Αυτό γίνεται κάθε μέρα και είναι ένα ιδιαίτερο διακόνημα της Παναγίας, το πιο σημαντικό. Αυτή είναι η τέλεια αγάπη της Παναγίας!
Το 1941, ήμουν 3,5 ετών όταν η οικογένειά μου αναγκάστηκε να φύγει από το σπίτι μας στη Ρουμανία και εκτοπίστηκε στην Ουκρανία.
Μας μάζεψαν σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης – ουσιαστικά μας άφησαν να λιμοκτονήσουμε. Ο θάνατος ήταν πανταχού παρών. Ο πατέρας μου πέθανε από τύφο όταν ήμουν πέντε ετών.
Το 1944, καθώς η “Τελική Λύση” εφαρμοζόταν επιθετικά, η Ρουμανία υποχώρησε από τη συμμαχία της με τη ναζιστική Γερμανία. Η κυβέρνηση επέτρεψε σε αρκετές εκατοντάδες εβραϊκά ορφανά κάτω των 12 ετών να επιστρέψουν στη Ρουμανία. Δεν ήμουν ορφανή- η μητέρα μου είπε ψέματα για να σώσει τη ζωή μου.
Οι άνθρωποι που διαθέτουν τέτοια προσωπικότητα, θάρρος και κρισιμότητα είναι αναμφίβολα οι καλύτεροι στην ανθρωπότητα.
Βρίσκονται
παντού, σε όλες τις ηλικίες, τα στάδια της εκπαίδευσης, τις καταστάσεις
και τη φαντασία. Είναι ιδιαίτερου είδους, είναι οι στρατιώτες που κάθε
στρατός φωτός θέλει στις τάξεις του. Είναι οι γονείς που θέλει κάθε
παιδί και τα παιδιά που κάθε γονιός ονειρεύεται. Είναι όντα που
ξεχωρίζουν πάνω από τον μέσο όρο της κοινωνίας τους, είναι η ουσία των
ανθρώπων που έχουν χτίσει όλους τους πολιτισμούς και έχουν κατακτήσει
ορίζοντες. Είναι εκεί, δίπλα σου, φαίνονται κανονικοί, αλλά είναι
υπερήρωες.
ΩΡΑ ΝΑ ΜΑΘΕΤΕ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΗΣ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗΣ KAI ΤΟ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΡΟΛΟ ΤΗΣ ΦΑΡΜΑΚΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΔΙΑΦΕΡΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΑΤΗ ΤΟΥ ΚΟΒΙΝΤ.
ΜΕΛΕΤΗΣΤΕ, ΔΙΑΒΑΣΤΕ, ΠΡΙΝ ΣΑΣ ΒΓΑΛΟΥΝ ΟΛΟΥΣ ΨΥΧΙΚΑ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΛΟΓΩ ΤΩΝ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΩΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΕΣ ΕΝΕΣΕΙΣ.
- «Μα γιατρέ μου όλα αυτά τα συμπτώματα που έχω ?»
- «Οι εξετάσεις σου είναι καθαρές δεν έχεις τίποτα, μάλλον πρέπει να σε εξετάσει ο συνάδελφος ψυχίατρος!»
Γιατί ο αριθμός των ψυχικών διαταραχών έχει αυξηθεί από 106 τη δεκαετία του 1960 σε περίπου 370 σήμερα;
Κύριο μέλημα
τοῦ πατριάρχου Βαρθολομαίου καί τῶν σύν αὐτῷ εἶναι ἡ ἐπίσημη καί πλήρης ἐκκλησιαστική
ἀναγνώριση καί κοινωνία, δηλαδή τό κοινό συλλείτουργο, ἡ μνημόνευση καί τό
κοινό ποτήριο, τόσο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὅσο καί τοῦ Ἁγίου Ὄρους, μέ τόν ἀχειροτόνητο,
σχισματοαιρετικό, ἀκοινώνητο, καί οὐνίτη ψευδομητροπολίτη Κιέβου Ἐπιφάνιο. Καί αὐτό,
διότι γνωρίζει πολύ καλά ὅτι τό κοινό συλλείτουργο, ἡ μνημόνευση καί τό κοινό
ποτήριο ἀποτελεῖ τήν κορυφαῖα ἐκκλησιαστική πράξη ἀναγνωρίσεως καί ἐνώσεως μαζί
του. Μέχρι στιγμῆς ἡ προσπάθειά του αὐτή ἔχει ἀποτύχει παταγωδῶς.
Ἀπό πλευρᾶς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὑπῆρξε μέν «συνοδική» ἐκκλησιαστική ἀναγνώριση τοῦ Οὐκρανικοῦ μορφώματος, κάποιοι ἐπίσκοποί της μεμονωμένα, χωρίς ἔγκριση τῆς Συνόδου καί ἐντελῶς ἀντικανονικά μνημόνευσαν καί συλλειτούργησαν μέ τόν σχισματοαιρετικό Ἐπιφάνιο καί τούς σύν αὐτῷ. Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος μνημονεύει τον ἀχειροτόνητο Ἐπιφάνιο στά Δίπτυχα ὡς 15ο «προκαθήμενο», ἤδη ἀπέστειλε «εἰρηνικό γράμμα», προσκαλῶντας τόν οὐνίτη Ἐπιφάνιο νά ἐπισκεφτεῖ ἐπίσημα τήν Ἐκκλησία τῆς Ἐλλάδος καί νά τελέσουν ἐπίσημο συλλείτουργο, τά ὁποῖα ὁπωσδήποτε ἀποτελοῦν προκεχωρημένα ἄλματα ἀναγνωρίσεως καί ἑνώσεως, ἀλλά τά δύο τελευταῖα, ἡ ἐπίσημη ἐπίσκεψη δηλαδή τοῦ σχισματοαιρετικοῦ Ἐπιφανίου καί τό συλλείτουργο μαζί του, δέν ἐπετεύχθησαν Χάριτι Θεοῦ μέχρι καί σήμερα.
Διαβάζουμε επιστημονικές μελέτες και ακούμε και άλλους ειδικούς που αποδεικνύουν πόσο επιβλαβείς είναι οι μάσκες στους υγιείς ανθρώπους:
· Π.Ο.Υ : Μην φοράτε Μάσκα αν δεν εχετε πυρετο & Βήχα!! - YouTube
· Mundschutz tragen gegen Coronavirus: WHO ändert Meinung zu Masken (rtl.de) «Ο ΠΟΥ αλλάζει τη σύσταση για χρήση μάσκας προσώπου. Οι μάσκες μπορούν επίσης να δώσουν μια ψευδή αίσθηση ασφάλειας. Η μάσκα στόματος-μύτης δεν μπορεί να παρέχει εκατό τοις εκατό προστασία κατά του κορωνοϊού.»
· ΠΟΥ: «Εξαιρετικά σπάνια» η μετάδοση του κορωνοϊού από ασυμπτωματικούς | (kathimerini.gr)
ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία τοῦ μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου
μὲ θέμα:
«ΤΟ ΘΕΟΜΗΤΟΡΙΚΟ ΘΑΥΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ»
[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 23-8-1992]
[A33]
Καθώς, ἀγαπητοί μου, μελετοῦμε τὸ θεολογικότατον προοίμιον τῆς πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολῆς, ἀναγκαζόμαστε νὰ σταματήσομε σὲ μία μυστηριώδη φράση: «Ὅταν δὲ πάλιν εἰσαγάγῃ τὸν πρωτότοκον εἰς τὴν οἰκουμένην, λέγει». Ποιός εἰσαγάγει; Εἰσαγάγει ὁ Πατήρ. Ποιόν εἰσαγάγει; Εἰσαγάγει τὸν Υἱόν. Ποῦ τὸν εἰσαγάγει; Εἰς τὴν οἰκουμένην, εἰς τὸν κόσμον. Ἀλλὰ ὁ Υἱός, ὡς πρωτότοκος τοῦ Πατρός, εἶναι καὶ Θεὸς βεβαίως, εἶναι πανταχοῦ παρών. Τί ἔννοια ἔχει αὐτὸ τὸ «εἰσαγάγει»; Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Νύσσης ἀπαντᾷ: «Τὴν διὰ σαρκὸς Αὐτοῦ γένεσιν, εἴσοδον εἰς τὴν οἰκουμένην ὀνομάζει ὁ Λόγος». Ὅτι δηλαδὴ «ὅταν ὁ Πατήρ», λέγει, «εἰσαγάγει τὸν Υἱόν, Τὸν εἰσαγάγει μὲ τὴν ἔννοια τῆς σαρκός, μὲ τὴν ἔννοια τῆς Ἐνανθρωπήσεως». Ὥστε λοιπὸν ἡ εἴσοδος τοῦ Θεοῦ, τοῦ Θεοῦ Λόγου, γίνεται εἰς τὸν κόσμον μὲ τὴν Ἐνανθρώπηση. Καὶ τὸ ὄργανον ποὺ ὑπηρέτησε αὐτὴν τὴν εἴσοδον τοῦ πρωτοτόκου εἰς τὴν Οἰκουμένην, εἶναι ἡ Παρθένος Μαρία. Ἔτσι ἡ Παρθένος Μαρία γίνεται ἡ πύλη διὰ τῆς ὁποίας ὁ Θεὸς Λόγος κοινωνεῖ κατὰ τρόπον αἰσθητὸν καὶ ρεαλιστικὸν μὲ τοὺς ἀνθρώπους.
Διδάκτορος Ἱστορίας
Ἡ ἐπίσημη ἔλευση στή χώρα μας ἑνός ἀχειροτόνητου παλιάτσου, πού ὅμως θά γίνει δεκτός μέ τιμές ἐκκλησιαστικοῦ προκαθημένου ἀπό κάποιους ἀδίστακτους ἀποστάτες τῆς πίστης, ἐπιφέροντας μολυσμό καί βεβήλωση, δίνει τήν εὐκαιρία νά ξαναθυμηθοῦμε ἐν τάχει τό ποιόν αὐτῆς τῆς συμμορίας. Ἑνός πραγματικοῦ συρφετοῦ ἀπό πρώην κληρικούς πού καθαιρέθηκαν συνοδικά καί ἀναθεματίστηκαν, ἀλλά καί ἀπό ἐντελῶς ἀχειροτόνητους λαϊκούς, πού φόρεσαν ἁπλῶς ἕνα ράσο καί ὑποδύονται τούς ἐπισκόπους καί τούς ἱερεῖς. Ἑνός συρφετοῦ, γεμάτου ἀπό νεοναζιστικά σκουπίδια καί ἐπιβαρυμένου μέ πλεῖστα σεξουαλικά καί οἰκονομικά σκάνδαλα, πού πραγματοποιεῖ σφετερισμό καί ἀντιποίηση ἐκκλησιαστικῆς ἀρχῆς. Καί αὐτό, ἐπειδή ἔτσι τό θέλησε τό νεοταξικό διευθυντήριο πού ἀνέδειξε αὐτό τό τσίρκο πρός ἀντικατάσταση τῆς νόμιμης Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία τελεῖ σέ ἐκκλησιαστική σύνδεση μέ τό Πατριαρχεῖο Μόσχας.
Καρφιά και μαχαίρια είναι της ζωής οι θλίψεις. Μαχαίρια και καρφιά, που σχίζουν ανελέητα και τρυπούν τις καρδιές. Τις πυρακτώνουν και τις παραλύουν εξουθενωτικά.
Το μόνο που απομένει σε τούτες τις στιγμές είναι η κραυγή, που σαν παράπονο ικεσίας απευθύνεται στο Θεό· «Ελέησόν με Κύριε… η ψυχή μου εταράχθη σφόδρα… εκοπίασα εν τω στεναγμώ μου… εγεννήθη η καρδία μου ωσεί κηρός τηκόμενος… Ελέησόν με Κύριε, ότι θλίβομαι… εξέλιπεν εν οδύνη η ζωή μου και τα έτη μου εν στεναγμοίς… επελήσθην ωσεί νεκρός… εγεννήθη τα δάκρυα μου εμοί άρτος ημέρας και νυκτός… ινατί περίλυπος ει η ψυχή μου και ινατί συνταράσσεις με;» (Ψαλμοί).
Ο άνθρωπος είναι ο βασιλιάς της δημιουργίας, αλλά το στεφάνι του είναι πλεγμένο από αγκάθια. Η πορεία του είναι άλλοτε τραγούδι και συμφωνία χαράς κι άλλοτε, τις περισσότερες φορές, ένα θλιβερό και ασταμάτητο πένθιμο εμβατήριο.
Έζησε άσωτα με πολλές σαρκικές αμαρτίες και τελικά παντρεύτηκε. Απέκτησε 2 αγόρια και κάποια μέρα πήγε με την οικογένειά του για μπάνια στη θάλασσα. Στην παραλία, καθώς ήταν ξαπλωμένος κάτω από την ομπρέλα, το μικρό του αγόρι του λέει:
– Μπαμπά, τι είναι αυτός ο σταυρός στο στήθος σου; Και τα κόκκινα γράμματα πάνω σε αυτόν, τι λένε;
Ο πατέρας συγκλονίστηκε από την αποκάλυψη του γιου του. Ζήτησε να επιστρέψουν στο σπίτι τους και εκεί κλειδώθηκε στο δωμάτιο του και όλο το βράδυ έκλαιγε.
Την άλλη μέρα εξομολογήθηκε και του είπε ο πνευματικός:
Τρία κυρίως μηνύματα ἀντλοῦμε ἀπὸ τὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο (Ματθ. ιζ’ 14-21): α) Ἡ ἔλλειψη ἐμπιστοσύνης στὸν Θεὸ, ἡ ἀπιστία, εἶναι ἡ κύρια αἰτία γιὰ τὴν δράση τῶν ἀντίθεων δαιμονικῶν δυνάμεων. β) ὁ ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ ζήσῃ χωρὶς ἐλπίδα. Γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσῃ τὶς πολλαπλὲς δυσκολίες τοῦ βίου του, τὰ πάθη, τὶς ἀσθένειες, τὸν θάνατο, ἀναζητάει τὸ στήριγμά του στὴν μόνη «ζῶσα ἐλπίδα», ποὺ ἐνσαρκώνεται στὸ πρόσωπο τοῦ Σωτῆρα καὶ Λυτρωτή του Χριστοῦ. γ) Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ διαθέτει τὰ δικά της θεραπευτικὰ μέσα γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου.
Σε αφιέρωμα της η Telegraph την αποκάλεσε «άγνωστο επίγειο παράδεισο» και την επίσκεψη σε αυτή σαν «ένα θαύμα», σαν «ένα θρίαμβο πασπαλισμένο με τις αμίμητες στιγμές της μαγείας της».
Τα λόγια όμως δεν αρκούν για να περιγράψουν την ομορφιά της μικρούλας Χάλκης.
ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ [: Ματθ. 17, 14-23]
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου
μὲ θέμα:
«Ἡ ΑΠΙΣΤΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ»
[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 4-9-1983]
(Β97)
Ὅταν, ἀγαπητοί μου, ὁ Κύριος ἐπέστρεψε ἀπὸ τὸ ὄρος Θαβὼρ μὲ τοὺς τρεῖς μαθητάς Του, τὸν Ἰάκωβον, τὸν Ἰωάννην καὶ τὸν Πέτρον, ἔφθασε ἐκεῖ ποὺ ἦσαν οἱ ἄλλοι μαθηταί, οἱ ἐννέα, τοὺς ὁποίους εἶχαν περικυκλώσει πλῆθος πολὺ κόσμου, Φαρισαῖοι, καὶ ἀκόμη ἕνας δυστυχισμένος πατέρας, ὁ ὁποῖος ἔφερε τὸ παιδὶ του εἰς τοὺς μαθητὰς τοῦ Κυρίου νὰ τὸ θεραπεύσουν, ποὺ ἦταν δαιμονισμένο καὶ δὲν μπόρεσαν. Καὶ τώρα ἔρχεται εἰς τὸν Κύριον καὶ Τοῦ λέγει: «Κύριε, σὲ παρακαλῶ κάνε καλὰ τὸ παιδί μου, γιατί τὸ ἔφερα στοὺς μαθητάς σου καὶ δὲν μπόρεσαν νά μου τὸ κάνουν καλά». Καὶ τότε ὁ Κύριος ἀναστέναξε καὶ εἶπε: «Ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη! Ἓως πότε ἔσομαι μεθ᾿ ὑμῶν; Ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν;». «Ὦ γενεὰ ἄπιστη καὶ διεστραμμένη, ἕως πότε θὰ εἶμαι μαζί σας, ἕως πότε θὰ σᾶς ἀνέχομαι, ποὺ εἴδατε τόσα θαύματα καὶ μένετε ἀκόμη στὴν ἀπιστία σας;». Καὶ τότε ἐζήτησε νὰ φέρουν τὸ παιδὶ μπροστά Του, ἀπὸ τὸ ὁποῖον ἔβγαλε τὸ δαιμόνιον καὶ τὸ ἀπήλλαξε.
_03.jpg)
ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ [: Ματθ.17, 14-23]
Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΣΕΛΗΝΙΑΖΟΜΕΝΟΥ ΝΕΟΥ
«Καὶ ἐλθόντων αὐτῶν πρὸς τὸν ὄχλον προσῆλθεν αὐτῷ ἄνθρωπος γονυπετῶν αὐτὸν καὶ λέγων· Κύριε, ἐλέησόν μου τὸν υἱόν, ὅτι σεληνιάζεται καὶ κακῶς πάσχει· πολλάκις γὰρ πίπτει εἰς τὸ πῦρ καὶ πολλάκις εἰς τὸ ὕδωρ. καὶ προσήνεγκα αὐτὸν τοῖς μαθηταῖς σου, καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν αὐτὸν θεραπεῦσαι (:καὶ ὅταν κατέβηκαν ἀπὸ τὸ ὄρος τῆς Μεταμορφώσεως καὶ ἦλθαν πρὸς τὸ πλῆθος, πλησίασε Αὐτὸν ἕνας ἄνθρωπος, ποὺ γονάτισε ἐμπρὸς Του καὶ εἶπε: "Κύριε, σπλαχνίσου τὸ παιδί μου, διότι σεληνιάζεται, ταλαιπωρεῖται καὶ ὑποφέρει ἄσχημα, ἀλλὰ καὶ κινδυνεύει τὸν ἔσχατο κίνδυνο· διότι πολλὲς φορὲς πέφτει στὴ φωτιὰ καὶ πολλὲς φορὲς στὸ νερό, καὶ κινδυνεύει ἔτσι νὰ καεῖ ἢ νὰ πνιγεῖ. Καὶ ἔφερα αὐτὸν πρὸς τοὺς μαθητές Σου μὲ τὴν παράκληση νὰ τὸν θεραπεύσουν καὶ αὐτοὶ δὲν μπόρεσαν νὰ τοῦ χαρίσουν τὴν θεραπεία")» [Ματθ. 17,14-16].
ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ[:Α΄ Κορ. 4,9-16]
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
Εἶδες πῶς φανερώνει συγχρόνως καὶ τὴ σοβαρότητα καὶ τὴν πατρικὴ φροντίδα του καὶ τὸν φιλόσοφο νοῦ του; Εἶδες πῶς ἀφαιρεῖ τὴν ἀλαζονεία; «Δοκῶ γὰρ ὅτι ὁ Θεὸς ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν, ὡς ἐπιθανατίους, ὅτι θέατρον ἐγενήθημεν τῷ κόσμῳ, καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις (:κάθε ἄλλο ὅμως παρὰ βασιλεία ἀπολαμβάνουμε ἐμεῖς οἱ ἀπόστολοι· διότι νομίζω ὅτι ὁ Θεὸς ἐμᾶς τοὺς ἀπόστολους μᾶς παρουσίασε δημόσια καὶ στὰ μάτια ὅλων ὡς τελευταίους, ὡς καταδίκους ποὺ πρόκειται νὰ θανατωθοῦν· διότι γίναμε θέαμα σὲ ὅλο τὸν κόσμο, καὶ στοὺς ἀγγέλους καὶ στοὺς ἀνθρώπους. Καὶ ἀπὸ τὴ μιὰ μᾶς θαυμάζουν οἱ ἐνάρετοι ἄνθρωποι ἐνῶ, ἀπὸ τὴν ἄλλη, μᾶς περιφρονοῦν καὶ μᾶς χλευάζουν οἱ ἄλλοι)» [Α΄ Κορ. 4,9], δείχνει πάλι πολλὴ ἔμφαση καὶ βαρύτητα μὲ τὸ νὰ πεῖ «ἡμᾶς». Καὶ δὲν ἀρκέστηκε μόνο σὲ αὐτό, ἀλλὰ προσθέτει καὶ τὸ ἀξίωμα, ἐλέγχοντας ἔντονα τοὺς Κορίνθιους πρὸς τοὺς ὁποίους ἀπευθυνόταν ἡ ἐπιστολή: «ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους (:ἐμᾶς τοὺς ἀποστόλους)», δηλαδὴ ἐμᾶς οἱ ὁποῖοι ὑπομένουμε μύρια κακά, ποὺ σπείρουμε τὸ κήρυγμα τῆς εὐσεβείας, ποὺ σᾶς ὁδηγοῦμε σὲ αὐτὴν τὴν φιλοσοφία [:ὡς φιλοσοφία γιὰ τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς συγγραφεῖς νοεῖται γενικὰ ἡ χριστιανικὴ θεολογία καὶ ἡ κατὰ Χριστὸ ἄσκηση καὶ ζωή], σὲ αὐτὴν τὴ φιλοσοφημένη χριστιανικὴ ζωὴ ποὺ θὰ σᾶς χαρίσει τὰ αἰώνια οὐράνια ἀγαθά· αὐτούς, τοὺς Ἀποστόλους δηλαδή, τοὺς παρουσίασε δημοσίως ὡς τελευταίους στὴ σειρὰ ἀνθρώπους, ὡς μελλοθάνατους, δηλαδὴ ὡς καταδίκους.
