Κυριακή του Ασώτου - Ομιλία αγίου Ιωάννου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου, «Εἰς τὴν παραβολὴν περὶ τοῦ ἀσώτου»

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ [:Λουκ.15,11 – 32]

Ομιλία αγίου Ιωάννου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου,

                   «Εἰς τὴν παραβολὴν περὶ τοῦ ἀσώτου»

    Πάντοτε μεν, αδελφοί, οφείλουμε να διακηρύττουμε τη φιλανθρωπία του Θεού (διότι μέσω αυτής «ζῶμεν καὶ κινούμεθα καὶ ἐσμέν(:ζούμε και κινούμαστε και υπάρχουμε)»[Πράξ.17,28])· και μάλιστα σε τούτον τον καιρό έχουμε χρέος να το κάνουμε αυτό, για να υπάρξει κοινή ωφέλεια και για να ευεργετηθούν οι αστέρες που πρόκειται να ανατείλουν από την κολυμβήθρα [:όσοι κατηχούμενοι επρόκειτο σε λίγο να βαπτιστούν]. Καθώς και αυτοί μέσω αυτής θα λάμψουν και εμείς μέσω αυτής σωθήκαμε και σωζόμαστε· αυτή δόθηκε από τον Δημιουργό Θεό και Πατέρα μας σε μας αντί κληρονομίας.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ [:Α΄ Κορ. 6,12-20] ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ[:Α΄Κορ.6,12-20]

 ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

  «Πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐ πάντα συμφέρει· πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐκ ἐγὼ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος(:ας επανέλθω τώρα στο ηθικό ζήτημα. Όλα έχω εξουσία να τα κάνω, δεν συμφέρουν όμως όλα. Όλα είναι στην εξουσία μου, αλλά εγώ δεν θα εξουσιαστώ και δεν θα γίνω δούλος σε τίποτε)»[Α΄Κορ.6,12].

    Εδώ υπαινίσσεται τους λαίμαργους. Επειδή δηλαδή πρόκειται πάλι να στραφεί κατά του πόρνου- καθώς η πορνεία προέρχεται από την τρυφηλότητα και την έλλειψη μέτρου στη ζωή- καταδικάζει με σφοδρότητα το πάθος. Και ούτε λέγει αυτό για τα απαγορευμένα τρόφιμα – διότι εκείνα δεν επιτρέπονται- αλλά και για εκείνα που θεωρούνται ως ουδέτερα. Εννοώ το εξής περίπου: «μου επιτρέπεται», λέει, «να φάω και να πιω, αλλά δεν συμφέρει να τα κάνω με ασωτία». Και το πλέον θαυμαστό και παράδοξο, το οποίο, ως γνωστό, σε πολλές περιπτώσεις συνήθιζε να κάνει στρέφοντας τον λόγο στο αντίθετο, αυτό το κάνει και εδώ, και αποδεικνύει ότι το δικαίωμα να κάνει κανείς κάτι, όχι μόνο δεν συμφέρει, αλλά ούτε καν δικαίωμα είναι, αλλά δουλεία. Και κατά πρώτον μεν τους αποτρέπει χρησιμοποιώντας το επιχείρημα ότι είναι ασύμφορο και λέγοντας: «δεν συμφέρει»· δεύτερον χρησιμοποιεί και το εκ του αντιθέτου επιχείρημα λέγοντας ότι «εγώ δεν θα εξουσιαστώ από τίποτε».

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025

Ὁ Ὅσιος Αὐξέντιος ὁ ἐν τῷ Ὄρει

Ὁ Βουνός, ὡς Κάρμηλος, ἦν Αὐξεντίω,

Φανέντι τἄλλα πλὴν τελευτῆς Ἠλία.

Λεῖψε βίον δεκάτῃ Αὐξέντιος ἠδέ τετάρτῃ.

Ὁ Ὅσιος Αὐξέντιος καταγόταν ἀπὸ τὴν Συρία. Ἔζησε στὴν Κωνσταντινούπολη ἐπὶ αὐτοκράτορα Θεοδοσίου Β’ τοῦ Μικροῦ (408 – 450 μ.Χ.) καὶ κατεῖχε τὸ ἀξίωμα τοῦ σχολαρίου τοῦ στρατηλάτου.

Ο μύθος με τον ψαρά της Μυκόνου

Ένας αμερικανός πολυεκατομμυριούχος, παππούς στην ηλικία, έπιασε κουβέντα ένα ηλιοκαμένο νέο, ο οποίος ψάρευε με το καλάμι του.

Έλα να σου μάθω την τέχνη του εμπορίου και σε λίγα χρόνια θα γίνεις και εσύ εκατομμυριούχος. 

Να πουλήσεις το χωραφάκι σου και να αγοράσεις μια βάρκα. 

Θα ψαρεύεις και θα πουλάς τα ψάρια. Θα φτιάξεις μια εταιρία, θα εκδόσεις μετοχές, θα αγοράσεις μεγάλα αλιευτικά σκάφη και αργότερα πολλά πλοία. 

Ο άνθρωπος βάζει τον Θεό στο περιθώριο

Ας ανατρέξουμε στην αρχή του κόσμου και στην αρχή της αμαρτίας: Οι πρωτόπλαστοι κρύφθηκαν μόλις μετά την πτώση τους άκουσαν το δειλινό τα βήματα του Δημιουργού να πλησιάζουν – νόμισαν απλώς ότι κρύφθηκαν από την πανταχού παρουσία Του. Δεν τους άρεσε η συναναστροφή Του εκ των υστέρων και όχι εκ των προτέρων. Δηλαδή Τον αποφεύγουν όχι γιατί θ’ αμαρτήσουν, αλλά γιατί έχουν αμαρτήσει.

Ο Πανάγαθος τους ανοίγει διάλογο για να τους δώσει ευκαιρία να ζητήσουν συγχώρηση. Ωστόσο ο εγωισμός τούς οδηγεί σε δεύτερη στραβοτιμονιά και πτώση σε γκρεμό. Δεν λένε το «ήμαρτον», αλλά τι; «Δεν φταίω εγώ, αντιλέγει ο Αδάμ με ιταμότητα. Φταίει η γυναίκα, που μου έδωσες [να είναι] μαζί μου. Συ μου την έδωσες»! «Δεν φταίω εγώ, επαναλαμβάνει και η Εύα. Φταίει ο όφις». Ο δε όφις ήταν δημιούργημά Του!

ΜΝΗΜΗ ΑΓΙΩΝ ΑΚΥΛΑ ΚΑΙ ΠΡΙΣΚΙΛΛΑΣ ΟΜΙΛΙΑ ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ με θέμα το εδάφιο «Ἀσπάσασθε Πρίσκιλλαν καὶ Ἀκύλαν» [Ρωμ. 16,3]

ΜΝΗΜΗ ΑΓΙΩΝ ΑΚΥΛΑ ΚΑΙ ΠΡΙΣΚΙΛΛΑΣ

                   ΟΜΙΛΙΑ ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

   με θέμα το εδάφιο  «Ἀσπάσασθε Πρίσκιλλαν καὶ Ἀκύλαν»[Ρωμ.16,3]

       Σκέπτομαι πως πολλοί από σας απορείτε για την περικοπή αυτού του αποστολικού αναγνώσματος, ή καλύτερα θεωρείτε ασήμαντο και περιττό αυτό το μέρος της επιστολής, γιατί έχει μόνο χαιρετισμούς συνέχεια και μάλιστα τον ένα ύστερα από τον άλλο. Γι΄αυτό λοιπόν κι εγώ, ξεκινώντας από αλλού σήμερα, άφησα εκείνο το θέμα και ετοιμάζομαι να ασχοληθώ με αυτό, για να μάθετε ότι από τις θείες Γραφές τίποτε δεν είναι περιττό ούτε ασήμαντο, έστω και αν είναι ένα γιώτα ή μία οξεία αλλά και ένας απλός χαιρετισμός μας ανοίγει μεγάλο πέλαγος νοημάτων.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΕΜΠΤΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025

Ὁ Ἅγιος Μαρτινιανός

Μαρτινιανός, σαρκικὴν σβέσας φλόγα,

Φεύγει τελευτῶν μὴ τελευτῶσαν φλόγα.

Ἐν τριτάτῃ δεκάτῃ δέμας ἐξέδυ Μαρτινιανός.

Ὁ Ἅγιος Μαρτινιανὸς καταγόταν ἀπὸ τὴν Καισάρεια τῆς Παλαιστίνης καὶ ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ αὐτοκράτορα Θεοδοσίου τοῦ Μικροῦ (408 – 450 μ.Χ.). Ἀπὸ μικρὸς ποθοῦσε τὸν βίο τῆς ἀσκήσεως καὶ τῆς ἡσυχίας. Σὲ ἡλικία 18 ἐτῶν ἀποσύρθηκε στὸ ὄρος τοῦ Κιβωτοῦ καὶ ζοῦσε ἐκεῖ ἀσκούμενος στὴν προσευχὴ καὶ τὴν νηστεία.

«Εσύ γιατί έχεις τα μαλλιά σου μακριά!» Στη μνήμη του γέροντα Γρηγορίου (Ζουμή)

Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος (Ζουμής)

 

Στις 22 Οκτωβρίου του 2019 συμπληρώθηκε 1 έτος από την κοίμηση εν Κυρίω του γέροντα Γρηγορίου (Ζουμή), του καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Δοχειαρίου του Αγίου Όρους.

Είναι εκείνος που μπορούσε να πει αυτό που εσύ ποτέ και από πουθενά δε θα άκουγες. Πως, για παράδειγμα, να διεισδύσεις στην ουσία του άλλου ανθρώπου; Αλλά κυρίως, πόσο θα σου στοιχίσει κάτι τέτοιο; Τον γέροντα τον θυμούνται και αυτοί που ακόμα σπάνε το κεφάλι τους για να καταλάβουν τα λόγια και τα έργα του...

Λάμπρος Σκόντζος: Ἅγιος Νεομάρτυς Χρῆστος ὁ κηπουρός

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Οἱ Νεομάρτυρες ἀποτελοῦν τὴν ξεχωριστὴ χορεία τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι ὁμολόγησαν τὴν πίστη τους στὸ Χριστὸ καὶ ἔδωσαν τὴ ζωή τους γιὰ τὴν σώζουσα ὀρθόδοξη πίστη, κατὰ τὴ διάρκεια τῶν μαύρων χρόνων τῆς τουρκοκρατίας. Ἀνάμεσά τους ὁ ἅγιος Νεομάρτυς Χρῆστος ὁ Κηπουρός.
 

Δυστυχῶς δὲν μᾶς ἔχουν διασωθεῖ πολλὰ στοιχεῖα γιὰ τὴ ζωή του, ὡς τὰ σαράντα του χρόνια. Γεννήθηκε περὶ τὸ 1707 στὴ τὴ Βόρειο Ἤπειρο, στὰ μέρη κοντὰ στὸν ποταμὸ Γενοῦσο καὶ γι᾿ αὐτὸ μᾶς εἶναι γνωστὸς ὡς «Ἀρβανίτης». Στὰ σαράντα του χρόνια ἀποφάσισε νὰ μεταναστεύσει ἀπὸ τὴ φτωχὴ πατρίδα του, γιὰ τὴν ἀναζήτηση καλλίτερης ζωῆς. Προορισμός του ἡ Κωνσταντινούπολη, ἡ καρδιὰ τῆς ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας, ὅπου ὑπῆρχαν προϋποθέσεις γιὰ νὰ ζήσει ἀνετότερα. Ἀποφάσισε νὰ ἐργαστεῖ ὡς κηπουρός. Κάθε μέρα κατέβαινε στὴν ἀγορὰ καὶ πωλοῦσε τὰ προϊόντα του. Κάποια μέρα τοῦ χειμῶνα τοῦ 1748 πῆγε νὰ πουλήσει μῆλα. Προθυμοποιήθηκε κάποιος τοῦρκος μουσουλμᾶνος νὰ τὰ ἀγοράσει, ἀλλὰ σὲ πολλὴ χαμηλὴ τιμή. Ὅταν ὁ Χρῆστος ἀρνήθηκε, ἐκεῖνος τὸν ἔβρισε καὶ οἱ δύο ἄνδρες λογομάχησαν. Ὁ χριστιανὸς κηπουρὸς ἔφυγε, χωρὶς νά τοῦ τὰ πωλήσει.

Η άξια είσοδος στον ναό

Όταν ο Μωυσής πήγε στην κορυφή τού Σινά για να συναντήσει τον Ύψιστο και να πάρει τις εντολές Του «γινόταν φωνές και αστραπές και νεφέλη ζοφερή… φωνή της σάλπιγγας ηχούσε πολύ και πτοήθηκε όλος ο λαός που ήταν στο στρατόπεδο… Το όρος το Σινά καπνιζόταν όλο επειδή είχε κατέβει πάνω του ο Θεός με φωτιά, και ανέβαινε ο καπνός σαν καπνός από καμίνι» (Έξ. 19.16-18). «Επειδή φοβήθηκε δε όλος ο λαός, στήθηκαν από μακριά. Και είπαν προς τον Μωυσή: Λάλησε συ σε μας και μη λαλήσει προς εμάς ο Θεός, μη πεθάνουμε» (20.18-19).

Αργότερα, που ο Μωυσής παρακάλεσε να δει τον Θεό, Εκείνος του απάντησε πώς ήταν αδύνατο να Τον ατενίσει άνθρωπος και να ζήσει. Έτσι θα περνούσε μόνο από μπροστά του ενόσω θα είχε σκεπάσει με το χέρι Του το πρόσωπο του Μωυσή, και τότε θ’ απέσυρε το χέρι Του ώστε ο δίκαιος να δει τα «οπίσω» Του (Έξ. 33.18-23), δηλαδή τα «συμπαρομαρτούντα φαινόμενα», τα συνοδά φαινόμενα της θείας παρουσίας, όπως τη σκοτεινή νεφέλη και τη θύελλα.

Λάμπρος Σκόντζος: Ἅγιος Μελέτιος - Ὁ Ὁμολογητής τῆς Ὀρθοδοξίας

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Ὁ 4ος μ. Χ. αἰῶνας ὑπῆρξε ἡ πιὸ κρίσιμη ἐποχὴ τόσο γιὰ τὴν Ἐκκλησία, ὅσο καὶ γιὰ τὴν παγκόσμια ἱστορία. Κι᾿ αὐτὸ διότι οἱ χρόνοι ἐκεῖνοι ἦταν ἡ μεταβατικὴ περίοδος ἀπὸ τὸν παλιὸ προχριστιανικὸ κόσμο, στὸν καινούριο, τὸν χριστιανικό. Σὲ αὐτὴ τὴν μετάβαση, ἡ ὁποία δὲν ἦταν πάντα ἤρεμη, συνέβαλλαν τὰ μέγιστα οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς ἦταν καὶ ὁ ἅγιος Μελέτιος Ἐπίσκοπος Ἀντιοχείας.
 

Γεννήθηκε στὴν πόλη Μελιτηνὴ τῆς Μικρᾶς Ἀρμενίας τὸ 310. Δὲν γνωρίζουμε σχεδὸν τίποτε γιὰ τὴν παιδικὴ καὶ νεανική του ζωή. Γιὰ πρώτη φορὰ ἀναφέρεται τὸ ἔτος 357, ὁ ὁποῖος ἐμφανίζεται ὡς ἀντίπαλος τῶν αἱρετικῶν Ὁμοιουσιανῶν, μιᾶς ἀρειανικῆς παρατάξεως, καὶ ὀπαδὸς τοῦ Ἐπισκόπου Καισαρείας τῆς Παλαιστίνης Ἀκακίου. Μὲ εἰσήγηση τοῦ Ἀκακίου, ὁ Μελέτιος ἐξελέγῃ ἀπὸ τὴν Σύνοδο τοῦ 358, Ἐπίσκοπος Σεβαστείας. Ἀπ᾿ ὅτι φαίνεται, δὲν ἔμελλε νὰ στερεώσει στὸ θρόνο του, διότι, οἱ φανατικοὶ ὀπαδοὶ τοῦ προηγουμένου Ἐπισκόπου Σεβαστείας Εὐσταθίου, τοῦ εἶχαν κηρύξει τὸν πόλεμο καὶ γι᾿ αὐτὸ ἀναγκάστηκε νὰ παραιτηθεῖ σὲ λίγο καιρὸ καὶ νὰ μεταβεῖ στὴ Βέροια τῆς Συρίας.
 

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΤΕΤΑΡΤΗ 12 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025

Ὁ Ἅγιος Μελέτιος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀντιοχείας τῆς μεγάλης

Τὰς χεῖρας αἴρων Μελέτιος Κυρίῳ,

Ταῖς χερσί σου τίθημι τὴν ψυχήν, λέγει.

Δωδεκάτῃ Μελέτιος ἔδυ χθόνα πουλυβότειραν.

Ὁ Ἅγιος Μελέτιος γεννήθηκε περὶ τὸ 310 μ.Χ. στὴ Μελιτηνὴ τῆς Μικρᾶς Ἀρμενίας. Ἡ μαρτυρία περὶ τῆς πρώτης ἐμφανίσεώς του στὸ προσκήνιο τῆς ἱστορίας, λίγο μετὰ τὸ ἔτος 357 μ.Χ., τὸν καταδεικνύει ὡς ἀντίπαλο τῶν αἱρετικῶν Ὁμοιουσιανῶν καὶ ὀπαδὸ τοῦ Ἐπισκόπου Καισαρείας τῆς Παλαιστίνης Ἀκακίου, ὁ ὁποῖος διὰ Συνόδου, τὸ ἔτος 358 μ.Χ., ἐκλέγει τὸν Ἅγιο Μελέτιο ὡς Ἐπίσκοπο Σεβαστείας. Λόγω ὅμως τῆς σφοδρῆς ἀντιδράσεως τῶν ὀπαδῶν τοῦ προηγούμενου Ἐπισκόπου Σεβαστείας Εὐσταθίου, παραιτεῖται καὶ μεταβαίνει στὴ Βέροια τῆς Συρίας.

Λάμπρος Σκόντζος: Ἡ Ἁγία Θεοδώρα ἡ Αὐγούστα - Ἡ εύσεβής καί Ἁγία Αὐτοκράτειρα τοῦ Βυζαντίου

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ 

 

Τὴν Α΄ Κυριακὴ τῶν νηστειῶν, τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει μὲ κάθε λαμπρότητα τὴν ἀναστήλωση τῶν Ἱερῶν Εἰκόνων, ἡ ὁποία σήμανε τὴ λήξη μιᾶς ἑκατονταετοῦς φοβερῆς διαμάχης στὸ Βυζάντιο (726-842).
 

Πρωταγωνιστικὸ πρόσωπο στὴ λήξη της εἰκονομαχίας ὑπῆρξε ἡ ἁγία Θεοδώρα ἡ Αὐγούστα, ἡ ὁποία, ὡς ἐπίτροπος τοῦ ἀνήλικου γιοῦ της Μιχαὴλ Γ΄, συγκάλεσε σύνοδο στὴν Κωνσταντινούπολη, ἡ ὁποία ἐπικύρωσε τίς ἀποφάσεις τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, θέτοντας τέλος στὴ θεολογικὴ διαμάχη καὶ στοὺς διωγμοὺς τῶν ὀρθοδόξων ἀπὸ τοὺς φανατικοὺς εἰκονομάχους.

Ελευθέριος Ανδρώνης: Εισαγωγή στο Άγιο Τριώδιο: Τα «αλητόπαιδα» μαζεύονται πίσω στη μάνα Εκκλησία

Ζητά η ψυχή από μόνη της να πάρει οξυγόνο Χριστού - Στην πιο ευλογημένη περίοδο του χρόνου, να εισέλθουμε με το ταπεινό πνεύμα του Τελώνη

 

 Γράφει ο  Ελευθέριος Ανδρώνης

Εισήλθαμε στην κατανυκτικότερη περίοδο του έτους, στο μακρύ μονοπάτι του αγιασμένου Τριωδίου. Μια στράτα που όσο και αν περπατήσαμε, μοσχοβολά την ίδια αιωνιότητα σαν μια άνοιξη πνευματική που δεν ξεθυμαίνει ποτέ.

Σαν στρατοκόποι που προετοιμάζονται για τη μεγάλη ανάβαση ως την κορυφή του κόσμου που είναι η Ανάσταση, η πάνσοφη Εκκλησία μας καλεί πρώτα να συγκεντρώσουμε τις δυνάμεις για τις τρεις πρώτες εβδομάδες μέχρι το ξεκίνημα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Λαμβάνουμε δυνάμεις, ετοιμάζουμε τα εφόδιά μας, ανασκουμπωνόμαστε, κοιτάμε μακριά τον ορίζοντα εκεί που θα βασιλέψει ο ίσκιος του Εσταυρωμένου κι έπειτα θα ανατείλει το Χριστός Ανέστη.

Λάμπρος Σκόντζος: Ἅγιος Βλάσιος - Ὁ Ἀνάργυρος ἰατρός καί Ἐπίσκοπος τοῦ Χριστοῦ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι οἱ ζωντανὲς εἰκόνες τοῦ Θεοῦ. Τὸ «Συνοδικό» τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἐπιτάσσει νὰ τιμοῦνται ἀπὸ τοὺς πιστούς, ὡς «φίλοι καὶ θεράποντες τοῦ Χριστοῦ». Αὐτὸ κάνουν οἱ πιστοί, τοὺς τιμοῦν ὅπως ὁρίζει ἡ Ἐκκλησία μας. Ἕνας ἀπὸ τοὺς τιμώμενους ἁγίους Της εἶναι καὶ ὁ λαοφιλὴς ἅγιος Βλάσιος ἐπίσκοπος Σεβάστειας.

Ο Ν. ΔΑΠΕΡΓΟΛΑΣ ΣΤΟΝ FOCUS FM ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΜΕ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ

Η πνευματική πληγή των συμπροσευχών στον δρόμο προς το «κοινό Πάσχα» και την εκκλησιαστική ψευδοένωση ήταν το βασικό θέμα της πρόσφατης (6/2/2025) παρουσίας του Νεκτάριου Δαπέργολα στον FOCUS FM, μαζί ωστόσο με τον σχολιασμό και άλλων συμβάντων της τρέχουσας επικαιρότητας. Παραθέτουμε παρακάτω το 12λεπτο ηχητικό:

Γέροντας Ἐφραίμ Άριζονίτη: «Διά τῆς ταπεινώσεως γίνεται ἡ συντομωτέρα ἐπαφή μέ τό θεῖον»

... Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλεξανδρείας Θεόφιλος, ἐπισκεφθείς τούς πατέρας τοῦ ὄρους τῆς Νιτρίας, ἠρώτησεν τόν Πρῶτον τοῦ Ὄρους: «Τί εὗρες, πάτερ, πλέον ἐν τῇ ὁδῷ ταύτῃ τῆς ἀσκήσεως;». Καί ἀπαντᾶ ὁ ὅσιος: «Τό μέμφεσθαι ἑαυτόν πάντοτε». «Ὄντως, ἀπήντησε ὁ Θεόφιλος, οὐκ ἔστιν ἄλλη συντομωτέρα ὁδός πρός τόν Θεόν ὡς αὕτη». 

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΤΡΙΤΗ 11 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025

Ὁ Ἅγιος Βλάσιος ὁ Ἱερομάρτυρας Ἀρχιεπίσκοπος Σεβαστείας

 

Λαιμὸν Βλάσιος ἐκκοπεὶς διὰ ξίφους,

Ἀλγοῦσι λαιμοῖς ῥευμάτων εἴργει βλάβας.

Ἑνδεκάτῃ Βλασίου τάμεν αὐχένα χαλκὸς ἀτειρής

Ὁ Ἅγιος Βλάσιος ἔζησε στὰ χρόνια τοῦ αὐτοκράτορα Λικινίου (308 – 323 μ.Χ.). Σπούδασε ἰατρική, ἀλλὰ προσέφερε χωρὶς χρήματα τὶς ὑπηρεσίες του, ὡς φιλανθρωπία, στοὺς πάσχοντες καὶ ἀσθενεῖς. Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἰατρικὴ βοήθεια χορηγοῦσε δωρεὰν στοὺς ἀσθενεῖς τὰ φάρμακα καὶ τοὺς ἔδινε τὰ ἔξοδα τῆς νοσηλείας τους. Ἡ φιλανθρωπική του δραστηριότητα καλλιεργεῖτο στὴν ψυχή του ἀπὸ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τὴ μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ἡ Ἐκκλησία τὸν δέχθηκε στὶς τάξεις τοῦ ἱεροῦ κλήρου καὶ τὸν ἐξέλεξε Ἐπίσκοπο Σεβαστείας.

Λάμπρος Σκόντζος: Ὁ ὄλεθρος τῆς ἐγωπάθειας καί ἡ εὐλογία ταπεινώσεως

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ 

 

Μέ τη χάρη καὶ τὴν εὐσπλαχνία τοῦ Ἁγίου Θεοῦ φθάσαμε γιὰ μιὰ ἀκόμα φορὰ στὸ ἅγιο Τριώδιο, στὴν ἱερότερη καὶ κατανυκτικότερη ἑορτολογικὴ περίοδο τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους. Ἡ μακρὰ αὐτὴ περίοδος, ἡ ὁποία ἀρχίζει τὴν Κυριακὴ τοῦ Τελώνου καὶ τοῦ Φαρισαίου καὶ τελειώνει τὸ Μεγάλο Σάββατο, εἶναι ἡ πιὸ σημαντικὴ χρονικὴ περίοδος τῆς Ἐκκλησίας μας, διότι δίνει τὴν εὐκαιρία σὲ μᾶς τοὺς πιστοὺς νὰ συναισθανθοῦμε τὴ λαθεμένη πορεία τῆς ζωῆς μας, νὰ τὴ διορθώσουμε καὶ νὰ ἐπανακαθορίσουμε τὴ στάση μας ἀπέναντι στὸ Θεὸ καὶ τοὺς συνανθρώπους μας. Αὐτὴ ἡ προσωπικὴ κάθαρση καὶ διόρθωση τῆς γήινης πορείας μας εἶναι ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιὰ νὰ μπορέσουμε, κεκαθαρμένοι καὶ ἀλλαγμένοι, νὰ ἑορτάσουμε τὸ ἅγιο Πάσχα, σύμφωνα μὲ τὴν παύλειο προτροπή, ὄχι ὅπως οἱ Ἰουδαῖοι, τυπικά, «ἀλλ᾿ ἐν ἀζύμοις εἰλικρινείας καὶ ἀληθείας», ἀποβάλλοντας τὴν παλαιὰ  ζύμη τῆς κακίας καὶ τῆς πονηρίας μας (Α΄ Κορ. 5,8).

Ελευθέριος Ανδρώνης: Καύση νεκρών: Ελεεινό κείμενο του προέδρου Αποτεφρωτηρίου Ριτσώνας, ζητά από την Εκκλησία να αποδεχτεί τις αποτεφρώσεις!

 

Ο Αντώνης Αλακιώτης κατηγορεί την Εκκλησία για «μισαλλοδοξία» και «προσβολή νεκρού» επειδή δεν δέχεται να γίνεται ο άνθρωπος σκόνη!

 

Γράφει ο  Ελευθέριος Ανδρώνης

 

Με ένα προκλητικό του κείμενο που μάλιστα δημοσιεύτηκε και στο «Πρώτο Θέμα», ο πρόεδρος της Ελληνικής Κοινωνίας Αποτέφρωσης, Αντώνης Αλακιώτης, επιτίθεται στην Εκκλησία για το θέμα της άρνησης της αποτέφρωσης, παρουσιάζοντάς την ως… οπισθοδρομική!

Ο κ. Αλακιώτης είναι πρόεδρος του Αποτεφρωτηρίου Ριτσώνας, το οποίο λειτουργεί στη χώρα μας από το 2019. Σε συνέντευξή του από εκείνο τον καιρό είχε πει για το πώς του «φυτεύτηκε» η ιδέα να ξεκινήσει μια πολυετή προσπάθεια για να λειτουργήσει το πρώτο αποτεφρωτήριο στην Ελλάδα:

Σοφία Μπεκρῆ: Οἱ σταθμοὶ τοῦ Τριῳδίου

 

Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος

 

Τὸ Τριῴδιο, στὸ ὁποῖο μόλις εἰσήλθαμε, εἶναι μιὰ μακρὰ περίοδος μὲ ἐνδιάμεσους σταθμούς, ποὺ ὁδηγοῦν κλιμακωτὰ στὴν Σταύρωση καὶ στὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου καὶ τὴν δική μας- αὐτὸς εἶναι ὁ στόχος.

Εἶναι μελετημένη καὶ ψυχολογημένη αὐτὴ ἡ σταδιακὴ ἄνοδος, γιατί ἡ ἀνάβαση δὲν μπορεῖ νὰ γίνη διὰ μιᾶς, χρειάζεται ἡ κατάλληλη προετοιμασία, γιὰ τὴν ὁποία ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει ἀσφαλῶς προνοήσει.

Ἀξίζει νὰ προσέξουμε ὅτι τὸ Τριῴδιο μοιάζει μὲ τὸν ἄνθρωπο καὶ οἱ ἐπὶ μέρους σταθμοί του ἀντιστοιχοῦν σὲ μέρη τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος, στὰ ἄκρα, στὸν κορμὸ καὶ στὴν κεφαλή. Ἂς τὸ δοῦμε:

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΔΕΥΤΕΡΑ 10 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2025

Ὁ Ἅγιος Χαράλαμπος ὁ Ἱερομάρτυρας
 

Κατηξιώθης, Χαράλαμπες, ἐκ ξίφους,

Καὶ λαμπρότητος καὶ χαρᾶς τῶν Μαρτύρων.

Τῇ δεκάτῃ Χαράλαμπες, ἐὸν ἐτμήθης ἀπὸ λαιμόν.

Ὁ Ἅγιος Χαράλαμπος ἦταν ἱερεὺς στὴ Μαγνησία τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καὶ ἔζησε ἐπὶ αὐτοκρατορίας τοῦ Σεπτιμίου Σεβήρου (193 – 211 μ.Χ.). Ὅταν τὸ ἔτος 198 μ.Χ. ὁ Σέβηρος ἐξαπέλυσε ἀπηνὴ διωγμὸ κατὰ τῶν Χριστιανῶν, ὁ ἔπαρχος τῆς Μαγνησίας Λουκιανός, συνέλαβε τὸν Ἅγιο καὶ τοῦ ζήτησε νὰ ἀρνηθεῖ τὴν πίστη του. Ὅμως ὁ Ἅγιος ὄχι μόνο δὲν τὸ ἔκανε αὐτό, ἀλλὰ ἀντίθετα ὁμολόγησε στὸν ἔπαρχο τὴν προσήλωσή του στὸν Χριστὸ καὶ δήλωσε μὲ παρρησία ὅτι σὲ ὁποιοδήποτε βασανιστήριο καὶ νὰ ὑποβληθεῖ δὲν πρόκειται νὰ ἀρνηθεῖ τὴν πίστη τῆς Ἐκκλησίας.

«Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ καί ἐλέησόν με».

 

(Ἀποσπάσματα ἀπό κήρυγμα τοῦ πατρός Θεοδώρου Ζήση, ὁμοτίμου καθηγητοῦ Πατρολογίας τοῦ Α.Π.Θ.)

 

Μέ βάση τήν Παραβολή τοῦ Τελώνου καί τοῦ Φαρισαίου, μποροῦμε νά ἀντλήσουμε τά ἑξῆς σπουδαῖα καί μεγάλα μηνύματα:

...Πρῶτον, ὅτι ἡ ὑπερηφάνεια ἀχρηστεύει καί ἀφανίζει τήν ἀρετή, ἐνῷ ἡ ταπείνωση ἀφανίζει τήν ἁμαρτία καί μᾶς σώζει.

Ὁ Διάβολος βρίσκει πολλούς τρόπους γιά νά μᾶς ὁδηγήσει μακριά ἀπό τόν Θεό· βρίσκει τό εὐάλωτο σημεῖο τοῦ καθενός ἀπό μᾶς. Ὅταν κανένας εἶναι φιλήδονος, τόν παρασύρει μέ τήν πορνεία. Ὅταν εἶναι ἄσπλαχνος, τόν παρασύρει μέ τήν φιλαργυρία. Μέ τούς ἁγίους καί τούς ἐναρέτους τί γίνεται; Τό εὐάλωτο σημεῖο τῶν ἁγίων καί τῶν ἐναρέτων εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια.

Νώντας Σκοπετέας: Ξημέρωσε Τριώδιο ξανά…

«Οἱ ἑαυτῶν ἐπιγνώμονες σοφοί..»(Παρ.13,10)

Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας

 

Ξανὰ Τριώδιο ξημέρωσε ὁ Θεός. Πύλες ἄνοιξε, ποὺ φανερώνουν ἀπέραντες θάλασσες οἰκτιρμῶν καὶ φιλανθρωπίας. Οἱ ἥρωές του καὶ πάλι ἐνώπιόν μας. Ἀγέρωχοι καὶ ζωντανοί, σὲ παίρνουν ἀπὸ τὸ χέρι, νὰ ξεκινήσετε μαζὶ τὴν προπαρασκευὴ γιὰ τὸ κενὸ μνημεῖο...

 

Ὅλη μας ἡ ζωὴ τούτη ἡ ἑτοιμασία... Καὶ ἔπειτα τὰ αἰώνια ρήματα τοῦ Φωτός. Τὸ Εὐαγγέλιο ποὺ γράφτηκε μόνο γιὰ σένα ἀδελφέ μου, ταλαίπωρε ἑαυτέ μου. Ὕστερα, πάλι ἐκεῖνο τὸ τόσο εἰπωμένο ἀλλὰ ἀγέρωχο καὶ αὐτό... Καὶ ἂν μόνο αὐτὸ τὸ χωρίο εἶχε διασωθεῖ, θὰ ἦταν ἀπὸ μόνο του ἱκανό, σὰν μιὰ ρανίδα, νὰ γεμίσῃ ξανὰ τὴ θάλασσα τοῦ ἐλέους...

Σοφία Μπεκρή: «Ἑαυτοὺς ἀδελφοί ταπεινώσωμεν»

Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος

 

Μὲ τὴν ἑορτὴ τῆς Ὑπαπαντῆς καὶ τοῦ σαραντισμοῦ τοῦ Κυρίου ὁλοκληρώνεται ἡ περίοδος τῶν ἑορτῶν τῆς Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ καὶ μαζί της ὁ λειτουργικὸς κύκλος τῶν ἀκινήτων ἑορτῶν. Στὴν συνέχεια, μὲ τὸ ἄνοιγμα τοῦ Τριῳδίου ξεκινᾶ μιὰ νέα λειτουργικὴ περίοδος, αὐτὴ τῶν κινητῶν ἑορτῶν, ποὺ μᾶς ὁδηγεῖ στὸ κορυφαῖο γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου καί, μακάρι, τῆς δικῆς μας συναναστάσεως.

Νά, λοιπόν, γιατὶ λέμε ὅτι ἡ Ἐκκλησία, διὰ τῶν σοφῶν Πατέρων καὶ τῶν ἐμπνευσμένων ὑμνογράφων, δὲν μᾶς ἀφήνει χωρὶς πνευματικὴ τροφή, χωρὶς διδάγματα καὶ μηνύματα γιὰ τὴν σωτηρία μας, ὥστε νὰ μὴν ἔχωμε δικαιολογία ὅτι δὲν γνωρίζομε ἢ ὅτι δὲν βρήκαμε ὁδοδεῖκτες στὴν πορεία μας. Ἀκόμη καὶ ὅταν χωλαίνωμε, ὀλισθαίνωμε καὶ κάποιες φορὲς πέφτωμε ἢ παρεκκλίνωμε, πάλι, μὲ καλὴ προαίρεση καὶ τὶς κατάλληλες προϋποθέσεις, ξαναβρίσκομε τὴν δύναμη νὰ ἀνορθωθοῦμε καὶ νὰ συνεχίσωμε τὴν σωτηριώδη πορεία μας. Ἀδικαιολόγητοι ἐντελῶς εἴμαστε μόνον ὅταν ἐπιμένωμε καὶ παραμένωμε πεισματικὰ στὸ ὀλίσθημά μας, διότι «τὸ πίπτειν ἀνθρώπινον, τὸ μένειν ἐν τῇ ἁμαρτίᾳ σατανικόν, τὸ δὲ μετανοεῖν θεῖον» (Ἱερὸς Χρυσόστομος).