Λάμπρος Σκόντζος: Ἅγιος Νεομάρτυρας Νικόλαος ἀπό τήν Χίο

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Μιὰ ἀπὸ τὶς πλέον πρόσφορες μεθόδους ἐξισλαμισμοῦ, στὰ μαῦρα χρόνια τῆς δουλείας, ποὺ χρησιμοποιοῦσαν οἱ Τοῦρκοι, ἦταν ἡ συκοφαντία. Συκοφαντοῦσαν κάποιον Χριστιανὸ ὅτι δῆθεν ἀσπάστηκε τὸ Ἰσλὰμ καὶ κατόπιν τὸν κατέδιναν ὡς «ἀποστάτη», πού, ἂν δὲν γινόταν μουσουλμᾶνος, τὸν σκότωναν! Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς ὑπῆρξε καὶ ὁ Νεομάρτυρας Ἅγιος Νικόλαος ἀπὸ τὴ Χίο.
 

Γεννήθηκε στὶς Καρυὲς τῆς νήσου Χίου, στὰ 1731. Γονεῖς του ἦταν οἱ εὐσεβεῖς Χριστιανοὶ καὶ ὀνομάζονταν Πέτρος καὶ Σταματοῦ. Ἀπὸ μικρὸς ἔμεινε ὀρφανὸς ἀπὸ πατέρα, ἀλλὰ πρόκοψε σὲ εὐσέβεια καὶ ἀρετή.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΕΜΠΤΗ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2024

Οἱ Ἅγιοι Στάχυς, Ἀπελλῆς, Ἀμπλίας, Οὐρβανός, καὶ Νάρκισσος οἱ Ἀπόστολοι ἐκ τῶν 70

 
Eις τον Στάχυν.
Στάχυς δρεπάνῳ τῆς τελετῆς, ὡς στάχυς,
Ἐκ τοῦ παρόντος ἐκθερίζεται βίου.

Eις τον Aπελλήν, Aμπλίαν, Oυρβανόν και Nάρκισσον.
Ἡ τετράχορδος τῶν Ἀποστόλων λύρα,
Σιγᾷ στερήσει πνευμάτων ὡς κολλάβων.

Πρώτῃ ἐν τριακοστῇ Ἀπόστολοι ἓξ τέλος εὗρον.

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΓΡΗΓΟΡΙΟΝ – Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ

(Οἱ ἄπειρες ἀποχρώσεις τῆς οἰκουμενιστικῆς αἱρέσεως – φωνῆς)

 

Γράφει ὁ ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ  

 

ΜΕΡΟΣ Α΄
Σεβασμιώτατε

 

Ὅλο καὶ περισσότερο, σὲ συγχορδία, ἀναδύονται, ἀκούγονται καὶ προωθοῦνται οἱ ἄπειρες ἀποχρώσεις τῆς οἰκουμενιστικῆς φωνῆς – αἱρέσεως, ὡς κατάφαση καὶ βίωση τῆς οὐτοπικῆς θεολογίας της ὑπὸ τῶν σημερινῶν ἐπισκόπων.
 

Εἶναι ὁλοφάνερη ἡ τάση σας (τῶν ἐπισκόπων) γιὰ ἐπιτάχυνση τῆς ροῆς τοῦ οἰκουμενισμοῦ, μὲ ἄρθρα, μὲ τὴ χρήση λεκτικοῦ καὶ ὀπτικοῦ συμβολισμοῦ, ὅπως (παράδειγμα) ἡ ἀπομάκρυνση τοῦ Ἐσταυρωμένου Χριστοῦ ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα.
 

Νὰ σᾶς θυμίσω τὴ ροὴ αὐτῆς τῆς Ἀποστασίας, τῆς αἱρετικῆς οὐτοπίας δηλ.

Εὐαγγελία Λάππα: Μακεδονομάχος Ἰωάννης Καραβίτης [† 30 Οκτωβρίου 1949]

 

Γράφει ἡ Εὐαγγελία Κ. Λάππα

 

Βιογραφικό

Ὁ Ἰωάννης Καραβίτης γεννήθηκε τὸ 1883 στὴν Ἀνώπολη τῶν Σφακίων Κρήτης καὶ ἦταν τὸ πρῶτο ἀπὸ τὰ πέντε παιδιὰ τοῦ Νικολάου Καραβίτη καὶ τῆς Μαρίας Δασκαλάκη.

Πῆρε μέρος στὸν Μακεδονικὸ Ἀγῶνα, ἀρχικὰ ὡς ὁπλίτης στὸ ἑλληνικὸ ἀντάρτικο Σῶμα τοῦ Παύλου Μελᾶ κι ἀργότερα ὡς ἀρχηγὸς ἀντάρτικου Σώματος καὶ συμμετεῖχε σὲ πολλὲς μάχες. Ἀξιόλογη συμμετοχὴ εἶχαν καὶ οἱ τέσσερις ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς του, Ἐμμανουὴλ (Μανοῦσος) (βλέπε: Καραβίτης Ἐμμανουήλ), Γεώργιος (βλέπε: Καραβίτης Γεώργιος) καὶ Ἰωσὴφ (Σήφης) (βλέπε: Καραβίτης Ἰωσήφ), οἱ ὁποῖοι πέθαναν ἀπὸ κακουχίες.

Γέροντας Γρηγόριος Παπασωτηρίου (†): Δύναμη μεγάλη η προσευχή

Η προσευχή, όπως λέγουν οι άγιοι Πατέρες, δεν είναι ένα καθήκον, δεν είναι μία υποχρέωση του Χριστιανού. Η προσευχή είναι μια συνάντηση. Συνάντηση του ανθρώπου με τον Θεό. Και όταν συναντάται όντως ο άνθρωπος με τον Θεό, όταν πραγματικά προσεύχεται, τότε η ενέργειά της, η δύναμή της είναι καταπληκτική! Ένας προσευχόμενος άνθρωπος έχει την δύναμη, κοινώς θα λέγαμε, να αναποδογυρίσει τον κόσμο!

Ένας Αγιορείτης, ο μακαριστός πατήρ Γαβριήλ ο Καρουλιώτης, ένας μεγάλος ασκητής, όταν μιλούσε για την προσευχή, μου έλεγε κάποτε: «Πάτερ, τι είναι η ατομική ενέργεια; Τι είναι; Έχουμε εμείς το ατομικό μας όπλο!». Ήταν πολύ ζωντανός άνθρωπος και εκινείτο ολόκληρος, όταν μιλούσε. «Έχουμε το ατομικό μας όπλο», έλεγε, «που καταστρέφει όλα τα κακά, νικάει τα πάντα. Είναι η προσευχή! Έπειτα από την προσευχή βγαίνει κανείς σαν το λιοντάρι γεμάτος φωτιά, πυρ πνέων». Έτσι ακριβώς είχε πει. Γεμάτος φλόγα. Βέβαια ο άνθρωπος αυτός ζούσε την προσευχή και είχε εμπειρία της προσευχής. Γνώριζε «τι εστί» προσευχή, διότι είχε βιώματα, είχε ζωή. Εμείς ίσως ξέρουμε από το σχολείο ό,τι μας είπαν, ό,τι διαβάσαμε, ε, ίσως λίγο γευθήκαμε και νιώσαμε τι είναι προσευχή.

Λάμπρος Σκόντζος: Ἅγιος Ἀπόστολος Κλεόπας ὁ Ἀδελφόθεος

 

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

 

Σημαντικὴ θέση στὴ χωρία τῶν ἁγίων τῆς Καινῆς Διαθήκης κατέχουν καὶ οἱ λεγόμενοι Ἀδελφόθεοι. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι καὶ ὁ ἅγιος Κλεόπας, ἢ Σίμων, ἢ Συμεών. Τὰ πολλὰ ὀνόματα ἦταν συνηθισμένα στὴν ἰουδαϊκὴ κοινωνία, ἀλλὰ στὴν ἐκκλησιαστικὴ παράδοση μᾶς εἶναι περισσότερο γνωστὸς ὡς Κλεόπας.
 

Ὡς Ἀδελφόθεοι χαρακτηρίζονται τὰ παιδιά τοῦ Μνήστορα Ἰωσήφ, τέκνα ἀπὸ τὴν πρώτη γυναῖκα του, ἡ ὁποία εἶχε κοιμηθεῖ: ὁ Ἰάκωβος, ὁ Ἰωσής, ὁ Ἰούδας καὶ ὁ Κλεόπας – Σίμωνας- Συμεών. Σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας, αὐτοὶ ἔζησαν καὶ μεγάλωσαν μαζὶ μὲ τὸ Χριστό, στὴν ἴδια οἰκία καὶ γι᾿ αὐτὸ εἶχαν μιὰ ἰδιαίτερη σχέση μαζὶ Του. Δὲν θὰ πρέπει νὰ συγχέουμε τὸν Κλεόπα – Σίμωνα, μὲ τὸν ἄλλο ἀπόστολο Σίμωνα τὸν καλούμενο Ζηλωτὴ ἢ Κανανίτη.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΤΕΤΑΡΤΗ 30 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2024

Οἱ Ἅγιοι Ζηνόβιος καὶ Ζηνοβία τὰ ἀδέλφια

 
Συγκαρτερεῖ σοι Ζηνόβιε τὸ ξίφος,
Ἡ καρτερόφρων, κἂν γυνή, Ζηνοβία.
Τμήθη Ζηνοβίῃ καὶ ἀδελφεὸς ἐν τριακοστῇ.

Κατάγονταν ἀπὸ τὶς Αἰγαὶς τῆς Κιλικίας καὶ ἦταν κληρονόμοι μεγάλης περιουσίας. Ὁ Ζηνόβιος εἶχε σπουδάσει ἰατρική, καὶ ὄχι μόνο πρόσφερε ἀφιλοκερδῶς τὶς ὑπηρεσίες του στοὺς πάσχοντες, ἀλλὰ ἐπιπλέον πλούσια μοίραζε ἀπὸ τὰ ἀγαθὰ του σ’ αὐτούς. Μὲ τὴ συμπεριφορά του αὐτὴ στήριζε τοὺς χριστιανούς, καὶ πολλοὺς εἰδωλολάτρες ἔφερε στὴ χριστιανικὴ πίστη.

Νώντας Σκοπετέας: Ἄνθρωπε γιατί μέ ἐγκατέλειψες;

«Γιατί μὲ ἐγκατέλειψες, ὦ ἄνθρωπε;
Γιατί ἀποστράφηκες ἀπὸ τὸν ἀγαπήσαντά σε;

Γιατί πάλιν ἑνώθηκες μὲ τὸν ἐχθρό μου;...»

(Ἅγιος Τύχων Ἐπίσκοπος Ζαντόνσκ)

Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας

 

Θὰ μποροῦσε αὐτὸς ὁ τίτλος νὰ συνοδεύσῃ μιὰ σειρὰ ἀναριθμήτων ἐκπομπῶν, ὡς τὴν τελευταία ποὺ ὁ Κύριος θὰ μᾶς ἐπιτρέψῃ ἀδελφοί μου. Πλέον ὅλα γυμνὰ καὶ τετρχαχηλισμένα μπροστά μας. Ἂν ἔστω καὶ ἐλάχιστα, τὰ πνευματικά μας αἰσθητήρια λειτουργοῦν, καταλαβαίνουμε πὼς ὅλο καὶ περισσότερο βυθιζόμαστε... Ἀλλάζουμε ἢ βουλιάζουμε!! ἦταν τὸ σύνθημα ἑνὸς Θεομάχου ἡγήτορος τοῦ ἀρκετὰ προσφάτου παρελθόντος...

 

Ἄχ καὶ νὰ τὸ πράτταμε ὅλοι μας αὐτό, στὴν ἀληθινὴ πνευματική του διάσταση... Ἰδίως οἱ ἄρχοντές μας! Θεομάχοι ἡγήτορες, σὲ μιὰ παγκόσμια κλίμακα ὅλο καὶ πιὸ ἀπροκάλυπτα καὶ λυσσαλέα, βάλουν κατὰ τοῦ Ἐσφαγμένου Ἀρνίου... Πλέον μοιάζει νὰ μὴν χρειάζεται ἡ παραμικρὴ προσπάθεια γιὰ νὰ ἀποκρυπτογραφηθῇ ἢ νὰ ἀποκωδικοποιηθῇ αὐτὸ τὸ σχέδιο, στὸ ὁποῖο ἀναζητοῦνται πρὸς πείραμα καὶ θυσία ἀμέτρητες... ἀπρόσωπες ψυχές... Τὸ σίγουρο εἶναι ὅτι ὅπως κάθε... σωστὸς Θεομάχος, ἔτσι καὶ ἐκεῖνοι κινοῦνται, ἢ μᾶλλον ἔρπονται γιὰ νὰ εἴμαστε ἀκριβεῖς, μὲ θαυμαστὴ ἐμβρίθεια ὅσον ἀφορᾶ τὶς Γραφές... Καὶ αὐτὸ βέβαια τὸ ὀφείλουν στό... ἀφεντικό τους, ποὺ εἶναι μέγιστος... Θεολόγος...

Άγγελος Καραγεώργος: Η ΠΟΛΥΠΟΛΙΚΗ ΦΕΝΑΚΗ ΕΝΟΣ ΑΠΟΣΑΦΗΝΙΣΜΕΝΟΥ ΜΟΝΟΠΩΛΙΟΥ

Άγγελος Καραγεώργος

 

