Μέχρι και στην μητρόπολη του αγωνιστή Μητροπολίτη π.Αυγουστίνου
Καντιώτη (μετά τις αλλαγές στην τοπική εκκλησιαστική ηγεσία), ξεχάστηκαν
τα κηρύγματα και οι αγώνες ...
«Σιωπή ιχθύος» μία ακόμη φορά από τους ιεράρχες μας για τα καρναβάλια!
Είτε στις εθνικές και τοπικές εκλογές, είτε στην απαίτηση για αποκλειστική διδασκαλία στην τουρκική γλώσσα όλων των μουσουλμάνων, είτε στη θεωρία περί ύπαρξης μόνο Τουρκικής μειονότητας, είτε στην απομόνωση όσων δηλώνουν ότι είναι Πομάκοι. Ωστόσο το τελευταίο χρονικό διάστημα, και όχι αποκλειστικά σ΄ αυτό στο οποίο η Ελλάδα πέρασε οικονομική κρίση, η Τουρκία ρίχνει ολοένα και περισσότερο βάρος στην οικονομική της παρουσία στη Θράκη. Άλλωστε η οικονομία είναι (και) αυτή που έχει χρησιμοποιηθεί στη Θράκη, προκειμένου να γίνει «φυσιολογικό» ότι η Τουρκία θα πρέπει να έχει κεντρικό ρόλο στη Θράκη.
Κι όμως, μια μεγάλη, ιστορική εφημερίδα της Θεσσαλονίκης, η «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ», στοχοποίησε το «αντίδωρο»!
Ἔτσι
σύν τῷ χρόνῳ ἐπῆλθε ἰσχυρή ἀλλοτρίωση τῆς ταυτότητάς μας. Ἐξ αὐτῆς ἡ ἐπακολουθοῦσα
κρίση καί φθορά. Ἀπό τό Κοινοβούλιο καί τήν οἰκογένεια ἕως τό σχολειό καί τήν ἀγορά.
Ἡ Ἑλληνορθόδοξη Παράδοσή μας εἶναι ἡ σπονδυλική στήλη τοῦ Ἔθνους. Προσβάλλοντας αὐτήν ἀσθενεῖ, καταρρέει, παραλύει τό Ἔθνος.
Ἡ Παράδοση γιά μᾶς τούς Ρωμηούς εἶναι ἡ δεύτερη πηγή τῆς Πίστεώς μας, εἶναι ἡ Ρωμηοσύνη ἐπάνω στήν ὁποία ἑνώνονται ἀδιάσπαστα Ἑλληνισμός καί Ὀρθοδοξία. Καί γιά τόν λόγο αὐτό ἡ Ἑλληνορθόδοξη Παράδοση καλύπτει ὅλες τίς φάσεις καί τίς ἐκφράσεις τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ καί ἐθνικοῦ μας βίου.
Στα πλαίσια του γενικότερου «δαιμονισμού» τους για όσα ορθότατα είπε ο Άρης Σερβετάλης, ακούστηκε μια «πανελίστρια» να λέει το εξής απίστευτο:
«Άρα να μην κάνουμε και προγεννητικό έλεγχο, να μην κάνουμε αμνιοπαρακέντηση και να αφήνουμε όλα τα μωρά με σύνδρομο Down και αυτισμό να γεννιούνται, εντάξει τι να πούμε…»
Ὑπάρχει, ἄραγε, ὡραιότερη προτροπὴ ἀπὸ αὐτήν, ἀγαπητοί μου; Ὄχι μόνον νὰ συναντηθοῦμε μὲ τὸν Κύριο, ἀλλὰ καὶ νὰ τὸν δεχθοῦμε, νὰ δεχθοῦμε δηλαδή «τὸ σωτήριον», τὴν σωτηρία μας, ποὺ εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Νὰ δεχθοῦμε Αὐτὸν ποὺ εἶδε μὲ τὰ μάτια του καὶ δέχθηκε στὶς ἀγκάλες του ὁ θεοδόχος Συμεών, γιὰ νὰ τὸν εὐλογήσῃ καὶ νὰ εὐλογηθῆ ἀπὸ Ἐκεῖνον, «ὡς ἔπρεπε», σύμφωνα μὲ τὸ ὑπέροχο Κοντάκιο.
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου
από την ερμηνεία του στο Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, κεφ.Β΄,εδάφια 22-26
«Καὶ ὅτε ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ καθαρισμοῦ αὐτῶν κατὰ τὸν νόμον Μωϋσέως, ἀνήγαγον αὐτὸν εἰς Ἱεροσόλυμα παραστῆσαι τῷ Κυρίῳ». «Όταν επληρώθησαν –δεύτερη πράξις τώρα- το πρώτο ἐπλήσθησαν αναφέρεται εις τις οκτώ ημέρες. Τώρα έχομε ένα δεύτερο ἐπλήσθησαν - δηλαδή συνεπληρώθησαν- τι; Οι σαράντα ημέρες του καθαρισμού. Τώρα, αυτός ο καθαρισμός αναφέρεται εις την μητέρα. Όχι εις το παιδί πλέον. Η μητέρα θεωρείται ακάθαρτος έως την τεσσαρακοστήν ημέραν, εφόσον το παιδί που θα γεννούσε θα ήτο αγόρι. Εάν ήτο κορίτσι, ο καθαρισμός της επληρούτο την ογδοηκοστήν ημέραν. Δηλαδή σε ογδόντα ημέρες. Διπλάσια απ’ ό,τι εις το αγόρι. Στις ογδόντα μέρες έπαιρνε η γυναίκα τον καθαρισμό της.
Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας
Κάθε λέξη τοῦ ἀμώμου ψαλμοῦ, συγκλονίζει, προειδοποιεῖ καὶ ἐλέγχει. Φωνὴ Φιλανθρωποτάτου Κυρίου ποὺ «πασχίζει νὰ τοὺς σώσει ὅλους, ποὺ ἀναζητᾶ συνεχῶς ψήγματα καὶ ρανίδες ἐλαφρυντικῶν ἀφορμῶν μετανοίας γιὰ νὰ δικαιολογήσει τὸ πλάσμα του, ὡς τῶν Ἐφετῶν Ἡ ἀκρότης! Καὶ ἐμεῖς οἱ ἀγνώμονες καὶ ἀχάριστοι εὐεργετηθέντες, ἁμαρτάνουμε τόσο, σὰν δὲν τὸν ἐπιποθεῖ ἡ ψυχή μας, σὰν δὲν τὸν ἀναζητᾶ ὡς τὸ ἄκρως Ἐφετόν... Καὶ σὰν νὰ μὴν ἔφτανε αὐτό, ἐξακολουθοῦμε φρενοβλαβῶς τὴν ἡδονοθηρία μας, ἀγνοῶντας καὶ διστρεβλώνοντας τὰ κρίματα τὰ δικαιώματα καὶ τὶς ἐντολές του, μὴ ἔχοντας ἐλάχιστο φόβο Θεοῦ. Αὐτὴ ἡ σπαρακτικὴ φωνὴ τοῦ ψαλμωδοῦ, ἂν κατάφερνε νὰ παρεισδύσῃ στὰ ἀπονεκρωμένα ἐσώτερά μας... Καθήλωσον ἐκ τοῦ φόβου σου τὰς σάρκας μου... Τότε θὰ ζούσαμε ἀπὸ ἐδῶ τὸν Παράδεισο καὶ δὲν θὰ τὸ κουνάγαμε ἐλάχιστα μὴ καὶ χάσουμε το Φῶς τὸ αἰώνιο. Θέλει πνευματικὴ βία τὸ πρᾶγμα! Ἔχει συνάφεια καὶ μὲ ἐκείνη τὴν ποιμενικὴ παροιμία, αὐτὸ τὸ καθήλωσον... Ὁ φόβος φυλάει τὰ ἕρμα... Λίγο πιὸ πάνω στὸν ἄμωμο, ξανὰ μιὰ κραυγὴ ἀγωνίας καὶ σωσμοῦ... Ἀνακάλεσέ μὲ Σωτὴρ καὶ σῶσον με... Τὸ ἀπολωλὸς πρόβατο, ποὺ ἀπομακρύνθηκε ἀπὸ τὴν σωστική σου ποίμνη εἶμαι ἐγώ...
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΥΡΙΛΛΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
«Καὶ ὅτε ἐπλήσθησαν ἡμέραι ὀκτὼ τοῦ περιτεμεῖν τὸ παιδίον, καὶ ἐκλήθη τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦς, τὸ κληθὲν ὑπὸ τοῦ ἀγγέλου πρὸ τοῦ συλληφθῆναι αὐτὸν ἐν τῇ κοιλία.καὶ ὅτε ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ καθαρισμοῦ αὐτῶν κατὰ τὸν νόμον Μωϋσέως, ἀνήγαγον αὐτὸν εἰς Ἱεροσόλυμα παραστῆσαι τῷ Κυρίῳ, καθὼς γέγραπται ἐν νόμῳ Κυρίου ὅτι πᾶν ἄρσεν διανοῖγον μήτραν ἅγιον τῷ Κυρίῳ κληθήσεται (:Και όταν συμπληρώθηκαν οι οκτώ ημέρες για να γίνει στο παιδί η περιτομή, του έκαναν περιτομή, για να επιβεβαιωθεί και με την πράξη αυτή ότι ήταν γνήσιος απόγονος του Αβραάμ. Και Του δόθηκε το όνομα Ιησούς, όπως δηλαδή το είχε ονομάσει ο άγγελος προτού ακόμα συλληφθεί το παιδί στην κοιλιά της μητέρας του. Και η παρουσίαση και η αφιέρωση αυτή γινόταν σύμφωνα με εκείνο που είχε γραφεί στο νόμο του Κυρίου, ότι κάθε αρσενικό παιδί που για πρώτη φορά ανοίγει τη μήτρα της μητέρας του και γεννιέται, δηλαδή κάθε πρωτότοκο και πρωτογενές, πρέπει να θεωρείται και να ονομάζεται αφιερωμένο στον Κύριο)»[Λουκ.2,22-23].
Γράφει ο Θεοφάνης Μαλκίδης
Ο πρώτος μετά την μεταπολίτευση (προσωρινός) πρόεδρος της Δημοκρατίας Μιχαήλ Στασινόπουλος ήταν παρών στην επίσημη ένωση των Δωδεκανήσων με την Ελλάδα την 7η Μαρτίου 1948, τελετή η οποία έγινε στη Ρόδο. Εκεί βρέθηκε ως πολιτικός σύμβουλος του αντιναυάρχου Περικλή Ιωαννίδη ο οποίος παρέλαβε απ’ τον Άγγλο ταξίαρχο A.S.Parker τη διοίκηση της αγγλοκρατούμενης απ’ το 1945 Δωδεκανήσου, όλων δηλαδή των νησιών, νησίδων και βραχονησίδων (και των Ιμίων….) του νοτιοανατολικού Αιγαίου με την Ελλάδα.
ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
Δεν φορεί μόνο σάρκα ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, αλλά και περιτέμνεται σύμφωνα με τον μωσαϊκό νόμο, για να μην έχει πρόφαση η απιστία των Ιουδαίων· γιατί έρχεται προς τον νόμο για χάρη του ίδιου του νόμου, για να ελευθερώσει τους μαθητές Του μέσω της πίστεως που βασιζόταν στον νόμο. Και παίρνει σάρκα και περιτέμνεται και Αυτός μαζί με τους Ιουδαίους. Πήρε το ίδιο με αυτούς σώμα, πήρε και την ίδια περιτομή. Έκανε αναντίρρητη την συγγένειά Του με αυτούς, ώστε να μη Τον αρνηθούν, Αυτόν, ο οποίος ήταν ο Χριστός που έρχεται από τη γενιά του Δαυίδ, και που αυτοί προσδοκούσαν. Έδειξε το γνώρισμα της συγγενείας Του με αυτούς. Γιατί, αν ακόμη και μετά την περιτομή Του «ἄλλοι ἔλεγον· οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός· ἄλλοι ἔλεγον· μὴ γὰρ ἐκ τῆς Γαλιλαίας ὁ Χριστὸς ἔρχεται; οὐχὶ ἡ γραφὴ εἶπεν ὅτι ἐκ τοῦ σπέρματος Δαυΐδ καὶ ἀπὸ Βηθλεὲμ τῆς κώμης, ὅπου ἦν Δαυΐδ, ὁ Χριστὸς ἔρχεται; σχίσμα οὖν ἐν τῷ ὄχλῳ ἐγένετο δι᾿ αὐτόν(:άλλοι έλεγαν: “Αυτός είναι ο Μεσσίας Χριστός”· άλλοι έλεγαν: “Δεν είναι δυνατόν να είναι ο Μεσσίας˙ διότι μήπως ο Μεσσίας είναι να έρθει από τη Γαλιλαία; Δεν είπε η Αγία Γραφή ότι ο Μεσσίας Χριστός θα προέρχεται από το γένος του Δαβίδ και από το χωριό της Βηθλεέμ, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Δαβίδ;”.Προκλήθηκε λοιπόν διαίρεση και διαφωνία μεταξύ του λαού γι’ Aυτόν)»[πρβλ. Ιωάν. 7, 41-43], εάν δεν είχε περιτμηθεί κατά σάρκα, η άρνησή τους θα είχε κάποια εύλογη πρόφαση.
Η ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ[:Εβρ.7,7-17]
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
«Ὃ δὲ μὴ γενεαλογούμενος ἐξ αὐτῶν δεδεκάτωκε τὸν Ἀβραάμ(:Ο Μελχισεδέκ όμως, ο οποίος δεν γενεαλογείται και δεν κατάγεται από τη γενεά του Λευί, έχει πάρει το ένα δέκατο από τον Αβραάμ)»[Εβρ.7,6].Στη συνέχεια δεν το προσπέρασε έτσι απλά, αλλά και πρόσθεσε: «καὶ τὸν ἔχοντα τὰς ἐπαγγελίας εὐλόγηκε (: και έχει ευλογήσει αυτός τον Αβραάμ που είχε δεχθεί τις θείες επαγγελίες)». Επειδή αυτό ήταν παντού το καύχημα των Ιουδαίων, δείχνει και από την κοινή κρίση όλων ότι ο Μελχισεδέκ ήταν σπουδαιότερος από τον Αβραάμ.
– Βρε, παιδί μου, αυτό δεν μπορεί… εγώ το έχω δει ποιος άγγελος είχε πιάσει το χέρι του και έγραφε.
– Τι έγραφε, Γέροντα;
Και προσπαθούσε να βρη ο Γέροντας ένα κομμάτι που τον είχε ιδιαίτερα εντυπωσιάσει, αλλά κάτι εκείνη την στιγμή μας διέκοψε και δυστυχώς δεν το επισημάναμε εκείνο το σημείο και μας διέφυγε εκείνη η λεπτομέρεια. Μετά καταλάβαμε ότι αυτό το σημείο της “Κλίμακος” τον είχε εντυπωσιάσει, διότι είχε δει ότι Άγγελος Κυρίου κατεύθυνε το χέρι του αγίου Ιωάννου.
