Πολλὲς φορὲς ἀνδρόγυνα μοῦ ἐκφράζουν τὴν ἀνησυχία τους γιὰ τὸ θέμα τῆς τεκνοποιίας καὶ ζητοῦν τὴν γνώμη μου. Ἄλλα σκέφτονται νὰ κάνουν ἕνα-δυὸ παιδιὰ καὶ ἄλλα θέλουν νὰ ἀποκτήσουν πολλὰ παιδιά. Αὐτὸ ὅμως ποὺ τοὺς συμφέρει εἶναι νὰ ἀφήνουν τὸ θέμα τῆς τεκνοποιίας στὸν Θεό.
Νὰ ἐμπιστεύωνται τὴν ζωή τους στὴν θεία πρόνοια καὶ νὰ μὴ βάζουν δικά τους προγράμματα. Πρέπει νὰ πιστεύουν ὅτι ὁ Θεός, ποὺ φροντίζει γιὰ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, πολὺ περισσότερο θὰ φροντίση γιὰ τὰ δικά τους παιδιά. Ἦταν ἕνας ναυτικὸς ποὺ παντρεύτηκε σὲ ἡλικία δεκαοκτὼ χρονῶν.
Φτωχὸς αὐτός, φτωχὴ καὶ ἡ κοπέλα ποὺ πῆρε, νοίκιασαν ἕνα ὑπόγειο γιὰ νὰ μείνουν. Βρῆκε καὶ ἡ κοπέλα μιὰ δουλίτσα καὶ ζοῦσαν πολὺ λιτά. Νὰ φαντασθῆτε, γιὰ τραπέζι εἶχαν ἕνα καφάσι ἀπὸ γιαρμάδες ποὺ ἀγόρασαν μιὰ φορά. Μετὰ ἀπέκτησαν καὶ παιδάκια καὶ ἔκαναν μεγάλες οἰκονομίες γιὰ νὰ τὰ μεγαλώσουν. Καὶ ὅμως σιγὰ-σιγὰ ἔγιναν νοικοκυραῖοι.
Μερικοὶ προσπαθοῦν πρῶτα νὰ τακτοποιήσουν ὅλα τὰ ἄλλα καὶ ὕστερα νὰ σκεφθοῦν γιὰ παιδιά. Δὲν λαμβάνουν ὑπ᾿ ὄψιν τους καθόλου τὸν Θεό. Ἄλλοι πάλι λένε: «σήμερα εἶναι δύσκολη ἡ ζωή· ἕνα παιδὶ φθάνει, γιατὶ καὶ αὐτὸ μὲ δυσκολία τὸ μεγαλώνεις» καὶ δὲν κάνουν ἄλλα παιδιά.
Δὲν καταλαβαίνουν πόσο ἁμαρτάνουν μ᾿ αὐτὴν τὴν τοποθέτηση, γιατὶ δὲν ἀφήνονται μὲ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό. Ὁ Θεὸς ἔχει σπλάχνα. Μόλις δῆ ὅτι δὲν μποροῦν νὰ ἀνταποκριθοῦν, δὲν Τοῦ εἶναι δύσκολο νὰ μὴν τοὺς δώση ἄλλα παιδιά.
Ξεκινοῦν πολλοὶ νὰ παντρευτοῦν, χωρὶς νὰ σκεφθοῦν ὅτι πρέπει νὰ ἔχουν καὶ ὡς σκοπὸ νὰ κάνουν παιδιὰ καὶ νὰ τὰ ἀναθρέψουν χριστιανικά. Δὲν θέλουν πολλὰ παιδιά, γιὰ νὰ μὴν ἔχουν σκοτοῦρες, καὶ ἔχουν στὰ διαμερίσματα σκυλιά, γατιά...
Μοῦ εἶπαν ὅτι τώρα[1] στὴν Ἀμερικὴ ἔχουν στὰ σπίτια ἀντὶ γιὰ σκυλιὰ ἕνα εἶδος χοιρίδια, ποὺ εἶναι πανάκριβα καὶ δὲν μεγαλώνουν πολύ. Τὰ ἔχουν φτιάξει ἔτσι, γιὰ νὰ μποροῦν νὰ τὰ ἔχουν μέσα στὰ διαμερίσματα.
Παιδιὰ δὲν θέλουν νὰ ἔχουν, γιατὶ εἶναι φασαρία νὰ τὰ πλένουν κ.λπ., καὶ πλένουν τὰ γουρούνια! Τὸ σκυλὶ τοὐλάχιστον εἶναι καὶ φύλακας. Ἀλλὰ νὰ ἔχης γουρούνια μέσα στὸ σπίτι! Φοβερό!
Στὴν Αὐστραλία͵ εἶδα[2] νὰ ἔχουν γηροκομεῖο γιὰ σκύλους, γιὰ γάτες..., ἀκόμη καὶ νεκροταφεῖο γιὰ τὰ ζῶα! Οἱ ἄνθρωποι, ἔτσι ὅπως πᾶνε, θὰ μεγαλώνουν ποντίκια καὶ θὰ τὰ κάνουν κονσέρβες, γιὰ νὰ ταΐζουν τὰ γατιά· θὰ μεγαλώνουν λαγοὺς καὶ κουνέλια καὶ θὰ τὰ κάνουν κονσέρβες, γιὰ νὰ ταΐζουν τὰ σκυλιά, καὶ ἄλλοι ἄνθρωποι θὰ πεθαίνουν ἀπὸ τὴν πεῖνα.
Καὶ βλέπεις, ἅμα σκοτώση κανεὶς ἕνα σκυλί, μπορεῖ νὰ πληρώση περισσότερα ἀπ᾿ ὅσα ἂν σκότωνε ἕναν ἄνθρωπο. Ἐξαρτᾶται φυσικὰ καὶ ἀπὸ τὸ τίνος θὰ εἶναι τὸ σκυλί... Ποῦ φθάσαμε!... Ὁ ἄνθρωπος στὴν ἐποχή μας ἀξίζει λιγώτερο καὶ ἀπὸ ἕνα σκυλί.
Καὶ μερικοὶ Πνευματικοὶ ἀπορῶ πῶς λένε μερικὰ πράγματα. Μιὰ φορὰ μὲ ρώτησαν κάποιοι προσκυνητὲς ποὺ ἦρθαν ἐκεῖ στὸ Καλύβι: «Γέροντα, ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος γράφει πουθενὰ νὰ μὴν κάνουν οἱ σύζυγοι παιδιά;».
«Τί εἶναι αὐτὰ ποὺ λέτε; Ποῦ τὸ ἀκούσατε αὐτό;», τοὺς λέω.
«Νά, ὁ πατὴρ τάδε μᾶς τὸ εἶπε», μοῦ λένε. Πιάνω τὸν πατέρα τάδε καὶ τὸν ρωτάω. «Εἶπες τέτοιο πράγμα;».
«Ναί», μοῦ λέει. «Ποῦ τὸ βρῆκες αὐτὸ γραμμένο;», τὸν ρωτάω.
«Ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος τὸ ἀναφέρει στὸν Περὶ παρθενίας λόγο του», μοῦ λέει!
«Κοίταξε, τοῦ λέω, ἐγὼ δὲν διάβασα Ἅγιο Χρυσόστομο, ἀλλὰ δὲν μπορεῖ ὁ Ἅγιος νὰ λέη κάτι τέτοιο· κάτι ἄλλο θὰ λέη. Φέρε νὰ δῶ τί γράφει».
Μοῦ φέρνει τὸ βιβλίο καὶ μοῦ δείχνει τὸ χωρίο. Τὸ διαβάζω καὶ βλέπω ὅτι ὁ Ἅγιος γράφει: «Τώρα ἔχουν αὐξηθῆ οἱ ἄνθρωποι καὶ σᾶς δίνεται ἡ δυνατότητα νὰ ζήσετε καὶ ἐν παρθενίᾳ· δὲν εἶναι ὅπως παλιὰ ποὺ ἔπρεπε νὰ ἀφήσουν ἀπογόνους»[3]͵· δὲν λέει δηλαδὴ «μὴ γεννᾶτε παιδιά»· καὶ αὐτὸς νὰ ἐπιμένη.
Νὰ εἶναι κληρικὸς καὶ θεολόγος, καὶ νὰ λέη τέτοια πράγματα! Νὰ δείχνη ὅτι διαβάζει Χρυσόστομο, ὅτι κάνει καὶ διατριβές, καὶ νὰ τὸν ἔχουν γιὰ καλὸ Πνευματικό! Ξέρετε τί βλάβη κάνουν κάτι τέτοιες λανθασμένες ἑρμηνεῖες σὲ ἀνθρώπους ποὺ θέλουν νὰ ἀναπαύσουν τὸν λογισμό τους;
Γιὰ πολλοὺς ποὺ ζοῦν κοσμικὰ ἡ οἰκογένεια σήμερα δὲν ἔχει νόημα. Γι᾿ αὐτὸ ἢ δὲν παντρεύονται ἢ παντρεύονται καὶ δὲν κάνουν παιδιὰ ἢ σκοτώνουν τὰ παιδιὰ μὲ τὶς ἐκτρώσεις, καὶ ἔτσι μόνοι τους ἐξαφανίζουν τὸ σόι τους.
Δηλαδὴ μόνοι τους καταστρέφονται· δὲν τοὺς καταστρέφει ὁ Θεός. Ἐνῶ οἱ πιστοί, ποὺ τηροῦν τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, δέχονται τὴν θεία Χάρη, γιατὶ ὁ Θεὸς εἶναι ὑποχρεωμένος κατὰ κάποιον τρόπο νὰ τοὺς βοηθάη στὰ δύσκολα χρόνια ποὺ ζοῦμε.
Καὶ βλέπουμε χριστιανοὺς οἰκογενειάρχες, μὲ ὅσα παιδάκια τοὺς δίνει ὁ Θεός, νὰ τὰ μεγαλώνουν μὲ φόβο Θεοῦ. Καὶ ὅλα τὰ παιδιὰ νὰ εἶναι ἰσορροπημένα, χαρούμενα, εὐλογία Θεοῦ, καὶ νὰ προκόβουν. Ἐκεῖ ποὺ λέμε: «τί θὰ γίνη ὁ κόσμος;», βλέπουμε τώρα νὰ προχωράη, μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, μιὰ γενιὰ καλή.
Ὁ διάβολος καταστρέφει, ἀλλὰ καὶ ὁ Καλὸς Θεὸς ἐργάζεται καὶ δὲν θὰ ἀφήση νὰ ἐξαφανισθῆ τὸ γένος μας.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου ΛΟΓΟΙ Δ' «Οἰκογενειακὴ ζωή»
__________________________[1] Εἰπώθηκε τὸν Νοέμβριο τοῦ 1990.
[2] Ὁ Γέροντας εἶχε πάει στὴν Αὐστραλία τὸ 1977, μετὰ ἀπὸ πρόσκληση τῆς Ἐκκλησίας, γιὰ νὰ βοηθήση πνευματικὰ τοὺς ἐκεῖ Ἕλληνες.
[3] Βλ. Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου Περὶ παρθενίας ΙΖ´, PG 48, 546.«Πᾶ
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου