Όταν η μητέρα μου μετέστη προς τον Κύριο (τότε το ονόμαζα με τη λέξη «πέθανε») η οικογένειά κήδεψε σύμφωνα με την ορθόδοξη παράδοση. Κάλεσαν ιερέα ο οποίος τέλεσε την εξόδιο ακολουθία και όλα έγιναν όπως πρέπει. Δεν παρακολουθούσα την ακολουθία, βγήκα έξω για να μην ακούω τις προσευχές γιατί, τότε, τα θεωρούσα περιττά και εντελώς λανθασμένα.
«Σε πιστό που είχε επισκεφτεί τον όσιο Γέροντα Πορφύριο ο όσιος είπε: “Είδα καθαρά την ψυχή σου τώρα. Έχεις ψυχολογικές δυσκολίες που σε καθηλώνουν συχνά, αλλά έρχεται η χάρις του Χριστού και σε ελευθερώνει”. Ο άνθρωπος έμεινε έκπληκτος. Έλεγε έπειτα σε γνωστό του ότι κανείς δεν θα μπορούσε να περιγράψει τόσο εύστοχα την όψη αυτή της ψυχής του, όσο ο Γέροντας» (Οσίου Πορφυρίου, Ανθολόγιο συμβουλών, έκδ. Μεταμόρφωσις του Σωτήρος).
Οι ψυχολογικές δυσκολίες για τις οποίες κάνει λόγο ο όσιος Πορφύριος στον συγκεκριμένο πιστό που τον επισκέφτηκε, συνιστούν πια μία συνηθισμένη κατάσταση στην εποχή μας. Όχι λίγοι ή έστω πολλοί, αλλά πολυάριθμοι και ίσως όλοι οι ζώντες σήμερα παρουσιάζουμε περιστασιακά ή συχνότερα ψυχολογικά προβλήματα, δυσκολίες, εμπλοκές, τόσο που ο άλλος σπουδαίος μεγάλος Γέροντας όσιος Παΐσιος έλεγε ότι σήμερα οι άνθρωποι πάσχουν από αυτά τα τρία: τον καρκίνο, τα διαζύγια, τις ψυχικές παθήσεις. Από την άποψη αυτή ο λόγος του διορατικού μεγάλου Πορφυρίου έχει ξεχωριστή βαρύτητα, γιατί έβλεπε εν πνεύματι την κατάσταση της ψυχής των ανθρώπων.
Ανάλυση για τα τεκταινόμενα στην Ουκρανία έξω από το κατεστημένο αφήγημα, από τον Ιταλό καθολικό
αρχιεπίσκοπο Carlo Maria Viganò,
(που τον είδαμε να υποστηρίζει τον πρόσφατο ξεσηκωμό των Καναδών φορτηγατζήδων κατά των ασφυκτικών μέτρων του Τρυντώ).
Το Αφήγημα των Media
Αν δούμε τι συμβαίνει στην Ουκρανία, χωρίς να παραπλανηθούμε από τις χονδροειδείς παραποιήσεις των mainstream ΜΜΕ, συνειδητοποιούμε ότι ο σεβασμός των δικαιωμάτων του άλλου έχει αγνοηθεί εντελώς. Πράγματι, έχουμε την εντύπωση ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν, το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλουν σκόπιμα να διατηρήσουν μια κατάσταση εμφανούς ανισορροπίας, ακριβώς για να καταστήσουν αδύνατη κάθε προσπάθεια ειρηνικής επίλυσης της ουκρανικής κρίσης. Εδώ έγκειται η σοβαρότητα του προβλήματος. Αυτή είναι η παγίδα που έχει στηθεί τόσο για τη Ρωσία όσο και για την Ουκρανία, οι οποίες και οι δύο χρησιμοποιούνται για να μπορέσει η παγκοσμιοποιητική ελίτ να πραγματοποιήσει το εγκληματικό της σχέδιο.
Τις τελευταίες μέρες φτάνουν από την Ουκρανία παράπονα ντόπιων κατοίκων για καταλήψεις ναών της κανονικής Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Πατριαρχείου Μόσχας. Σύμφωνα με τα στοιχεία των ΜΜΕ, τουλάχιστον 27 εκκλησιαστικά κτίρια υπέστησαν επιδρομές. Δεν είναι μόνο ότι οι επιδρομείς κάνουν έρευνες και ότι με τη βία αναγκάζουν τους εφημέριους να μεταβιβάζουν τα εκκλησιαστικά περιουσιακά στοιχεία στις τοπικές κοινότητες, αλλά απειλούν κιόλας τους ιερείς ότι θα τους σκοτώσουν με το επιχείρημα ότι τάχα έχουν διχαστικές διαθέσεις.
Podcast του Άρη Δημοκίδη: Σε μια χρονική στιγμή που η λύσσα κατά του Αγίου Παϊσίου βρίσκεται στο αποκορύφωμα της λόγω της εκκωφαντικής επιτυχίας της σειράς στο Mega και της ευρείας αποδοχής από το κοινό, σαν φελλοί ξεπετάγονται από τα όμβρια ύδατα της «ενημέρωσης» οι – κατ’ επάγγελμα – ιδεοληπτικοί αντιχριστιανοί.
Από ένα τέτοιο τοπίο δεν θα μπορούσε να λείψει και ο Άρης Δημοκίδης, δημοσιογράφος της «Lifo» (και πρώην διευθυντής της ιστοσελίδας Lifo) που χαρακτηρίζεται από τις εμμονικές και ρατσιστικές του θέσεις κατά των χριστιανών και της πίστης τους.
Γράφει ὁ Milosz Matuschek1
Μιὰ κοινωνία ποὺ δὲν γνωρίζει πλέον ἀποχρώσεις τοῦ γκρὶ δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ εἶναι ὁλοκληρωτική!
Η σχέση μας με τον Χριστό είναι αγάπη, είναι έρωτας, είναι ενθουσιασμός, είναι λαχτάρα του θείου. Ο Χριστός είναι το παν. Αυτός είναι η αγάπη μας, Αυτός ο έρωτάς μας. Είναι έρωτας αναφαίρετος ο έρωτας του Χριστού. Από κει πηγάζει η χαρά..
Όταν βρεις τον Χριστό, σου αρκεί, δεν θέλεις τίποτ’ άλλο, ησυχάζεις. Γίνεσαι άλλος άνθρωπος. Ζεις παντού, όπου υπάρχει Χριστός. Ζεις στα άστρα, στο άπειρο, στον ουρανό με τους αγγέλους, με τους αγίους, στη γη με τους ανθρώπους, με τα φυτά, με τα ζώα, με όλους, με όλα.
Μιά πού (ἐν ὄψει Πάσχα) ἄρχισαν νά «αὐξάνονται» πάλι τά…κρούσματα καί νά πληθαίνουν καί οἱ φωνές τῶν…εἰδικῶν γιά τήν «ἀναγκαιότητα» τῆς τέταρτης δόσης: ἄλλοι ζοῦμε καθημερινά τόν κυκεώνα τῶν ἀποκαλύψεων καί τήν κατάρρευση τοῦ ἐμβολιαστικοῦ ψευδαφηγήματος καί ἄλλοι συνεχίζουν τήν ἐξύμνηση τῆς ἀπάτης, ζώντας πάντοτε σέ κάποιο παράλληλο σύμπαν.
Ἐπίσης, ἄλλοι ἔχουμε στά σπίτια μας εἰκονίσματα, ἀντίδωρο καί Ἁγιασμό, ἐνῶ ἄλλοι κρατᾶνε (καί μάλιστα μέσα σέ λάρνακες - λές καί εἶναι λείψανα Ἁγίων) τίς σύριγγες τῶν ἐμβολίων τους! Ὁ καθείς μέ τήν πίστη του καί τόν Θεό του δηλαδή, μέσα στή δαιμονική διαστροφή τοῦ ἀνάποδου κόσμου.
Ὁ Θεάνθρωπος Κύριος ἐμακάρισε τοὺς «μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες»[41]. Καὶ διετύπωσε τὴν λύπη Του γιὰ κείνους ποὺ δὲν τοὺς ἱκανοποιοῦσε ὁ λόγος Του καὶ γύρευαν θαύματα. «Ἐὰν μὴ σημεῖα καὶ τέρατα ἴδητε (εἶπε στὸν βασιλικὸ ἀξιωματοῦχο τῆς Καπερναοὺμ) οὐ μὴ πιστεύσητε»[42]. Καὶ πράγματι. Ὅσοι ἀφήνουν το λόγο τοῦ Θεοῦ, καὶ γιὰ νὰ πεισθοῦν ζητοῦν θαύματα, εἶναι νὰ τοὺς λυπᾷται κανείς!
