Νώντας Σκοπετέας: Δὲν ὀρθοδοξοῦν ὅσοι αγαπολογούν...

Γέροντα τί εἶναι ἡ Ἀγαπολογία;

 «Τί τὰ θὲς παιδί μου;

Θὰ τὸ πῶ περιφραστικά...

Γλυκὰ λογάκια, ποὺ χαϊδεύουν τ᾿ αὐτάκια

καὶ εὔκολα πραγματάκια, ποὺ βολεύουν τὰ παθάκια

καὶ καταντοῦν μαξιλαράκια γιὰ νὰ κοιμᾶται ἡ συνείδηση.»

(Μαρτυρία τοῦ Πανιερώτατου Μητροπολίτη Μόρφου Νεόφυτου

γιὰ μακαριστὸ Γέροντα Ἀναστάσιο Κουδουμιανό).

Πᾶνε σχεδὸν 40 χρόνια ἀπὸ τότε ποὺ γιὰ πρώτη μου φορὰ γνωρίστηκα μὲ τὸν μακαριστὸ Ἱεροκήρυκα τοῦ Παραδείσου τὸν κυρ Δημήτρη τὸν Παναγόπουλο. Σχεδὸν δὲν εἶχα πάει ἀκόμα σχολεῖο . Καλοκαίρι ἦταν καὶ εἴχαμε κατέβει στὸ χωρίο στὴν Μάνη. Μιὰ νύχτα, ξύπνησα τρομαγμένος! Γύρεψα τὴν ἀγκαλιὰ τῆς μάνας μου. Στὸ διπλανὸ δωμάτιο βρισκόταν ὁ μακαρίτης ὁ ἀδελφὸς τοῦ πατέρα μου!

Τῆς προσευχῆς καὶ τῆς θείας μεταλαβιᾶς χαρμολυπημένος ὁδοιπόρος , ὁ μακαρίτης ὁ θεῖος μου ὁ Παναγιώτης.

Ἐμένα τότε μὲ ξύπνησε μιὰ φωνὴ ποὺ μιλοῦσε ἔντονα, σχεδὸν κραύγαζε! Θυμᾶμαι ἀκόμα τὸν πατέρα μου νὰ λέει μὲς τὴν νύχτα: Βρὲ Πότη, χαμήλωσέ το, ξύπνησαν τὰ παιδιά! καὶ ἔπειτα Μὴν φοβᾶσαι Νώντα μου ὁ θεῖος σου ἀκούει κήρυγμα ...ἀκούει Παναγόπουλο! Μεσονυχτικοῦ ἡ ὥρα καὶ ὁ θεῖος (ποὺ πήγαινε πολὺ συχνὰ καὶ στὰ ἐν Ἀθήναις κηρύγματα τοῦ μακαριστοῦ), εἶχε βάλει μιὰ ἀπὸ τὶς περίφημες κασέτες (κάπου 600 καὶ πλέον) μὲ ὁμιλία τοῦ κυρ Δημήτρη. 

Γιὰ 25 περίπου χρόνια δὲν ξανάκουσα γιὰ ἐκεῖνον. Ξέχασα τὴν τρομάρα μου, ξεχάστηκε ὁ ...νυχτερινὸς Παναγόπουλος, ξεχάστηκαν οἱ κασέτες του, ὅπως καὶ πολλὰ ἀκόμα ψυχοβλαβῶς γιὰ τὸν γράφοντα... Κύλησαν τὰ χρόνια καὶ φτάσαμε «αἰσίως» κάποτε στὴν λεγόμενη ψηφιακὴ ἐποχή, ποὺ ἔχει καὶ κάποια καλὰ...

Ἕνα ἀπὸ αὐτά: Χώρεσαν οἱ 600 τόσες κασέτες τοῦ Παναγόπουλου σὲ ἕναν καὶ μόνο ψηφιακὸ δίσκο! Καὶ αὐτὸς μπῆκε σὲ ἕνα πανεράκι ταπεινὸ μὲ μιὰ ταμπέλα ἀπὸ πάνω του ποὺ ἔγραφε: Πᾶρτε εὐλογία, δωρεάν! Πᾶνε πολλὰ χρόνια πλέον ἀπὸ τότε!Μονή τοῦ Φιλοθέου στὸ Ἅγιο Ὄρος! Ἐμεῖς πρώτη μας φορὰ ἐκεῖ προσκυνητές! Πήραμε στὰ χέρια μας τὸ dvd. Πάνω του σημειωμένο: Ὁμιλίες μακαριστοῦ Ἱεροκήρυκος Δημητρίου Παναγοπούλου. Κάτι μοῦ θύμισε! Ἐκεῖνο τὸ μεσονυχτικὸ στὴν Μάνη....

Ποιὸς νά μου τὸ λεγε (δόξα τῇ μακροθυμίᾳ σου Κύριε!) πὼς θὰ ἀκολουθοῦσα καὶ ἐγὼ «μανιωδῶς» ἐκείνη τὴν παράξενη, τὴν ἀλλόκοτη συνήθεια τοῦ θειοῦ μου! Νὰ ἀκούω Παναγόπουλο μὲς στὴν νύχτα! Καὶ νὰ τρομάζω ἀκόμα! Τώρα ἀπ᾿ τὶς συνταρακτικὲς γιὰ τὴν ψυχὴ μου ἀποκαλύψεις, ἀπ᾿ τὴν ζέουσα πίστη, ἀπ᾿ τοὺς πύρινους λόγους καὶ ἀπ᾿ τὴν ἔντονη φωνή του ποὺ πάσχιζε νὰ θέσει νοῦ καὶ νὰ μεταδώσει Φῶς Χριστοῦ!  

Μὲ συγχωρεῖτε ἔλεγε συχνὰ στὸ τέλος τῶν κηρυγμάτων του... Συγχωρέστε μου τὸν τρόπο... Ἄχ κυρ Δημήτρη μας, τὴν εὐχή σου νὰ ἔχουμε! Μὰ ἂν κάποιος κινδυνεύει σὲ γκρεμὸ νὰ πέσει καὶ στὸν αἰώνιο βόρβορο νὰ βυθιστεῖ, δὲν θὰ πᾶς ἁπαλὰ δίπλα του, ψιθυριστὰ καὶ ...νανουριστικὰ νὰ τοῦ πεῖς... ἀδελφέ μου ὁ Θεός μας σὲ ἀγαπᾶ, ἔχει ἀγάπη γιὰ σένα ὁ Κύριος... μὰ θὰ κραυγάσεις κεῖ μὲ ὅλην τὴν δύναμη τῆς ψυχῆς σου θὰ τοῦ φωνάξεις: Πρόσεχε!!!! Αὐτὸ ποὺ κάνεις ἂν δὲν μετανοήσεις καὶ δὲν τὸ ἐξομολογηθεῖς ...ἔχει κόλαση καὶ σκοτάδι αἰώνιο!

Ὑπάρχουν προβεβλημένες καὶ ἐνίοτε ἀποθεωμένες παρουσίες μέσα στὸν χῶρο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ποὺ χαρακτηρίζουν τὶς φωνὲς καὶ τὶς διδασκαλίες τύπου Παναγόπουλου ὡς μιὰ ἐνοχικὴ τρομοκρατία, ὡς μιὰ ρηχὴ Θεολογία ποὺ δὲν ἀκολουθεῖ τάχα τὴν σταυρικὴ ἀγκαλιὰ τοῦ Ἰησοῦ, μὰ εὔκολα ἐπιτιμᾶ καὶ ἀφήνει στὴν ἀπ᾿ ἔξω ὅλα τὰ «ἀλητόπαιδα»... Τὶς φοβοῦνται ἐκεῖνες τὶς φωνὲς ὅπως τὸ μικρὸ παιδὶ στὸ μανιάτικο μεσονυχτικό τότε...

Αὐτὸ τὸ τότε μικρὸ παιδὶ πλέον εἶναι σίγουρο ὅτι στὴν κορύφωση ἐκείνου τοῦ λόγου του ὁ κυρ Δημήτρης, ἔλεγε κάτι ἐξόχως ἀντιπροσωπευτικὸ τῆς Θεογνωσίας του, τῆς βιωματικῆς καὶ Χριστοδίδακτης: -Ὁ Θεός μας δὲν εἶναι κουτσός! Ἔχει 2 πόδια! Τὸ ἕνα εἶναι ἡ Ἀγάπη! Τὸ ἄλλο εἶναι ἡ δικαιοσύνη καὶ ἡ Ἀλήθεια!

Κάποιοι μιλοῦν καὶ παραμιλοῦν γιὰ μιὰ σχεδὸν ἀπροϋπόθετη Θεία κοινωνία -γιατί αὐτὴ εἶναι ἡ πεμπτουσία καὶ τὸ ὑπέρτατο ζητούμενο τῆς Ὀρθοδόξου πίστεώς μας , ἡ ἕνωση μὲ τὸν Χριστό- ἡ ὁποία βασίζεται ἀποκλειστικὰ στὶς καλές μας πράξεις, στὴν βοήθεια τῶν φτωχῶν, στὴν ἀλληλεγγύη, στὸ εὐσυγκίνητό μας, στὸ νὰ μιμηθοῦμε τὸν Χριστὸ μας ἔστω, ὁ ὁποῖος λὲν δὲν κατέκρινε ποτὲ τοὺς ἄλλους...(Ξεχνοῦν ὅμως οἱ ἀδελφοὶ μας, -προσπαθοῦμε νὰ μὴν λογιστοῦμε ὅτι παρασιωποῦν-, τοῦ Ἁγίου Χρυσοστόμου τὸν λόγο: Τὸ μὴν κρίνετε μὴν κριθεῖτε, περὶ βίου ἐστίν, οὗ περὶ πίστεως!). 

Αὐτοὶ λοιπὸν ὑπερτονίζοντας καὶ παρατονίζοντας τὴν ἀγάπη ποὺ ἔχει ὁ Χριστός μας, παρέχουν ἕναν ἐξωραϊσμένο, στρογγυλεμένο λόγο καὶ ἄφθονες δικαιολογίες καὶ ἄλλοθι στὴν πάντα ἐλέγχουσα Θεόσπαρτη συνείδηση, ἰδίως τῶν νέων ἀνθρώπων, ποὺ καλόπιστα καὶ ἀνεπιφύλακτα τοὺς ἐμπιστεύονται, ἐναγωνίως γυρεύοντας παραμυθία καὶ παρηγοριὰ στὴν πειραστική τους νεότητα καὶ προσπαθῶντας νὰ συνταιριάξουν τὸν κόσμο καὶ τὴν ξέφρενη σάρκα, μὲ τὸν Χριστό. 

Ὅσοι ἐν εἴδη ψυχολογικῶν ὑποστηρικτῶν, (στ᾿ ἀλήθεια πολλὲς φορὲς μοιάζουν τόσο μὲ τοὺς Motivational Speakers) ἐκκοσμικεύουν μὲ ἀγαπητικὰ ἐπικαλύμματα καὶ ἀκατασχέτως ἀγαπολογοῦν , φοβόμαστε πὼς λοξοδρομοῦν καὶ δὲν ὀρθοδοξοῦν... Τελεύουν τὶς προσευχές τους μὲ τὸ δι᾿ εὐχῶν τῶν Ἁγίων Πατέρων ἡμῶν... μὰ ἐκείνων τῶν παγχρύσων στομάτων τοῦ Λόγου, τῶν ἀκαθαίρετων «πύργων», τὶς φωνὲς ἐνίοτε παραφράζουν εἴτε ἀγνοοῦν καὶ ἐνίοτε λοιδοροῦν... Ἀνήκουν αὐτὰ λένε σὲ ἄλλη ἐποχή.

Πολὺ μακρινή! Δὲν καταδίκασε προσθέτουν ὁ Χριστός! Μόνο συγχώρεσε! Δὲν λιθοβόλησε τὴν μοιχαλίδα! Ἀλήθεια ὡς ἐκεῖ μόνο θυμᾶστε; «...πορεύου καὶ ἀπὸ τοῦ νῦν μηκέτι ἁμάρτανε! -Ἰωάν. η.11» Τί ἐννοοῦσε μὲ ἐκεῖνο τὸ μηκέτι ὁ μόνος ἀναμάρτητος; Φυσικὰ καὶ θὰ τὴν ξανασυγχωροῦσε ἂν ἐκείνη καὶ πάλι προσέτρεχε μετανοημένη στὰ ἄχραντα πόδια του. Μὰ δὲν ἀμνήστευσε καὶ δὲν στρογγύλεψε τὴν μοιχεία! Μάλιστα ὁ Χριστός μας καταδίκασε αὐστηρότατα τὸ ἄθεσμο ποὺ σήμερα προελαύνει καὶ ἐνίοτε παρελαύνει... Θέλουμε ἀπόδειξη περὶ τούτου; 

Γιατί πολλοὶ διατυμπανίζουν ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν ἀσχολήθηκε μὲ κανενὸς εἴδους προσανατολισμό... Ἄλλα λένε εἶναι ἐκεῖνα ποὺ στηλίτευε... Ἐσὺ ἀδελφέ μου, λαϊκὲ καὶ φεῦ... κληρικέ, ποὺ λὲς μὲ τὴν γλυκύτατη φωνή σου καὶ τὸ μεταδοτικό, θεόσδοτο καὶ πρὸς πολλαπλασιασμό, τάλαντό σου κάτι τέτοιο, τρέξε σὲ ἐκλιπαρῶ στὸ Φῶς τοῦ Εὐαγγελίου (ἐκτὸς ἂν ἄρχισες καὶ αὐτὸ νὰ τὸ ἀμφισβητεῖς) καὶ δὲς ἐκεῖ τί εἶπε ὁ Χριστός μας ποὺ καὶ χθὲς καὶ σήμερα καὶ στοὺς αἰῶνες θὰ εἶναι ὁ ἴδιος!

( Λουκᾶς. 10,11-12).... καὶ τὸν κονιορτὸν τὸν κολληθέντα ἡμῖν ἀπὸ τῆς πόλεως ὑμῶν εἰς τοὺς πόδας ἡμῶν ἀπομασσόμεθα ὑμῖν· πλὴν τοῦτο γινώσκετε, ὅτι ἤγγικεν ἐφ᾿ ὑμᾶς ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι Σοδόμοις ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἀνεκτότερον ἔσται ἢ τῇ πόλει ἐκείνῃ. ( Μάρκος.6, 11) καὶ ὅσοι ἐὰν μὴ δέξωνται ὑμᾶς μηδὲ ἀκούσωσιν ὑμῶν, ἐκπορευόμενοι ἐκεῖθεν ἐκτινάξατε τὸν χοῦν τὸν ὑποκάτω τῶν ποδῶν ὑμῶν εἰς μαρτύριον αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἀνεκτότερον ἔσται Σοδόμοις ἢ Γομόῤῥοις ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ἢ τῇ πόλει ἐκείνῃ.

Θὰ ἐπιβληθεῖ στὰ Σόδομα καὶ στὴν Γόμορα πιὸ ὑποφερτὴ τιμωρία... Θὰ τιμωρηθοῦν δηλαδή! Γιατί θὰ τιμωρηθοῦν; Γιὰ ποιὸν λόγο ἔβρεξε φωτιὰ καὶ θειάφι ἐκεῖ; Μήπως γιὰ μιὰ συγκεκριμένη πράξη...;

Μὲ ὅλην τὴν δύναμη τῆς ψυχῆς μας λέμε πὼς δὲν ὑπάρχει καμιὰ ἀπολύτως πράξη ποὺ ἂν τὴν ἐξομολογηθοῦμε μετανοημένοι δὲν θὰ μᾶς συγχωρεθεῖ! Ἄν ἀκόμα μὲ φιλότιμο ἀναγνωρίσουμε τὰ ὅποια πάθη μας, ποὺ ναὶ εἶναι τόσο φιλεπίστροφα καὶ μὲ φιλότιμο προσπαθήσουμε νὰ παλέψουμε μὲ αὐτὰ γιὰ νὰ τὰ νικήσουμε μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ! Ἀλλοίμονο ὅμως, ἂς μὴν δίνεται ἀπροϋπόθετη ἄφεση χωρὶς φάρμακο, χωρὶς θεραπεία, χωρὶς τοὺς Θεοπαράδοτους κανόνες, ποὺ κάθε πνευματικὸς ἐξατομικεύοντας θὰ ἔχει ὡς φωτεινὸ σημεῖο ἀναφορᾶς χωρὶς νὰ τοὺς ἐξαφανίζει ἢ στρεβλώνει. Γιατί ἄλλο Ἀγάπη καὶ ἄλλο ἀγαπολογία! Ἄλλο συγχωρῶ καὶ ἄλλο ἀμνηστεύω ἄκριτα καὶ ἰσοπεδωτικὰ στὸ ὄνομα τῆς ἀγάπης ποὺ ὁ Χριστὸς ἔχει! 

Γιατί ὁ Χριστός μας εἶναι ὁ ἴδιος Ἡ ΑΓΑΠΗ, δὲν ἔχει ἁπλᾶ ἀγάπη συναισθηματική, δακρύβρεχτη, συγκινησιακὴ... Ἄν ἔχουμε τὸν Χριστὸ μέσα μας, ἄρα καὶ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ, ἀκολουθοῦμε τὸν νόμο Του τὸν Εὐαγγελικό, τὶς ἐντολὲς Του, τὰ Χρηστὰ Του κρίματα καὶ τὰ μαρτύριά Του! Βαδίζουμε τὴν στενὴ καὶ τεθλιμμένη ὁδὸ τῶν δικαιωμάτων καὶ τοῦ θελήματός Του! Αὐτὸς εἶναι καὶ μόνο ὁ ὀρθὸς δρόμος! «Ὁ ἔχων τὰς ἐντολάς μου καὶ τηρῶν αὐτάς, ἐκεῖνος ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με» (Ιωάν. δ', 21) Ὅσοι ἀλλιῶς πορεύονται μὲ μιὰ κάποια ἀγάπη... δὲν ὀρθοδοξοῦν μὰ λοξοδρομοῦν... Ἄς φωτίσει ὁ Κύριος ὅλους μας!

Νώντας Σκοπετέας

2-3-2020

Ἀποσπάσματα ἀπὸ ὁμότιτλη ἐκπομπή.

ΥΓ1: Κάθε ἄνθρωπος ποὺ μιλᾶ καὶ γράφει στὸν λεγόμενο πνευματικὸ Ὀρθόδοξο χῶρο, θὰ πρέπει νὰ κρίνεται κυρίως μὲ βάση τὸ ἀταλάντευτο παρὸν του... Ἄν σὲ μερικὰ αὐτὰ ποὺ γράφτηκαν παραπάνω ἔχουν καταστρατηγηθεῖ καὶ τσαλαπατηθεῖ ἀπὸ τὸν γράφοντα παρακαλῶ ἀδελφοὶ μου συναμαρτωλοί νὰ τοῦ υπενθυμηθοῦν...

ΥΓ2: Ὑπὸ μιὰ ἀντίστροφη δὲ θεώρηση, ὅσα ὀρθὰ εἰπώθηκαν ἀπὸ κάποιους σύγχρονους «ἀγαπολόγους» στὸ ἔστω κοντινὸ παρελθόν, δὲν ἀμνηστεύουν τὸ σημερινὸ περιγραφὲν καὶ ἐπικίνδυνο γιὰ ψυχὲς λοξοδρόμημα...

ΥΓ3: Ὑπάρχουν πολλὰ περιστατικὰ Ἁγίων πνευματικῶν (Ἅγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης, Γέρων Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης κ.α), οἱ ὁποῖοι ἐξατομικεύοντας μὲ διάκριση θαυμαστῆ δὲν «κανόνισαν» βαρύτατες ἐξομολογημένες ἁμαρτίες εἰλικρινῶς μετανοούντων καὶ τοὺς ἐπέτρεψαν ἄμεσα τὴν θεία κοινωνία. Τὸ παραπάνω κείμενο ἀναφέρεται στὴν ἄκριτη γενίκευση ποὺ ἐπιτρέπει σὲ ὅλους ἀνεξαιρέτως νὰ προσέρχονται στὸ Ἱερὸ ποτήριο περιορίζοντας καὶ ἐλαχιστοποιῶντας τὰ κριτήρια ποὺ συγκροτοῦν τὴν Θεία δικαιοσύνη.

ΥΓ4: Ὁ μακαριστὸς Ἱεροκήρυκας Δ. Παναγόπουλος συνεχῶς στοὺς λόγους του προέτρεπε σὲ τακτικότατη θεία μετάληψη! Ἐδόθη ἡμερήσια καὶ κατάντησε ἐνιαύσιος ἐπαναλάμβανε μετὰ πικρίας! Πάντοτε ὅμως πρέσβευε τὸ ὅτι ὁ Ὀρθόδοξος Χριστιανὸς γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ μεταλαμβάνει πρέπει νὰ προσπαθεῖ νὰ ἐκπληρώνει χωρὶς ἐκπτώσεις πᾶσαν δικαιοσύνην!

«Πᾶνος»