Μαρτυρία Πρεσβυτέρας Ισμήνης:
Στην Αίγυπτο, όπου ζούσαμε, μας μιλούσανε
συχνά οι Πατέρες του Σινά για τον μακαριστό Γέροντα Ιάκωβο. Έτσι, το έτος 1990,
μόλις έγινα φοιτήτρια και ζούσα στην Ελλάδα, αποφάσισα να πάω στο Μοναστήρι του
Οσίου Δαυΐδ για να πάρω την ευλογία του.
Πήρα μαζί μου και μια φίλη μου
Γερμανίδα Ορθόδοξη, την Μπεττίνα, η οποία είχε πρόσφατα βαπτισθεί στο Σινά και
ξεκινήσαμε με το λεωφορείο.
Μόλις φθάσαμε, οι Πατέρες μάς είπαν ότι ο
Γέροντας δεν έβγαινε από το κελλί του λόγω υγείας. Ήταν αδύνατον να πάρουμε την
ευχή του. Στενοχωρηθήκαμε, αλλά επειδή δεν είχε λεωφορείο επιστροφής την ίδια
μέρα, μείναμε εκεί και πήγαμε στον Εσπερινό.
Ξαφνικά, μου λέει η Μπεττίνα: «Να, ο
Γέροντας!». Απόρησα πώς ήταν τόσο σίγουρη ότι ήταν εκείνος, αφού δεν είχαμε δει
ποτέ φωτογραφία του. «Μόνο εκείνος μπορεί να είναι! Κοίταξέ τον!», μου είπε.
Τότε κοίταξα και εγώ τα μάτια του Ιερομονάχου που συμμετείχε στην ακολουθία.
Έμεινα άναυδη. Ποτέ δεν είχα ξαναδεί τέτοια έκφραση. Δεν ήταν του κόσμου
τούτου, αλλά ήταν από άλλον κόσμο.
Η γαλήνη και η αγάπη που εξέφραζαν,
υπερέβαινε κάθε ανθρώπινο μέτρο. Είχαν κάτι ουράνιο, γνώριζαν τις ψυχές των
ανθρώπων, έλαμπε ένα φως μέσα τους, που τον έκαναν ολόκληρο διάφανο, όπως τα
χάρτινα φαναράκια που φαίνονται διάφανα, όταν φωτίζονται από μέσα.
Άλλη φορά που πήγα και εξομολογήθηκα, ενώ
μιλούσαμε, μου έλεγε τι να μην λέω και πώς να μην φέρομαι, μιμούμενος την φωνή
και τις κινήσεις μου.
Και ενώ ήταν ολόιδιες με τις δικές μου οι κινήσεις που
έκανε και ο τόνος της φωνής του εκείνη την στιγμή ολόιδιος με τον δικό μου, όλο
αυτό μου φάνηκε απολύτως φυσικό. Τα έλεγε από αγάπη και με πατρική στοργή, γι’
αυτό ούτε ντράπηκα, ούτε πληγώθηκα που με μιμούνταν.
Στην επιστροφή μου ήμουν χαρούμενη σαν
μικρό παιδάκι. Αισθανόμουν να με συνοδεύει η αγάπη του Γέροντα και μου ερχόταν
ν’ αγκαλιάσω όλον τον κόσμο από την χαρά μου.
Την άλλη μέρα συνειδητοποίησα πως
με είχε μιμηθεί, για να μου δείξει να καταλάβω πώς πρέπει να φέρομαι και
ευχαρίστησα τον Θεό που μου είχε κάνει αυτό το ανεκτίμητο δώρο, να γνωρίσω τον
Άγιο Γέροντα Ιάκωβο.
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου