Νώντας Σκοπετέας: Τῶν ὁδοιπόρων προστάτης...( Ἀπόστολος Παῦλος)

 

Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας 

 

Προστασία φοβερὰ καὶ ἀκαταίσχυντη μεσιτεία πρός τὸν Ποιητὴν ἀμετάθετε! Ἔτσι προσφωνοῦμε τὴν Μάνα ὅλου τοῦ κόσμου, κάθε φορὰ ποὺ μιὰ παράκλησή της θὰ προφέρουν τὰ χείλη τῆς καρδιᾶς καὶ θὰ προσφέρουν ὡς ἐλάχιστο κόκκο ἄμμου ἀνταπόδομα στὶς ἄπειρες εὐεργεσίες της καὶ διαπορθμεύσεις τῶν αἰτημάτων μας πρὸς τὸν Πατέρα Κύριο. 

 

Εἶναι ἡ Παναγία μας, ἡ Κυρία Θεοτόκος,  ἡ διαπορθμεύουσα, εἶναι καὶ οἱ ἀμέτρητοι Ἅγιοι, ποὺ ἔχουν εἰς τὸν αἰῶνα τούτην τὴν φιλάνθρωπη ἀποστολή, τὴν δοσμένη ἀπὸ τὸν Ἀρχηγὸ καὶ Τελειωτὴ Ἰησοῦ. Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ, πρεσβεύσατε  ὑπὲρ ἡμῶν! Καὶ τοῦτο τὸ ὑπόψαλμα ποὺ συνοδεύει αἰτήματα καὶ λαχτάρες τῆς ψυχῆς, πάντοτε μᾶς θυμίζει πὼς σὲ τοῦτο τὸ πρόσκαιρο, ἂν τὸ θελήσουμε, ποτὲ δὲν θὰ μείνουμε μόνοι, μὰ θὰ συνοδοιποροῦμε καὶ θὰ συναγωνιζόμαστε στὸν ἀγῶνα τὸν καλό, μαζὶ μὲ πλῆθος φίλων καὶ ὑποστηρικτῶν. 

 

Ναί, εἶναι ἀλήθεια πὼς ζοῦμε σὲ μιὰ ἐποχή, ποὺ πασχίζει νὰ σκεπάσει μὲ τῆς λήθης τὰ πλουμιστὰ κουρέλια, τὸ γυμνὸ ἀνέλπιδο καὶ τὸ ἄσχημο θεοστυγές  της. Κάθε τί ποὺ στρέφεται οὐσιαστικὰ καὶ ὄχι προσχηματικὰ καὶ μόνο κατ᾿ ἔθιμο πρὸς τὸν Οὐρανό, μακριὰ ἀπὸ τῆς λογικῆς τὸ χαμερπὲς καὶ βολικὸ γιὰ τῆς σαρκὸς τὸ θέλω, πλέον θεωρεῖται ὀπισθοδρομικὰ ἠθικιστικὸ καὶ ἀναχρονιστικό, γιὰ πουριτανοὺς ἀφελεῖς καὶ φανατικούς, ποὺ ἀλίμονο, πᾶσαν τὴν ζωὴν αὐτῶν ἐμπιστεύονται στὸν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ. 

 

Ἔτσι οἱ εὐλογημένες συνήθειες τῶν προγόνων μας, πλέον τείνουν νὰ θεωροῦνται δεῖγμα μωρίας, ἀκόμα καὶ φρενοβλάβειας ποὺ χρήζει ψυχιατρικῆς φροντίδας... βλέπουν οἱ πολλοὶ κάποιον νὰ ραντίζεται μὲ ἁγιασμό, νὰ  σταυρώνεται μὲ λάδι ἀπὸ τὸ καντήλι ἑνὸς Ἁγίου, νὰ κάνει τὸν Σταυρό του σὲ κοινὴ θέα καὶ τὸν περιγελοῦν, τοὐλάχιστον νοερῶς ἂν ὄχι ἐκδήλως. Ἀγνοοῦν πὼς ἂν ψάξουν, ἐλάχιστες ἐποχὲς πρίν, στὸ δικό τους γενεαλογικὸ   δέντρο, θὰ συναντήσουν ἀνθοὺς εὐωδέστατους Θεόφιλους καὶ φιλαγίους, ποὺ ξεκινοῦσαν καὶ τέλευαν τὸ κάθε τί, μὲ τὴν ἐπίκληση τοῦ ὀνόματος τῆς Ἁγίας Τριάδας, ταῖς πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου καὶ πάντων τῶν Ἁγίων. Θὰ συναντήσουν σὲ αὐτήν τους τὴν ἀναζήτηση στὸ εὐλογημένο παρελθόν, ἀμέτρητες πολυπληθεῖς λιτανεῖες ἀληθινὰ εὐλαβῶν, καὶ  πάγκοινες συνάξεις φιλεόρτων, σὲ μιὰ ἀκατάπαυστη λειτουργικὴ ζωή!

Ἐκεῖνοι οἱ πρόγονοι,  στὶς τσέπες τους καὶ στὶς ποδιές τους, δὲν εἶχαν ἀντικαταθλιπτικὰ χάπια, τηλέφωνα ψυχοθεραπευτῶν καὶ προγνώσεις ἀστρολόγων,  μὰ εἰκόνες καὶ σταυρουλάκια   καὶ  ἀγιωτικὰ φυλαχτάρια, ἐμβαπτισμένα στὸ Πανάγιο Πνεῦμα τὸ θεραπευτικό,   ποὺ κάθε φορά τους πρόσφεραν σωσμὸ καὶ ἐγγύηση ἀσφαλῆ, σὲ μιὰ ζωὴ  ποὺ τὸ θαῦμα  ἦταν τὸ ἀπολύτως σύνηθες. 

 

Ἐκεῖνοι, οἱ πρόγονοι  οἱ φτωχοί, μάζευαν ἀπὸ τοῦ ἄφθονου  ἱδρῶτα τους καὶ ἀπὸ τοῦ καμάτου τους  τὴν ἰσχνὴ πληρωμή, ὅ,τι στεροῦσαν ἀπὸ τὸ λιπόσαρκο σῶμα τους καὶ τὸ ἔδιναν στὸν παπᾶ τους, νὰ στείλει πληρωμὴ σὲ κελλὶ Ἁγιονορείτικο, νὰ ζωγραφίσουνε χέρια δεητικὰ τὸν Ἅγιο Προστάτη τους. Οἱ γεωργοί, οἱ τσομπάνηδες, οἱ κουρεῖς, οἱ παντοπῶλες, οἱ ράφτες, οἱ τσαγκάρηδες, μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο ἀποκτοῦσαν στὴν Ἐκκλησιὰ τὴν δική τους εἰκόνα καὶ τὸν προστάτη καταδικό τους Ἅγιο. 

 

Κάτω στὰ  δεξιά, γραμμένα πλῆθος ὀνόματα πιστῶν, ὄχι γιὰ ἀνθρωπάρεσκη ἐπίδειξη, μὰ γιὰ  νὰ θυμοῦνται ὅλοι οἱ κατοπινοί, ἐκείνη τὴν πρώτη-πρώτη τους σύναξη τὴν ἡμέρα τῆς μνήμης τὴν τόσο  σημαίνουσα, πού το δίχως ἄλλο  δὲν θὰ τὴν δούλευαν πρὸς τιμὴν τοῦ Ἁγίου, ὁ ὁποῖος  δὲν θὰ  ἔπαυε νὰ μεσιτεύει στὸν Μέγα Προνοητὴ τῆς ζωῆς τους, τῆς ζωῆς μας. Κάθε Ἅγιος, ἐπιτετραμμένος ἄνωθεν γιὰ κάθε περίσταση. Ἦταν ἡ τελευταία εὐχὴ ποὺ ἔκαναν οἱ ἥρωες τῆς Ἁγίας μας πίστης, πρὶν μὲ μαρτύριο σφραγίσουν τὸ ἐδῶ καὶ εἰσέλθουν στὸ αἰώνιο Φῶς,  νὰ βρίσκουν ἴαση ὅσοι δυσκολεμένοι εἰδικῶς θὰ τοὺς ἐπικαλοῦνται.

Ἔτσι ὁ Ἅγιος Ἀντίπας τῆς Περγάμου ὁ Ἐπίσκοπος  ἔγινε ὁ προστάτης ὅσων ὑποφέρουν ἀπὸ πόνους τῶν ὀδόντων. Ἡ Ἁγία Ἀγάθη δὲν σταματᾷ νὰ συντρέχει τίς γυναῖκες ποὺ ὑποφέρουν ἀπὸ δυσίατες ἀσθένειες τῶν μαστῶν. Ἡ Ἁγία Παρασκευούλα βοηθὸς γιὰ τὰ μάτια, ὁ Ἅγιος Χαραλάμπης γιὰ τὰ κοιλιακὰ ἄλγη καὶ πόσοι ἀκόμα ἀπειράριθμοι... ἕνα νέφος ἀχανὲς Ἀναργύρων Ἰατρῶν ψυχῶν καὶ σωμάτων, ποὺ ἀλίμονό μας, σήμερα ἔχουμε  στὴν κυριολεξία σχεδὸν παροπλίσει καὶ σχεδὸν ξεχάσει! 

 

Αὐτὸ τό... σχεδόν μᾶς κρατάει σήμερα ἀδελφοί μου,  αὐτὸ τὸ λείμμα, ποὺ ἀκόμα ξεκινᾷ τὴν κάθε του ἡμέρα, διαβάζοντας Συναξάρι,  τὸ Εὐαγγέλιο στὴν πράξῃ ποὺ ἔλεγε καὶ ὁ παπα- Ἀνανίας! Καὶ ἔπειτα, προσπαθεῖ νὰ βιώσει ὅσα οἱ Ἅγιοι δίδαξαν καὶ ἔγραψαν μὲ αἰμάτινο μελάνι. Μιὰ ψυχὴ τέτοια, τῆς ἐλπίδας καὶ τοῦ ἐξιλεωτικοῦ σχεδόν, μᾶς συντάραξε, ὅταν προσφάτως μᾶς ἀνακοίνωσε ὅτι ἑτοίμαζε μαζὶ μὰ ἄλλους ἕναν πεζοπορικό -ὀρειβατικὸ ὅμιλο, μὲ σκοπὸ τὴν ἀνακάλυψη πολλῶν κρυμμένων καὶ ξεχασμένων ποιημάτων τοῦ Μεγάλου Ποιητή... κάθε Κυριακή, ἀπολείτουργα πάντοτε καὶ αὐστηρά, θὰ ξεκινοῦσαν νὰ ὁδοιπορήσουν σὲ μέρη ποὺ ἡ ψυχὴ ἐκστατικὰ  ὅλο θὰ ἐπιφωνεῖ τὸ Μέγας εἰ Κύριε καὶ θαυμαστὰ τὰ ἔργα σου! Μὰ πρὶν νὰ γίνουν  ὅλες οἱ ἀναγκαῖες νομικὲς διατυπώσεις, μᾶς εἶπε, τὸ πρῶτο μέλημά τους,  ἦταν νὰ ὁρίσουν ἕναν Ἅγιο προστάτη τοῦ συλλόγου τους!

-Ἔχω μιὰ ἰδέα καὶ θὰ ἤθελα νὰ μοῦ πεῖς ἂν συμφωνεῖς...σκέφτηκα νὰ βάλουμε προστάτη τὸν Ἅγιο Παῦλο! Θαρρῶ πὼς δὲν ὑπάρχει ἄλλος ποὺ νὰ ὁδοιπόρησε ὅσο ἐκεῖνος! Αὐτὸς νὰ μᾶς προστατεύει! Τί λές;

 

Σιώπησα καὶ θαύμασα τὸ εὐμήχανο ποὺ χαρίζει ὁ Κύριος σὲ ὅσους θέλουν νὰ Τὸν ἀκολουθήσουν! Ἐκείνη τὴ στιγμιαία  σιωπὴ συνάντησαν  τὰ χιλιάδες χιλιόμετρα τοῦ Θείου Παύλου, αὐτὰ ποὺ τὸν κατέστησαν Ἀπόστολο τῶν Ἐθνῶν. Οἱ διδαχές του, οἱ ἐπιστολὲς οἱ συμπαραστάτες του ἀφοσιωμένοι μαθητές, τὰ ἀμέτρητα ἐμπόδια, οἱ κατηγορίες, οἱ δίκες, οἱ φυλακές, τὸ μαρτύριο...μὰ καὶ μιὰ διαπίστωση θλιβερή...πόσα πολλὰ ἔκανε γιὰ ἐμᾶς καὶ πόσα ἐλάχιστα γνωρίζουμε γιὰ ἐκεῖνον τὸν πρῶτο μετὰ τὸν Ἕνα! 

 

Ἀκόμα καὶ τοῦτες οἱ ἀσήμαντες γραμμὲς αὐτοῦ τοῦ κειμένου, δὲν θὰ γράφονταν ἂν δὲν ὑπῆρχε ὁ θεῖος Παῦλος...ὁ Μέγας Ἐθναπόστολος ὁ ταπεινὸς καὶ αὐτοαποκαλούμενος ἔσχατος τῶν ἁμαρτωλῶν,  μίλησε ὅπως κανεὶς ἄλλος μετὰ τὸν Θεάνθρωπο καὶ μᾶς ἀποκάλυψε τόσα γιὰ τὸν Ἀρχηγὸ καὶ Τελειωτὴ Ἰησοῦ. Ὁ Χριστόκλητος καὶ Θεοθέλητος Ἀπόστολος ἔγραψε  καὶ γιὰ τὸ σωτήριο λείμμα, ποὺ πάντοτε θὰ βρίσκει ἀφορμὲς γιὰ νὰ ἐλπίσει καὶ νὰ μὴν ἀφήσει ἐκεῖνο τὸ δέντρο τὸ κάποτε ἀγλαόκαρπο,  νὰ ξεραθεῖ ἀπ᾿ τὰ τριβόλια καὶ τὰ ἀγκάθια ποὺ τὸ ἔζωσαν, μὰ νὰ καρπίσει τοῦ Πνεύματος τοὺς καρπούς, ἐκείνους τοὺς ἀθάνατους, γιὰ τοὺς ὁποίους πάλι ὁ Παῦλος μίλησε κάποτε...

-Θαυμάσια ἡ ἰδέα σου ἀδελφέ μου! Δόξασε τὸν Κύριο ποὺ σὲ ὁδήγησε νὰ συναντήσεις τὸν Μεγαλύτερο ταξιδευτή, τὸν ἀκούραστο Ἀπόστολο! Πάντοτε αὐτὸς νὰ προπορεύεται σὲ κάθε σας συνοδοιπορία,  σὲ κάθε ὁμοθυμαδόν σας...

Νώντας Σκοπετέας
Ἀπόσπασμα ἀπὸ ὁμότιτλη ἐκπομπή

 

Πηγή:http://sotiriapsixis.blogspot.com/

____________________________________

Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ 

«Πᾶνος»