Ἀπόδοση στὴν Νεοελληνικὴ Σάββας Ἠλιάδης - Ἐπιμέλεια
«Κύριος κρινεῖ λαούς. κρῖνόν με, Κύριε, κατὰ τὴν δικαιοσύνην μου καὶ κατὰ τὴν ἀκακίαν μου ἐπ᾿ ἐμοί». (Ψαλμός 7, 9)
Ἑρμηνεύει ὁ Ἅγιος Νικόδημος:
Καταρχὰς ἐννοεῖ ὁ Δαβὶδ πὼς δὲν θὰ ἀφήσει ἀτιμώρητες ὁ Κύριος τίς πονηρίες ποὺ μηχανεύτηκαν οἱ ἐχθροὶ τοῦ ἐναντίον του. Ἀπὸ τὴν ἄλλη θέλει νὰ πεῖ ἀκόμη γενικῶς ὅτι ὁ Θεὸς θὰ κρίνει τοὺς ἀνθρώπους.
Καταρχὰς ἐννοεῖ ὁ Δαβὶδ πὼς δὲν θὰ ἀφήσει ἀτιμώρητες ὁ Κύριος τίς πονηρίες ποὺ μηχανεύτηκαν οἱ ἐχθροὶ τοῦ ἐναντίον του. Ἀπὸ τὴν ἄλλη θέλει νὰ πεῖ ἀκόμη γενικῶς ὅτι ὁ Θεὸς θὰ κρίνει τοὺς ἀνθρώπους.
Δηλαδή, τοὺς μὲν κακοὺς καταδικάζοντάς τους στὴν κόλαση, τοὺς δὲ καλοὺς θὰ τοὺς τοποθετήσει στὰ δεξιά του καὶ θὰ τοὺς ἀξιώσει νὰ ζήσουν αἰωνίως στὴν βασιλεία του.
Ἐπειδὴ ὁ Δαβὶδ στὴν ἀρχὴ τοῦ στίχου θυμήθηκε τὴν κρίση τοῦ Θεοῦ, γι᾿ αὐτὸ καὶ στὴν συνέχεια λέει καὶ τὸν παρακαλεῖ νὰ γίνει κριτὴς καὶ γιὰ τὸν ἴδιο καὶ νὰ ἐξετάσει τὴν δικαιοσύνη ποὺ φύλαξε ἀπέναντι στὸν ἀποστάτη γιό του, τὸν Ἀβεσσαλώμ, ἀλλὰ καὶ στοὺς συνεργάτες αὐτοῦ. Αὐτὸ ζητάει νὰ γίνει καὶ γιὰ τὸν ἴδιο.
Ὅμως, γιατί σὲ ἄλλο σημεῖο τῶν Ψαλμῶν λέει ὁ Δαβίδ: «μὴ εἰσέλθῃς εἰς κρίσὶν μετὰ τοῦ δούλου σου» (Ψαλ. 142,2), ἐνῶ ἐδῶ προσεύχεται γιὰ νὰ κριθεῖ;
Καὶ δίνουμε τὴν ἀπάντηση μαζὶ μὲ τὸν θεῖο Χρυσόστομο: Ἐκεῖ, ὅταν τὸ λέει, ἐννοεῖ νὰ μὴν συγκριθεῖ ὁ Θεὸς μὲ τὸν ἴδιο οὔτε νὰ νὰ ζυγίσει τὴν δική του συμπεριφορὰ καὶ γενικῶς τὴν πολιτεία του, μὲ τίς εὐεργεσίες καὶ τίς χάρες ποὺ τοῦ πρόσφερε.
Ἐδῶ ὅμως ζητάει νὰ κριθεῖ σὲ σχέση μὲ τοὺς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι τὸν ἀδίκησαν καὶ ζητοῦσαν νὰ τὸν θανατώσουν.
Ὡς δὲ πρὸς τό:«κρῖνόν με, Κύριε, κατὰ τὴν δικαιοσύνην μου», ἑρμηνεύει ὁ Ἅγιος Κύριλλος:
Διαφορετικὴ μὲν εἶναι ἡ δικαιοσύνη τῶν Ἀγγέλων, ἡ ὁποία ὁπωσδήποτε ἁρμόζει στὴν φύση τους, ἄλλη δὲ ἡ ἀνθρώπινη, ἐπειδὴ οὕτως ἢ ἄλλως εἶναι μικρὴ καὶ ἀνάλογη μὲ τὴν ἀσθενῆ φύση της.
Ὡς δὲ πρὸς τό:«κρῖνόν με, Κύριε, κατὰ τὴν δικαιοσύνην μου», ἑρμηνεύει ὁ Ἅγιος Κύριλλος:
Διαφορετικὴ μὲν εἶναι ἡ δικαιοσύνη τῶν Ἀγγέλων, ἡ ὁποία ὁπωσδήποτε ἁρμόζει στὴν φύση τους, ἄλλη δὲ ἡ ἀνθρώπινη, ἐπειδὴ οὕτως ἢ ἄλλως εἶναι μικρὴ καὶ ἀνάλογη μὲ τὴν ἀσθενῆ φύση της.
Προφανῶς, λοιπόν, αὐτοὶ ποὺ θὰ κριθοῦν, δὲν παρακαλοῦν νὰ ἀποφύγουν τὴν κρίση μὲ μέτρο τὴν δικαιοσύνη καὶ τὴν ἀκακία τῶν οὐρανίων πνευμάτων, ἀλλὰ τὴν δική τους φύση (τὴν ἀνθρώπινη).
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου