Καὶ ἡ μὲν ὀντολογία προσπαθεῖ δια τῆς μεταφυσικῆς νὰ εἰσέλθῃ στὴν οὐσία τοῦ ὄντος (ἐκείνου ποὺ ὑπάρχει) καὶ γι' αὐτὸ λέγεται ὀντολογία καὶ εἶναι ταυτόσημη μὲ τὴν μεταφυσική. Ὁπότε γιὰ τοὺς ὀπαδούς της ἡ ὀντολογία εἶναι ἡ ἐπιστήμη ποὺ ἐρευνᾷ τὴν οὐσία τῶν πραγμάτων, ἀλλὰ δια της φιλοσοφία καὶ τοῦ στοχασμοῦ.
Ἡ φαινομενολογία ἀντίθετα, λέγει ὅτι ἡ ἔρευνα τῆς οὐσίας τοῦ ὄντος εἶναι χαμένος κόπος. Καὶ περιορίζεται μόνο στὸ φαινόμενο ὡς φαινόμενο. Οἱ ὑπαρξιστὲς θεωροῦν ὅτι δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ εἰσέλθῃ στὴν οὐσία τῶν πραγμάτων, ἄρα εἶναι μέσα στὰ πλαίσια τῆς φαινομενολογίας, διότι ἀσχολοῦνται μὲ τὰ πράγματα, ὅπως αὐτὰ ὑπάρχουν, ὅπως ὁ ἄνθρωπος τὰ γνωρίζει, πεπεισμένοι ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ προχωρήσῃ πέραν τῶν φαινομένων ποὺ γνωρίζει, ποὺ εἶναι γι' αὐτοὺς αὐτὴ ἡ ἴδια ἡ ὕπαρξις.