«Δὲ μπορεῖτε νὰ μιλῆστε δυὸ λεφτὰ χωρὶς νὰ ἀναφέρετε τὴν Κόλαση;... Τὴ βαρέθηκα πιὰ τὴν Κόλαση καὶ τοὺς διαβόλους της!»
Ἄρθουρ Μίλλερ, Δοκιμασία ἢ οἱ μάγισσες τοῦ Σάλεμ, μτφ.: Ἀλ. Σολομός, 2η ἐκδ., Δωδώνη, Ἀθήνα 2014, σελ. 27.Γράφει ὁ Κωνσταντῖνος Ι. Βαθιώτης
Τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 2020, ὁ ἑορτασμὸς τῆς Ἀναστάσεως διεξήχθῃ ἐξ ἀποστάσεως, σὰν νὰ ἐπρόκειτο γιὰ ἀνέπαφη συναλλαγὴ ἢ γιὰ διαδικτυακὸ τηλεμάθημα, ἐνῶ τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 2021 ὁ ἑορτασμός της ἔλαβε χώρα στὸν σωστὸ μὲν τόπο, ἀλλὰ σὲ λάθος (ὀρθότερα: ἀντορθόδοξο) χρόνο.
Τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 2022, τὴν ὥρα ποὺ γράφονται αὐτὲς οἱ γραμμές, δὲν ὑπάρχουν ἐνδείξεις ὅτι κατὰ τὴν τρίτη χρονιὰ μὴ κανονικότητας θὰ ἐπιβληθεῖ κάτι ἐντυπωσιακὰ ἀνώμαλο-ἀνάποδο στὸν ἑορτασμὸ τῆς Ἀναστάσεως. Αὐτὸ μπορεῖ νὰ μὴ συμβεῖ (ἐκτὸς κι ἂν ἔχει σχεδιασθεῖ κάποιος αἰφνιδιασμὸς τῆς τελευταίας στιγμῆς), διότι μία ἀκόμη ἀναστάσιμη ἀναποδιὰ θὰ καθιστοῦσε ὀφθαλμοφανές, ἀκόμη καὶ στοὺς μέχρι πρότινος πλανωμένους ἢ ἐθελοτυφλοῦντες, ὅτι ὁ πόλεμος ἐναντίον τοῦ «ἀόρατου ἐχθροῦ» ἔχει καὶ μιὰ θρησκευτικὴ διάσταση, κάθε ἄλλο παρὰ ἀμελητέα.
Ἕνας μελετητὴς τῶν θρησκευτικῶν συμβολισμῶν θὰ εἶχε κάθε δικαίωμα νὰ ὑποστηρίξει ὅτι ὁ κορωνοϊὸς χρησιμοποιήθηκε ἀπὸ τοὺς διαχειριστὲς τῆς ὑγειονομικῆς κρίσης γιὰ νὰ ὑπονομευθεῖ προπάντων ἡ ἑορταστικὴ κορωνίδα τῶν Χριστιανῶν καί, ἑπομένως, γιὰ νὰ μετριασθεῖ ὁ ἀπόηχος τῆς πανωλεθρίας τοῦ διαβόλου.
Ὡστόσο, δὲν πρέπει νὰ ἀγνοηθεῖ ὅτι, ὅπως πέρσι, ἔτσι καὶ φέτος ἡ συμμετοχὴ τῶν πιστῶν στὰ ἐκκλησιαστικὰ βιώματα τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος θὰ γίνει μὲ τὴν τήρηση τῶν παγιωμένων ὑγειονομικῶν μέτρων ἐντὸς τῶν ἐκκλησιῶν, ποὺ ὑποτίθεται ὅτι στοχεύουν στὸν περιορισμὸ τοῦ κινδύνου μόλυνσης ἀπὸ τὸν κορωνοϊό, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα προκαλοῦν τὴν διασπορὰ τῆς διανοητικῆς μόλυνσης καί, συνακόλουθα, τῆς λοιμικῆς λογικῆς τοῦ θαυμαστοῦ ἀνάποδου κόσμου ποὺ ἐξαπλώνεται σὰν ἕνας ἰδιαιτέρως μεταδοτικὸ ἰός, μεταξὺ ἄλλων, καὶ στοὺς κόλπους τῆς ἐκκλησίας. Μερικὰ παραδείγματα:
- Στὸ τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας ὁ ἱερέας στέκει ἐνώπιον τῆς εἰκόνας τοῦ Χριστοῦ καὶ ἀπευθύνει τὴν λεγόμενη ὀπισθάμβωνο εὐχή, λέγοντας:
«ἁγίασον τοὺς ἀγαπῶντας τὴν εὐπρέπειαν τοῦ οἴκου σου».
Ἀπὸ τὸ 2020, ὅμως, οἱ περισσότεροι πιστοὶ συμμετέχουν στὴν Θεία Λειτουργία μασκοφορεμένοι, ἄρα προσέρχονται καὶ προσεύχονται μὲ ἀπρέπεια.
- Ὄντας οἱ πιστοὶ μασκοφορεμένοι, κάποιοι ἐξ αὐτῶν μάλιστα φορῶντας δύο μάσκες, ὅπως κάποια στιγμὴ προβλέφθηκε καὶ σὲ σχετικὴ ΚΥΑ (σὲ ἄλλους χώρους, π.χ. λατρευτικοὺς τοῦ χρήματος, ὁ βλάσφημος νομοθέτης ἀξίωνε χρήση μίας μόνο μάσκας), στέλνουν τὸ μήνυμα πρὸς τὸν ἀποδέκτη τῆς ὀπισθάμβωνος εὐχῆς ὅτι πλέον ἔχουν γίνει ἀθεόφοβοι.
Συνεπῶς, ἡ γνωστὴ δέηση τῆς Θείας Λειτουργίας «Ὑπὲρ τοῦ ἁγίου οἴκου τούτου καὶ τῶν μετὰ πίστεως, εὐλαβείας, καὶ φόβου Θεοῦ εἰσιόντων ἐν αὐτῷ, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν» ἔχει ἀναποδογυρίσει σὲ δέηση ὑπέρ τῶν μετὰ φόβου κορωνοϊοῦ εἰσιόντων ἐν αὐτῷ.
- Ἡ μασκοφορία ἐντὸς τῆς ἐκκλησίας ἀκυρώνει καὶ τὸν Ψαλμὸ τοῦ Δαβίδ, μέσῳ τοῦ ὁποίου ὁ προσευχόμενος ζητᾷ ἀπὸ τὸν Κύριο:
«μὴ ἀποστρέψης τὸ πρόσωπόν σου ἀπ᾿ ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον» (Ψαλμὸς 142).
Συνεπῶς, οἱ μασκοφορεμένοι πιστοὶ παρακαλοῦν νὰ συμβεῖ κάτι ποὺ οἱ ἴδιοι δὲν τηροῦν, καταλύοντας τὴν ἀρχὴ τῆς ἀμοιβαιότητας: πρὸ πολλοῦ ἔχουν ἀποστρέψει τὸ πρόσωπό τους ἀπὸ Ἐκεῖνον, ἐμφανιζόμενοι ὄχι ὅπως τοὺς ἔπλασε, κατ᾿ εἰκόνα καὶ καθ᾿ ὁμοίωσίν Του, δηλαδὴ μὲ καθαρὸ καὶ ἐλεύθερο πρόσωπο, ἀλλὰ ἔτσι ὅπως ἀρέσει πολὺ στὸν διάβολο, δηλ. μὲ μάσκα!
«ὁ διάβολος μοιάζει μὲ τοὺς ἠθοποιούς, οἱ ὁποῖοι φοροῦν μάσκες καὶ δὲν ἀναγνωρίζονται: "Τέτοιος εἶναι ὁ δράκων (ὁ διάβολος). Ποτὲ δὲν δείχνει τὸ πρόσωπό του. Ὅταν παίρνει μορφὴ ἀνθρώπου, τὸ κάνει γιὰ νὰ ἐξαπατήσει τοὺς ἀνθρώπους (ΒΕΠΕΣ 15, 241)". Αὐτὸ τὸ κάνει ὁ σατανᾶς γιὰ νὰ μὴν ἀναγνωρίζεται καὶ γίνεται ἀποκρουστικὸς καὶ μισητός. Φανταστεῖτε τὸ διάβολο νὰ παίρνει τὴ γνωστὴ ἀπαίσια μορφή του, νὰ ἐμφανιζόταν μπροστά μας, νὰ συστηνόταν εὐγενικὰ καὶ νὰ μᾶς προειδοποιοῦσε ὅτι πρόκειται νὰ μᾶς πειράξει. Ποιός τότε σώφρων ἄνθρωπος θὰ δεχόταν ἀδιαμαρτύρητα τίς προσβολές του; Ποιός δὲν θὰ καταλαμβανόταν ἀπὸ ρῖγος καὶ δὲν θὰ συσπειρωνόταν ἐναντίον τέτοιου βρωμεροῦ καὶ ἀκάθαρτου ἐχθροῦ; Τότε ὁ διάβολος ἀσφαλῶς θὰ ἀποτύγχανε».
Κάτι παρόμοιο ἀναφέρει καὶ ὁ Ἄρθουρ Μίλερ στὸ προαναφερθὲν θεατρικὸ ἔργο του «Δοκιμασία ἢ οἱ μάγισσες τοῦ Σάλεμ» (ό.π., σελ. 30):
«Ὁ Σατανᾶς ἐνεργεῖ πάντα μὲ μέθοδο. Τὰ τεκμήρια τῆς παρουσίας του εἶναι στέρεα σὰν τίς πέτρες. Πρωταρχικό μας ἔργο εἶναι νὰ συγκεντρώσουμε ὅλα τὰ στοιχεῖα ποὺ μαρτυροῦν τὴν παρουσία του, ἀποφεύγοντας προσεχτικὰ κάθε βιαστικὸ συμπέρασμα. Πιστέψτε με, εἶναι σπάνιο νὰ τολμήσει ὁ Σατανᾶς νὰ παρουσιαστεῖ ὁ ἴδιος στὰ μάτια τοῦ κόσμου».
Φυσικά, τὰ παραπάνω ἐνδεικτικὰ παραδείγματα εἶναι ἄγνωστα στοὺς δημοσιογραφίσκους τῶν Μαζικῶν Μέσων Εὐνουχισμοῦ (ΜΜΕ), ποὺ ἀπὸ τὴν Κυριακὴ τῶν Βαΐων ἄρχισαν νὰ ἐλέγχουν, μὲ τὸν γνωστὸ φετιχιστικό τους τρόπο, τὴν περίφημη τήρηση τῶν πειθαρχικῶν μέτρων, ἐνεργῶντας σὰν πιστοὶ χαφιέδες του ἰατροφασιστικοῦ καθεστῶτος.
Καθὼς εἰσερχόμαστε στὸν τρίτο χρόνο αὐτῆς τῆς παγκόσμιας ὑγειονομικῆς δικτατορίας, ἡ ὁποία φορὰ τὴν διαβολική, δῆθεν πολεμικὴ μάσκα κατὰ τοῦ «ἀόρατου ἐχθροῦ», ἡ Μεγάλη Ἑβδομάδα τῶν Παθῶν τοῦ Χριστοῦ ἑορτάζεται φέτος ἀπὸ πιστούς, οἱ ὁποῖοι, κάθε ἑβδομάδα ποὺ περνᾷ, νιώθουν νὰ ἀφήνουν πίσω τους τὴν δική τους Μεγάλη Ἑβδομάδα ποὺ καταλήγει κολοβή: στὴν σταύρωσή τους χωρὶς ἀνάσταση.
Πρόκειται γιὰ τοὺς πιστοὺς ἐκείνους ποὺ ὑφίστανται ἕναν πρωτοφανῆ στὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας ἐργασιακὸ καὶ κοινωνικὸ ἀποκλεισμό, ἐπειδὴ εἶναι ἀποφασισμένοι νὰ ὑπερασπισθοῦν τὸ θεμελιῶδες συστατικὸ στοιχεῖο τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης, δηλαδὴ τὸ αὐτεξούσιό τους, ἀποκρούοντας τὸν κίνδυνο κατὰ τῆς ζωῆς τους, ποὺ μπορεῖ νὰ παραχθεῖ ἀπὸ τὴν χρήση καινοφανῶν καὶ ἀγνώστου περιεχομένου φαρμακευτικῶν σκευασμάτων.
Τραγικὸ παράδειγμα ὅσοι ὑγειονομικοί, εὑρισκόμενοι σὲ διπλὴ κυβερνητικὴ ὁμηρεία (δὲν τοὺς ἐπιτρέπεται ὄχι μόνο νὰ ἐκτελέσουν τὴν ἐργασία τους ἀλλὰ καὶ νὰ ἀναζητήσουν ἄλλη ἰσοδύναμη ἐργασία ποὺ θὰ θεράπευε τὴν σὲ βάρος τους θηριωδία), ἄρα σὲ μεγίστη ἀπόγνωση καὶ ἀπελπισία, ἀποφάσισαν νὰ κατέλθουν σὲ ἀπεργία πείνας, γιὰ νὰ τερματίσουν τὸν κρατικὸ ἐκβιασμὸ ποὺ ὑλοποιεῖ μὲ μισάνθρωπη ἀναλγησία ἡ ἡγεσία τοῦ Ὑπουργείου Ὑγείας μὲ τίς εὐλογίες κάθε βραχίονα τῆς ὑγειονομικῆς δικτατορίας.
Ἔτσι, ἡ σταύρωση αὐτῶν τῶν πολιτῶν ὑλοποιεῖται μὲ τὰ καρφιὰ τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων, ἡ ὁποία εἰσήγαγε τὴν δική της, ἀνάποδη λογικὴ γιὰ τὴν ἐξολόθρευση τοῦ «ἀόρατου ἐχθροῦ»:
Τὸ πάλαι ποτὲ κραταιὸ σύνθημα «δικό μου τὸ σῶμα, δική μου ἡ ἐπιλογή» («my body, my choice») ἀναποδογύρισε στὸ ὑπόρρητο, πατερναλιστικὸ σύνθημα τῆς ὑγειονομικῆς δικτατορίας «δικό μου τὸ σῶμα, ἀλλὰ τοῦ κράτους ἡ ἐπιλογή».
Διότι, ὅταν μαίνεται πόλεμος (ἔστω καὶ μεταφορικῶς) -σοῦ λένε παραπλανητικὰ οἱ ἰνστρούχτορες τῆς ὑγειονομικῆς δικτατορίας-, ἔχεις χρέος νὰ τάσσεσαι κοινωνικὰ ἀλληλέγγυος χάριν τῆς διαφύλαξης τῆς δημόσιας ὑγείας, ἀποδεχόμενος ὑπερηρωικὰ ἀκόμη καὶ τὸν θάνατό σου ἀπὸ τὴν χρήσῃ τοῦ δῆθεν μοναδικοῦ ὑγειονομικοῦ ὑπερόπλου ποὺ κατασκευάζουν οἱ "φιλάνθρωπες" φαρμακευτικὲς ἑταιρεῖες καὶ προωθοῦν οἱ κυβερνητικοὶ διακινητές.
Ὡστόσο, στὸ ἄρ. 2 παρ. 1 τοῦ ἑλληνικοῦ Συντάγματος προβλέπεται ὅτι:
«Ὁ σεβασμὸς καὶ ἡ προστασία τῆς ἀξίας τοῦ ἀνθρώπου ἀποτελοῦν τὴν πρωταρχικὴ ὑποχρέωση τῆς Πολιτείας».
Ἡ διάταξη αὐτὴ ἔρχεται σὲ καταφανῆ ἀντίθεση μὲ τὸ ἀφήγημα τῆς
δῆθεν εὐλόγως ἀξιούμενης ὑπερηρωικῆς αὐτοθυσίας κάθε πολίτη, ὁ ὁποῖος δὲν ἐπιτρέπεται
γιὰ κανέναν ἀπολύτως λόγο νὰ ἀντιμετωπίζεται ὡς πειραματόζωο.
Ἡ κυβέρνηση δὲν θὰ μᾶς ἐξέπληττε, ἂν σκαρφιζόταν ἕνα διαφημιστικὸ σπὸτ ὑπὲρ τοῦ μαζικοῦ ἐμβολιασμοῦ μὲ τὸ ἀκόλουθο (ἀντισυνταγματικὸ) μήνυμα:
Πολίτη-ὁπλίτη, ἐμβολιάσου πάσῃ θυσίᾳ!
Τὸ κράτος ζητᾷ αὐτοθυσία γιὰ τὴ δημόσια ὑγεία!
Ἄν πάθεις κακό, θὰ εἶσαι ὑπερήρωας γιὰ τὸ κοινὸ καλό!
Δυστυχῶς, ὁ ἐργασιακὸς καὶ κοινωνικὸς ἀποκλεισμὸς τῶν πολιτῶν παραπέμπει ἔντονα στὴν μητέρα ὅλων τῶν ἀποκλεισμῶν, στὸν ἀρχετυπικὸ κοινωνικο-οἰκονομικὸ ἀποκλεισμὸ ποὺ θὰ ἐπιβληθεῖ ἀπὸ τὸν Ἀντίχριστο, σύμφωνα μὲ ὅσα ὁραματίσθηκε ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης στὴν Ἀποκάλυψη (Κεφ. 13, 16-17):
«καὶ ποιεῖ πάντας, τοὺς μικροὺς καὶ τοὺς μεγάλους, καὶ τοὺς πλουσίους καὶ τοὺς πτωχούς, καὶ τοὺς ἐλευθέρους καὶ τοὺς δούλους, ἵνα δώσωσιν αὐτοῖς χάραγμα ἐπὶ τῆς χειρὸς αὐτῶν τῆς δεξιᾶς ἢ ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν, καὶ ἵνα μὴ τίς δύνηται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἰ μὴ ὁ ἔχων τὸ χάραγμα, τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου ἢ τὸν ἀριθμὸν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ».
Σήμερα, χωρὶς μάσκα ἤ/καὶ χωρὶς τὲστ δὲν μποροῦμε νὰ ἀγοράσουμε ἢ νὰ πουλήσουμε. Καὶ χωρὶς ἐμβόλιο κάποιοι δὲν μποροῦμε νὰ ἐργαστοῦμε ἢ νὰ διασκεδάσουμε. Ἔχουμε καὶ λέμε:
Ἡ μάσκα τρόπος τοῦ διαβόλου, ὁ ἀποκλεισμὸς τρόπος τοῦ Ἀντιχρίστου, ἡ μισανθρωπία, ἡ ἀναλγησία, τὰ δρακόντεια μέτρα, ἡ παραπλάνηση καὶ τὰ ἐκβιαστικὰ διλήμματα, τρόπος τοῦ πονηροῦ ὄφεως. Τὰ ἑωσφορικὰ καρφιὰ τοῦ Ἐσταυρωμένου ξαναμπήγονται πλέον κάθε μέρα στὰ σώματα τῶν πιστῶν.
Ὁ διάβολος, ὅμως, εἶναι καταδικασμένος νὰ ἀποτύχει.
Ὅσες μάσκες κι ἂν μᾶς φορέσει, ὅσους ἀποκλεισμοὺς κι ἂν μᾶς ἐπιβάλει, ὅσα νεοταξίτικα καρφιὰ κι ἂν μᾶς καρφώσει, εἶναι παντελῶς ἀνίκανος νὰ ἀκυρώσει την διὰ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου συντριβῆς του, ἡ ὁποία προοιωνίζεται καὶ τὴν ἀνάσταση κάθε ἐσταυρωμένου πολίτη.
Στὸν θαυμαστὸ ἀνάποδο κόσμο μας, ὅπου κουμάντο φαίνεται νὰ κάνει ὁ διάβολος (ἐξοῦ καὶ κοσμοκράτωρ), οἱ νεοταξίτικες μάσκες φορέθηκαν κυριολεκτικῶς, δηλαδὴ ὁρατῶς, ἀλλὰ οἱ σατανικὲς μάσκες ἔπεσαν μεταφορικῶς, δηλαδὴ ἀοράτως.
«Ἀόρατος ἐχθρὸς» δὲν ἀποκαλεῖται μόνο ὁ κορωνοϊός, ἀλλὰ πρωτίστως ὁ διάβολος. Ἐξοῦ καὶ ὁ χαιρετισμὸς πρὸς τὴν Θεοτόκο:
«ἀοράτων ἐχθρῶν ἀμυντήριον».
Μὲ ὅσα ἔχουν τολμήσει νὰ ὑλοποιήσουν σὲ βάρος τῶν λαῶν οἱ σφουγγοκωλάριοι τοῦ διαβόλου, δηλ. οἱ δαιμονικὲς λεγεῶνες τῶν κυβερνητικῶν μαριονετῶν, τὰ ἀόρατα ἀρχίζουν σιγὰ σιγὰ καὶ ἀναποδογυρίζουν σὲ ὁρατά.
Κι ὅταν συνειδητοποιήσουμε ποιός μᾶς πολεμᾷ ἀλλὰ καὶ ποιόν Ἀόρατο Φίλο καὶ Σύμμαχο* ἔχουμε στὸ πλευρό μας -ἀρκεῖ νὰ Τὸν φωνάξουμε διὰ τῆς θεοφιλοῦς μετανοίας-, ἡ παγκόσμια ὑγειονομικὴ δικτατορία, ὅπως καὶ κάθε ἄλλη παράλληλη ἢ ὑπερκείμενη δικτατορία θὰ ἀποτελέσει μακάβριο παρελθόν, διδακτέα ὕλη γιὰ τίς μελλοντικὲς γενεές.
Τότε ἀκριβῶς, τὸ παιχνίδι θὰ ἔχει γυρίσει ἀνάποδα, δηλαδὴ τὸ νεοταξίτικο βασανιστήριο τοῦ διαβόλου θὰ τὸ διαδεχθεῖ ἡ μεγαλειώδης νίκη τοῦ Θεανθρώπου!
* «Ἐγὼ καὶ φίλος καὶ ξένος καὶ κεφαλὴ καὶ ἀδελφὸς καὶ μήτηρ. Πάντα ἐγώ· μόνον οἰκείως ἔχε πρὸς ἐμέ. Ἐγὼ πένης διὰ σέ, καὶ ἀλήτης διὰ σέ, ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ διὰ σέ, ἐπὶ τάφου διὰ σέ, ἄνω ὑπὲρ σοῦ ἐντυγχάνω τῷ Πατρί, κάτω ὑπὲρ σοῦ πρεσβευτὴς παραγέγονα παρὰ τοῦ Πατρός. Πάντα μοὶ σὺ καὶ ἀδελφὸς καὶ συγκληρονόμος καὶ φίλος καὶ μέλος. Τί πλέον θέλεις;» (Ἁγ. Ἰωάννης Χρυσόστομος)
____________________________
Ωραίος σαν ψεκασμένος ο Βαθιώτης!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘὰ μποροῦσες νὰ μᾶς πεῖς ἄν μιλᾶς μεταφορικὰ ἤ κυριολεκτικά;
ΔιαγραφήὍπως τὸ ἔχεις συντάξει δὲν γίνεσαι κατανοητός.