Παρασκευή 22 Απριλίου 2022

Άγιος Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ: Η Θεία Λειτουργία

 

Η λειτουργία είναι αίσθηση του νικηφόρου Πάσχα. Η μεταβολή τού άρτου σε Σώμα Χριστού. Κάθε Λειτουργία είναι κάτι νέο. Το ιδιαίτερο βάθος της θείας Λειτουργίας του Μεγάλου Βασιλείου.

Δοξάζω τον Θεό, πού μου έδωσε την ευκαιρία να σας βλέπω ακόμη και να συνομιλώ μαζί σας. Ρώτησα σήμερα τον πατέρα Ν. γιά ποιό πράγμα θα μπορούσα να μιλήσω, και αυτός χωρίς καμία καθυστέρηση απάντησε: «Για τη Θεία Λειτουργία!». Έτσι λοιπόν, κάνω υπακοή στον άνθρωπο πού θέλησε να ζήσει τη Λειτουργία.

Μου είναι δύσκολο να μιλήσω γιά τη Θεία Λειτουργία. Ο Θεός μου έδινε να τη ζω ποικιλοτρόπως σε διαφορετικές περιόδους. Στην αρχή όμως της μοναχικής μου ζωής υπήρξε μια θαυμαστή περίοδος, πού διήρκεσε αρκετά χρόνια. Κάθε φορά μετά τη Θεία Λειτουργία υπήρχε η αίσθηση του νικηφόρου και φωτοφόρου Πάσχα. Είναι ακόμη πιο παράδοξο το ότι, ζώντας τη Λειτουργία με τη συγκλονιστική και ταυτόχρονα τρυφερή αρπαγή όλου του πνεύματός μας στη σφαίρα της ίδιας της Λειτουργίας, ο ίδιος ζούσα μόνο την απόγνωσή μου. Δεν μπορούσα καθόλου να φανταστώ τον εαυτό μου άξιο της σωτηρίας. Όταν λοιπόν διάβαζα τις προσευχές «Πιστεύω, Κύριε, και ομολογώ ότι Σύ ει αληθώς ο Χριστός, ο Υιός του Θεού του Ζώντος, ο ελθών εις τον κόσμον αμαρτωλούς σώσαι, ών πρώτος είμι εγώ…», με καταλάμβανε μυστική φρίκη μπροστά στο μεγαλείο του μυστηρίου της Λειτουργίας!

Μας χρειάζεται πολλή άσκηση, προκειμένου να διανθίζουμε το αυθεντικό, υπαρκτικό περιεχόμενό της. Και τα λόγια «ότι Σύ ει αληθώς ο Υιός του Θεού του Ζώντος, ο ελθών εις τον κόσμον αμαρτωλούς σώσαι» θα ηχούν εντελώς διαφορετικά στις ψυχές μας, γιατί ζώντας καθημερινά με αυτά, και μόνο με αυτά, γινόμαστε κατά παράδοξο τρόπο ικανοί να βλέπουμε το απίστευτο θαύμα του Θεού σε όσα πραγματοποίησε ο Χριστός. Πώς Εκείνος, ο οποίος δημιούργησε τον άνθρωπο κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσίν Του, θέλει να ζήσει με τον άνθρωπο;

Μου έτυχε να ακούσω φοβερά λόγια σε σχέση με τη Λειτουργία μας. Κατηγορούσαν τους χριστιανούς για καννιβαλισμό, ότι τρώνε σάρκα και πίνουν αίμα ανθρώπου! Είναι γραμμένο στο Ευαγγέλιο ότι, όταν ο Κύριος μίλησε γι’ αυτό, πολλοί αποχώρησαν λέγοντας: «Σκληρός έστιν ούτος ο λόγος• τις δύναται Αυτού ακούειν!» . Ο Θεός όμως το προσεγγίζει διαφορετικά. Με την τέλεση τού μυστηρίου αυτού ο συνηθισμένος κτιστός άρτος μεταβάλλεται σε Σώμα Χριστού, κατά τον δημιουργικό λόγο του Θεού. Έρχεται στιγμή, κατά την οποία αυτό γίνεται σαφές, χωρίς εξήγηση. Ταυτόχρονα έρχεται και η κατανόηση ότι πραγματικά ο Χριστός είναι Θεός, γιατί όλες οι ενέργειες Του είναι γεμάτες από ασυνήθιστο μεγαλείο και απίστευτη Αγάπη προς τον άνθρωπο. Όταν λοιπόν προφέρουμε τα λόγια αυτά, «ότι Σύ ει αληθώς ο Υιός τού Θεού του Ζώντος, ο ελθών εις τον κόσμον αμαρτωλούς σώσαι», βλέπουμε πόσο πραγματικά σοφά σώζει Εκείνος τον άνθρωπο!

Όταν ζούμε σύμφωνα με τις εντολές του Χριστού, τότε αναπτύσσεται με φυσικό τρόπο μέσα μας το αίσθημα της αντιλήψεως του Πνεύματός Του σε όλα τα γεγονότα του λυτρωτικού Του έργου. Βλέπετε, τώρα κατά την πασχαλινή περίοδο ψάλλουμε: «θανάτω θάνατον πατήσας». Αυτό είναι πραγματικά έτσι, ωστόσο όμως ο νους μας δεν το συλλαμβάνει. Μόνο ζώντας τη Λειτουργία, όσο είναι δυνατό και προσιτό σε μας, με όλο το είναι μας, γινόμαστε βαθμηδόν ευαίσθητοι σε πολλά πού περνούν απαρατήρητα από όσους δεν γνωρίζουν τον Χριστό και δεν Τον αγαπούν και δεν ζουν στο πνεύμα των εντολών Του. Πόσο παράδοξα μας δίνει με τις εντολές Του να αισθανθούμε όλη την υπαρκτική αλήθεια των λόγων αυτών: «θανάτω θάνατον πατήσας»! Ωστόσο όμως αυτό υπερβαίνει τον νου μας, και εμείς δεν μπορούμε καθόλου να συλλάβουμε όλα όσα λέγονται με τα λόγια αυτά! Έτσι, συγχωρήστε με, θα ήθελα όλοι εσείς να ζήσετε πραγματικά την πασχαλινή κατάσταση, πού μου έδωσε ο Κύριος να ζήσω τους πρώτους χρόνους.

Ντρέπομαι να μιλώ, αλλά από τότε πού ο Κύριος με απέσπασε από τη θεωρία του κτιστού κόσμου και των ανθρώπων και με προσείλκυσε στον Εαυτό Του, ποτέ δεν γνώρισα τί είναι ακηδία! Με απόγνωση γιά τον ίδιο τον εαυτό μου ζούσα έντονα την ανεπάρκεια μου, όταν αναλογιζόμουν τη Βασιλεία του Χριστού και ταυτόχρονα την πασχαλινή χαρά της Αναστάσεως. Ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος παρατηρεί ότι τα πρόβατα του Χριστού κατά τον καύσωνα νυστάζουν ψυχικά και κλίνουν προς τη γη το κεφάλι . Έτσι, πολλοί μοναχοί δεν είναι σε θέση να εννοήσουν τη Λειτουργία, νυστάζουν ψυχικά, και η ίδια η Λειτουργία δεν ενεργεί τόσο δυνατά σε αυτούς.

Όταν λαμβάνουμε μερίδα του Σώματος του Χριστού και μερικές ρανίδες του Αίματός Του, εκπλησσόμαστε τότε ως ποιόν βαθμό ήθελε Αυτός να ενωθεί μαζί μας! Στις πράξεις αυτές βλέπουμε ότι ο Ίδιος ο Θεός πού μας δημιούργησε, τα δημιούργησε ασφαλώς όλα με τελειότητα• όλα όσα είναι αναγκαία για τη σωτηρία μας. Από εμάς όμως απαιτείται κόπος, άσκηση, συνετή υπομονή κάθε ημέρα.

Αυτό πού μπορούμε να το σκεφτόμαστε, χωρίς καθόλου να το εκφράζουμε με λόγια, παραμένει πραγματικά ανέκφραστο. Αλλά και αυτό ακόμη πού μπορεί ως έναν βαθμό να εκφραστεί με ανθρώπινες λέξεις γίνεται απέραντος ωκεανός. Να ένα αληθινά παράδοξο πράγμα: Ζω ήδη μέσα στο ράσο εξήντα επτά χρόνια, και κάθε φορά η Λειτουργία είναι για μένα κάτι νέο, μοναδικό! Είναι αδύνατον να την συνηθίσουμε! Και όταν βρίσκουμε ανάπαυση στη βαθειά καρδιά μας από την εγγύτητα του Θεού, τότε βεβαίως μας είναι ευκολότερο να υπηρετήσουμε τους ανθρώπους. Θα ήθελα λοιπόν και εσείς να μιλάτε με καρδιά γεμάτη από ευγνωμοσύνη προς τον Χριστό, για το ότι βρήκε τρόπο να ενωθεί μαζί μας.

Η Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου είναι πραγματικά κοσμικών διαστάσεων κατά την ατμόσφαιρα του λόγου πού εκφέρεται! Ακούγοντας τις προσευχές αυτές, πού εκθέτουν τα δόγματα της πίστεώς μας, πραγματικά εισερχόμαστε βαθμηδόν στις αληθινές διαστάσεις της Λειτουργίας. Ακόμη και η ίδια η φύση μας αλλάζει: από εγωιστική γίνεται φύση πού ανταποκρίνεται στις εντολές τού Χριστού Θεού. Ο μακάριος Σιλουανός το εξέφρασε αυτό με τους λόγους: «Ο αδελφός μας είναι η ζωή μας». Ο ίδιος ο Κύριος στη Φοβερά Κρίση θα πει ότι ο κάθε μικρός άνθρωπος είναι ο εαυτός Του. Όταν όμως έρθει σε μας η κατάσταση αυτή, έστω και στις πρωταρχικές της ακόμη μορφές, τότε ασφαλώς θα αναβλύσουν δάκρυα από την καρδιά, πού είναι γεμάτη με ευγνώμονα Αγάπη. Ας είναι λοιπόν ευλογημένο το όνομα τού Κυρίου σε όλους τούς αιώνες. Προσεύχεστε για μένα.
 
Εκφωνήθηκε στα ρωσικά, στις 25 Μαΐου 1992.
 
Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου Ζαχάρωφ,”Οικοδομώντας τον Ναό του Θεού μέσα μας και στους αδελφούς μας”, Τόμος Γ΄, Ομιλία 103 (25 Μαϊου 1992), Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλία.
 
«Πᾶνος»  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου