Ἰωάννης Ἀσλανίδης: ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ

-Εἶναι ἀπορίας ἄξιον, πῶς εἶναι δυνατὸν οἱ βουλευτὲς τοῦ Ἑλληνικοῦ Κοινοβουλίου, ὑπὸ τὴν προϋπόθεση ὅτι, εἶναι ὅλοι των πατριῶτες, ποὺ δὲν πρέπει ν᾿ ἀμφισβητοῦνται, καθ᾿ ὅσον εἶναι ἐκλεγμένοι τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, νὰ ἔχουν τὰ κόμματά των, τόση ἀγεφύρωτη ἰδέα καὶ πράξη περὶ πατριωτισμοῦ.

-Ὁ Ἑλληνικὸς Λαὸς ἐκλέγει τοὺς ἐκπροσώπους του ὥστε μὲ τὴν συνεργασία μεταξὺ των (Συμπολίτευση-Ἀντιπολίτευση), νὰ διοικήσουν σωστὰ καὶ μὲ ἐφαρμογὴ τῶν Νόμων τὴν ἱστορικὴ αὐτὴ πατρίδα μας.

-Ἐδῶ μὲ λύπη μου τὸ ἐπισημαίνω, συμβαίνει ἀκριβῶς τὸ Ἀντίθετο καὶ δὲν ξέρω ἂν εἴμαστε ἡ μοναδικὴ χώρα στὸν κόσμο ποὺ συμβαίνει αὐτό. Δηλαδή! Δὲν ἔχει σημασία ποιὸ κόμμα ἢ κόμματα εἶναι στὴν ἐξουσία, ἀλλὰ τὴν ἑπομένη τῶν ἐκλογῶν, σύσσωμη ἡ ἀντιπολίτευση ἀρχίζει τὴν τακτικὴ τῆς δολιοφθορὰς τῆς Κυβερνήσεως, ἔστω καὶ ἐὰν διαφέρουν τὰ κόμματα τῆς ἀντιπολίτευσης ἰδεολογικὰ παρασάγγες μεταξὺ των καὶ γνωρίζουμε ὅλοι τὰ δεινὰ ποὺ ὑπέστη ὁ τόπος αὐτὸς ἀπὸ αὐτὴν τὴν συμπεριφορά. 

Μοναδικὸς σκοπὸς τῆς ἀντιπολίτευσης, ὄχι μόνο σήμερα ἀλλὰ πάντα ἦταν καὶ εἶναι πῶς ν᾿ ἀποτύχει ἡ Δημοκρατικὰ ἐκλεγμένη Κυβέρνηση, ἀδιαφορῶντας ὅτι μιὰ τέτοια συμπεριφορὰ πόσο κακὸ κάνει, στὴν ἑλληνικὸ λαό, τὴν Πατρίδα μας καὶ τὸ μέλλον της...

-Σ᾿ αὐτὲς τὶς δύσκολες στιγμὲς τῆς Πατρίδος μας, ἀπαιτεῖται νὰ καθίσουν ὅλοι οἱ πολιτικοὶ ἡγέτες μας, στὸ ἴδιο τραπέζι, γιὰ νὰ δώσουν τὶς ὅσο τὸ δυνατὸν λιγότερο ἐπώδυνες λύσεις γιὰ τοὺς Ἕλληνες καὶ γιὰ τὸ μέλλον τῆς Πατρίδος μας. Αὐτὴ τὴν ἁπλὴ σκέψη, ποὺ εἶναι καὶ ἐπιθυμία ὅλων τῶν σκεπτόμενων Ἑλλήνων, ἔχοντας λόγῳ πάθους κλειστὰ τὰ μάτια τῆς λογικῆς σκέψης, δὲν ἐννοοῦν νὰ τὴν καταλάβουν τὰ κόμματα. Φαίνεται τὸ κάθε κόμμα ἔχει τὴν δική του ἑρμηνεία περὶ «Πατριωτισμοῦ».

-Aυτὸ φαίνεται ἀπὸ τὶς ἀκατονόμαστες ἐκδικητικὲς ἐκφράσεις δύο πολιτικῶν τῆς ἀντιπολίτευσης πρὸς τὴν παροῦσα Κυβέρνηση, ἡ ὁποία προσπαθεῖ σ᾿ ὅλα τὰ μέτωπα τῶν προβλημάτων καὶ τὰ ἀντιμετωπίζει, κατὰ γενικὴ ὁμολογία, κατὰ τὸν καλύτερο δυνατὸ τρόπο. Σήμερα διερωτᾶται ὁ σκεπτόμενος Ἕλλην πολίτης, αὐτοὶ οἱ Πολιτικοί, μὲ τὶς δηλώσεις αὐτὲς ποῖο πατριωτισμὸ ὑπηρετοῦν;

-Ἡ Ἀξιότιμος κ. Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας μας, πρόσφατα μίλησε μεταξὺ ἄλλων καὶ σὲ φρουροὺς τῶν Συνόρων μας, κατὰ τὴν ὁμιλία της, μὲ ἔκπληξη, ἀκούσαμε γιὰ «Νέο Πατριωτισμό». Ἴσως τὸ νόημα τοῦ χαρακτηρισμοῦ αὐτοῦ, δὲν ἔγινε κατανοητὸ ἀπό μᾶς, διότι ἀπ᾿ ὅτι γνωρίζω ὁ «Πατριωτισμὸς εἶναι ἕνας.

-Ἐπειδὴ προσωπικὰ πιστεύω ὅτι, ὁ «Πατριωτισμὸς» εἶναι ἕνας καὶ δὲν διαφέρει ἀπὸ πολιτικὸ κόμμα σὲ κόμμα ἢ ἀπὸ ἐποχὴ σὲ ἐποχή, θὰ προσπαθήσω νὰ ἀναφερθῶ στὸ θέμα αὐτό, διότι θεωρῶ πολὺ ἐπικίνδυνο γιὰ τὴν πατρίδα μας, αὐτὲς τὶς διαφοροποιήσεις μεταξὺ τῶν κομμάτων, σὲ ὅτι ἀφορᾶ τὸν «Πατριωτισμό». Ἄς ἔλθουμε στὶς ἐπισημάνσεις:

- ΠΡΩΤΟΝ: Ὁ Πατριωτισμὸς εἶναι ἑνωτικὸς καὶ ὑψηλῆς ἠθικῆς ἐνατένισης Ἰδεολογία. Εἶναι ἀνιδιοτελὴς καὶ κινεῖται πέραν ἀπὸ τὰ ὅρια κάθε ὠφελιμιστικῆς φιλοσοφίας. Αὐτὸς ἐμφυτεύεται στὴν ἑκάστοτε νέα γενιὰ μέσῳ τῆς οἰκογένειας καὶ τῆς παιδείας τῆς Πατρίδος. Κεῖται πέραν παντὸς συνδικαλισμοῦ, κομματισμοῦ καὶ πολιτικῆς θεωρίας. Ὁ Πατριωτισμὸς εἶναι μιὰ διαχρονικὰ ἄφθαρτη ὑποχρέωση τοῦ πολίτη, ν᾿ ἀγαπᾶ καὶ νὰ θυσιάζεται γιὰ τὴν Πατρίδα του. 

Σήμερα φθάσανε μερικοί, μὲ τὸν διαφοροποιημένο πατριωτισμό τους ὥστε, μὴν τοὺς πεῖς λέξη ποὺ ν᾿ ἀρχίζει ἀπὸ ΕΛΛΑΣ, ΕΘΝΟΣ, ΠΑΤΡΙΔΑ, ἀλλοίμονο σου. Κατόρθωσαν αὐτοὶ οἱ ὀλίγοι νὰ στείλουν στὴν Εὐρώπη τὸ προφίλ μας, ὡς μία χώρα, μὲ αἱμοσταγεῖς ἐθνικιστὲς καὶ χουντικούς. Μὲ αὐτὸν λοιπὸν τὸν νοητικὸ ψεκασμό, ἐδῶ καὶ χρόνια, σχεδὸν μετὰ τὴν μεταπολίτευση, ἔκαναν μεγάλο κακὸ στὴν Πατρίδα μας. Δὲν ἀναφέρομαι βέβαια στὶς ἀσχήμιες τῶν ἀνεύθυνων κουκουλοφόρων, οἱ ὁποῖοι εἶναι ὅπως ξέρετε δυστυχῶς καὶ αὐτοὶ θύματα, τοῦ διεφθαρμένου αὐτοῦ πολιτικοῦ συστήματος.

-ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Ἡ ἔννοια τῆς Πατρίδος εἶναι ἕνας γενικὸς χῶρος στὸν ὁποῖο κατοικοῦν, ἄνθρωποι, συνηθέστατα κοινῆς καταγωγῆς, γλώσσης καὶ θρησκείας, ἀλλὰ ὑποχρεωτικῆς κοινῆς Ἱστορίας, κοινῶν ἠθῶν καὶ ἐθίμων καὶ κοινὸ Πολιτισμό. Τὴν ἰδέα τῆς Πατρίδος παριστάνει στὴν αἰσθητική της μορφὴ ἡ ΣΗΜΑΙΑ, ἡ ὁποία διὰ τὸν λόγο αὐτὸ λέγεται καὶ «Ἐθνικὸ Σύμβολο». 

Γίναμε ὅλοι, τὰ τελευταῖα μάρτυρες παρακολουθῶντας στὶς τηλεοράσεις, ποιὰ τὰ δεινὰ ποὺ ὑπέστη καὶ τὸ Ἐθνικό μας Σύμβολο, ἀπὸ τὶς Κομματικὲς διαμάχες τῶν πεζοδρομίων καὶ μὲ ποίους χαρακτηρισμοὺς μειωτικούς, ἔκαιαν τὸ σύμβολο τῆς Πατρίδος μας, μὲ εἰκόνα πανελλήνιας ἐμβέλειας. Οὐδεὶς τῶν ὑπευθύνων ἀνησύχησε τότε, πῆρε μέτρα, τιμώρησε ἢ εἶπε κάτι. 

Τὴν ὥρα ποὺ ἡ Ἀμερικὴ ὑποχρεώνει, ἕναν παγκόσμιο πρωταθλητὴ καὶ χρυσὸ Ὀλυμπιονίκη τὸν Μόρις Γκριν, νὰ ζητᾶ συγγνώμη ἀπὸ ὅλο τὸ ἀμερικανικὸ Ἔθνος, ἐπειδὴ χαμογέλασε, χωρὶς σεβασμὸ τὴν ὥρα τοῦ Ἐθνικοῦ Ὕμνου, στοὺς Ὀλυμπιακοὺς Ἀγῶνες τοῦ Σίδνεϊ.

- ΤΡΙΤΟΝ: Λέει ὁ Κομφούκιος, ὁ Ἄριστος Ἡγέτης εἶναι αὐτὸς ποὺ μπορεῖ νὰ πραγματώσει τὶς πέντε ἀρετές:

-Σεβαστικός: δὲν ταπεινώνεσαι ποτὲ

-Γενναιόδωρος: Κερδίζεις τὸ πλῆθος

- Ἔξυπνος: Μπορεῖ νὰ πετύχεις πολλὰ

- Εὐσπλαχνικός: Ἀρκεῖ αὐτὸ γιὰ νὰ ἔχει τὸν λαὸ μαζί του.

- Εἰλικρινής: Σ᾿ ἐμπιστεύονται οἱ ἄνθρωποι.

-ΗΓΕΤΗΣ: Τὸ κύριο προνόμιο τοῦ Ἡγέτη εἶναι· Νὰ ζωντανεύει ἐλπίδα στὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων. Μόνο ἀπὸ ἐμπιστοσύνη στὸ πρόσωπό του, ν᾿ ἀνθίζει χαμόγελο, νὰ βουρκώνουν μάτια, νὰ γεννιέται στὴ θέα του αὐθόρμητα στὸ πλῆθος γιορτή.

-Ἐπίσης ὁ Ἡρόδοτος ἀναφέρει στὰ «Ἱστορικά» του, ὅτι ἡ Δημοκρατία εἶναι τὸ δυσκολότερο Πολίτευμα, γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ τῆς ὁποίας ἀπαιτεῖται, ἕνα ὑψηλὸ ἐπίπεδο πολιτῶν, τὸ ὁποῖο σέβεται καὶ τηρεῖ τὸν νόμο, ἄλλως ἡ διαφθορὰ θὰ εἰσχωρήσει στὸ Κράτος καὶ τότε τὸ κράτος οὐσιαστικὰ διαλύεται.

-Λέει ὁ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ: «Δύο πράγματα πρέπει νὰ διακρίνουν τὸν τίμιο πολίτη, τὸ ἕνα εἶναι ὅταν βρίσκεται στὴν ἐξουσία, νὰ διατηρεῖ τὴν δόξα καὶ τὴν ὑπεροχὴ τῆς πατρίδος του, τὸ ἄλλο εἶναι ὅτι, ἀνὰ πᾶσα στιγμή, σὲ οἱανδήποτε πράξη τῆς ζωῆς του,νὰ φροντίζει γιὰ τὸ καλὸ τῆς πατρίδος του»(ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ Δημηγορία περὶ Στεφάνου).

-Σήμερα μία ἐνδόμυχη πίστη μᾶς κάνει νὰ ἐλπίζουμε ὅτι, ἡ νέα γενιὰ τῶν πολιτικῶν μας, εἶναι εἰς θέση νὰ ἑνώσει τοὺς Ἕλληνες, μὲ φάρο τὴν ἀγάπη πρὸς τὴν Πατρίδα καὶ τότε ὅλοι μαζὶ θ᾿ ἀπαλλάξουμε τὴν Πατρίδα μας, ἀπὸ τὰ πολλὰ προβλήματά της, γιὰ νὰ κάνουμε τὸ δένδρο τοῦ γένους μας,νὰ παραμείνει ἐπὶ τέλους παντοτινὰ ἀειθαλές.

Ἰωάννης Μ. Ἀσλανίδης

Ἀντγος ἐ.ἀ.

Ἐπίτιμος Δκτης τῆς Σ. Σ. Ε.

«Πᾶνος»