Όταν μπήκε στο κελλί μου λέγει· «Παιδί μου, πού μπορώ να καθίσω;». Εγώ αφού καθάρισα το κελλί, κατέβασα τη στρώση που ήταν κρεμασμένη και του την έβαλα να καθίσει. Και αφού κάθισε μου λέγει· «Αν θέλεις να το κάνεις αυτό, πάρε δρεπάνι και βγες, κόψε χορτάρι, κάνε δεμάτια και κάνε μ’ αυτά στρώση και ξάπλωνε». Εγώ έκανα έτσι, και στο εξής ξάπλωνα σαν σε στρώματα χωρίς καθόλου να βλάπτομαι.
Ὡς «Ὀρθοδοξίας πρόμαχον», τῆς «Ἐκκλησίας στῦλον καὶ ἑδραίωμα» καὶ τῆς «οἰκουμένης διδάσκαλον», τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία μας τὸν Μέγα Φώτιο κάθε χρόνο τὴν 6η Φεβρουαρίου. Πράγματι. Ὁ λαμπρὸς αὐτὸς ἀστέρας τῆς Ἐκκλησίας ἔλαμψε τὸν 9ο αἰῶνα καὶ σκόρπισε τὸ φῶς του σ’ ὅλη τὴν τότε γνωστὴ οἰκουμένη. Μὲ τὴν ὀρθόδοξη πίστη, ζωὴ καὶ πολιτεία του ἀνεδείχθη «θεόφθογγος κιθάρα τοῦ Πνεύματος» ἀλλὰ καὶ «στερρώτατος αἱρέσεων ἀντίπαλος».
Γιὰ νὰ μπορέσῃ, ὅμως, ὁ Φώτιος νὰ καταστῆ «τηλαυγέστατος φωστὴρ» καὶ «ὀρθοδόξων ὁδηγός», στηρίχθηκε στὴν «ἐξ ἀρχῆς παράδοσιν καὶ διδασκαλίαν καὶ πίστιν τῆς καθολικῆς Ἐκκλησίας, ἥν ὁ Κύριος ἔδωκεν, οἱ δὲ Ἀπόστολοι ἐκήρυξαν καὶ οἱ Πατέρες ἐφύλαξαν» [Μ. Ἀθανασίου, Πρὸς Σεραπίωνα» 1, 28 (PG 26, 593D-596A)].
«Ἑπόμενος», λοιπόν, «τοῖς Ἁγίοις Πατράσι» ὁ Φώτιος, δὲν διεφύλαξε ἁπλῶς τὴν παρακαταθήκη αὐτὴν μὲ πίστη καὶ συνέπεια, ἀλλὰ καὶ τὴν διεύρυνε καὶ τὴν στερέωσε καλύτερα στὰ ἀρχικά της θεμέλια, γεγονός ποὺ τὸν καθιστᾶ ἀφ’ ἑνὸς μὲν ἄξιο συνεχιστὴ τῶν προκατόχων του, ἀφ’ ἑτέρου δὲ Πατέρα ἄλλων Πατέρων.
Ποιοι του τα είπαν; H Hellenic Train και ο ΟΣΕ, δηλαδή εκείνοι που εξαρχής έπρεπε να είναι υπόλογοι. Άρα ο Μητσοτάκης εξαρχής όχι μόνο υιοθέτησε την υπερασπιστική γραμμή των ελεγχόμενων, αλλά δεν σήκωνε και μύγα στο σπαθί του. Πριν καν προχωρήσει η έρευνα, έγινε εκείνος… ανακριτής, πραγματογνώμονας, δικαστής και ό,τι άλλο θέλετε.
Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ ἰατρός
Τό «ἄθλημα τῆς πόλης», δηλαδή ἡ ὑπεύθυνη καί σοβαρή ἐνασχόληση μέ τά κοινά, ἀπευθύνεται ἀσφαλῶς σέ ὅλους ἀνεξαιρέτως τούς πολῖτες, ἀλλά οἱ «δυνάμενοι χωρεῖν», ἐκεῖνοι πού διαθέτουνε τίς ἀπαιτούμενες προϋποθέσεις ἀξιόπιστης συμμετοχῆς, εἶναι ὁμολογουμένως μετρημένοι καί δυσεύρετοι.
Ποῦ λοιπόν θά ψάξουμε νά βροῦμε αὐτούς τούς ἀνθρώπους καί μέ ποιά κριτήρια ἀναζήτησης; Μέ ποιό μέτρο;
Τό μέτρο, πού μετράει μέ ἀκρίβεια τό μπόϊ μας τό πολιτικό, θά ἐπιχειρήσουμε νά τό δανειστοῦμε ἀπό μιά κορυφαία μορφή τῆς Βυζαντινῆς Ἀναγέννησης, τόν Μέγα Φώτιο.
Σέ παραινετική του ἐπιστολή, πού απευθύνεται, τόν Μάϊο του 861, πρός τόν τότε νεοφώτιστο χριστιανό ἄρχοντα τῆς Βουλγαρίας Βόγορι-Μιχαήλ, προσφέρει, γιά κάθε σημερινό ὑποψήφιο ἄρχοντα, ὅλες τίς ἀναγκαῖες συνθῆκες χρηστῆς καί επιτυχημένης διοίκησης.
Ὁ Μέγας Φώτιος εἶναι μία έντελῶς ἐξαιρετική καί ἐξέχουσα μορφή Ἁγίου, διδασκάλου, λογίου, ὁμολογητοῦ, ἱεραποστόλου, διπλωμάτου.
Ὁ Μἐγας Φώτιος θεωρεῖται ἕνας μεγάλος ἀνθρωπιστής· εἶναι ἐραστής καί λάτρης τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν γραμμάτων, ὄχι ὅμως σάν τόν τῦπο τῶν ἀνθρωπιστῶν τῆς Ἀναγεννήσεως, τῶν ἀθέων, οἱ ὁποῖοι ἐστράφησαν ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας, ἐναντίον τῶν Πατέρων, ἐστράφησαν ἐναντίον τῶν παραδόσεων. Ὁ ἅγιος Φώτιος εἶναι μεγάλος ἀνθρωπιστής, ἀλλά Χριστιανός ἀνθρωπιστής, ὁ ὁποῖος τιμᾶ καί τήν Ἁγία Γραφή καί τιμᾶ, ἐπίσης, ὑπερβαλλόντως καί τούς Ἁγίους Πατέρας, ἐπί τῇ βάσει τῶν ὁποίων πορεύεται.
Μιά παρέα ἕξι ἀδελφῶν μας, τρεῖς γυναῖκες καί τρεῖς ἄνδρες μέσης ἡλικίας, μετά τόν Κυριακάτικο ἐκκλησιασμό, ἀποφάσισαν νά παρευρεθοῦν στή διαμαρτυρία, ἐκφράζοντας αὐθόρμητα τήν ἀλληλεγγύη τους στούς συγγενεῖς τῶν θυμάτων καί τήν συμπαράσταση τους στήν ἀδικία καί τόν πόνο τους. Ἡ παρέα τῶν ἀδελφῶν ἔφερε μαζί της μία Ἑλληνική Σημαία ἡ ὁποία ἐκτός τοῦ πανεθνικοῦ συμβολισμοῦ της, λειτουργοῦσε καί ὡς σημεῖο ἀναφορᾶς γιά νά μή χαθοῦν μεταξύ τους μέσα στό πλῆθος.
Κατά τίς 12:50 ἐνῶ εἶχαν φτάσει στό ὕψος τῆς Μεγάλης Βρεταννίας, ὅπου καί θά συναντοῦσαν μιά ἄλλη παρέα, γινόταν «τό ἀπροχώρητο» μέ τόν κόσμο νά εἶναι ἀσφυκτικά κολλημένος ὁ ἕνας στόν ἄλλον.
Φυσικά γνωρίζω ὅτι κάποιοι θά δυσαρεστηθοῦν μέ αὐτά πού θά διαβάσουν, κάποια πράγματα ὡστόσο εἶναι ἀδήριτη ἀνάγκη νά εἰπωθοῦν. Ἀφ’ ἑνός γιατί ἡ διαστρέβλωση τῆς ἀλήθειας ὁδηγεῖ (καί) στήν περίπτωση αὐτή σέ παραμορφωτικά πρότυπα γιά τούς πιστούς, πρᾶγμα ἐπικίνδυνο καί πνευματικά ἐπιβλαβές γιά τούς ἴδιους, ἀφ’ ἑτέρου ὅμως γιατί ὀφείλουμε νά σκεφτοῦμε καί τό καλό τῆς ψυχῆς τοῦ ἴδιου του ἐκλιπόντος. Καί ἐξηγοῦμαι ἀναλυτικότερα:
Ένας μάρτυρας τριών ετών. Αυτός είναι ο Άγγελος που έκανε ολόκληρη την Ελλάδα να κλαίει. Ένα αγγελούδι που κανείς δεν άκουσε, κανείς δεν είδε, κανείς δεν αντιλήφθηκε τους ανείπωτους βασανισμούς που περνούσε. Όχι γιατί δεν υπήρχαν ευκαιρίες. Αλλά γιατί σε αυτήν την υπόθεση ο εγκεφαλικά νεκρός είναι ένας: η κοινωνία μας.
Είναι αδύνατον να μην υπήρξε ένας γιατρός, ένας γνωστός ή ακόμα και ένας περαστικός που να είδε ενδείξεις κακοποίησης. Αλλά κυριαρχεί η ίδια νοοτροπία. Που να πάω να… μπλέξω; Άσε μη βρω κι εγώ κανένα… μπελά. Ξεχάσαμε μήπως πριν μερικούς μήνες που μια κοπέλα είχε πέσει κατάκοιτη στον δρόμο, χτυπημένη από αμάξι στη λεωφόρο Αθηνών, και τα διερχόμενα αυτοκίνητα την προσπερνούσαν σαν να ήταν άψυχο αντικείμενο;
Μέχρι και στην μητρόπολη του αγωνιστή Μητροπολίτη π.Αυγουστίνου
Καντιώτη (μετά τις αλλαγές στην τοπική εκκλησιαστική ηγεσία), ξεχάστηκαν
τα κηρύγματα και οι αγώνες ...
«Σιωπή ιχθύος» μία ακόμη φορά από τους ιεράρχες μας για τα καρναβάλια!
Είτε στις εθνικές και τοπικές εκλογές, είτε στην απαίτηση για αποκλειστική διδασκαλία στην τουρκική γλώσσα όλων των μουσουλμάνων, είτε στη θεωρία περί ύπαρξης μόνο Τουρκικής μειονότητας, είτε στην απομόνωση όσων δηλώνουν ότι είναι Πομάκοι. Ωστόσο το τελευταίο χρονικό διάστημα, και όχι αποκλειστικά σ΄ αυτό στο οποίο η Ελλάδα πέρασε οικονομική κρίση, η Τουρκία ρίχνει ολοένα και περισσότερο βάρος στην οικονομική της παρουσία στη Θράκη. Άλλωστε η οικονομία είναι (και) αυτή που έχει χρησιμοποιηθεί στη Θράκη, προκειμένου να γίνει «φυσιολογικό» ότι η Τουρκία θα πρέπει να έχει κεντρικό ρόλο στη Θράκη.
Κι όμως, μια μεγάλη, ιστορική εφημερίδα της Θεσσαλονίκης, η «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», στοχοποίησε το «αντίδωρο»!
Ἔτσι
σύν τῷ χρόνῳ ἐπῆλθε ἰσχυρή ἀλλοτρίωση τῆς ταυτότητάς μας. Ἐξ αὐτῆς ἡ ἐπακολουθοῦσα
κρίση καί φθορά. Ἀπό τό Κοινοβούλιο καί τήν οἰκογένεια ἕως τό σχολειό καί τήν ἀγορά.
Ἡ Ἑλληνορθόδοξη Παράδοσή μας εἶναι ἡ σπονδυλική στήλη τοῦ Ἔθνους. Προσβάλλοντας αὐτήν ἀσθενεῖ, καταρρέει, παραλύει τό Ἔθνος.
Ἡ Παράδοση γιά μᾶς τούς Ρωμηούς εἶναι ἡ δεύτερη πηγή τῆς Πίστεώς μας, εἶναι ἡ Ρωμηοσύνη ἐπάνω στήν ὁποία ἑνώνονται ἀδιάσπαστα Ἑλληνισμός καί Ὀρθοδοξία. Καί γιά τόν λόγο αὐτό ἡ Ἑλληνορθόδοξη Παράδοση καλύπτει ὅλες τίς φάσεις καί τίς ἐκφράσεις τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ καί ἐθνικοῦ μας βίου.
Στα πλαίσια του γενικότερου «δαιμονισμού» τους για όσα ορθότατα είπε ο Άρης Σερβετάλης, ακούστηκε μια «πανελίστρια» να λέει το εξής απίστευτο:
«Άρα να μην κάνουμε και προγεννητικό έλεγχο, να μην κάνουμε αμνιοπαρακέντηση και να αφήνουμε όλα τα μωρά με σύνδρομο Down και αυτισμό να γεννιούνται, εντάξει τι να πούμε…»