Kι αφού οι λαθρέμποροι ελπίδων συγκεντρώθηκαν στο Καζάν της Ρωσίας να παίξουν πάλι τους ρόλους των ηγετών που μάλιστα αντιστέκονται στην παγκοσμιοποίηση, μια μέρα πριν ολοκληρωθεί η βότκα που είχαν διαταχθεί να απολαύσουν παρουσίασαν τη διακήρυξη (τους) μην κρατώντας έτσι ούτε τα προσχήματα και χρησιμοποιώντας μια γλώσσα που όπως πάντα έδειχνε την πλήρη αφοσίωση στο βασικό όργανο της παγκοσμιοποίησης, τον ΟΗΕ και τις υποοργανώσεις του όπως ο ΠΟΥ, το ΔΝΤ, η βιώσιμη ανάπτυξη κλπ γι’αυτό και δεν διέφερε σε τίποτα από τους υποτιθέμενους αντιπάλους δυτικούς οπότε και εισέπραξαν τις ευλογίες του προέδρου Γκουτιέρεζ που έλαμπε με τη φυσική του παρουσία. Έτσι όσο πιθανό είναι να φτιάξουν μια παγκόσμια τάξη δίκαιη οι Κινέζοι και οι Σαουδάραβες με τους Ρώσους ειδικά μέσα από τον ΟΗΕ μάλλον πιο πιθανό είναι να μετατρέψουν ένα βόθρο σε μπανιέρα.

π. Δημήτριος Μπόκος: Η ΕΠΑΦΗ

π. Δημήτριος Μπόκος

Πηγαίνοντας ὁ Χριστὸς νὰ ἀναστήσει τὴν κόρη τοῦ Ἰαείρου, θεράπευσε καθ’ ὁδὸν καὶ μιὰ γυναίκα ποὺ ἔπασχε ἀπὸ δωδεκαετῆ αἱμορραγία. Ἡ αἱμορροοῦσα (ποὺ κατὰ τὴν παράδοση εἶναι ἡ ἁγία Βερονίκη) θεραπεύτηκε ἀγγίζοντας κρυφὰ τὴν ἄκρη ἀπὸ τὸν χιτώνα τοῦ Χριστοῦ (Κυριακὴ Ζ΄ Λουκᾶ). 

Ὁ Χριστὸς ἔδωσε ἰδιαίτερη σημασία στὸ γεγονὸς αὐτό. Παρὰ τὴν προσπάθεια τῆς αἱμορροούσας νὰ περάσει ἀπαρατήρητη, λόγῳ ντροπῆς ἀλλὰ καὶ φόβου νὰ ἀποδοκιμασθεῖ καὶ νὰ ἐκδιωχθεῖ ἀπὸ τὸ πλῆθος ὡς νομικὰ ἀκάθαρτη, ὁ Χριστὸς τὴν «ἐκθέτει» δημόσια καὶ τὴν «ἀναγκάζει» νὰ ὁμολογήσει τὴν πράξη της. Σκοπός του βέβαια δὲν εἶναι νὰ τὴν εὐτελίσει, ἀλλὰ νὰ τὴν ἐκθειάσει. Νὰ τὴν ἀναδείξει, νὰ τὴν ἐπαινέσει, νὰ τὴν ἀποκαταστήσει μὲ τὸν καλύτερο τρόπο στὰ μάτια ὅσων τὴν περιφρονοῦσαν. 

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΤΡΙΤΗ 29 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2024

Ἡ Ἁγία Ἀναστασία ἡ Ρωμαία, ἡ Ὁσιομάρτυς

 
Κάρας τομὴν ἤνεγκε ῥώμῃ καρδίας,
Βλάστημα Ῥώμης, Μάρτυς Ἀναστασία.
Τλῆ δὲ Ἀναστασίη ἐνάτη ξίφος εἰκάδι ὀξύ.

Ἡ Ὅσια Ἀναστασία ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ Διοκλητιανοῦ καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴν Ρώμη. Ὅταν πέθαναν οἱ πλούσιοι γονεῖς της, διαμοίρασε τὴν περιουσία ποὺ κληρονόμησε στοὺς φτωχοὺς καὶ ἀποσύρθηκε σὲ μοναστήρι.

Φώτης Μιχαήλ: 28η Ὀκτωβρίου 2024: Ὧρες αὐτοκριτικῆς.

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ ἰατρός 

 

Τό ΟΧΙ γιά τήν φυλή μας δέν εἶναι μία ἁπλῆ λέξη. Οὔτε εἶναι κάτι, πού ἀπό στόματος Ἑλλήνων λέχθηκε γιά πρώτη φορά στίς 28 Ὀκτωβρίου τοῦ 1940. 

Τό ΟΧΙ εἶναι ὁ ἀλάνθαστος καί σταθερός βηματοδότης τῆς ἀργόσυρτης ἱστορικῆς μας διαδρομῆς, ἐδῶ καί τρεισήμισι χιλιάδες χρόνια. 

Ποιός μπορεῖ νά ξεχάσει τό ΟΧΙ τῶν Θερμοπυλῶν, τῆς Σαλαμίνας καί τοῦ Μαραθῶνα ἀπέναντι στόν Πέρση εἰσβολέα; 

ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940: Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «ΕΠΙΛΕΓΟΜΕΝΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 28ην ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ» [27-10-1985] [Β145]

ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

Ἀπόσπασμα ἀπομαγνητοφωνημένης ὁμιλίας
τοῦ μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου
μὲ θέμα:
«ΕΠΙΛΕΓΟΜΕΝΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 28ην ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 27-10-1985]

[Β145]

Ἀγαπητοί μου, ἡ ἀγρυπνία ποὺ ἐπιτελοῦμε ἀπόψε, εἶναι στὴ μεγάλη ἐκείνη εὐεργεσία τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔδωσε τὴ νίκη καὶ τὴν ἐλευθερία στὸ ἑλληνικό μας Ἔθνος. Ὅλοι τότε νόμισαν ὅτι ἡ Ἑλλὰς θὰ πέθαινε, ὑποκύπτουσα στὸν κατακτητή. Ἐκείνη ἡ μικρὴ Ἑλλὰς τῶν ἑπτὰ ἑκατομμυρίων· ὅτι θὰ συνετρίβετο μπροστὰ σὲ ἕναν ὄγκο σαράντα ἑκατομμυρίων. Γιὰ νὰ προστεθεῖ ὕστερα ἀπὸ λίγους μῆνες ἕνας ἄλλος ὄγκος ἄλλων σαράντα ἑκατομμυρίων, μπροστὰ στὴ μικρή μας Ἑλλάδα. Ἡ Ἑλλάδα ὅμως δὲν ἀπέθανε. Ὁ Κύριος ποὺ ἀνέστησε τὴν κόρη τοῦ Ἰαείρου, Ἐκεῖνος εἶπε καὶ διὰ τὴν Ἑλλάδα: «Οὐκ ἀπέθανεν, ἀλλὰ καθεύδει».

Παναγιώτης Μυργιώτης: Τὸ ἔπος τοῦ 1940. Ἱερὰ παρακαταθήκη γιὰ τοὺς Ἕλληνες καὶ τὸν κόσμο ὅλο.

Γράφει ὁ Παναγιώτης Μυργιώτης

 

Μιὰ ἔνδοξη ἡμέρα ξημερώνει. Ἡμέρα Ἱστορικὴ καὶ λαμπερή. Ἡμέρα γραμμένη εἰς τὶς χρυσὲς δέλτους τῆς ἑλληνικῆς καὶ παγκοσμίου Ἱστορίας. Ἡμέρα μνήμης καὶ θυσίας ὑπὲρ πίστεως καὶ πατρίδος. Ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς Δημοκρατίας.
 

Ἀπὸ τὶς πλέον ἔνδοξες σελίδες τῆς ἑλληνικῆς Ἱστορίας γράφτηκαν ἐκείνη τὴν περίοδο. Μιλᾶμε γιὰ τὸ ἡρωικὸ ἔπος τοῦ 1940, τὸ ὁποῖο γράψανε μὲ αἷμα καὶ γενναιότητα οἱ πατεράδες μας καὶ οἱ παπποῦδες μας στὰ κακοτράχαλα καὶ χιονισμένα βουνὰ τῆς Βορείου Ἠπείρου.
 

θεοφάνης Μαλκίδης: Η 28 η Οκτωβρίου στα Δωδεκάνησα, το ΟΧΙ του Αιγαίου

Γράφει ο Θεοφάνης Μαλκίδης

Το 1940, η 28^η Οκτωβρίου, το έπος της Βορείου Ηπείρου, η αντίσταση των Ελληνίδων και των Ελλήνων,   αποτελεί μία ιδιαίτερη στιγμή για το έθνος μας και σίγουρα, εκ του αποτελέσματος, παραμένει μία  καθοριστική πράξη για την εξέλιξη της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας ιστορίας (χωρίς υπερβολή….)

Η ελληνική  αντίσταση στον εισβολέα έχει πολλές πτυχές, αρκετές γνωστές, και άλλες τόσες άγνωστες και όσο περνά ο καιρός, λόγω της  εκκρεμότητας των σχεδόν οκτώ χιλιάδων πεσόντων στρατιωτών οι οποίοι    παραμένουν ατυατοποίητοι και άταφοι, το αίτημα για όσο δυνατόν λεπτομερέστατη ιστορική έρευνα παραμένει ενεργό.

Εὐαγγελία Λάππα: Ἱερομάρτυς Ἀγαθάγγελος Ἀγαθαγγελίδης ἤ Καλλινικίδης [† 28 Ὀκτωβρίου 1944]

Εὐαγγελία Κ. Λάππα

 

Ὁ π. Ἀγαθάγγελος Καλλινικίδης καταγόταν ἀπὸ τὸν Πόντο καὶ ὑπηρετοῦσε ὡς ἐφημέριος στὸ χωριὸ Ἀμπελάκια Δράμας. Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Κατοχῆς, διώχθηκε ἀπὸ τοὺς Βουλγάρους, μαζὶ μὲ σχεδὸν ὅλους τοὺς ἱερεῖς τῆς Ἀνατολικῆς Μακεδονίας. Κατέφυγε στὴν Θεσσαλονίκη, ὅπου ἡ Μητρόπολη τῆς ὁποίας τὸν ἔστειλε ὡς ἐφημέριο στὸ χωριὸ Ἄσσηρος-Λαγκαδᾶ. Ἦταν χαρακτῆρας εἰλικρινής, πολὺ πνευματικὸς καὶ κήρυττε συχνὰ στὴν ἐκκλησία^[1].

