Κωνσταντῖνος Βαθιώτης: Οἱ «ψεκασμένοι»: Τά κρεμαστάρια τῶν ἀλεπούδων

 Ἕνα ἀκόμη γλωσσικὸ ὅπλο στὴν προπαγανδιστικὴ φαρέτρα τοῦ θαυμαστοῦ ἀνάποδου κόσμου

Γράφει ὁ Κωνσταντῖνος Ι. Βαθιώτης

 

Πράγματι, ἐδῶ καὶ καιρὸ ἔχουμε μπερδέψει τὰ ὀνόματα τῶν πραγμάτων· ἡ σπατάλη τῶν ξένων ἀγαθῶν ὀνομάζεται γενναιοδωρία καὶ ἡ ἀποκοτιὰ στὶς κακὲς πράξεις ὀνομάζεται ψυχικὸ σθένος: γι᾿ αὐτὸ καὶ τὸ κράτος ἔχει φτάσει στὰ ἔσχατα ὅριά του¹.

Μιὰ προσφιλὴς τακτικὴ τῶν προπαγανδιστῶν ποὺ θέλουν νὰ ἐπιβάλλουν στὴν «λαϊκὴ ἀγορὰ» τὰ νέα ἰδεολογικὰ προϊόντα τους, ἰσοπεδώνοντας ὅσες μειοψηφικὲς φωνὲς ἀμφισβητοῦν τίς (δῆθεν) ἀγαθὲς προθέσεις τῶν διακινητῶν τῶν Μεγάλων Ἰδεῶν εἶναι ὁ στιγματισμὸς τοῦ ἀμφισβητία μὲ τὴ χρήση ἀπαξιωτικῶν ἐτικετῶν.

Ὅταν κάποιος δυσκολεύεται νὰ καταρρίψει τήν, ἀσύμφορη γι᾿ αὐτόν, ἀντίπαλη ἐπιχειρηματολογία στὴν οὐσία της, ἀκολουθεῖ τὴν πονηρὴ ὁδὸ τοῦ διαβόλου: διαβάλλει, δηλαδή, τὴν προσωπικότητα τοῦ ἀμφισβητία, ὁπότε παρέλκει νὰ ἀντικρούσει ἕνα πρὸς ἕνα τὰ ἐπιμέρους ἐπιχειρήματά του. Ἀφοῦ ὁ ἀντίπαλος ἐμφανίζεται ὡς ἐλαττωματικὸ μυαλό, εἶναι κατὰ λογικὴ ἀναγκαιότητα ἐλαττωματικοὶ καὶ οἱ ἰσχυρισμοί του, σὰν τὰ νερὰ ποὺ τρέχουν ἀπὸ μιὰ μολυσμένη πηγή.

 

Ἀρκεῖ, λοιπόν, ὁ προπαγανδιστὴς νὰ ρίξει τὴν ρετσινιὰ σὲ ἕναν φωτισμένο νοῦ, μὲ ἄλλα λόγια: νὰ σπιλώσει τὴν φήμη του, ὥστε νὰ ξεμπερδέψει μιὰ κι ἔξω μὲ τὸν μπελᾶ ποὺ τὸν βρῆκε, χωρὶς νὰ σπάει τὸ κεφάλι του πῶς θὰ ἐξουδετερώσει τὸ περιεχόμενο τῶν ὀχληρῶν ἰσχυρισμῶν.

Ὅποιος τὰ βρίσκει μπαστούνια μὲ τίς ἀμφισβητήσεις, ξεπαστρεύει τὸν ἀμφισβητία, ἀκυρώνοντάς τον ὡς πρόσωπο: Εὔκολα, γρήγορα, ἀποτελεσματικά - μονοκονδυλιά!

Ἐν ἔτει 2022, προπαγανδιστὲς εἶναι οἱ Νεοεποχῖτες-Νεοταξῖτες πού, μὲ αἰχμὴ τοῦ δόρατος τὸν κορωνοϊὸ καὶ τὴν κλιματικὴ ἀλλαγή, προωθοῦν δαιμονιωδῶς τὸ πρότζεκτ τῆς Μεγάλης Ἐπανεκκίνησης (Great Reset). Μία ἀπὸ τίς πολλὲς Μεγάλες Ἰδέες αὐτοῦ τοῦ πρότζεκτ εἶναι ὁ συστηματικὸς (οἱονεί) «ἐμβολιασμός», εἰ δυνατόν, κάθε πολίτη, ὁ ὁποῖος θὰ πρέπει νὰ ἐμπιστεύεται μὲ τεντωμένα τὰ μπράτσα ἀλλὰ μὲ κλειστὰ τὰ μάτια ὄχι τὸ ἀνοσοποιητικὸ σύστημα τοῦ δικοῦ του ὀργανισμοῦ, ἀλλὰ ὅ,τι τοῦ σερβίρουν οἱ φαρμακευτικοὶ καὶ κρατικοὶ ὀργανισμοί. 

Μιὰ ἄλλη Μεγάλη Ἰδέα ποὺ προωθεῖται παράλληλα μὲ τὴν κουλτούρα τοῦ (οἱονεί) «ἐμβολιασμοῦ» εἶναι ὁ μεταφορικῶς νοούμενος ἐμβολιασμός, δηλαδὴ τὸ μπόλιασμα, τῶν πολιτῶν μὲ τὴν κουλτούρα τῆς κλιματικῆς συνείδησης. Κατ᾿ ἀναλογίαν πρὸς τοὺς πρωτοφανεῖς περιορισμοὺς τῶν θεμελιωδῶν δικαιωμάτων ποὺ μᾶς κληροδότησε ἡ πανδημία, οἱ Νεοεποχῖτες-Νεοταξῖτες προπαγανδιστὲς προετοιμάζουν τὸν καινούργιο ἐφιάλτη τῶν λαῶν:

Χάριν τῆς προστασίας τοῦ κλίματος, θὰ ἀπαγορεύεται ὄχι μόνο νὰ κινούμαστε μὲ τὸ αὐτοκίνητο τῆς ἀρεσκείας μας ὁποιαδήποτε ἡμέρα τῆς ἑβδομάδας τὸ ἐπιθυμοῦμε, ἀλλ᾿ ἀκόμη καὶ νὰ τρῶμε ὅ,τι καὶ ὅσο κρέας θέλουμε.

Κάθε ἄλλο παρὰ τυχαῖο εἶναι ὅτι ὅσοι αὐτοπαρουσιάζονται ὡς λάτρεις τοῦ συστημ(ατ)ικοῦ, καὶ δὴ ὑποχρεωτικοῦ, ἐμβολιασμοῦ τοῦ πληθυσμοῦ προπαγανδίζουν ταυτοχρόνως τὰ ἠλεκτρικὰ αὐτοκίνητα, τὸν κόφτη στὴν ταχύτητά τους, ἀλλὰ καὶ τὴν χορτοφαγία. Αὐτὲς εἶναι μερικὲς μόνο, ἐνδεικτικῶς ἀναφερόμενες, ἔμμονες ἰδέες τῶν Νεοεποχιτῶν-Νεοταξιτῶν, οἱ ὁποῖες ἀποτελοῦν ἀντικείμενο μεθοδικῆς προπαγάνδας, καλὰ ἀμειβόμενης ἀπὸ ἀόρατα κέντρα ἐξουσίας.

Ὅσοι, λοιπόν, στέκονται καχύποπτοι ἀπέναντι στὰ ἰδεολογικὰ προϊόντα τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων, τολμῶντας νὰ πᾶνε κόντρα στὸ κυρίαρχο ρεῦμα τῆς συμπαγοῦς πλειοψηφίας, σπιλώνονται ἐντέχνως ἐκ μέρους τῶν ἐμπνευστῶν καὶ ὑλοποιητῶν τοῦ «Μεγάλου Σχεδίου» γιὰ τὴν (δῆθεν) «σωτηρία» τοῦ «Σύμπαντος Κόσμου» ἀπὸ τὴν σκυταλοδρομία ἢ τὸ δέκαθλο τῶν διαφόρων κρίσεων πού... ὅλως τυχαίως μᾶς προέκυψαν ἀπὸ τὸν Μάρτιο τοῦ 2020.

Γιὰ τὴν σπίλωση τῶν ἀντιδραστικῶν, οἱ Νεοταξῖτες λακέδες βγάζουν ἀπὸ τὴν προπαγανδιστικὴ φαρέτρα τους διάφορα γλωσσικὰ ὅπλα (dictis armis²), ἀπὸ τὰ ὁποῖα ἐκτοξεύουν ποικιλώνυμους ἀτιμωτικοὺς λεκέδες σὲ βάρος τῶν ἀντιπάλων τους - καὶ μάλιστα ἐναλλάξ, ὥστε νὰ μὴν ἀποδυναμώνεται διὰ τοῦ ἐθισμοῦ ἡ χολὴ τοῦ χλευασμοῦ. Στὴν πρώτη γραμμὴ τοῦ ρυπογόνου ὁπλισμοῦ τῶν προπαγανδιστῶν ἀνήκουν, μεταξὺ ἄλλων, οἱ χαρακτηρισμοὶ «ψεκασμένοι» καὶ «συνωμοσιολόγοι»³.

Ἡ ἐκτόξευση ἀτιμωτικῶν λεκέδων ἐκ μέρους τῶν νεοταξίτικων λακέδων (σὲ ἐπιστημονικὴ ὁρολογία: ἡ χρήση ἀπαξιωτικῶν ἐτικετῶν), ἡ ὁποία λειτουργεῖ ὡς προληπτικὴ ἄμυνα τῶν προπαγανδιστῶν ἔναντι τῶν ἀφυπνισμένων ἀμφισβητιῶν, θυμίζει τὸν τρόπο δράσης τῆς ἀλεποῦς τοῦ αἰσώπειου μύθου, ἡ ὁποία σνομπάρει τὰ σταφύλια, ἐπειδὴ εἶναι πολὺ ψηλὰ καὶ δὲν μπορεῖ νὰ τὰ φθάσει.

Σοφὴ (ἀλλὰ καὶ ἐξαιρετικὰ ἐπίκαιρη) καὶ αὐτὴ ἡ παροιμία: ὅσα δὲν φθάνει ἡ ἀλεποῦ τὰ κάνει κρεμαστάρια.

Πονηρή, ὅμως, δὲν εἶναι μόνο ἡ ἀλεποῦ, ἀλλὰ πρωτίστως ὁ διάβολος, ὁ ὁποῖος εἴθισται νὰ ἀποκαλεῖται καὶ «Πονηρός». Ἐπειδή, λοιπόν, τοῦ «Πονηροῦ» εἶναι ὁ κόσμος στὸν ὁποῖο ζοῦμε, στὰ (ἔσχατα) χρόνια τῆς πανδημίας καὶ τῆς κλιματικῆς ἀλλαγῆς δὲν χρειάσθηκε ἰδιαίτερος κόπος γιὰ νὰ καθιερωθεῖ ὁ ὅρος Θαυμαστὸς Ἀνάποδος Κόσμος⁴.

Ἑπομένως, ἂν ἀναποδογυρίσουμε τὴν σημασία τοῦ ὅρου «ψεκασμένος», θὰ δοῦμε ποιὲς λέξεις κρύβονται πίσω ἀπὸ τὴν πλαστὴ ἐτικέτα ποὺ ἐπικολλοῦν οἱ προπαγανδιστὲς στοὺς ἀντιδραστικοὺς ἀντιπάλους τους:

• «Ψεκασμένος» εἶναι ὁ ὑποψιασμένος καὶ ἀφυπνισμένος.
  

• «Ψεκασμένος» εἶναι ὅποιος ἔχει διαβάσει καλὰ τίς κινήσεις τοῦ καμουφλαρισμένου ἐχθροῦ, ὁ ὁποῖος κινδυνεύει νὰ ξεγυμνωθεῖ μπροστὰ στὰ μάτια τῶν ὑπνωτισμένων ὑποψήφιων καταναλωτῶν τῆς ἑκάστοτε τοξικῆς-νεοταξικῆς «Μεγάλης Ἰδέας» ποὺ τοῦ σερβίρουν οἱ ἐπίδοξοι σατανικοὶ δηλητηριαστές τους.
  

• «Ψεκασμένος» εἶναι ὁ δεσμώτης ποὺ ἔσπασε τίς ἁλυσίδες του καὶ δραπέτευσε ἀπὸ τὸ σπήλαιο τοῦ Πλάτωνα, στὸ ὁποῖο ἦταν ἀπὸ τὴν παιδική του ἡλικία ἀκινητοποιημένος, ἀναγκασμένος νὰ βλέπει μόνο τὸν ἑαυτό του, τοὺς διπλανούς του καὶ τίς σκιὲς ποὺ ἔριχνε τὸ φῶς τῆς φωτιᾶς ἀντίκρυ τους στὸν τοῖχο τῆς σπηλιᾶς. Μάλιστα, ὁ Πλάτων μιλοῦσε γιὰ ἕνα τειχάκι, χτισμένο ἐκεῖ δίπλα, «σὰν τὰ χαμηλὰ παραπετάσματα ποὺ στήνουν οἱ ταχυδακτυλουργοὶ μπροστὰ στοὺς θεατὲς γιὰ νὰ δείχνουν ἀπὸ ᾿κεῖ τὰ τεχνάσματά τους»⁵. 

Σήμερα, ταχυδακτυλουργοὶ εἶναι προπάντων τὰ Μέσα Μαζικῆς Ἐνημέρωσης (διάβαζε ἀνάποδα: Εὐνουχισμοῦ) ποὺ προβάλλουν στοὺς ἁλυσοδεμένους θεατὲς παραποιημένες εἰκόνες, μέσῳ τῶν ὁποίων διαμορφώνεται καὶ παγιώνεται ἡ πλαστὴ πραγματικότητα, στὴν ὁποία συμμετέχει ἕνα πλῆθος ἀπὸ καραγκιοζοπαῖκτες (πολιτικούς, δικαστικούς, κληρικούς, εἰδικοὺς κ.ὅ.κ.), συναπαρτίζοντες ἕνα φρικαλέο θέατρο σκιῶν. 

 

Σημειωτέον ὅτι οἱ ἀπαξιωτικὲς ἐτικέτες τῶν προπαγανδιστῶν βασίζονται συνήθως σὲ ἀληθινὰ γεγονότα, τὸ νόημα τῶν ὁποίων παρουσιάζεται ἀνάποδα.

Ἐπὶ παραδείγματι, ὁ ὅρος «ψεκασμένος» στηρίζεται στὸ γεγονὸς ὅτι, ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια, οἱ πολῖτες ψεκάζονται ἀπὸ ἀεροσκάφη τὰ ὁποῖα διασχίζουν κατὰ δεκάδες τὸν οὐρανό, ἀφήνοντας πίσω τους παχιὲς λευκὲς οὐρές-γραμμές. 

 

Τέτοιοι (χημικοί;) ἀεροψεκασμοὶ ἔλαβαν χώρα φέτος κατὰ τίς ἡμέρες τοῦ Μ. Σαββάτου καὶ τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα (23-24/4/2022) σὲ διάφορα σημεῖα τῆς Ἑλλάδος, κατ᾿ ἐξοχὴν ὅμως στὸ λεκανοπέδιο τῆς Ἀττικῆς. Τὸ φαινόμενο ἀποτυπώθηκε σὲ πλῆθος φωτογραφιῶν ποὺ τράβηξαν διάφοροι «ψεκασμένοι» πολῖτες, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ὁ γράφων. Οἱ ἀεροψεκασμοὶ ἦταν ὁρατοὶ π.χ.:

• ἀπὸ τὸ κέντρο τῆς Ἀθήνας (π.χ. ὕψος Ἁγίας Τριάδος Ἀμπελοκήπων)

• ἀπὸ τὴν Ραφήνα

Συνεπῶς, ὅσοι ὑβριστές-προπαγανδιστὲς λοιδοροῦν τοὺς πολῖτες, ἀποκαλῶντας τους μεταφορικὰ «ψεκασμένους», καταφέρνουν μὲ ἕνα σμπάρο νὰ πετύχουν δυὸ τρυγόνια:

Ἀφ᾿ ἑνὸς σπιλώνουν τὴν προσωπικότητα τοῦ ὑποψιασμένου, τυφλώνοντας τοὺς ἄλλους ὡς πρὸς τίς ζοφερὲς ἀλήθειες ποὺ λέει· ἀφ᾿ ἑτέρου στρέφουν τὸν προβολέα στὴν μεταφορικὴ σημασία τοῦ ὅρου «ψεκασμένος», τυφλώνοντας τοὺς ἄλλους ὡς πρὸς τὴν ζοφερὴ πραγματικότητα ποὺ συμβαίνει μπροστὰ στὰ μάτια τους καὶ πάνω ἀπὸ τὰ κεφάλια τους! (ἡ φωτογραφία ποὺ ἀκολουθεῖ εἶναι τραβηγμένη ἀπὸ τὴν εἴσοδο πολυκατοικίας τῆς Ραφήνας). 

 

Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο, σὲ κάθε κατὰ κυριολεξίαν ψεκασμένο, ποὺ ἀναγνωρίζει αὐτὴν τὴν ἰδιότητά του, καθὼς βλέπει διὰ γυμνοῦ ὀφθαλμοῦ τί κάνουν κάποια ἀγνώστου προελεύσεως ἀεροσκάφη πάνω ἀπὸ τὸ κεφάλι του, οἱ προπαγανδιστὲς χρεώνουν καὶ μιὰ δεύτερη ἰδιότητα, ἐκείνη τοῦ «συνωμοσιολόγου». Ἔτσι, κατὰ ἕναν μαγικὸ τρόπο:

ὁ κυριολεκτικῶς ψεκασμένος μετατρέπεται μέσῳ τῆς στάμπας τοῦ «συνωμοσιολόγου» σὲ μεταφορικῶς «ψεκασμένο»!

Εἶναι, πράγματι, ἀξιοθαύμαστο τὸ ἐπίπεδο τῆς τέχνης τῶν σημερινῶν προπαγανδιστῶν, οἱ ὁποῖοι δὲν καταφέρνουν μόνο νὰ προσδίδουν ἀνάποδη σημασία στὶς λέξεις, βαφτίζοντας «ψεκασμένο» καὶ «συνωμοσιολόγο» τὸν ὑποψιασμένο-ἀφυπνισμένο, ἀλλὰ κάνουν ταυτοχρόνως καὶ κάτι ἄλλο:

Γιὰ νὰ ἀναποδογυρίσουν τὴν σημασία τῶν λέξεων, πατᾶνε πάνω σὲ κάτι ἀπολύτως πραγματικό, ἀξιοποιῶντας ἕναν ἀπὸ τοὺς γνωστοὺς νόμους τῆς προπαγάνδας, δηλαδὴ ὅτι ἡ μισοαλήθεια ἀποτελεῖ τὸ χείριστον ψεῦδος⁶.

Ὅπως, λοιπόν, ὑπάρχουν οἱ (ἀερο)ψεκασμοί, ἔτσι ὑπάρχουν καὶ οἱ συνωμοσίες. Ἡ ὀρθόδοξη ἀνάγνωση τοῦ ὅρου «συνωμοσιολόγος» σημαίνει ἐκεῖνον ποὺ μιλᾷ γιά τις (ἀπὸ καταβολῆς κόσμου ὑπαρκτές!) συνωμοσίες. Κι ὅμως! Μέσα ἀπὸ τὴν προπαγανδιστική-γκαιμπελικὴ ἐπανάληψη, ὁ «συνωμοσιολόγος» μετατράπηκε σήμερα σὲ λέξη κακόσημη (pejorative).

Στὴν περίπτωση τῆς στάμπας τοῦ «συνωμοσιολόγου» οἱ προπαγανδιστές, ὡς ἄρχοντες τοῦ ψεύτικου καὶ ἀνάποδου κόσμου μας, ἔχουν μεριμνήσει τὰ δέοντα, ὥστε νὰ φυλάξουν ὅσο καλύτερα γίνεται τὰ νῶτα τους. Γι᾿ αὐτὸ ἀκριβῶς ἔχουν ἐπιστρατεύσει κάποιους γραφιᾶδες, οἱ ὁποῖοι ἐνέταξαν τὸν ἰσχυρισμὸ περὶ ἀεροψεκασμῶν (πρβλ. τὸν παγιωμένο ὅρο "chemtrail", ποὺ σημαίνει «χημικὸ ἴχνος» καὶ προέρχεται ἀπὸ σύντμηση τῶν λέξεων "chemical" / "trail") στὶς θεωρίες συνωμοσίας.  

 

Ἡ ἐπιχειρηματολογία ποὺ χρησιμοποιεῖται γιὰ νὰ καταρριφθεῖ ἡ συγκεκριμένη (δῆθεν) θεωρία συνωμοσίας δὲν εἶναι ὀρθή, ἀλλ᾿ ἀντιθέτως ἀπολύτως σαθρή. Κεντρικὸ ἐπιχείρημα τῶν γραφιάδων ἀποτελεῖ ἡ θέση ὅτι οἱ λευκὲς παχιὲς οὐρές-γραμμὲς ποὺ ἀφήνουν τὰ ἀεροπλάνα καθὼς διασχίζουν τὸν οὐρανὸ εἶναι συνήθη ἴχνη συμπύκνωσης, γνωστὰ στὴν διεθνῆ ὁρολογία ὡς "contrails" (σύντμηση τῶν λέξεων "condensation" / "trails").

Στὴν Wikipedia διαβάζουμε ἀκόμη ὅτι «τὸ Γενικὸ Ἐπιτελεῖο Ἀεροπορίας, μὲ ἐπίσημη ἀνακοίνωση, ἀνέφερε πὼς ἡ συμπύκνωση τῶν ὑδρατμῶν τῶν καυσαερίων ἀποτελεῖ φυσικὸ φαινόμενο» καὶ ὅτι «οἱ λευκὲς γραμμὲς τῶν ἀεροπλάνων ἄρχισαν νὰ αὐξάνονται τὰ τελευταῖα χρόνια [...] λόγῳ τῆς μεγάλης αὔξησης τῆς ἐναέριας κυκλοφορίας, ἡ ὁποία πενταπλασιάστηκε ἀπὸ τὸ 1970».

Στὴν προσπάθειά τους νὰ ἐξηγήσουν τὴν διασταύρωση τῶν ἰχνῶν συμπύκνωσης στὸν οὐρανό, οἱ συντάκτες τοῦ σχετικοῦ λήμματος ἀναφέρουν ὅτι:

«ὅταν ὑπάρχει ἀρκετὴ ὑγρασία καὶ ψῦχος, τότε τὰ ἴχνη αὐτὰ μποροῦν νὰ μείνουν στὸν οὐρανὸ καὶ νὰ ἁπλωθοῦν γιὰ πάρα πολλὲς ὧρες».

Ἐπίσης, παραθέτουν τοὺς λόγους ποὺ κάποια ἀεροσκάφη ἀφήνουν ἴχνη καὶ κάποια ἄλλα ὄχι:

«Ἕνας λόγος εἶναι ἐπειδὴ διαφορετικὰ ἀεροσκάφη ἔχουν διαφορετικοὺς κινητῆρες, μερικὰ ἀφήνουν ἴχνη συμπύκνωσης καὶ ἄλλα ὄχι. Ὁ ἄλλος λόγος εἶναι ἐπειδὴ τὰ ἀεροπλάνα εἶναι σὲ διαφορετικὰ ὑψόμετρα».

Οἱ ἐξηγήσεις, ὅμως, αὐτὲς φαντάζουν παιδαριώδεις. Τοῦτο, διότι εἰδικὰ κατὰ τίς φετινὲς ἡμέρες τοῦ Μ. Σαββάτου καὶ τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα, τὰ ἀεροπλάνα ποὺ ἄφηναν τίς λευκὲς παχιὲς οὐρές-γραμμὲς πετοῦσαν ταυτοχρόνως σὲ ἀκανόνιστη διάταξη, περίπου στὸ ἴδιο ὕψος -σὰν νὰ ἤθελαν νὰ χαρακώσουν διαγωνίως τὸν οὐρανό-, καὶ σὲ πολλὰ σημεῖα τοῦ λεκανοπεδίου τῆς Ἀττικῆς (πάνω ἀπὸ κατοικημένες περιοχές). 

Ἀντιθέτως, τὰ ἀεροπλάνα ποὺ προσγειώνονταν στὸ ἀεροδρόμιο «Ἐλευθέριος Βενιζέλος» ἀκολουθοῦσαν συγκεκριμένη πορεία καὶ διάταξη, πετῶντας στὸ ἴδιο ὕψος καὶ χωρὶς νὰ ἀφήνουν καμία λευκὴ οὐρά-γραμμὴ πίσω τους. Ἐπιπλέον, ἐνῶ τὰ ἴχνη συμπύκνωσης ἐξαφανίζονται μετὰ ἀπὸ περίπου λίγα λεπτὰ τῆς ὥρας, τὰ ὕποπτα «χημικὰ ἴχνη» ἁπλώνονται σιγὰ σιγὰ στὸν οὐρανὸ καὶ μετατρέπονται σὲ λευκὸ πέπλα ἀκαθόριστου σχήματος, ἄλλα πιὸ λεπτὰ καὶ ἄλλα πιὸ παχιά, ποὺ θολώνουν τὴν ἀτμόσφαιρα καὶ μειώνουν τὴν ἡλιακὴ ἀκτινοβολία, παραμένοντας στὸν οὐρανὸ ἐπὶ πολλὴ ὥρα. (Στὴν φωτογραφία ποὺ ἀκολουθεῖ, τραβηγμένη ἀπὸ τὸν γράφοντα τὴν Κυριακὴ τοῦ Πάσχα, φαίνεται ἕνα ἐπιβατικὸ ἀεροπλάνο νὰ κατευθύνεται πρὸς τὸ ἀεροδρόμιο «Ἐλευθέριος Βενιζέλος», χωρὶς νὰ ἀφήνει πίσω του τὰ ἐπίμαχα λευκὰ ἴχνη, τὰ ὁποῖα ἔχουν ἀφήσει πάνω ἀπὸ αὐτὸ ἄλλα ἀεροπλάνα μὲ διαφορετικὴ ἀποστολή).

Τέλος, ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι τὸ ζήτημα τῶν (χημικῶν;) ἀεροψεκασμῶν ἔχει ἀποτελέσει ἀντικείμενο ἀνάλυσης στὴν διεθνῆ βιβλιογραφία.

Ἐπὶ παραδείγματι, ὁ Dan Davis στὸ βιβλίο του μὲ τίτλο "Τὸ κράτος τοῦ τρόμου. Ἡ σκοτεινὴ πλευρὰ τῆς ἐξουσίας"⁷ παρέχει τὴν πληροφορία ὅτι οἱ δράσεις ἀεροψεκασμοῦ ξεκίνησαν τὴν δεκαετία τοῦ ΄90 στὶς ΗΠΑ ἀλλὰ καὶ σὲ χῶρες τοῦ ΝΑΤΟ, σύμφωνα μὲ μαρτυρίες ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὴν Γερμανία, τὴν Γαλλία, τὴν Ὁλλανδία, τὴν Ἱσπανία, τὴν Ἑλλάδα, τὸ Ἡνωμένο Βασίλειο, τὴν Ἰταλία, τὴν Κροατία καὶ τὴν Ἑλβετία.

Ὁ συγγραφέας ἀναφέρει ὅτι ἔγινε προσπάθεια νὰ ἀποδοθοῦν οἱ ἀεροψεκασμοὶ σὲ κάποιο σχέδιο ἀποκατάστασης τοῦ στρώματος τοῦ ὄζοντος, ἀλλὰ κατὰ τρόπο μὴ ἀξιόπιστο. Μάλιστα, παραθέτει μαρτυρία κατοίκου τοῦ Oberpfalz τῆς Βαυαρίας, ὁ ὁποῖος τὸν Ἰούνιο τοῦ 2004 προέβῃ σὲ μετρήσεις τοῦ βρόχινου νεροῦ ποὺ συγκεντρώθηκε στὴ σκεπὴ τοῦ σπιτιοῦ του, ἀπὸ τίς ὁποῖες προέκυψε ὅτι στὸ νερὸ ὑπῆρχαν ἴχνη ἀπὸ βάριο, μεθάνιο, ἀλουμίνιο, στρεπτομυκίνη κ.ά.⁸

Ὁ Davis παραδέχεται ὅτι δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ ἐπαληθεύσει τέτοιες μαρτυρίες, προτρέπει ὅμως τοὺς ἀναγνῶστες νὰ συνειδητοποιήσουν ὅτι, ὅπως εἶναι ἱστορικὰ ἀποδεδειγμένο, οἱ κυβερνήσεις συνηθίζουν νὰ ἐξαπατοῦν τοὺς λαοὺς τους ἀκόμη καὶ σὲ σοβαρὰ ζητήματα ὑγείας.

Γι᾿ αὐτὸ πρέπει νὰ εἴμαστε σὲ ἐγρήγορση καὶ νὰ καταγράφουμε τυχὸν μεταβολὲς στὴν κατάσταση τῆς ὑγείας μας, οἱ ὁποῖες ἐμφανίζονται λίγες ἡμέρες μετὰ τὴν θέαση τῶν περίεργων (χημικῶν;) ἀεροψεκασμῶν πάνω ἀπὸ κατοικημένες περιοχές. Σὲ αὐτὸ τὸ πλαίσιο, συνεχίζει ὁ συγγραφέας, οἱ ἐπίμαχοι ἀεροψεκασμοὶ θὰ πρέπει νὰ συσχετίζονται καὶ μὲ κύματα γρίππης ποὺ κάνουν ξαφνικὰ τὴν ἐμφάνισή τους⁹.

Μὲ τὸ πρόβλημα τῶν ἀεροψεκασμῶν καταπιάνεται καὶ ὁ Joachim Sonntag στὸ βιβλίο του μὲ τίτλο «2025. Μέρος Β΄: Τὸ τελικὸ παιχνίδι. Ὁ ἐφιάλτης γιὰ τὰ παιδιά μας»¹⁰. Καὶ αὐτὸς ὁ συγγραφέας κρούει τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου, κάνοντας λόγο γιὰ ἕνα κρατικὸ μυστικό, ποὺ κανεὶς δὲν ἐπιτρέπεται νὰ τὸ ἀγγίξει. Εἰδικότερα, ἐξετάζει τὸ ἐνδεχόμενο νὰ  σχετίζονται οἱ ἐπίμαχοι ἀεροψεκασμοὶ μὲ ἕνα παγκόσμιο σχέδιο ἐπηρεασμοῦ τοῦ καιροῦ σὲ καθημερινὴ βάση (Geoengineering / Γεωμηχανική), γιὰ τὴν ὑλοποίηση τοῦ ὁποίου χρησιμοποιοῦνται ἑκατομμύρια τόνοι τοξικῶν οὐσιῶν ποὺ μακροπρόθεσμα καταστρέφουν τὸ στρῶμα τοῦ ὄζοντος καὶ τὴν βιόσφαιρα τῆς γῆς.

