Ποτὲ ξανὰ ἕνα ἐθελόθυτο καὶ ἀπροστάτευτο θῦμα δὲν ἦταν τόσο ἰσχυρό, δὲν εἶχε τὴν παντοδυναμία νὰ ἀφθαρτοποιεῖ καὶ νὰ ἀθανατίζει. Κατέβηκε ὡς τὸν Ἅδη καὶ τὸν ἐσκύλευσε!
Τὸν ἐνέπαιξε! Τὸν πίκρανε, γεμίζοντάς μας αἰώνια χαρά!
Ὦ αὐτὸ τὸ Χριστὸς Ἀνέστῃ ...Μήτρα πανίερη ὅλων τῶν ἀρετῶν, ὅλων τῶν ἀναγεννητικῶν δακρύων, τῆς αἰώνιας ἐλπίδας καὶ τῆς ἄληκτης χαρᾶς! Ἕνα καινούργιο, μὰ ἄδειο μνημεῖο Ζωοδόχο καὶ πανόλβιο, συντρίβει κάθε κανόνα λογικῆς καὶ τὸ φυσικῶς νομοτελές! Ἕνας τάφος ποὺ φιλοξένησε καὶ ξενοδόχησε Τὸ Ἀθάνατο! Ἕνας θάνατος, ἀείρροη πηγὴ ἀθανασίας! Γιατρικὸ ὁ θάνατος! Ἐλευθερωτής! Λυτρωτής! Τάφος Ζωαρχικός!
Πηγὴ Ζωῆς ἕνα κενὸ μνημούρι! Βαβαὶ τῆς ὀξυμωρείας!
Ὄλβιος τάφος! Δέχθηκε ὡς ὑπνοῦντα Τὸν Δημιουργὸ τῶν ἁπάντων καὶ ἀναδείχθηκε ὁ ἀτίμητος καὶ ἀδαπάνητος θησαυρὸς τῆς ζωῆς μας! Μακάριος καὶ πλούσιος ἕνας τάφος!
Πόσο παράδοξο τοῦτο ἠχεῖ! Δεῦτε πόμα πίωμεν καινόν, οὐκ ἐκ πέτρας ἀγόνου τερατουργούμενον· ἀλλ᾿ ἀφθαρσίας πηγήν, ἐκ τάφου ὀμβρήσαντος Χριστοῦ...! Δὲν εἶναι ἄγονος ὁ βράχος! Σταλάζει νάματα Ἀθανασίας! Ποτὲ κάτι ἄδειο δὲν ἦταν τόσο πλῆρες! Ἕνας τάφος νὰ γίνεται ἀφετηρία καὶ ἀπαρχή! Ξεκίνημα Ζωῆς! Ἡ Ζωὴ ἐν τάφῳ! Δὲν εἶναι θρηνητικὸ τραγούδι αὐτό!
Εἶναι παιᾶνας ἀναστάσιμος καὶ μητρικὴ κοιλία! Καὶ πόσοι ἀκόμα γεννήθηκαν ...τέτοιοι παράξενοι παιᾶνες ἀπ τὸ κενὸ τρισόλβιο μνῆμα! Διὰ τοῦ Σταυροῦ ἡ χαρά! Θανάτῳ θάνατον ὤλεσεν! Νεκρὸς Ζωαρχικότατος! Θανάτου ἑορτάζομεν νέκρωσιν, ἅδου τὴν καθαίρεσιν! Σὲ δοξάζομεν, Τὸν τῆς φθορᾶς καθαιρέτην!
Διὰ θανάτου τὸ θνητόν, διὰ ταφῆς τὸ φθαρτὸν μεταβάλεις! Ἄφραστον θαῦμα! Ὦ τῶν θαυμάτων τῶν καινῶν! Χριστὸς Ἀνέστῃ!
Ὅλη ἡ ζωή μας αὐτὸ τὸ μνῆμα! Ὅ,τι ἀληθινὸ καὶ ζωηφόρο ὑπῆρξε μετὰ τὸ κενὸ μνημεῖο, ὀφείλει σ᾿ αὐτὸ τὴν ὕπαρξή του!
Ὅλα τὰ θαύματα καὶ τὰ θαυμάσια, ποὺ δάκρυα δοξολογίας γεννοῦν, πηγάζουν ἀπὸ αὐτό! Ὅλες οἱ Ἀναστάσεις καὶ οἱ συγγνῶμες μας! Ὅ,τι μπορεῖ νὰ ὁδηγήσει στὴν μετάνοια, στὸ Φῶς καὶ στὸ νὰ ἀπεκδυθοῦμε τὸν παλαιὸ ἄνθρωπο! Χωρὶς αὐτὸ τὸ κενό, δὲν θὰ ὑπῆρχε τὸ καινὸ παρὰ μόνο τὸ μάταιο, ποὺ θὰ ὁδηγοῦσε σὲ ἕνα ἀπάνθρωπο καὶ φρικῶδες τέρμα!
Θὰ ᾿ταν κενὸ τὸ κήρυγμα, ὁ λόγος καὶ ἡ πίστη μας, ἂν ἡ ἐλπίδα μας δὲν ἔρρεε ἀστείρευτα ἀπὸ αὐτὸν τὸν κενὸ βράχο! Κλειστὸς ὁ Παράδεισος! Δὲν θὰ ὑπῆρχε οὔτε ἡ διαπορθμεύουσα Ἀειπάρθενος Κόρη, οὔτε τὸ Ἅγιο συναξάρι μὲ τοὺς ἀγῶνες καὶ τὰ παλαίσματα τὰ ἀκατανόητα γιὰ τὴν πεπερασμένη θνητὴ λογική μας! Οὔτε πνεῦμα θυσίας, νὰ διακονεῖ τὸν πλησίον καὶ νὰ λατρεύει ὑπεράνω ὅλων τὸν Θεό! Ἄν δὲν ὑπῆρχε τὸ κενὸ μνημεῖο, δὲν θὰ ἦταν Φιλάνθρωπος καὶ πολυέλεος ὁ Κύριος!
Θὰ στεκόμασταν μπροστὰ σὲ ἕναν Δημιουργὸ βασανιστῆ καὶ τυραννικό! Θὰ ἤμασταν ἀξιοθρήνητοι καὶ ἐλεεινότεροι πάντων τῶν ἀνθρώπων κατὰ τὸν Θεῖο Παῦλο. Κενὸς ὁ τάφος , γεμᾶτες ἀπὸ Χριστὸ καὶ Τὴν Ἀγάπη, μυριαρίθμητες ψυχὲς ποὺ θυσίασαν καὶ θυσιάζουν τὸ τώρα τοῦ νῦν αἰῶνος γιὰ τὴν ἀληθινὴ Ζωή!
Ἄν δὲν ὑπῆρχε τὸ κενὸ μνημεῖο ὅλοι θὰ θρηνούσαμε γιὰ τὸ μηδέν μας ...τὴν μὴ ὕπαρξή μας! Ἀγέννετοι καὶ Ἀγέννητοι θὰ ἤμασταν! Καὶ αὔριο θὰ πεθαίναμε ...
Ὅσοι ἀξιώθηκαν νὰ ἀκουμπήσουν χείλη καὶ καρδιὲς πάνω στὸν πανόλβιο Τάφο, ὅσοι ὀσφράνθηκαν τὴν ἄρρητη εὐωδία τοῦ Ζωηφόρου μνήματος, δὲν σταματοῦν μὲ ὅλην τὴν θέρμη τῆς ψυχῆς τους, νὰ βροντοφωνάζουν τὸ Χριστὸς Ἀνέστῃ!
Δύσπιστοι μέχρι πρότινος! Διαπρύσιοι κήρυκες τῆς Ἀναστάσεως πλέον, ὡς τὴν τελευταία τους ἐπὶ γῆς πνοή! Ψηλάφησαν τὴν ἀκήρατη πλευρὰ Τοῦ Δεσπότη! Εἰσῆλθαν ἐντὸς τοῦ μνημείου καὶ ὡς ἄλλοι Πέτρος καὶ Ἰωάννης, ἀντίκρυσαν τὰ ἀδιάσειστα ...Φυλαχτάρι ἐγκολπώθηκαν ἀπὸ τότε τὰ ἐντάφια σπάργανα, νὰ μυροβλύζει τὸ στῆθος τους καὶ ἡ ἀναπνοή τους, Χριστὸ Ἀναστημένο ἐκ τοῦ Τάφου!
Ὁ Ζωοδότης, Ἡ Ζωή, Ἡ Αὐτοζωή, δὲν μποροῦσε νὰ ἐγκλωβιστεῖ στὸν τάφο! Καὶ ἐμεῖς ἀδελφέ μου, ταλαίπωρε ἑαυτέ μου, πόσο ἐγκληματοῦμε ἀπέναντι στὴν Ἀθάνατη ψυχή μας ὅταν τὴν φυλακίζουμε, ὅταν τὴν ἐνταφιάζουμε ...Στὴν καταδίκη τοῦ θανάτου, σὲ ἕνα σκοτάδι χωρὶς τέλος ..
Νεκρωμένη ἀπὸ τὴν ἁμαρτία ψυχή μου! Ἐσένα ποὺ δημιούργησε ὁ Θεὸς Λόγος μὲ τὰ χέρια Του! Ἀνάστα! Μὴν καθεύδεις!
Καὶ τὸ δικό σου τωρινὸ μνῆμα, ἄδειο νὰ μείνει παντοτινὰ ὅπως Ἐκείνου! Οὐκ ἔστιν ὧδε! Νεκρὴ ἦν καὶ ἀνέζησε!
Ἔτσι ἂς πληροφορηθεῖ ὁ μισόψυχος! Βεβαίωσέ το καὶ ἐσὺ ψυχή μου! Καταργήθηκε ὁ θάνατος! Καὶ ἔγινε τὸ Πάσχα τὸ Σωτήριο, τὸ πέρασμα ἀπ᾿ τοῦ θανάτου τὸ σκότος καὶ τὴν φθορά, στὴν ἀφθαρσία τῆς ἀτελεύτητης Ζωῆς!
Χριστὸς Ἀνέστῃ ψυχή μου!
Νώντας Σκοπετέας
______________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ«Πᾶνος»
Aληθώς Avέστη !!
ΑπάντησηΔιαγραφή