ἀπόσπασμα ἀπομαγνητοφωνημένης ὁμιλίας
τοῦ μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου
μὲ θέμα:
«ΕΠΙΛΕΓΟΜΕΝΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 28ην ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ»
[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 27-10-1985]
[Β145]
Ἀγαπητοί μου, ἡ ἀγρυπνία ποὺ ἐπιτελοῦμε ἀπόψε, εἶναι στὴ μεγάλη ἐκείνη εὐεργεσία τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔδωσε τὴ νίκη καὶ τὴν ἐλευθερία στὸ ἑλληνικό μας Ἔθνος. Ὅλοι τότε νόμισαν ὅτι ἡ Ἑλλὰς θὰ πέθαινε, ὑποκύπτουσα στὸν κατακτητή. Ἐκείνη ἡ μικρὴ Ἑλλὰς τῶν ἑπτὰ ἑκατομμυρίων· ὅτι θὰ συνετρίβετο μπροστὰ σὲ ἕναν ὄγκο σαράντα ἑκατομμυρίων. Γιὰ νὰ προστεθεῖ ὕστερα ἀπὸ λίγους μῆνες ἕνας ἄλλος ὄγκος ἄλλων σαράντα ἑκατομμυρίων, μπροστὰ στὴ μικρή μας Ἑλλάδα. Ἡ Ἑλλάδα ὅμως δὲν ἀπέθανε. Ὁ Κύριος ποὺ ἀνέστησε τὴν κόρη τοῦ Ἰαείρου, Ἐκεῖνος εἶπε καὶ διὰ τὴν Ἑλλάδα: «Οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει».
Γράφει ο Θεοφάνης Μαλκίδης
Το 1940, η 28η Οκτωβρίου, το έπος της Βορείου Ηπείρου, η αντίσταση των Ελληνίδων και των Ελλήνων, αποτελεί μία ιδιαίτερη στιγμή για το έθνος μας και σίγουρα, εκ του αποτελέσματος, παραμένει μία καθοριστική πράξη για την εξέλιξη της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας ιστορίας (χωρίς υπερβολή….)
Η ελληνική αντίσταση στον εισβολέα έχει πολλές πτυχές, αρκετές γνωστές, και άλλες τόσες άγνωστες και όσο περνά ο καιρός, λόγω της εκκρεμότητας των σχεδόν οκτώ χιλιάδων πεσόντων στρατιωτών οι οποίοι παραμένουν ατυατοποίητοι και άταφοι, το αίτημα για όσο δυνατόν λεπτομερέστατη ιστορική έρευνα παραμένει ενεργό.
ΕΠΕΤΕΙΟΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου
μὲ θέμα:
«ΤΟ ΗΡΩΙΚΟ ΟΧΙ»
[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 28-10-2001]
Ὅσο περισσότερο ὁ χρόνος ἀπομακρύνει τὰ γεγονότα, ἀγαπητοί μου, τόσο περισσότερο σφαιρικὰ φαντάζουν στὰ μάτια μας. Ἔτσι, ἀπὸ τὴν ἀπόσταση 61 ὁλοκλήρων χρόνων, δηλαδὴ δύο τριακονταετίες, βλέπουμε τὰ γεγονότα τῆς 28ης Ὀκτωβρίου τοῦ 1940 καλύτερα. Ἀλήθεια, πέρασαν ἕξι δεκαετίες... Πόσο γρήγορα πέρασαν... Γιά ᾿κείνους μάλιστα ποὺ τότε ἔζησαν τὰ γεγονότα καὶ σήμερα ἔχουν κάποια ἡλικία.
| Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας στο Μνημείο πεσόντων στην Κλεισούρα |
Της Άννας Νότη*, Νέα Υόρκη
Η Ημέρα του ΟΧΙ, η Εθνική Επέτειος μας! Οι εικόνες από την σχολική γιορτή για την Επέτειο του ΟΧΙ, στο Σχολείο Ομηρος στην Χειμάρρα , στο κάστρο του Ελληνισμού συγκλονίζουν όπως και όλες οι εικόνες από τα σχολεία της Ελληνικής γης στην Βόρειο Ήπειρο, αυτές τις ημέρες.
Για όλους εμάς που ζήσαμε στα μέρη που έγινε το Έπος του Ελληνικού Στρατού και παρά τις αντιξοότητες και τις διώξεις, κρατήσαμε άσβεστη την φλόγα της πατρίδας μας. Της πατρίδας που πολλές δεν μας στήριξε αλλά αυτή την πατρίδα την κρατήσαμε σαν φυλαχτό μεσα μας.
ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ [:Εβρ.9,1-7]
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
[:Υπομνηματισμός των εδαφίων Εβρ.9,1-14]
«Εἶχε μὲν οὖν καὶ ἡ πρώτη σκηνὴ δικαιώματα λατρείας τό τε Ἅγιον κοσμικόν· σκηνὴ γὰρ κατεσκευάσθη ἡ πρώτη, ἐν ᾗ ἥ τε λυχνία καὶ ἡ τράπεζα καὶ ἡ πρόθεσις τῶν ἄρτων, ἥτις λέγεται Ἅγια. μετὰ δὲ τὸ δεύτερον καταπέτασμα σκηνὴ ἡ λεγομένη Ἅγια Ἁγίων, χρυσοῦν ἔχουσα θυμιατήριον καὶ τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης περικεκαλυμμένην πάντοθεν χρυσίῳ, ἐν ᾗ στάμνος χρυσῆ ἔχουσα τὸ μάννα καὶ ἡ ῥάβδος Ἀαρὼν ἡ βλαστήσασα καὶ αἱ πλάκες τῆς διαθήκης, ὑπεράνω δὲ αὐτῆς Χερουβὶμ δόξης κατασκιάζοντα τὸ ἱλαστήριον· περὶ ὧν οὐκ ἔστι νῦν λέγειν κατὰ μέρος(:Ας βγάλουμε τώρα κάποιο συμπέρασμα για όσα είπαμε σχετικά με την ιεροσύνη της Παλαιάς Διαθήκης και ας τα διασαφηνίσουμε περισσότερο.
Ἀπὸ τὴν μία, ὁ σημαίνων ἀρχισυνάγωγος καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ἡ ἁπλῆ γυναῖκα τοῦ λαοῦ ἀποτελοῦν ἔνδειξη ὅτι πάντες, ἀνεξαρτήτως φύλου, ἡλικίας, κοινωνικῆς τάξεως, καταγωγῆς, προσδοκοῦσαν τὸν Κύριο, τὸν θεραπευτὴ ψυχῶν τε καὶ σωμάτων, γιὰ νὰ εὕρουν τὴν ὑγειά των. Ἔχοντες λοιπόν, ἀπόλυτη πεποίθηση ὅτι μόνον κοντά Του μποροῦν νὰ παρηγορηθοῦν καὶ νὰ θεραπευθοῦν, παρακάμπτουν τοὺς κανόνες καὶ προσέρχονται σὲ Ἐκεῖνον μὲ πίστη καὶ ἐλπίδα, ὁ ἀρχισυνάγωγος φανερὰ καὶ ἡ αἱμοῤῥοοῦσα κρυφά.
ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ [: Λουκᾶ 8,41-56]
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου
μὲ θέμα:
«Θεὸς ἐγγίζων ἐγὼ εἰμί» [Ἰερεμ. 23,23]
[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 9-11-1986]
(Β167)
Ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή, ἀγαπητοί μου, μᾶς διηγεῖται πῶς ὁ Κύριος ἀνέστησε τὴν θυγατέρα τοῦ Ἰαείρου. Ἐνῶ ὅμως ὁ Κύριος πήγαινε πρὸς τὸ σπίτι τοῦ Ἰαείρου, συνέβῃ ἕνα ἄλλο θαυμαστὸ περιστατικό, ποὺ ἦταν ἡ θεραπεία μιᾶς αἱμορροούσης γυναικός.