Ὅποιος ἑτοιμάζεται νὰ βάλει στὸ στόμα του τὴν καραμέλα τοῦ «συνωμοσιολόγου», καθὼς μειδιᾷ εἰρωνικὰ κατὰ τὴν ἀνάγνωση τῆς εἰκασίας ὅτι εἶναι ἐφικτὸς ὁ ἐπηρεασμὸς τοῦ καιροῦ (weather manipulation), θὰ ἦταν χρήσιμο νὰ ἀναζητήσει ἕνα γερμανικὸ βιβλίο μὲ τὸν τίτλο «Καιρὸς κατὰ βούληση» (Wetter nach Wunsch), τὸ ὁποῖο γράφτηκε τὸ 1976 ἀπὸ τὸν Γκέοργκ Μπρόυερ (Georg Breuer) καὶ κυκλοφόρησε στὰ ἑλληνικὰ τὸ 1982¹¹. Στὶς σελίδες 112 ἐπ. αὐτοῦ τοῦ βιβλίου ἀναλύεται τὸ φαινόμενο τῆς «ἐμφύτευσης νεφῶν σὰν ὅπλο» καὶ ἀναφέρονται τὰ ἑξῆς:

«Σύμφωνα μὲ μιὰ σύνοψη ποὺ δημοσιεύτηκε ἀπὸ τὸ ἀμερικανικὸ Ὑπουργεῖο Ἐμπορίου γιὰ τίς ἐπιχειρήσεις τροποποίησης τοῦ καιροῦ κατὰ τὸ οἰκονομικὸ ἔτος 1972, τὸ Κέντρο Ὅπλων Ναυτικοῦ στὴν Τσάϊνα Λαίηκ τῆς Καλιφόρνιας ἔκανε πειράματα χρησιμοποιῶντας διάφορες τεχνικὲς ἐμφύτευσης καὶ ἔκανε ἐπίσης καὶ μιὰ μελέτη γιὰ τίς ἐπιπτώσεις τῆς ἐμφύτευσης στὴν ἐκτεταμένη περιοχή. Προσωπικὸ τοῦ ἀμερικανικοῦ Ὑπουργείου Ἄμυνας ἐκτέλεσε μιὰ μεγάλη ἐπιχείρηση γιὰ νὰ μειώσει τὴν ξηρασία στὶς Φιλιππίνες. Θὰ μπορούσαμε νὰ ρωτήσουμε ἂν ὁ στρατὸς ἔκανε αὐτὴ τὴν ἐπιχείρηση γιὰ καθαρὰ ἀνθρωπιστικοὺς λόγους, ἢ ἂν ἐκμεταλλεύτηκε τὴν εὐκαιρία νὰ δοκιμάσει τίς τεχνικὲς καὶ ν᾿ ἀποκτήσει ἔτσι πείρᾳ ποὺ ἐνδεχομένως θὰ μποροῦσε νὰ χρησιμοποιηθεῖ γιὰ λιγότερο ἀνθρωπιστικοὺς σκοποὺς ἀλλοῦ».

Ἄν μετὰ τὴν ἀνάγνωση τοῦ προταθέντος βιβλίου, ὁ ἔχων τὴν καραμέλα τῆς «συνωμοσιολογίας» ἀνὰ χεῖρας ἐξακολουθεῖ νὰ νιώθει «ἄπιστος Θωμᾶς», ἂς παρακολουθήσει τὴν ἀμερικανικὴ κινηματογραφικὴ ταινία τοῦ 2017 μὲ τίτλο Geostorm.

Σύμφωνα μὲ τὸ σενάριο τῆς ταινίας:

Μετὰ ἀπὸ μιὰ ἄνευ προηγουμένου σειρὰ φυσικῶν καταστροφῶν ἀπειλητικῶν γιὰ τὸν πλανήτη, οἱ παγκόσμιοι ἡγέτες ἀποφασίζουν νὰ δημιουργήσουν ἕνα σύνθετο δίκτυο δορυφόρων, προκειμένου νὰ μπορέσουν νὰ ἐλέγξουν τίς κλιματικὲς ἀλλαγὲς καὶ νὰ κρατήσουν τὸν πλανήτη ἀσφαλῆ.

Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι, στὸ προαναφερθὲν βιβλίο του γιὰ ὅσα πρόκειται νὰ συμβοῦν μέχρι τὸ 2025, ὁ Sonntag μιλᾷ εὔστοχα γιὰ «κουλτούρα ἀρνητῶν» (Leugnungs-Kultur), τὴν ὁποία καλλιεργοῦν τὰ συστημικὰ ΜΜΕ, προσπαθῶντας νὰ ταμπελοποιήσουν ὡς διασπείροντες ἀνυπόστατες θεωρίες συνωμοσίας ὅσους «γραφικοὺς» βγαίνουν καὶ φωνάζουν ὅτι ψεκάστηκαν μὲ χημικὰ κάθε φορὰ ποὺ βλέπουν νὰ ἔχει κατακλυσθεῖ ὁ οὐρανὸς ἀπὸ λευκὲς οὐρές-γραμμές12.

Δεδομένου, πάντως, ὅτι ἀπὸ τὸ 2020 καλλιεργεῖται παγκοσμίως ἡ ἐμβολιαστικὴ κουλτούρα, θὰ μποροῦσε κάποιος νὰ παρομοιάσει τοὺς ἀεροψεκασμοὺς μὲ ἐμβολιασμοὺς τῆς στρατόσφαιρας, οἱ ὁποῖοι εἶναι εὔλογο νὰ ἐπιδροῦν καὶ στὴν ὑγεία των κυριολεκτικὰ ψεκασμένων πολιτῶν.

Ποιός εἶναι ὁ πρωτογενής, πραγματικὸς σκοπὸς τῶν ἀεροψεκασμῶν εἶναι ἕνα φλέγον ἐρώτημα ποὺ μένει νὰ διερευνηθεῖ ἀπὸ κάποιον εἰσαγγελέα. Ἀλλά, γιὰ νὰ συμβεῖ αὐτό, θὰ πρέπει πρῶτα νὰ βρεθεῖ ἕνας «ψεκασμένος» εἰσαγγελέας, δηλαδὴ κάποιος πού, μὲ βάση τὴν ἀνάποδη ἀνάγνωση τοῦ μεταφορικῶς νοούμενου ὅρου, εἶναι ὑποψιασμένος καὶ ἐν ταυτῷ ἀφυπνισμένος. Δηλαδὴ ἕνας δραπέτης ἀπὸ τὸ σπήλαιο τοῦ Πλάτωνα.

Ἄν βρεθεῖ, τότε στὴν διάθεσή του θὰ τεθοῦν δεκάδες φωτογραφίες ποὺ πιστοποιοῦν ὅτι τὸ Μ. Σάββατο καὶ τὴν Κυριακὴ τοῦ Πάσχα, δηλαδὴ ὅσο ὁ ὑποδυόμενος τὸν πρωθυπουργὸ τῆς Ἑλλάδος βρισκόταν στὰ Χανιά, πραγματοποιήθηκαν ἀνηλεῶς ἀεροψεκασμοὶ στὸ λεκανοπέδιο τῆς Ἀττικῆς.

 

__________________________________________

 

1 Σαλλούστιος, Ἡ συνωμοσία τοῦ Κατιλίνα, 52, 10-11, εἰς: Eco / Giudice / Ravasi, ἐπιμ. ἔκδ.: Ι. Dionigi, μτφ.: Ἔφ. Καλλιφατίδη, ἐκδ. ἑλληνικὰ γράμματα, Ἀθήνα 2006, σελ. 137.
 

2 Ἐδῶ παραφράζεται ἡ φράση τοῦ Λουκρητίου dictis non armis, ἑλληνιστί: μὲ τὰ λόγια καὶ ὄχι μὲ τὰ ὅπλα
 

3 Γιὰ ἄλλους χαρακτηρισμούς, ὅπως ταχαντάρτες, ἀνεγκέφαλοι, ἀνόητοι, πανίβλακες, ἡμιμαθεῖς κ.λπ. βλ. τὴν κριτικὴ τοῦ γράφοντος εἰς: Ἀπὸ τὴν πανδημία στὴν κλιματικὴ ἀλλαγή. Συντονισμένα τρομο-κράτη σὲ φόντο παγκόσμιας διακυβέρνησης, ἐκδ. Ἀλφειός, Ἀθήνα 2021, σελ. 392 ἐπ.
 

4 Γιὰ τὸν Θαυμαστὸ Ἀνάποδο Κόσμο τῆς ὑγειονομικῆς προπαγάνδας βλ. Βαθιώτη, ό.π., σελ. 23 ἐπ.
 

5 Βιβλίο Ζ΄, 515β, 5 (μτφ.: Ν.Μ. Σκουτερόπουλος, ἐκδ. Πόλις, Ἀθήνα 2002, σελ. 502 ἐπ.).
 

6 Βλ. π.χ. Γεωργαλᾶ, Ἡ προπαγάνδα. Μεθοδικὴ καὶ τεχνικὴ τῆς ἀγωγῆς τῶν μαζῶν, 5η ἀνατύπωση, Ἀθῆναι 2008, σελ. 173.
 

7 "Terrorstaat. Die dunkle Seite der Macht", All-Stern-Verlag, Rot/Ellwangen, 2020, σελ. 152 ἐπ.
 

8 Ό.π., σελ. 158.
 

9 Ό.π., σελ. 173.
 

10 2025. Teil 2: Das Endspiel. Der Alptraum fuer unsere Kinder, Norderstedt 2020, σελ. 77 ἐπ.
 

11 Μτφ.: ΑΓΓΕΛΑ ΑΡΤΕΜΗ, ἐκδ. ΔΗΜ. Ι. ΚΩΤΣΙΑΝΑ.
 

12 Ό.π., σελ. 82.
 
Πηγή:https://kvathiotis.substack.com/

«Πᾶνος»