Μία
φορά – διηγείται η κ. Μαρία Φούκα-Ρουμπάνη – που είχα πάει στην Ιερά
Μονή του Οσίου Δαυίδ (ήταν θυμάμαι μετά το Πάσχα), βρήκα τον π. Ιάκωβο
να είναι έξω στην αυλή, πίσω από το Ιερό του Καθολικού. Συζητούσε μ’
έναν κύριο. Όταν με είδε, χάρηκε πολύ. Και εγώ χάρηκα που τον είδα και
τον ρώτησα τι κάνει. Μου λέει: «Παιδί μου, σήμερα ήταν η κηδεία της
κυρίας Αγγελικής».
Η
κυρία Αγγελική είχε υιοθετήσει και είχε μεγαλώσει την Μαρία, την ανηψιά
του Γέροντα, όταν πέθανε η μητέρα της. Επίσης η κυρία Αγγελική και ο
σύζυγός της είχαν φερθή από παλιά με πολλή αγάπη στον π. Ιάκωβο, γι’
αυτό και εκείνος τους αγαπούσε πολύ. Και συνέχισε ο γέροντας Ιάκωβος: