Μόνο τὸ δάκρυ μπορεῖ νὰ περιγράψει κάπως αὐτὸ ποὺ ἡ καρδιὰ αἰσθάνεται σὰν βρίσκεσαι στὴν Τῆνο. Ἕνας μαγνήτης ποὺ διαρκῶς τὴν τραβᾶ νύχτα καὶ μέρα εἶναι ἡ Μεγαλόχαρη Μάνα. Ἕνας ὕμνος ποὺ δὲν σταματᾶ οὔτε ἐλάχιστα νὰ σὲ συγκλονίζει, καθὼς ἀνεβαίνεις τὸν ἀνήφορό της: Εὐαγγελίζου γῆ χαρὰν μεγάλην. Αἰνεῖτε οὐρανοὶ Θεοῦ τὴν δόξαν!
Στὰ δεξιά σου ὁ στενὸς διάδρομος, ἀναμένει τὰ γόνατα τῆς ψυχῆς σου νὰ συρθοῦν πάνω του. Ἀμέτρητα μάτια σὲ κοιτοῦν κι ὅμως δὲν θὰ νοιώσεις ποτὲ πιὸ μόνος σου μὲ τὴν Μεσίτρια τοῦ κόσμου. Σὰν φτάσεις μπροστά της καὶ κλίνεις τὴν κεφαλήν σου, καρτεράς τὸ πιὸ γλυκό, μητρικό της χάδι καὶ ἕνα δροσερὸ φύσημα ἀνακουφιστικὸ ἀπὸ τὰ πάνσεμνα χείλη της. Καὶ μόλις ἀπομακρυνθείς, ἀμέσως ἀρχίζεις νὰ συλλογᾶσαι τὸ πότε θὰ σὲ ξαναξιώσει καὶ νὰ βιώνεις τόσο μοναδικὰ καὶ ἀνεπανάληπτα τὸ παύλειο ἐκεῖνο ρῆμα:
Στὶς αὐλές της, στὰ βαπτιστήρια, στὶς δροσερὲς στοὲς τῶν παρεκκλησιῶν, στὰ ἐξομολογητήρια, μαρτυρεῖται τὸ μεγαλεῖο τῆς πίστης μας. Τῆς Ὀρθοδοξίας ἡ μόνη θαυμαστὴ ἀλήθεια ἡ θεραπευτική!
Νόσους ἰάται καὶ ὑγείαν δίδωσιν ψυχῆς καὶ σώματος ἡ πλούσια χάρις ἡ ὡς ὕδωρ ἄφθαστον ἐκ τῆς Εἰκόνος βλύζουσα τῆς Ἁγνῆς Θεοτόκου δεῦτε προσέλθωμεν ἄνθρωποι ἵνα λυτρωθῶμεν τοῦ χείρονος!
Μέρες πολλὲς βαστᾶ τὸ γιορτάσι τῆς Παναγιᾶς τὸν Αὔγουστο! Ἀπὸ τὰ προεόρτια, ὡς τὰ ἐννιάμερα τῆς Ἀειπαρθένου! Ἑσπερινοί, παρακλήσεις στὶς αὐλές της! Δεήσεις γιὰ τῆς τορπιλισμένης Ἕλλης τὶς ψυχοῦλες! Παιᾶνες, ἐμβατήρια, στεφάνια, στολισμοί, ἀνεμισμένα σύμβολα τῆς πίστης καὶ τῆς πατρίδας, φωταψίες, μοσχομυριστὸς ἀέρας ἀπὸ ἀσίγαστη πύρα ποὺ λιβάνι λιώνει σὲ ἀμέτρητα περβάζια! Ὁλοχρονὶς τὰ θαύματα!
Μὰ ἐκεῖνο τὸ ἑσπέρας τῆς παραμονῆς καὶ ἔπειτα τὸ ξημέρωμα τῆς προσμονῆς τῆς μετάστασης τῆς Μάνας! Μόνο τὴν σκιά της λαχταρᾶς νὰ ἁπλωθεῖ πάνω ἀπ᾿ τὸν καημό σου. Τὴν ἀποσκιάδα τῆς Μεγαλόχαρης ποὺ ὅσοι τὴν ἔνιωσαν, δὲν βαστάει πλέον ἡ καρδιά τους ἐκείνη νὰ πικραίνουν, καὶ ὅλο καὶ πιὸ ἁγνοὶ τὴν ξαναπλησιάζουν.
Δυὸ παιδιὰ ἦρθαν γλυκὰ καὶ μᾶς συνάντησαν στὸ καλοκαιρινὸ θυμίαμα τούτου τοῦ βιβλίου, μᾶς διηγήθηκαν τὶς θαυμαστὲς ἱστορίες τους καὶ πήραμε τόση εὐλογία, ποὺ φτιάχτηκαν λέξεις μνῆμες σὰν ἀντίδωρα σὲ πανέρια κατάγιομα, ἕτοιμα νὰ μοιραστοῦν σὲ πιστὲς ψυχὲς ἄδολες ταπεινὲς καὶ εὐλαβεῖς χωρὶς ὑπόκριση.
Ἡ Εὐπραξούλα ἀπ᾿ τὸ Αἰτωλικὸ καὶ ὁ Γιῶργος ἀπ᾿ τὴν Ἀθήνα! Μικρὴ παιδούλα ἐκείνη στὰ χέρια τῆς μανούλας τῆς κυρὰ Γιαννούλας. Πλῆθος ἀμέτρητο, τῆς ζέουσας πίστης ὁ συνωστισμός, ὁ συνέχων καὶ συνθλίβων ὄχλος, ὁ ἀψάμενος τοῦ Κυρίου, ποὺ δὲν ἀφήνει οὔτε μιὰ σπιθαμὴ γῆς ἐλεύθερη καὶ ποὺ μόνο καρτερᾶ νὰ γονατίσει μπροστὰ στὸ πέρασμα τῆς Μητέρας τῆς Ζωῆς τὸ πανίερο.
Ἄρρωστη βαριὰ ἡ κόρη κι ἡ μάνα ὧρες τώρα μὲ ὑπομονὴ προσμένει νὰ ἀκούσει τό: θάρσει θύγατερ ἡ πίστη σου σὲ ἔσωσε. Δάκρυα κυλοῦν ὁλοένα, σὰν ἀπὸ μακριὰ Τὴν θωρεῖ νὰ πλησιάζει μέσα στὸ θολωτὸ προσκυνητάρι της. Μέσα δεκαετίας τοῦ 1980, ἀπόγευμα παραμονῆς τῆς Κοιμήσεώς της! Ναί, ἦρθε καὶ στάθηκε δίπλα της! Μιὰ γυναῖκα μὲ μιὰ ὑπερκόσμια γαλήνια ὄψη, ντυμένη στὰ μαῦρα! Τὸ ἄκουσε ἀπ᾿ τὰ δικά της χείλη τὸ θάρσει, μὰ καὶ τὸ ὅτι τὸ παιδὶ θὰ ἔφευγε μετὰ ἀπὸ λίγο καιρό, ἁγιασμένο καὶ ἕτοιμο γιὰ τὰ μέρη τῆς ἀτελεύτητης χαρᾶς.
Ὅπως καὶ ἔγινε, ἔπειτα ἀπὸ κάποιους ἀξέχαστους μῆνες! Θαῦμα καὶ θαυμάσιο τοῦ Ἁγίου Θεοῦ μας αὐτὴ ἡ θύμηση! Δὲν εἶναι θαῦμα μόνο ἡ ἴαση τοῦ σώματος! Θαῦμα εἶναι ἡ κάθε φορὰ ποὺ ἡ ἐλπίδα τοῦ αἰωνίου, ἀσφαλὴς καὶ βέβαιη ἔρχεται νὰ φωλιάσει μέσα μας. Ποτέ της δὲν παραπονέθηκε στὴν Παναγία ἡ κυρὰ Γιαννούλα ποὺ δὲν θεραπεύθηκε ἡ μικρή. Πάντοτε Τὴν δοξολογεῖ ποὺ τὴν ἀξίωσε νὰ βρεθεῖ σιμὰ Της, νὰ τὴν πληροφορήσει ἡ ἴδια ἡ Δέσποινα τοῦ κόσμου, γιὰ τὴν ἀλλιώτικη χαρά, τὴν ἀναδεμένη μὲ τὴν λύπη, ποὺ θὰ μπόλιαζε ὁλάκερη τὴν ζωή της καὶ γιὰ τὸν προσωρινὸ ἀποχωρισμὸ μὲ τὴν Εὐπραξία της.
Σχεδὸν δέκα χρόνια μετά, στὴν αὐλὴ τῆς Μεγαλόχαρης, ἕνα ἴδιο ἀπόγευμα παραμονῆς, ὁ Δημήτρης ἀρχηγὸς τιμητικῆς φρουρᾶς. Σπάνια ἡ περίσταση, νὰ βρεθεῖ στὴν Τῆνο γιὰ τοὺς ἑορτασμοὺς τμῆμα Καταδρομέων. Πόσο περήφανος αἰσθάνεται καὶ πόσο εὐλογημένος ποὺ ἀξιώνεται τέτοια μέρα νὰ δίνει καὶ αὐτὸς τὴν φροντίδα του νὰ μὴν βρεθεῖ ψεγάδι ποὺ νὰ προσβάλει τὸ μεγαλοπρεπὲς καὶ τὸ πανηγυρικό.
Ὅλα στὴν ἐντέλεια! Ὁ σχηματισμὸς ὑποδειγματικός, οἱ κορμοστασιὲς νὰ σκορποῦν περηφάνεια καὶ συγκίνηση! Ὅλα ὑπολογισμένα στὴν παραμικρὴ λεπτομέρεια! Νικητήρια καὶ Εὐχαριστήρια! Σῶμα καὶ ψυχὴ προσφερόμενα στὴν ἀποστολὴ τῆς ὑψίστης τιμῆς. Κι ὅμως ὑπῆρξε κάτι ἐκεῖνο τὸ ἀπόγευμα ποὺ κανεὶς τους δὲν εἶχε λογαριάσει! Νὰ ἐγκαταλείψει ὁ ἐπικεφαλῆς τὴν θέση του! Ἀδύνατον!
Ὁ Θεὸς ὁ ἴδιος μόνο ἂν τὸ ζητοῦσε... Ἔτσι κι ἔγινε! Εἶδε μὲ τὴν ἄκρη τοῦ ματιοῦ του νὰ πλησιάζει μὲ δυσκολία ἕνα ἀναπηρικὸ καροτσάκι μὲ ἕνα παλληκαράκι πάνω του. Τὸ καρότσι μεγάλο παλιὰς τεχνολογίας, βαρὺ καὶ δυσκίνητο! Οἱ σκάλες γεμᾶτες ἀπὸ κόσμο! Ἀδύνατο νὰ ἀνέβει! Ἡ μάνα του δίπλα του, σὰν νὰ τὸ ἔχει πάρει ἀπόφαση! Ὡς ἐδῶ... πιὸ πάνω δὲν βαστῶ ἀγόρι μου νὰ σὲ ὁδηγήσω!
Πρόσταξε ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων τὸν Δημήτρη! Ἄφησε χωρὶς δεύτερη σκέψη τὴν θέση του! Σάστισαν οἱ ὑπόλοιποι τοῦ ἀγήματος! Πλησίασε ἀποφασιστικὰ καὶ σήκωσε στὰ χέρια του τὸ ἀγόρι! Ἄνοιξαν ὅλοι δρόμο γιὰ νὰ περάσουν! Ὁ ἑσπερινὸς σὲ λίγο θὰ ξεκινοῦσε! Φτάσαν μαζὶ ὡς τὸ προσκυνητάρι! Τὸ βοήθησε νὰ περάσει ἀπὸ κάτω! Ἔπειτα τὸ ξαναπῆρε ἀγκαλιὰ καὶ τὸ κατέβασε ὡς τὸ καρότσι του!
-Μαμά, θέλω νὰ περπατήσω!
-Τὸ ξέρω ἀγόρι μου, τὸ ξέρω !
-Ὄχι μαμά, δὲν κατάλαβες... νιώθω ὅτι μπορῶ!
Ἑτοιμαζόταν νὰ ἐπιστρέψει στὴν θέση του ὁ Δημήτρης! Μὲ κατάπληξη ἄκουσε τὸν μικρό! Τὸν βοήθησε νὰ σταθεῖ μετὰ ἀπὸ 10 χρόνια ὄρθιος! Μπροστὰ σὲ πλῆθος κόσμου ποὺ σπάραζε ἀπὸ συγκίνηση ἔκανε τὰ πρῶτα του βήματα!
Ὁ Δημήτρης συγκλονισμένος ἔβγαλε τὸν μπερέ του καί τοῦ τὸν πρόσφερε! -Ἀπὸ ἐμένα τοῦ εἶπε καὶ τοῦ παρουσιάστηκε στρατιωτικά! Γύρισε ἀσκεπὴς στὴν θέση του κλαίγοντας! Κανεὶς δὲν τὸν ἔψεξε γιὰ τὸ μὴ προβλεπόμενο! Τὸ ἀντίθετο μάλιστα! Βρέθηκε γρήγορα ἕνας ἄλλος πράσινος μπερὲς καὶ φόρεσε!
Μέσα στὶς χιλιάδες τοῦ κόσμου ἔχασε τὸν Γιωργάκη καὶ τοὺς δικούς του! Τοὺς θυμόταν πάντοτε μὰ ἰδίως σὲ αὐτὸ τὸ τόσο ξεχωριστὸ ἀπόγευμα τῆς πίστης ξαναγύριζε νοερῶς στὸ προαύλιο τῆς Μεγαλόχαρης νὰ ξανααγκαλιάσει ἐκεῖνο τὸ ἀνήμπορο παιδί. Πέρασαν περίπου δέκα χρόνια ἀπὸ τότε! Στὸ τηλέφωνο μιὰ ἄγνωστη ἀνδρικὴ νεανικὴ φωνή τον ζητοῦσε!
-Κύριε Μ. κύριε Δημήτρη ἐσεῖς; Eἶμαι ὁ Γιῶργος... ἀπ τὴν Τῆνο ἂν θυμᾶστε, ποὺ μὲ βοηθήσατε τότε τὸ 95 ... , ποὺ μὲ ἀνεβάσατε στὴν Μεγαλόχαρη!
-Γιώργη μου, παιδὶ μου καλὸ... φυσικὰ καὶ σὲ θυμᾶμαι, πὼς μὲ βρῆκες;
-Δὲν ἦταν καὶ πολὺ δύσκολο! Μὴν ξεχνᾶτε ὅτι τότε μᾶς εἴχατε δώσει πλήρη στοιχεῖα! Σᾶς ἔψαξα καὶ σᾶς βρῆκα, γιατί θέλω νὰ σᾶς καλέσω στὴν ὀρκωμοσία μου μεθαύριο στὸν στρατό! Θὰ ἦταν μεγάλη μου ἡ τιμὴ νὰ ἔρθετε! Ὁρκίζομαι στὶς εἰδικὲς δυνάμεις!
Ἦταν ἐκεῖ! Καὶ ἔκλαψε ὅπως τότε... Εἶδε τὸν Γιῶργο νὰ ὁρκίζεται, φορῶντας μὲ καμάρι τὸν δικό του χαρισμένο μπερέ! Ἔμαθε τότε περισσότερα γιὰ ἐκεῖνο τὸ μεγάλο θαῦμα τῆς Παναγίας! Κανεὶς δὲν ἔδινε τὴν παραμικρὴ πιθανότητα τότε νὰ περπατήσει ποτὲ στὴν ζωή του ὁ μικρός! Μόνο ἂν πρόσταζε ὁ Κύριος θὰ τὸ κατόρθωνε...
Μεσίτευσε γι αὐτὸ ἡ Μεγαλόχαρη Μητέρα τῆς Ζωῆς!
Τῶν ἀπίστων τὸ ἀμφίβολον ἄκουσμα...
Τῶν πιστῶν τὸ ἀναμφίβολο καύχημα!
Ἡ ἀποσκιάδα, ὑφ ἧς σκέπονται πολλοὶ...
Νώντας Σκοπετέας
Ἀληθινὲς ἱστορίες διασκευασμένες σὲ διηγηματικὴ μορφή.
Εὐχαριστοῦμε θερμὰ τὸν ἀδελφὸ μας Φώτη Κ. καὶ Δημήτριο Ζ.Μ ποὺ μᾶς τὶς ἐμπιστεύθηκαν πρὸς δόξαν Θεοῦ καὶ ὠφέλεια ψυχῶν.
Εὐχαριστοῦμε θερμὰ τὸν ἀδελφὸ μας Φώτη Κ. καὶ Δημήτριο Ζ.Μ ποὺ μᾶς τὶς ἐμπιστεύθηκαν πρὸς δόξαν Θεοῦ καὶ ὠφέλεια ψυχῶν.
Πολύχρονος Πάνο, την υψηλή προστασία της Μεγαλόχαρης Γοργοϋπηκόου Υπεραγίας Θεοτόκου να έχεις εσύ και η οικογένεια σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣὲ εὐχαριστῶ πολὺ ἀδελφέ μου Σάμιε καὶ ἀντεύχομαι σὲ ἐσένα καὶ τὴν οἰκογένειά σου.
ΔιαγραφήἩ Παναγία Μητέρα ὅλων μας νὰ σκέπη ὅλους μας καὶ τὴν ταλαίπωρη Πατρίδα μας.