Το 1/3 των μελών των Ρώσων κομμουνιστών πιστεύουν στον Θεό (Πως αλλάζουν τα πράγματα...)

Ο Γκενάντι Ζιουγάνοφ ανέτρεψε τα δεδομένα και είπε πως στο 2ο Συνέδριο του ΚΚΡΟ απέδειξε πως πρέπει να υπάρχει ελευθερία της συνείδησης.

Το ένα τρίτο των μελών του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρωσίας είναι θρησκευόμενοι, δηλαδή άτομα που πιστεύουν στον Θεό. 

Την αποκαλυπτική αυτή δήλωση έκανε χθες ο ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρωσικής Ομοσπονδίας Γκενάντι Ζιουγκάνοφ στον δημοσιογράφο της έγκυρης ρωσικής εφημερίδας Kommersant Αντρέι Καλέσνικοφ, την οποία παραθέτει στο εκτενές του ρεπορτάζ για τη 10η επέτειο της ενθρόνισης του Πατριάρχου Μόσχας και Πασών των Ρωσιών Κυρίλλου, που εορτάσθηκε στη μεγάλη αίθουσα συνεδρίων του Κρεμλίνου, παρουσία του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν.

ΠΑΝΔΗΜΙΑ - ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ - ΝΕΜΕΣΙΣ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΣΙΣ. ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥ κοσμου ΕΙΣ ΚΟΣΜΗΜΑ.

Ξεκινάω με την πολύ ενδιαφέρουσα ρήση ενός γαλαζοαίματου:

Ο Πρίγκιπας Φίλιππος, Δούκας του Εδιμβούργου λοιπόν είπε:

"Αν μετενσαρκώμουν θα ευχόμουν να επιστρέψω στη γη ως ένας δολοφονικός ιός για να μειώσω τα επίπεδα του ανθρώπινου πληθυσμού."

Μάλλον μετενσαρκώθηκε ο ίδιος ή κάποιος πρόγονός του.

Tα πράγματα είναι πολύ σοβαρά πλέον.

ΤΑ ΔΑΝΕΙΚΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ

- η απώλεια της αυτάρκειας έφερε την κατάρρευση της Ελλάδος -

Οι άνθρωποι και οι Λαοί που γεννιούνται οφείλουν να βιώνουν την ζωή όρθιοι, αλλά και να πεθαίνουν όρθιοι. Οι πρόγονοι μας μέχρις και πρόσφατα πριν από το 1981, εάν ενθυμείσθε καλά,  ήσαν απλοί άνθρωποι, διότι εις την απλότητα ευρίσκεται ο πλούτος της γνώσης και της σοφίας. 

Είναι τα εργαλεία της ζωής που κάνουν τους ανθρώπους δημιουργικούς και αυτάρκεις, αυτάρκεις σε όλα και μετριόφρονες. Η δημιουργική τους αυτάρκεια εξασφάλιζε εις τον Λαό μας και τα ελληνικά νοικοκυριά όλα τα προς το ζην απαραίτητα αγαθά, αλλά και την ανθρωπιά τους, την αγωνιστικότητα, την ανιδιοτέλεια, την αλληλεγγύη και την αξιοπρέπεια τους. 

Όλα αυτά τα ανεκτίμητα εργαλεία πολλών χιλιετιών, ήταν που κρατούσαν τον Λαό μας πάντα όρθιο και δυνατό, και να αντιμετωπίζει μόνος του τις διάφορες κρίσεις, αλλά συνάμα τις επιθέσεις και υποδουλώσεις. 

Τα λαμπρά αποτελέσματα του Σαρανταλείτουργου για την ψυχή ενός κεκοιμημένου πατέρα.

Κάποιος ενάρετος χριστιανός κάλεσε στα τελευταία της ζωής του τον πνευματικό του παπα-Δημήτρη και του είπε: Εγώ σήμερα πεθαίνω. Πες μου, σε παρακαλώ, τι πρέπει νά κάνω την κρίσιμη τούτη ώρα;

Ό ιερέας, γνωρίζοντας την αρετή του και τη μυστηριακή προετοιμασία του, του πρότεινε το εξής: Δώσε εντολή νά σου κάνουν μετά το θάνατό σου τακτικό σαρανταλείτουργο σ’ ένα εξωκλήσι. 

‘Έτσι κι έγινε. Ό κυρ-Δημήτρης – αυτό ήταν το όνομά του – άφησε εντολή στο γιο του νά κάνει μετά την κοίμησή του σαρανταλείτουργο. 

Κι εκείνος, υπακούοντας στην τελευταία επιθυμία του καλού του πατέρα, ανέθεσε χωρίς καθυστέρηση την εκτέλεση της στον παπα-Δημήτρη. 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ : ΟΡΘΡΟΣ, ΒΙΝΤΕΟ ΥΜΝΩΝ, ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ & ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ - ΟΜΙΛΙΕΣ

Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑ - ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΜΕΤΕΩΡΩΝ (ΝΑΡΘΗΚΑΣ)

Η τρίτη Κυριακή του Τριωδίου είναι αφιερωμένη στο πιο φοβερό γεγονός της ανθρώπινης ιστορίας, στη μέλλουσα Κρίση. Η ενθύμηση της φοβερής μελλούσης Κρίσεως στην αρχή του Τριωδίου είναι απαραίτητη, διότι απώτερος σκοπός του όλου πνευματικού αγώνα μας είναι να βρεθούμε εκ δεξιών του Δεσπότη Χριστού, κατά τη μεγάλη Kρίση. Αυτό είναι αποτυπωμένο κάλλιστα στην υπέροχη υμνωδία της ημέρας. Οι άγιοι υμνογράφοι συνέθεσαν διδακτικότατα τροπάρια, τα οποία προτρέπουν τους πιστούς να συναισθανθούν την επερχόμενη βεβαία και φοβερή Κρίση. Σε ένα από αυτά ψάλλουμε: «Την φοβεράν της κτίσεως, και αρρήτου σου δόξης, ημέραν ενθυμούμενος, φρίττω, Κύριε, όλως και τρέμων φόβω κραυγάζω΄ Επί γης όταν έλθης, κρίναι, Χριστέ, τα σύμπαντα, ο Θεός μετά δόξης, τότε οικτρόν, από πάσης ρύσαί με τιμωρίας, εκ δεξιών σου, Δέσποτα, αξιώσας με στήναι».

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΟΡΘΡΟΥ ΚΑΙ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ : ΕΔΩ

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2020

Ὁ Ἅγιος Πολύκαρπος ὁ Ἱερομάρτυρας Ἐπίσκοπος Σμύρνης

Σοὶ Πολύκαρπος ὡλοκαυτώθη Λόγε,

Καρπὸν πολὺν δοὺς ἐκ πυρὸς ξενοτρόπως.

Εἰκάδι ἐν τριτάτῃ κατὰ φλὸξ Πολύκαρπον ἔκαυσεν.

Ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Πολύκαρπος γεννήθηκε περὶ τὸ 80 μ.Χ. ἀπὸ εὐσεβεῖς καὶ φιλόθεους γονεῖς, τὸν Παγκράτιο καὶ τὴ Θεοδώρα, ποὺ εἶχαν ἐγκλειστεῖ στὴ φυλακὴ γιὰ τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ, καὶ βαπτίσθηκε Χριστιανὸς σὲ νεαρὴ ἡλικία. Ὑπῆρξε μαζὶ μὲ τὸν Ἅγιο Ἰγνάτιο τὸν Θεοφόρο, μαθητὴ τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννη. Λίγο πρὶν ἀναχωρήσει ἀπὸ τὸν πρόσκαιρο αὐτὸ βίο ὁ Ἅγιος Βουκόλος, Ἐπίσκοπος Σμύρνης († 6 Φεβρουαρίου), χειροτόνησε μετὰ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ὡς διάδοχό του, τὸν Ἅγιο Πολύκαρπο καὶ μετὰ κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη.

Η «αμαρτία» του γέρο-Αυγουστίνου που χτύπησε τον διάβολο

Ένας ευλογημένος αγιορείτης μοναχός, ο γερο Αυγουστίνος ο Ρώσος (1882-1965), ήταν πολύ ενάρετος, πολύ ταπεινός και πολύ αγωνιστής.

Κάποτε παρουσιάστηκε ο διάβολος μέσα στο κελί του σαν σκύλος φοβερός.

Πετούσε φωτιές από το στόμα και όρμησε πάνω στο γέροντα για νά τον πνίξει, επειδή, όπως του είπε, καιγόταν από τις προσευχές του.

Ο γερο-Αυγουστίνος τον άρπαξε και τον πέταξε στον τοίχο φωνάζοντας:

Κακέ διάβολε, γιατί πολεμάς τα πλάσματα του Θεού;

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΣΑΒΒΑΤΟ 22 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2020

Εὕρεσις Τιμίων Λειψάνων Ἁγίων Ἀποστόλων Ἀνδρονίκου καὶ Ἰουνίας 

Φανέντες ἐκ γῆς Μάρτυρες κεκρυμμένοι,

Αἴρουσι πᾶσαν ἐκ προσώπου γῆς βλάβην.

Εἰκάδα δευτερίην ἀνὰ σεπτὰ φάνη χθονὸς ὀστᾶ.

Τὰ ἱερὰ λείψανα εὑρέθηκαν ἐπὶ βασιλείας τοῦ Ἡρακλείου (610 – 641 μ.Χ.) καὶ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Θωμὰ Α’ (607 – 610 μ.Χ.) κείμενα στὴ γῆ. Μετὰ δὲ ἀπὸ ἀρκετὸ χρόνο ἀποκαλύφθηκε μὲ θεία ἐπιφάνεια στὸν κληρικὸ Νικόλαο, ποὺ ἦταν καλλιγράφος, ὅτι τὰ ἱερὰ λείψανα ἀνῆκαν στοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους Ἀνδρόνικο καὶ Ἰουνία, τοὺς ὁποίους ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μνημονεύει στὴν πρὸς Ρωμαίους ἐπιστολή του.

Περί του Μυστηρίου του Χρίσματος - Πρωτοπρ. Ιωάννου Σ. Ρωμανίδου (♱)

Εάν συνδυάσωμε τώρα αυτές τις πληροφορίες με όσα αναφέρονται στις ευχές της ακολουθίας του Αγίου Μύρου, φαίνεται σαφώς ότι τι Μυστήριο του Χρίσματος εθεωρείτο ότι ήταν ένα Μυστήριο για όσους είχαν ήδη δεχθή την επίσκεψι του Αγίου Πνεύματος μέσα στην καρδιά τους, δηλαδή για τους φωτισμένους.

Φαίνεται επίσης ότι στην αρχαία Εκκλησία δεν ετελείτο το Μυστήριο του Χρίσματος μαζί με το Μυστήριο του Βαπτίσματος. 

Το Μυστήριο του Βαπτίσματος ετελείτο εις άφεσιν αμαρτιών, ενώ το Μυστήριο του Χρίσματος προωριζόταν για όσους είχαν ήδη γίνει μέλη του Σώματος του Χριστού. 

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ

     Ο άνθρωπος, αγαπητοί μου, αρχίζει να λέγεται «πνευματικός άνθρωπος», από τη στιγμή που ασχολείται συνειδητά με τον εαυτό του, αρχίζει ν’ αντιλαμβάνεται την αμαρτία μέσα του, παύει να περιεργάζεται τους άλλους, μετανοεί και προσεύχεται. 

   Το να δει κάποιος την πραγματική του κατάσταση είναι βεβαίως αποτέλεσμα ισχυρής θέλησης, αλλά και δυνατής θείας βοήθειας. Γι’ αυτή την ώρα θα λέγαμε υπάρχει κυρίως ο Χριστός, ο Οποίος τρέχει πλάι μας για να μας συνδράμει σημαντικά κι αποτελεσματικά, εφόσον συνεχίζουμε αληθινά να το θέλουμε. Γιατί πολλές φορές ξεκινάμε κάτι χωρίς να το τελειώνουμε. 

Οι  αγρυπνίες τού Αγίου Ελισαίου σταθήκανε πνευματικό φυτώριο. Μέσα στο ταπεινό αυτό εκκλησάκι, στους Αγέρηδες, το ιδιωτικό, το ανύπαρκτο τώρα πια, αφού το γκρέμισε η σκαπάνη της οικονομικής σκοπιμότητας, ο Όσιος παπα-Νικόλας ο Πλανάς, ο Αλέξανδρος Παπα­διαμάντης, ο Αλέξανδρος Μωραϊτίδης και μία πλειάδα ταπεινών ορθοδόξων Χριστιανών, είχανε οργανώσει αυτές τις αγρυπνίες.

Λειτουργός ο ακούραστος ψάλτης ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, κι αριστερός ψάλτης ο Αλέξανδρος Μωραϊτίδης. Και γύρω τους ένα εκκλησίασμα από ταπεινούς Χριστιανούς, που δεν κουραζόντανε, ούτε από τις μακρυές ακολουθίες, ούτε από την αγρυπνία, ούτε από την ορθο­στασία. Ούτε τα βλέφαρά τους κλείνανε, ούτε τα γόνατά τους λυγίζανε.

Ἅγιος Παΐσιος: Νὰ δίνουμε στὴν ψυχὴ τὴν τροφὴ ποὺ ἐπιθυμεῖ

– Γέροντα, ὅταν δὲν ἔχω ὄρεξη γιὰ πνευματικά, πῶς νὰ βάλω ἀρχή;

– Νὰ κάνης κάτι πνευματικὸ ποὺ σὲ εὐχαριστεῖ, καὶ θὰ σοῦ ἔρθη ἡ ὄρεξη καὶ γιὰ τὰ ἄλλα. Νὰ ἁπλώσης μπρο­στά σου τὴν πνευματικὴ τράπεζα καὶ νὰ βρῆς τί τραβᾶ ἡ ὄρεξή σου. Θέλεις νὰ διαβάσης λίγο; Θέλεις νὰ κάνης ἕνα κομποσχοίνι; Θέλεις νὰ κάνης μιὰ Παράκληση; Θέλεις νὰ διαβάσης Ψαλτήρι ἢ νὰ κάνης λίγες μετάνοιες; Ἂν δὲν ἔχης ὄρεξη γιὰ τίποτε, ἔ, τότε θέλεις βρεγμένη σανίδα.

– Ἀπὸ ἐργόχειρο, Γέροντα, μπορῶ νὰ ἀρχίσω;

– Μπορεῖς, ἀλλὰ νὰ λὲς συγχρόνως καὶ τὴν εὐχή.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2020

Ὁ Ὅσιος Τιμόθεος ὁ ἐν Συμβόλοις

Καὶ ζῶντα Τιμόθεε καὶ τεθνηκότα,

Τιμᾷ Θεὸς ζώντων σε καὶ τεθνηκότων.

Εἰκάδι Τιμόθεον πρώτῃ κατὰ σῆμα κάλυψεν.

Ὁ Ὅσιος Τιμόθεος, ὅπως προκύπτει ἀπὸ τὴ σῳζόμενη Ἀκολουθία αὐτοῦ, ἔζησε κατὰ τὴν περίοδο τῆς εἰκονομαχίας καὶ καταδιώχθηκε ἀπὸ τοὺς εἰκονομάχους. Ἀκολούθησε τὸ μοναχικὸ βίο καὶ ἐκάρη μοναχὸς σὲ πολὺ νεαρὴ ἡλικία. Ἀσκήτεψε θεοφιλῶς καὶ διέπρεψε στὴ σωφροσύνη καὶ παρθενία γενόμενος δοχεῖο τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Διακρίθηκε δὲ στὴν φιλανθρωπία καὶ ὑπῆρξε τροφὴ τῶν πεινώντων καὶ προστάτης τῶν ὀρφανῶν.

Ιερομόναχος Μακάριος Αγιαννανίτης (1914 - 20 Φεβρουαρίου 1983)

Ο κατά κόσμον Κωνσταντίνος Κατσιγιώργης είδε το φως του ήλιου το 1914 στο χωριό Παρπαριά της μυροβόλου και αγιοτρόφου Χίου. Μόλις ένδεκα ετών ήλθε στο πολυφημισμένο Άγιον Όρος. 

 

Προσήλθε στο Κελλί των Εισοδίων της Θεοτόκου της Κερασιάς το 1925. Εκεί μόναζε ο ενάρετος θείος του ιερομόναχος Αθανάσιος (†1935), που μαζί με τον οσιώτατο Γέροντά του Ιερόθεο (†1902), είχαν έλθει στην Κερασιά από τη μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ψαρών το 1885. 

 

Η συνοδεία συνολικά αποτελείτο από εφτά πατέρες. Διακρίνονταν όλοι για τη μεγάλη τους αγωνιστικότητα, την εγκράτεια, την άσκηση, τη σκληραγωγία και την αυταπάρνηση. Δεν κατέλυαν λάδι επί χρόνια και τους έλεγαν «αλάδωτους».

Εν θλίψει εμνήσθημεν σου, Κύριε

— Γέροντα, μήπως από καιρό σε καιρό επιτρέπει ο καλός Θεός να γίνεται κάποιος διωγμός, ὠστε να δοκιμάζεται η γνησιότητα της πίστεώς μας;

— Το κάνει από καιρό σε καιρό. Παίρνει το κόσκινο και κοσκινίζει. Μας δοκιμάζει και συγχρόνως μας παιδαγωγεί.

“Εν θλίψει εμνήσθημέν σου, Κύριε”, λέγει ο προφήτης Ησαΐας. Μέσα στις θλίψεις και στους πειρασμούς σε θυμηθήκαμε, Κύριε. Κατά την Κατοχή, αλλά και μετά, είχαμε πλησιάσει περισσότερο τον Θεό. 

 

Θυμάμαι στην πατρίδα μου, την Μεσσηνία, κάπου στο 1947 είχαν γίνει πάλι σεισμοί. Και οι Εκκλησίες γέμισαν. Πάνω στο ταρακούνημα τρέχουμε όλοι. Μετά από λίγο δυστυχώς ξεχνάμε τον Θεό.

Ακτημοσύνη

Μἰα φορά ο Ζαχαρίας, ο μαθητής του Αββά Σιλουανού, χωρίς να ρωτήσει τον Γέροντα, πήρε τους άλλους αδελφούς κι έριξαν κάτω τον φράχτη για να μεγαλώσουν τον μικρό τους κήπο.

Όταν το είδε ο Αββάς Σιλουανός, χωρίς να τους πει λέξη, φόρεσε τον μανδύα του και τους αποχαιρέτησε:

– Εύχεσθε για μένα, αδελφοί, ήταν τα μοναδικά λόγια που έβγαλε από το στόμα του καθώς έφευγε.

Εκείνοι σάστισαν που τον είδαν τόσο ξαφνικά να φευγει.

– Πού πας, Αββά; τον ρώτησαν. Τί σου συμβαίνει;

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΕΜΠΤΗ 20 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2020

 Ὁ Ἅγιος Λέων ὁ Θαυματουργός Ἐπίσκοπος Κατάνης 

Οἰ μὲν νεκρὸς Λέοντος, εἶ δ' οἵου πύθῃ,

Πάντως ἐροῦμεν. Τοῦ προέδρου Κατάνης.

Εἰκάδι ἀμφὶ Λέοντα χυτὴν ἐπὶ γαῖαν ἔχευσαν.

Ὁ Ἅγιος Λέων γεννήθηκε στὴ Ραβέννα τῆς Ἰταλίας ἀπὸ γονεῖς εὐλαβεῖς καὶ εὐγενεῖς. Ἀφοῦ σπούδασε, χειροτονήθηκε πρεσβύτερος στὴ Ραβέννα καὶ ἀργότερα ἐξελέγη γιὰ τὴν καθαρότητα καὶ πνευματικότητα τοῦ βίου αὐτοῦ Ἐπίσκοπος Κατάνης τῆς Σικαλίας.

Γέροντας Νικάνωρ, προηγούμενος Χιλιανδαρινός (1903-1990)

Συνέντευξη με τον Πρωτοπρεσβύτερο π. Σέρμπολιουμπ Μίλετιτς, συγγραφέα του βιβλίου «Γέροντας Νικάνωρ», στην εφημερίδα «Σέρπσκι Γκλάς»

- Πάτερ Σέρμπολιουμπ, μόλις δημοσιεύτηκε το βιβλίο σας για τον Γέροντα Νικάνορα. Είστε ικανοποιημένος με το υλικό που έχετε συλλέξει για αυτόν;

Π. Σέρμπολιουμπ: Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσους μου έδωσαν άφθονο υλικό και φωτογραφίες, που συνεργάστηκαν μαζί μου στην έκδοση του βιβλίου, ιδιαιτέρως τον Επίσκοπο Ειρηναίο, ο οποίος ήταν ο εμπνευστής αυτού του έργου. 

Ο ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΤΩΝ ΚΑΡΟΥΛΙΩΝ

     Ο μοναχός Γερόντιος Κατουνακιώτης (1891–1973), κατά κόσμον Μαργαρίτης Κοτζιταμίδης, του Αντωνίου και της Μαρίας, από το Φρενέλιο της Μ. Ασίας, γεννήθηκε το 1891. Προσήλθε στο Ησυχαστήριο των Οσίων Αγιορειτών Πατέρων, στα Κατουνάκια, το 1912. 

   Εκάρη μοναχός από τον ονομαστό Γέροντα Δανιήλ το 1913 και εντάχθηκε στην Αδελφότητα των Δανιηλαίων, σε μια ευλογημένη συνοδεία που πάντοτε διακρινόταν για τη φιλοθεΐα, φιλαδελφία, φιλοξενία, φιλοπονία, φιλοκαλία και τη φιλοτιμία της. 

   Ο Γέροντας Γερόντιος ήταν εξαίρετος αγιογράφος και ιεροψάλτης. Είχε μια φωνή αρχαία, που ερχόταν από τα βάθη της Μικρασίας. Ήταν σοβαρός, ακέραιος, ακριβής, παραδοσιακός, ειλικρινής και ατόφιος. Ήταν ένας από τους λίγους που δεν λησμόνησε το «δι’ ὃ ἐξῆλθε τοῦ κόσμου».

Νέα εντολή της Νέας Τάξης έπεσε στο τραπέζι. ΕΕ: φορολογείστε το κρέας για να αντιμετωπιστεί η κλιματική αλλαγή!!!

Οι εισπράξεις από το φόρο στο κρέας, που θα αυξήσουν την τιμή της μπριζόλας κατά 25%, θα αντισταθμίσουν τις επιπτώσεις της γεωργίας / κτηνοτροφίας στην κλιματική αλλαγή.

Μια περίεργη έκθεση έφερε στη δημοσιότητα η εφημερίδα Guardian, που αφορά την πρόθεση της ΕΕ για επιβολή φόρων στην κατανάλωση κρέατος ώστε να αντιμετωπιστεί η λεγόμενη κλιματική αλλαγή. Πολλοί επιστήμονες απέδειξαν πως η κλιματική αλλαγή είναι ένα φυσικό περιοδικό φαινόμενο.

Λόγια του π. Επιφανίου Θεοδωροπούλου

– Γέροντα, λένε μερικοί για την Παλαιά Διαθήκη: «Δεν πρέπει να μελετούμε την ιστορία των Εβραίων».

– Δεν είναι ιστορία των Εβραίων. Είναι η προϊστορία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Αυτό πρέπει να το καταλάβουν. Ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και ο Ιακώβ μπορεί να είναι κατά σάρκα πρόγονοι των Ισραηλιτών, αλλά κατά πνεύμα είναι δικοί μας. 

Αυτό το λέγει ο απόστολος Παύλος (Γαλ. 3:7-9). Και ο Κύριος είπε στους Ιουδαίους: Μη νομίζετε, ότι με το να λέτε, Πατέρα έχουμε τον Αβραάμ, έχει κάποια αξία, αφού εσείς δεν πολιτεύεσθε όπως ο Αβραάμ.

Ο Χριστιανικός λαός είναι ο κατά πνεύμα Ισραήλ. Όποιος χριστιανός μιμείται την πίστη του Αβραάμ, αυτός είναι παιδί του Αβραάμ. Και όχι οι Εβραίοι, οι οποίοι απεδοκίμασαν τον Μεσσία, στον οποίον ο Αβραάμ πίστεψε και τον προσδοκούσε. 

Ἅγιος Παΐσιος: Ὅταν δὲν καταλαβαίνουμε τὴν ὑπερηφάνεια

– Ἐγώ, Γέροντα, δὲν καταλαβαίνω νὰ ὑπερηφανεύωμαι γιὰ κάτι συγκε­κριμένο.

– Τότε θὰ ὑπάρχη μέσα σου μιὰ γενικὴ ὑπερηφάνεια. Πολλὲς φορὲς ὁ διάβολος τὰ παρουσιάζει ὅλα καμουφλαρισμένα καὶ δὲν παίρνει ὁ ἄνθρωπος εἴδηση, ὅταν ἐνεργῆ ὑπερήφανα. Ἂν ὅμως παρακολουθῆ καὶ ἐξετάζη τὸν ἑαυτό του, βλέπει ποῦ ἐνήργησε μὲ ὑπερηφάνεια. 

Μπορεῖ νὰ μὴν καταλαβαίνη ὅλη τὴν ὑπερηφάνεια ποὺ ἔχει, ἀλλὰ λίγο θὰ τὴν καταλαβαίνη. Θὰ δῆ ὅτι νιώθει μέσα του μιὰ ἐγωιστικὴ ἱκανοποίηση, μιὰ ὑπεροχὴ ἀπέναντι στοὺς ἄλλους.

– Καὶ ὅταν, Γέροντα, κάποιος δὲν μπορῆ νὰ καταλάβη καθόλου ὅτι ἔχει ὑπερηφάνεια, τί γίνεται;

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΤΕΤΑΡΤΗ 19 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2020

Ἡ Ἁγία Φιλοθέη ἡ Ὁσιομάρτυς ἡ Ἀθηναία 

Ὅρπηξ Ἀθηνῶν ἐστιν ἡ Φιλοθέη,

Ἐχθρὸν βαλοῦσα σταυροῦ τῇ πανοπλίᾳ.

Ἡ Ὁσία Φιλοθέη γεννήθηκε τὸ ἔτος 1522 μ.Χ. στὴν τουρκοκρατούμενη τότε Ἀθήνα. Οἱ εὐσεβεῖς γονεῖς της ὀνομάζονταν Ἄγγελος καὶ Συρίγα Μπενιζέλου. Ἡ μητέρα της ἦταν στείρα καὶ ἀπέκτησε τὴν Ἁγία μετὰ ἀπὸ θερμὴ καὶ συνεχὴ προσευχή.

Ὁ Κύριος ποὺ ἱκανοποιεῖ τὸ θέλημα ἐκείνων ποὺ Τὸν σέβονται καὶ Τὸν ἀγαποῦν, ἄκουσε τὴν δέησή της. Καὶ πράγματι, μία ἡμέρα ἡ Συρίγα μπῆκε κατὰ τὴν συνήθειά της στὸ ναὸ τῆς Θεοτόκου γιὰ νὰ προσευχηθεῖ καὶ ἀπὸ τὸν κόπο τῆς ἔντονης καὶ ἐπίμονης προσευχῆς τὴν πῆρε γιὰ λίγο ὁ ὕπνος.

Γέρων Δανιήλ Κερασιώτης

Κάτωθεν τοῦ Κελλίου Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου τῆς Κερασιᾶς, πλησίον τοῦ δρόμου ποὺ ὁδηγεῖ στὸ Κλέφτικο, τὸν ἀρσανᾶ τῆς Κερασιᾶς, στὸ ἀριστερὸ μέρος τοῦ βράχου κατηφορίζοντας γιὰ τὴν θάλασσα, σώζεται μέχρι σήμερα τὸ ἀπέριττο ἀσκητήριο τοῦ Γέροντος Δανιήλ. 

 

 Ἀποτελεῖται ἀπὸ ἕνα διώροφο μικρὸ σπιτάκι· κάτω ἔχει τὸ Κελλὶ ποὺ ἔμενε, μὲ ἕνα ξυλοκρέβατο, μία πρόχειρη κτιστὴ σόμπα καὶ δίπλα στὴν πόρτα τὸ προσευχητάρι μὲ τὶς χάρτινες, καπνισμένες ἀπὸ τὸν καιρὸ εἰκόνες. Τὸ ἔδαφος τοῦ δωματίου χωμάτινο, τὰ πάντα ἐν τάξει (βιβλία, ῥοῦχα) καὶ ἐν πλήρει καθαριότητα, ἔσωθεν καὶ ἔξωθεν τοῦ δωματίου. 

 

Τὰ καυσόξυλα στοιβαγμένα μὲ τάξη, κομμένα ἀπὸ τὸν ἴδιο μὲ τὸ τσεκούρι. Ἀνερχόμενοι ὀλίγα σκαλιά, εἰσερχόμεθα στὸ ἄνω δῶμα. Ἐκεῖ βρίσκονται διάφορα βότανα ἀπὸ τὸν Ἄθωνα, τσάι βουνοῦ, μέντα καὶ ἀμάραντος, ἀπὸ τὸν ὁποῖο κατασκεύαζε σταυροὺς καὶ στεφανάκια, μὲ τὰ ὁποῖα οἱ Πατέρες διακοσμοῦσαν τὶς εἰκόνες στὰ Κελλιά τους. 

Γιατί δεν τιμωρεί ο Θεός τους ασεβείς;

Πολλοί συνάνθρωποι μας αναρωτιούνται σήμερα γιατί άνθρωποι αμαρτωλοί (εφόσον υπάρχει Θεός), άνθρωποι που εμπορεύονται τις ζωές άλλων ανθρώπων, δεν τιμωρούνται απ’τον Θεό, αλλά αντιθέτως ζουν και βασιλεύουν.

Ζουν εις βάρος των φτωχών οικογενειών και όχι μόνο. Απαντήσεις δύσκολα θα δοθούν και γι’αυτό οι απόψεις και οι συμπεριφορές ποικίλλουν και συστηματικά διαφοροποιούνται.

Έτσι επιτυγχάνεται η διάσπαση ενός πληγωμένου κοινωνικά σώματος και η απομόνωση αποτελεί μονόδρομο στη περιοχή του ατομισμού. Και για να είμαι ειλικρινής δεν το βρίσκω οξύμωρο αλλά απόλυτα φυσιολογικό.

Δυστυχώς οι μέρες μας δεν φημίζονται για τη καλλιέργεια του εσωτερικού ανθρώπου και η αυτογνωσία μέσα από φιλοσοφικές σκέψεις έχει καταντήσει χόμπι για λίγους και εκλεκτούς. «Εδώ το στομάχι μας είναι άδειο, αδελφέ, κι εσύ μας μιλάς για φιλοσοφικούς στοχασμούς;», εύλογα θα έθετε το ερώτημα κάποιος.