Γράφει ο Λεωνίδας Κουμάκης
Η αιφνιδιαστική κίνηση της Τουρκίας να κηρύξει τώρα υβριδικό πόλεμοεναντίον
της Ελλάδος, χρησιμοποιώντας όσους οικονομικούς μετανάστες και
πρόσφυγες συγκέντρωνε και οργάνωνε στο έδαφός της, οφείλεται στα
οξύτατα αδιέξοδα του παντουρκισμού τα οποία αντιμετωπίζει στα «μέτωπα» της Συρίας (κάτω από την ανελέητη πίεση Ρώσων, Σύρων, Ιρανών) και της Λιβύης (κάτω από την πίεση του στρατηγού Χ. Χαφτάρ, Ρωσίας, Γαλλίας και Αιγύπτου).
Ήδη, τα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» των δήθεν τελεσιγράφων του Ρ. Τ. Ερντογάν (15 Φεβρουαρίου 2020), για «να αποσυρθούν οι Σύριοι μέχρι τέλους Φεβρουαρίου από την Ιντλίμπ» φυσικά και δεν έφεραν κάποιο πρακτικό αποτέλεσμα.
Οι πομπώδεις δηλώσεις του ιδίου του Τούρκου Προέδρου (24 Φεβρουαρίου 2020) για «σύνοδο κορυφής» Τουρκίας, Ρωσίας, Γερμανίας, Γαλλίας για το Ιντίλπ τις πρώτες μέρες του Μαρτίου, ήταν απλά όνειρα ανοιξιάτικης νύχτας.