Οἱ κομμουνιστὲς τὸν πίεζαν νὰ προσχωρήσῃ στὸ Ε.Α.Μ., ἀλλὰ αὐτὸς τὸ ἠρνεῖτο θαρραλέως^[2].

ΕΠΕΤΕΙΟΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940: Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου «ΤΟ ΗΡΩΙΚΟ ΟΧΙ» [28-10-2001]

ΕΠΕΤΕΙΟΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

μὲ θέμα:

«ΤΟ ΗΡΩΙΚΟ ΟΧΙ»

[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 28-10-2001]

 

Ὅσο περισσότερο ὁ χρόνος ἀπομακρύνει τὰ γεγονότα, ἀγαπητοί μου, τόσο περισσότερο σφαιρικὰ φαντάζουν στὰ μάτια μας. Ἔτσι, ἀπὸ τὴν ἀπόσταση 61 ὁλοκλήρων χρόνων, δηλαδὴ δύο τριακονταετίες, βλέπουμε τὰ γεγονότα τῆς 28ης Ὀκτωβρίου τοῦ 1940 καλύτερα. Ἀλήθεια, πέρασαν ἕξι δεκαετίες... Πόσο γρήγορα πέρασαν... Γιά ᾿κείνους μάλιστα ποὺ τότε ἔζησαν τὰ γεγονότα καὶ σήμερα ἔχουν κάποια ἡλικία.

Έξι χρόνια από την δολοφονία του Ήρωα Κωνσταντίνου Κατσίφα: Τιμή και Δόξα σε όσους φυλάττουν Θερμοπύλες στην ελληνική γη της Βορείου Ηπείρου!

Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας στο Μνημείο πεσόντων στην Κλεισούρα

Της Άννας Νότη*, Νέα Υόρκη

Η Ημέρα του ΟΧΙ, η Εθνική Επέτειος μας! Οι εικόνες από την σχολική γιορτή για την Επέτειο του ΟΧΙ, στο Σχολείο Ομηρος στην Χειμάρρα , στο κάστρο του Ελληνισμού συγκλονίζουν όπως και όλες οι εικόνες από τα σχολεία της Ελληνικής γης στην Βόρειο Ήπειρο, αυτές τις ημέρες.

Για όλους εμάς που ζήσαμε στα μέρη που έγινε το Έπος του Ελληνικού Στρατού και παρά τις αντιξοότητες και τις διώξεις, κρατήσαμε άσβεστη την φλόγα της πατρίδας μας. Της πατρίδας που πολλές δεν μας στήριξε αλλά αυτή την πατρίδα την κρατήσαμε σαν φυλαχτό μεσα μας.

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ [:Εβρ.9,1-7] ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ [:Υπομνηματισμός των εδαφίων Εβρ.9,1-14]

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ [:Εβρ.9,1-7]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

              [:Υπομνηματισμός των εδαφίων Εβρ.9,1-14]

    «Εἶχε μὲν οὖν καὶ ἡ πρώτη σκηνὴ δικαιώματα λατρείας τό τε Ἅγιον κοσμικόν· σκηνὴ γὰρ κατεσκευάσθη ἡ πρώτη, ἐν ᾗ ἥ τε λυχνία καὶ ἡ τράπεζα καὶ ἡ πρόθεσις τῶν ἄρτων, ἥτις λέγεται Ἅγια. μετὰ δὲ τὸ δεύτερον καταπέτασμα σκηνὴ ἡ λεγομένη Ἅγια Ἁγίων, χρυσοῦν ἔχουσα θυμιατήριον καὶ τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης περικεκαλυμμένην πάντοθεν χρυσίῳ, ἐν ᾗ στάμνος χρυσῆ ἔχουσα τὸ μάννα καὶ ἡ ῥάβδος Ἀαρὼν ἡ βλαστήσασα καὶ αἱ πλάκες τῆς διαθήκης, ὑπεράνω δὲ αὐτῆς Χερουβὶμ δόξης κατασκιάζοντα τὸ ἱλαστήριον· περὶ ὧν οὐκ ἔστι νῦν λέγειν κατὰ μέρος(:Ας βγάλουμε τώρα κάποιο συμπέρασμα για όσα είπαμε σχετικά με την ιεροσύνη της Παλαιάς Διαθήκης και ας τα διασαφηνίσουμε περισσότερο.

Τό Εὐαγγέλιο καί ὁ Ἀπόστολος τῆς Δευτέρας (Ἁγίας Σκέπης) 28 Ὀκτωβρίου 2024

Εὐαγγέλιον

 

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Ι´ 38 - 42

³⁸ Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ πορεύεσθαι αὐτοὺς καὶ αὐτὸς εἰσῆλθεν εἰς κώμην τινά. γυνὴ δέ τις ὀνόματι Μάρθα ὑπεδέξατο αὐτὸν εἰς τὸν οἴκον αὐτῆς. ³⁹ καὶ τῇδε ἦν ἀδελφὴ καλουμένη Μαρία, ἣ καὶ παρακαθίσασα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ ἤκουε τὸν λόγον αὐτοῦ. ⁴⁰ ἡ δὲ Μάρθα περιεσπᾶτο περὶ πολλὴν διακονίαν· ἐπιστᾶσα δὲ εἶπε· Κύριε, οὐ μέλει σοι ὅτι ἡ ἀδελφή μου μόνην με κατέλιπε διακονεῖν; εἰπὲ οὖν αὐτῇ ἵνα μοι συναντιλάβηται. ⁴¹ ἀποκριθεὶς δὲ εἶπεν αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά· ⁴² ἑνὸς δέ ἐστι χρεία· Μαρία δὲ τὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο, ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται ἀπ’ αὐτῆς.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΔΕΥΤΕΡΑ 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2024

Αγία Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου εν Βλαχερνώ και επέτειος του «ΟΧΙ»

Σκέπη σου, Ἁγνή, σκέπεις καὶ περιθάλπεις

Τοὺς πίστει ἀφορῶντας πρὸς σέ, Παρθένε.

Μητρὸς Θεοῖο Σκέπη Ἑλλάδα θειόφρονα καλύπτει.

Διαβάζουμε: «Τῇ αὕτῃ ἡμέρᾳ τὴν ἀνάμνησιν ποιούμεθα τῆς Ἁγίας Σκέπης τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας ἤτοι τοῦ ἱεροῦ αὐτῆς Μαφορίου, τοῦ ἐν τῷ σορῷ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῶν Βλαχερνῶν, ὄτε ὁ Ὅσιος Ἀνδρέας ὁ διὰ Χριστὸν σαλὸς κατεῖδεν ἐφηπλωμένην αὐτὴν ἄνωθεν καὶ πάντας τοὺς εὐσεβεῖς περισκέπουσαν».

Νώντας Σκοπετέας: Τῆς Ἁγνότητας τό συναξάρι...

Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας 

 

Εἶναι ἡ ματιὰ μας μόλις κοιτᾶμε τὸν ἀδελφό, τὸ καθρέφτισμα τοῦ προσώπου μας στὰ μάτια του, ποὺ μαρτυρᾷ πολλάκις τὸ μέσα μας καὶ τὸν βαθμό τοῦ ἀνακαινισμοῦ μας... Εἶναι ἡ πρώτη σκέψη, ὁ πρῶτος λογισμός, μόλις ἀντικρύσουμε τὸ ὁτιδήποτε... Τὸ ποῦ θὰ πάῃ τὸ μυαλό μας, ποὺ ἐπίσης μᾶς δίνει νὰ καταλαβαίνουμε, ἂν ἔχουμε ἔστω καὶ ἕνα βῆμα καταφέρει νὰ κάνουμε σὲ αὐτὴν τὴν ἀέναη πορεία...

 

Πόσο λαχταρῶ νὰ κατασπάζομαι τὰ χεράκια τῶν μικρῶν παιδιῶν... Τῶν μωρῶν, τῶν νεοβαπτισθέντων νεοσυλλέκτων στρατιωτῶν τοῦ Χριστοῦ μας... Ἅγιοι ἐπὶ τῆς γῆς... Ἀπειρόκακοι, ποὺ δὲν τοὺς ἀγγίζει καμιὰ πονηρία, καμιὰ ἐφάμαρτη σκέψη, εἰκόνα, θύμηση... Ὅλα ἐκπορεύονται ἀπὸ τὴν καρδιά! Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοὶ ὁ Θεός... Καθαρή καρδιὰ ἔχουν μόνο ὅσοι ἀγωνίζονται γιὰ τὴν ἁγνότητα...

Νεκτάριος Δαπέργολας: Σέ ἕνα παράλληλο, δαιμονικό σύμπαν…

Γράφει ὁ Νεκτάριος Δαπέργολας

Σωστός, ἄν καί βεβαίως ὄχι ἀπολύτως ἀκριβής ὁ τίτλος τοῦ δημοσιεύματος στήν φωτογραφία, γιατί ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι μέ δαῦτον, λέξεις ὅπως «ὕβρις» καί «ἐγωπάθεια» εἶναι πλέον πολύ λίγες γιά νά ἀποτυπώσουν ἐπαρκῶς τόν τραγικό του κατήφορο. 

 

Ὁ ἄνθρωπος ζεῖ σέ ἕνα παράλληλο - ἀπολύτως δαιμονικό - σύμπαν καί κάθε τι πού λέει ἤ πράττει εἶναι καί μία προκλητική, κατάστηθη μαχαιριά στήν ἀλήθεια, στήν γνήσια ὀρθόδοξη πίστη, στήν ὀρθή ἐκκλησιαστική τάξη, ἀκόμη καί στήν εἰκόνα πού - ἔστω καί γιά τό θεαθῆναι - θά ὄφειλε νά βγάζει πρός τά ἔξω ἕνας φερόμενος ὡς ἀνώτερος ἐκκλησιαστικός λειτουργός. 

Ἀριστείδης Δασκαλάκης: Ἡ κερκόπορτα τῶν Πρεσπῶν

Γράφει ὁ Ἀριστείδης Δασκαλάκης (20/10/24) 

Τελείωσε σήμερα ἕνα προσκύνημα στὰ ἅγια χώματα τῆς Μακεδονίας. Ἀφορμή, ἡ ἡμέρα τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγῶνα ποὺ τιμᾶται κάθε χρόνο, τὴν πρώτη Κυριακὴ μετὰ τὴν 13η Ὀκτωβρίου (ἡμερομηνία θανάτου τοῦ Παύλου Μελᾶ τὸ 1904). 

Συγκεκριμένα ἐκεῖ, στὶς παριφές τῆς Ἔδεσσας πρὸς τὴν Καρυδιά, ἕνα χωριὸ αἱματοβαμένο φωνάζει, μάχεται τὴν ἀδικία καὶ τὴν προδοσία. Μὰ δὲ βρίσκει εὐήκοα ὦτα. 

Σὲ ἕνα μνημεῖο πρὶν τὸ χωριό, ὅπου δύο ἀνδριάντες κοσμοῦν τὴν περιοχή. Δύο γίγαντες τῆς ἱστορίας τοῦ Μακεδονικοῦ ἀγῶνα, ρίχνουν ἴσκιο βαρὺ στὴ ψεύτικη λάμψη τῆς πολιτικῆς, σκηνῆς, τῆς showbiz καὶ τῶν τηλεαστέρων. 

Σοφία Μπεκρῆ: Ἡ μεγάλη καὶ ἡ μικρὴ θυγατέρα

Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος

 

Ὄχι ἕνα ἀλλὰ δύο θαύματα πίστεως μᾶς παρουσιάζονται στὸ Εὐαγγέλιο τὴν Κυριακὴ Ζ’ Λουκᾶ (η’ 41-56). Δυὸ πονεμένες ὑπάρξεις, ἕνας ἀρχισυνάγωγο καὶ μιὰ γυνὴ αἱμοῤῥοοῦσα, προσδοκοῦν τὸν Κύριο (ὅ. π. 41) καὶ ἀναζητοῦν παρηγορία καὶ ἀνάπαυση στὴν θλίψη των. Καὶ οἱ δύο εἶχαν «ἀπαγορευτικό» ἀπὸ τὸν νόμο νὰ τὸν πλησιάσουν, ὁ ἕνας διότι ὡς ἀρχισυνάγωγος θά «μολυνόταν» ἀπὸ τὸ κήρυγμά του, ἡ ἄλλη, διότι, λόγῳ τῆς ἀσθενείας της, ἦταν, σύμφωνα μὲ τὶς διατάξεις τοῦ μωσαϊκοῦ νόμου, ἡ ἴδια ἀκάθαρτη καὶ μολυσμένη. 

Ἀπὸ τὴν μία, ὁ σημαίνων ἀρχισυνάγωγος καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ἡ ἁπλῆ γυναῖκα τοῦ λαοῦ ἀποτελοῦν ἔνδειξη ὅτι πάντες, ἀνεξαρτήτως φύλου, ἡλικίας, κοινωνικῆς τάξεως, καταγωγῆς, προσδοκοῦσαν τὸν Κύριο, τὸν θεραπευτὴ ψυχῶν τε καὶ σωμάτων, γιὰ νὰ εὕρουν τὴν ὑγειά των. Ἔχοντες λοιπόν, ἀπόλυτη πεποίθηση ὅτι μόνον κοντά Του μποροῦν νὰ παρηγορηθοῦν καὶ νὰ θεραπευθοῦν, παρακάμπτουν τοὺς κανόνες καὶ προσέρχονται σὲ Ἐκεῖνον μὲ πίστη καὶ ἐλπίδα, ὁ ἀρχισυνάγωγος φανερὰ καὶ ἡ αἱμοῤῥοοῦσα κρυφά.