Γράφει ἡ Σοφία Παπανικολάου
Βασιλική μου ομορφιά
και ακριβή μου μνήμη…
που’θελες άνθη λευτεριάς
κι όχι σκλαβιάς αγρίμι…
Σου έχτισαν μια φυλακή,
συρματόπλεκτη, σκαιή…
Κι από παράθυρο μικρό,
κρυφοκοιτάς πια τη ζωή…
Λυπημένη μου γη,
μαραμένο μου άνθος…
Γκρίζα πλέγματα γύρω
κι η σκιά σου στο βάθος…
και ακριβή μου μνήμη…
που’θελες άνθη λευτεριάς
κι όχι σκλαβιάς αγρίμι…
Σου έχτισαν μια φυλακή,
συρματόπλεκτη, σκαιή…
Κι από παράθυρο μικρό,
κρυφοκοιτάς πια τη ζωή…
Λυπημένη μου γη,
μαραμένο μου άνθος…
Γκρίζα πλέγματα γύρω
κι η σκιά σου στο βάθος…


























