Μήπως κατά βάθος έχουμε συμβιβασθεί με την ιδέα μιας «λιγότερης Ελλάδας»; Μήπως κατά βάθος, εκεί στα σκοτεινά δώματα που δύσκολα κατεβαίνουμε χωρίς κάποιος να μας κρατάει απ΄ το χέρι, έχουμε πάρει την απόφαση ότι μπορούμε να βολευτούμε και με λιγότερο φως, λιγότερη ιστορία, λιγότερο πολιτισμό- κι, εν τέλει, λιγότερο μέλλον;
Το ερώτημα αφορά τον λαό. Διότι για την ευάριθμη αστική τάξη (αν μπορούμε να την ονομάσουμε έτσι) αυτής της χώρας, η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι μάλλον «ευέλικτη» και «μερικής απασχόλησης», και πάντα αναλόγως των συμφερόντων της.