Ένα
ζήτημα, για το οποίο μου μίλησε κάποια αδελφή, βρίσκω ότι είναι πολύ
αξιόλογο και θα μας ωφελήσει πάρα πολύ το να το συζητήσουμε. Είπε ότι
ενοχλείται υπερβολικά από κάποια αδυναμία ή κακή συνήθεια, αν θυμάμαι
καλά, ενός γνωστού προσώπου της, και ενώ κάνει πολλή προσπάθεια να το
ξεπεράσει, δεν τα καταφέρνει και υποφέρει ως εκ τούτου πολύ.
Και αυτό, νομίζω, είναι πάρα πολύ σύνηθες, σε όλους μας συμβαίνει, να μας ενοχλούν κάποια κουσούρια, κάποια χούγια, κάποιες αδυναμίες, κάποια μη καλά στοιχεία, που εντοπίζουμε εμείς στους ανθρώπους. Και εδώ δεν παίρνουμε σωστή στάση και, χωρίς να το καταλάβουμε, γινόμαστε τελικά εμείς θύματα του εαυτού μας και δεν βοηθάμε καθόλου, ούτε τον άλλο ούτε τον εαυτό μας.
Εδώ θα αφήσουμε τον Πάτερ (Συμεών) να μας λύσει το πρόβλημα, να μας πει όλη την αλήθεια, για να τοποθετηθούμε και εμείς πιο σωστά. Είπε, λοιπόν, ο Πάτερ σε μια ομιλία στις 20 Φεβρουαρίου του 1994: «Ο λόγος που βλέπουμε τα ελαττώματα στους άλλους, δεν είναι διότι έχουμε τη συνήθεια όταν είναι για τους άλλους να μην τους λυπούμαστε και να τα εξογκώνουμε· όχι.
























