Κάποια φορά που ήμουν στον όσιο Πορφύριο – διηγείται ανώνυμη μοναχή – έφερε ένα φορτηγό τούβλα και πήγα να βοηθήσω να τα κατεβάσουμε. Ήταν 2-3 άτομα. Ένα παιδί βοηθούσε και αυτό· όταν τελειώσαμε, πήγαμε να πάρουμε την ευχή του. Λέει στο παιδί:
– Ε, Μανώλη, τι είναι πιο εύκολο να κατεβάζης τούβλα ή να κάθεσαι και να λες απερίσπαστα την ευχή; Απήντησε:
– Α, Γέροντα, τα τούβλα είναι πιο εύκολα να τα κατεβάζης.
Γέροντας: Έτσι είναι, παιδάκι μου. Δεν υπάρχουν άθεοι. Ειδωλολάτρες υπάρχουν, οι οποίοι βγάζουν τον Χριστό από τον θρόνό Του και στη θέση Του τοποθετούν τα είδωλά τους. Εμείς λέμε: «Δόξα τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι». Αυτοί λένε: «Δόξα στον μεγάλο Μάο». Διαλέγεις και παίρνεις.
Κομμουνιστής: Και σεις, παππούλη, το παίρνετε το ναρκωτικό σας. Μόνο που εσείς το λέτε Χριστό, ο άλλος το λέει Αλλάχ, ο τρίτος Βούδδα κ.ο.κ.
Ο Άγιος Μακάριος έφτασε στην Ιερά Μονή του Αγίου Γερασίμου στα Ομαλά της Κεφαλληνίας, το 1771. Εκεί συνέβη και το θαυμαστό γεγονός της εν πνεύματι συνάντησης των δύο επιφανών γόνων της παλαιάς αρχοντικής οικογένειας των Νοταράδων.
Κατά την προφορική παράδοση της Μονής μέχρι σήμερα οι μοναχές το αφηγούνται ως εξής:
Γράφει ὁ Χρίστος Παναγιώτου
Ἐν ἀρχῇ, ὑπῆρξε «η φήμη πως», ὁ Μητροπολίτης μας ὁ Λαρίσης καί Τυρνάβου «είναι “κάτι διαφορετικό”» ἐπειδή «χρησιμοποιεί το αστικό λεωφορείο» ἤ «πηγαίνει ο ίδιος στο ταχυδρομείο» [...] «Να ένας Άξιος! Να ένας ποιμένας! Που θέλει να είναι ίσος. [...] Και η πόλη μου είναι μια πόλη που πόνεσε με τα χριστιανικά της.» [...] «Τώρα, άλλη εποχή. Άλλος ηγέτης, φωτεινή προσωπικότητα. Φάρος όλων και για όλους.»[1]. Καί νά, σεβασμιώτατε, ξύπνησαν καί πάλι οἱ «παλιές καλές ἡμέρες» στήν πόλη μας, τά «πονεμένα», τά «χριστιανικά της»! Πάλι ξεπροβάλλει ὁ ἐπίσκοπος, συνοδείᾳ ΜΑΤ, καί ἡ ἱστορία πού ἐπί δεκαετίες ταλάνισε τούς πιστούς ἐπανῆλθε στό προσκήνιο.
Οἱ φωνές τοῦ κόσμου ἐντυπωσιάστηκαν καί σᾶς ἐπαινοῦν σεβασμιώτατε, ἐπειδή ἀνεβήκατε μιά φορά στό λεωφορεῖο, ἤ ἐπειδή εἶστε ὑποστηρικτής τῶν συγκεκριμένων ἐμβολίων· αὐτό, λένε, σᾶς κάνει ξεχωριστό καί φωτισμένο. Κάποιοι εἴχαμε ἐντυπωσιαστεῖ ἀρνητικά, μέ τόν λόγο σας, τήν παραμονή τοῦ ἀγίου Ἀχιλλίου (2019) στήν κεντρική πλατεία τῆς πόλης μας, ἔχοντας ἀπέναντί σας τόν κ. Μητσοτάκη, ὑποψήφιο, τότε πρωθυπουργό. Λόγος πού δέ θύμιζε σέ τίποτε λόγο ὠφέλιμο καί ἐλεγκτικό ἐπισκόπου, παρά μόνο ξύλινο λόγο πολιτικοῦ, σέ ἐπίπεδο περιφερειάρχου! Ἀπό τότε καί σέ διάστημα τριῶν ἐτῶν (!) γίνατε ἀντικείμενο ἀνησυχίας καί ἀναταραχῆς γιά τούς πιστούς τῆς Λάρισας, μέ πράξεις πού ἀντίκεινται στήν ὀρθόδοξο πίστη μας, κάποιες μάλιστα ἐπισύρουν ποινή καθαίρεσης ἀπό τούς Ἱερούς Κανόνες. Δέ φοβᾶσθε τόν Θεό, σεβασμιώτατε;
Ένα έγγραφο – φωτιά, που αποδεικνύει (για άλλη μια φορά) τη γελοιότητα του μέτρου της υποχρεωτικότητας που εφαρμόζεται στους υγειονομικούς, έφερε στο φως της δημοσιότητας ο δημοσιογράφος Ανδρέας Καψαμπέλης.
Ένα ντοκουμέντο που παρουσιάστηκε στο τηλεοπτικό κανάλι Alert. tv και αφορά το νοσοκομείο Έδεσσας, αποκαλύπτει πως υπήρξε ξέσπασμα κρουσμάτων εντός του πλήρως €μπολιασμένου προσωπικού της δομής.
Το Γουίτιερ είναι μια μικρή, απομακρυσμένη πόλη στην Αλάσκα, 96,5 χλμ. νότια από την πόλη Άνκορατζ, η οποία συχνά αναφέρεται ως η «πόλη που ζει κάτω από ένα κεραμίδι». Τι σημαίνει αυτό;
Ποια είναι αυτή η Βασιλεία του Θεού, για την οποία μιλάει εδώ ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός; Αυτή για την οποία είπε· «Η βασιλεία του Θεού εντός υμών εστίν» (Λκ. 17, 21)
Με το παράδειγμα του σπόρου που βλασταίνει και στη συνέχεια γίνεται στάχυ, ο Κύριος μάς αποκαλύπτει το μεγάλο μυστήριο, το μυστήριο που τελείται μέσα στην ψυχή του κάθε χριστιανού, όταν αυτή γίνεται κοινωνός της Βασιλείας των Ουρανών.
Ο υφυπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης προανήγγειλε από το βήμα της Βουλής, πως μετά το τσιπάρισμα των ζώων συντροφιάς, υπάρχει σχέδιο να τσιπαριστούν και οι πολίτες!
Γράφει ο Ελευθέριος Ανδρώνης
Δήλωση σοκ από τον Θεώδορο Λιβάνιο: Κάποιοι χαρακτήριζαν ως υπερβολές, γραφικότητες και συνωμοσιολογίες, τα σημεία των καιρών για τα οποία προειδοποιούσαν φωτισμένοι γέροντες της Ορθοδοξίας εδώ και δεκαετίες. Και φτάσαμε σήμερα να τα βλέπουμε να ξετυλίγονται μπροστά μας και μάλιστα να ανακοινώνονται από το βήμα της Βουλής!
Μορφωμένη και προικισμένη με ευχέρεια λόγου, αυτή η Μις μοναχικής ζωής είχε λάβει εντολή από την ηγουμένη να την εκπροσωπεί στην επικοινωνία της με τους επισκέπτες της Μονής.
Μελετούσα προσεκτικά την όμορφη μοναχή για όσο, σχεδόν μια ώρα, συζητούσαμε. Στην ταπείνωσή της δεν υπήρχε τίποτα το επιτηδευμένο. Η κοπέλα ήταν μοναχή μέχρι του μυελού των οστών της. Η αφοσίωσή της στον Θεό δεν ήταν για αυτήν μια αγόγγυστη απραξία στη μοίρα της, αλλά πηγή ατέλειωτης εμψύχωσης.
Η επιστολή ενός πραγματικού πατέρα που ήταν γεμάτος αγάπη.
Τί μου συνέβη λοιπόν στις 5 και μισή τα ξημερώματα της Κυριακής; Πώς ξύπνησα για να πάω στην Εκκλησία; Τί μηνύματα μου έδωσε αυτός ο Ορθόδοξος, υποτίθεται, ραδιοφωνικός σταθμός για να πάω να εκκλησιαστώ;
Μετά την απροσδόκητη νίκη του στο Σαραντάπορο, ο ελληνικός στρατός διασφάλισε τον έλεγχο της Δυτικής Μακεδονίας και άρχισε να προελαύνει για την απελευθέρωση της Κεντρικής Μακεδονίας και της Θεσσαλονίκης. Προ του διαγραφομένου μεγάλου κινδύνου, ο τούρκος στρατηγός Χασάν Ταξίν Πασάς αποφάσισε να αντιτάξει την άμυνά του στην ιερή για τους ντόπιους μουσουλμάνους πόλη των Γιαννιτσών, επειδή εκεί είχε ταφεί ο Γαζή Εβρενός, ένας διακεκριμένος οθωμανός στρατηγός του 14ου αιώνα.
