Μέσα στὴν παραζάλη τῆς ἐνσκηψάσης πανδημίας, δὲν μποροῦσε νὰ λείψει καὶ ἡ οἰκουμενιστικὴ ἀτραξιόν, ἀπὸ γνωστὸ ὀρθόδοξο μητροπολίτη τῆς Ἀμερικῆς. Δὲν ὑπάρχει ἐλπίδα πιά.
Αὐτὸ ποὺ εἴδαμε στὸ διαδίκτυο μὲ τὸν Μητροπολίτη Σικάγου Ναθαναήλ, ὄχι μόνο «βγάζει μάτι», ἀλλὰ ξεπερνᾶ κάθε προηγούμενο θρασύτητας καὶ προκλητικότητας ἀπέναντι στὴν ἀνοχὴ τοῦ πιστοῦ λαοῦ.
Δὲν φτάνουν τὰ τόσα ποὺ εἴδαμε μέχρι τώρα, ἀπὸ ἄλλους συνοδοιπόρους του στὴν πλάνη καὶ στὴν αἵρεση, τὸν ξαναείδαμε καὶ αὐτὸν νὰ συμπροσεύχεται μὲ τοὺς αἱρετικούς, γιὰ τὴν πανδημία.
Μὲ πολὺν ἀέρα, δίχως καμιὰ ἀναστολὴ ὁ «ἄσκοπος» ἐπίσκοπος ἔκανε τὴν προδοτικὴ κίνηση, ἀγνοῶντας τὸν πιστὸ λαό, τοὺς ἁγίους τῶν οἰκουμενικῶν Συνόδων, τὴν Μία Ἁγία Ὀρθόδοξη Καθολικὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.
Δὲν ὑπάρχει καμία δικαιολογία γιὰ ἕναν ἐπίσκοπο, ποὺ προδίδει τὴν θέση ποὺ τοῦ ἀνατέθηκε, νὰ φυλάξει τὰ ἱερά. Τολμάει καὶ ἐξισώνει τὴν μία, τὴν μυστικῶς ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ἀποκεκαλυμμένῃ Ἀλήθεια στοὺς ἁγίους μας, ναί, τὴν ἐξισώνει, λέω, μὲ τὶς πεποιθήσεις, τὶς φαντασιώσεις, τὰ ἀνθρώπινα διανοήματα, τὶς φιλοσοφικές, μεταφυσικὲς καὶ ἄλλων εἰδῶν ἐπινοήσεις κάποιων θρησκευτικῶν κοινοτήτων, ἔστω καὶ χριστιανικῶν λεγομένων καὶ συμπροσεύχεται;
Ἢ μήπως πιστεύει πραγματικά, ὅτι ἔτσι θὰ εὶσακουστεῖ ἡ προσευχή του; Δυστυχῶς, ἐγκληματεῖ κατὰ τῆς Ἀληθείας καὶ καθίσταται ὑπόλογος σ᾿ αὐτήν.
Ποιὸς ὅμως θὰ τὸν θέσει στὴν θέση τοῦ ὑπολόγου; Ποιὸς θὰ ἐγερθεῖ ἀπὸ τὴν δεσποτικὴ πολυθρόνα, νὰ τοῦ «τραβήξει τὸ αὐτί»; Νὰ τὸν καταγγείλει στὰ ἁρμόδια ὄργανα καὶ νὰ περάσει ἀπὸ δικαστήριο; Ναί, δικαστήριο πνευματικό! Αὐτοί, βέβαια, ποὺ ἔχουν ἄμεση εὐθύνη εἶναι οἱ λοιποὶ ἐπίσκοποι τῆς ἀνὰ τὴν οἰκουμένη Ὀρθοδοξίας. Ἅπαντες, μηδενὸς ἐξαιρουμένου. Διότι αὐτὸς ὁ ἐπίσκοπος πρόδωσε, ὄχι ἐν κρυπτῷ, ἀλλὰ καταφανῶς, τὴν πίστη τῶν Ὀρθοδόξων.
Ἡ περιουσία τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι ἡ πίστη της, ἡ Ἀλήθεια της. Αὐτὴ δὲ ἡ Ἀλήθεια ἀνήκει σὲ ὅλους μᾶς ἐξ ἀδιαιρέτου. Ὅλοι ἔχουμε δικαίωμα καὶ ὑποχρέωση ἀπέναντί της. Ἄρα ὅλοι μας, ἀναλόγως τῆς θέσεώς του ὁ καθένας, ὀφείλουμε νὰ μιλήσουμε. Πρῶτα ὅμως οἱ ἐπίσκοποί μας.
Ὅταν σὲ μιὰ οἰκογένεια προσβάλλεται ἡ περιουσία της, ἕνα κτῆμα της, μιὰ κατοικία ἢ κάποιο πολύτιμο πρᾶγμα, ποὺ τῆς ἀνήκει, τότε ἀνησυχεῖ ὅλη ἡ οἰκογένεια καὶ ξεσηκώνονται ὅλα τὰ μέλη, ἀκόμη καὶ τὰ πιὸ ἀδύναμα, γιὰ νὰ δώσουν τὸν ἑαυτό τους, ὥστε νὰ προστατευτεῖ τὸ κινδυνευόμενο.
Πρῶτος ὅμως καὶ πάνω ἀπὸ ὅλους σηκώνεται ὁ πατέρας, ὡς ἀρχηγὸς τῆς οἰκογένειας, ποὺ ἔχει τὴν φυσικὴ καὶ πνευματικὴ δύναμη καὶ συνεπῶς τὴν πρώτη καὶ ἀνώτερη εὐθύνη καὶ μπαίνει μπροστὰ στὶς διαδικασίες.
Ἀκριβῶς αὐτὸ πρέπει νὰ γίνει καὶ τώρα ἀπὸ τὴν οἰκογένεια, ποὺ λέγεται Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ὅλοι μας ἔχουμε λόγο καὶ εὐθύνη. Ὅμως ἐξ ἀντικειμένου καὶ λόγῳ τῆς τάξεως, τῆς κατανομῆς τῶν ἀξιωμάτων καὶ τῶν δικαιοδοσιῶν μέσα στήν Ἐκκλησία, γιὰ τὴν εὔρυθμη λειτουργία της, πρῶτοι ἔχουν χρέος νὰ ἐγερθοῦν οἱ ἐπίσκοποι. Ἄρα, τὸ ξαναλέω. Δὲν ὑπάρχει δικαιολογία. Χάνονται ψυχὲς καὶ εἴμαστε ὅλοι συνυπεύθυνοι!
Δὲν τὸ καταλαβαίνετε ἐπίσκοποι; Δὲν μπορεῖ νὰ πεῖ κανένας ἀπὸ σᾶς: «Δὲν τὸ ἔκανα ἐγώ, αὐτὸς τὸ ἔκανε» καὶ νὰ κατευνάσετε τὶς συνειδήσεις σας! Ναί, ἂς μήν το ἔκανες ἐσύ! Τὸ ἔκανε αὐτὸς καὶ θὰ τὸν ἐλέγξεις ὁπωσδήποτε ἐσύ!
Ἄν δὲν τὸ κάνεις, εἶσαι συνυπεύθυνος ἐπὶ ἴσοις ὅροις! Ἀσχέτως, ἂν δὲν ἐλεγχθεῖς καὶ δὲν τιμωρηθεῖς ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη δικαιοσύνη! Ἡ εὐθύνη σου παραμένει εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων! Καὶ σὲ περιμένει ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ!
Ὀφείλουν λοιπὸν οἱ ὑπεύθυνοι Πατριάρχες, Μητροπολῖτες καὶ λοιποί, νὰ τὸν ἀνακαλέσουν ἐπειγόντως στὴν τάξη, μὲ τὰ ἀνάλογα ἐπιτίμια.
Ἄν παραμείνει ἀτιμώρητος καὶ αὐτός, τότε - τί κρίμα! - προστίθεται ἕνα ἀκόμη μεγάλο ἀγκωνάρι στὸ βαβελιανὸ οἰκουμενιστικὸ κατασκεύασμα, ποὺ πάει ἀκόμη μακρύτερα τὴν δυνατότητα ἐπιστροφῆς.
Ἄν, παρ᾿ ἐλπίδα, δὲν θεωρεῖται παράπτωμα, τότε, ἀλίμονό μας! Τότε παύουν τὰ λόγια διαπαντὸς καὶ ... Κύριε ἐλέησον!
Δάσκαλος
Κιλκίς, 13-4-2020
«Πᾶνος»
Μια αιτία που έφθασε στο κατάντημα αυτό η κοινωνία είναι η διάδοση του οικουμενισμού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκεψιμάς
Αγαπητέ και Αγωνιστή Δάσκαλε, παραθέτω δύο αποσπάσματα από το άρθρο σας:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιὸς όμως θὰ τὸν θέσει στὴν θέση του ύπολόγου; Ποιὸς θὰ εγερθεί απὸ τὴν δεσποτικὴ πολυθρόνα, νὰ του «τραβήξει τὸ αυτί»; Νὰ τὸν καταγγείλει στὰ αρμόδια όργανα καὶ νὰ περάσει απὸ δικαστήριο; Ναί, δικαστήριο πνευματικό!
Ὅταν σὲ μιὰ οικογένεια προσβάλλεται η περιουσία της, ένα κτίμα της, μιὰ κατοικία ή κάποιο πολύτιμο πράγμα, ποὺ της ανήκει, τότε ανησυχεί όλη η οικογένεια..
Και μιας και αναφέρατε τον όρο οικογένεια θα παραθέσω ένα άρθρο.
Μη ρητορικό ερώτημα: Τι είναι ασυγκρίτως πολυτιμότερο, το παιδί μας ή η Ορθόδοξη πίστη μας;
Α. Το πρώτο σχήμα απλοϊκό αλλά όχι απλό:
1. Μία οικογένεια με μοναχοπαίδι. Μονάκριβο. Αγαπημένο.
2. Κάποια στιγμή το παιδί αρχίζει να παρενοχλείται από κακόβουλο αξιωματούχο. Οι γονείς σιωπούν. Μερικοί γείτονες αρχίζουν να καταλαβαίνουν τι συμβαίνει.
3. Στη συνέχεια προπηλακίζεται. Οι γονείς σιωπούν. Κάποιοι γείτονες με ανώτερη θέση αρχίζουν να διαμαρτύρονται.
4. Κατόπιν το τραυματίζει. Οι γονείς σιωπούν. Περισσότεροι γείτονες διαμαρτύρονται.
5. Έπειτα καταλήγει από τα πολλαπλά χτυπήματα στο νοσοκομείο και οι γείτονες αρχίζουν να συζητούν καθ’ ομάδες. Οι γονείς εξακολουθούν να σιωπούν παρά την αναταραχή που έχει δημιουργηθεί και τη σοβαρότητα της κατάστασης.
6. Αρκετοί γείτονες πλέον αρχίζουν να ελέγχουν και να μη χαιρετούν τους γονείς για την αδράνειά τους, ως όφειλαν από τη νομοθεσία και την κοινή λογική. Εκείνοι τούς διώχνουν λέγοντάς τους ότι είναι θέμα της κρατικής αστυνομίας και όχι των γειτόνων.
7. Τελικά ο αξιωματούχος σκοτώνει το παιδί. Οι γονείς σιωπούν. Οι καλοί γείτονες αν και λίγοι, αιφνιδιάζονται.
8. Η αστυνομία και οι εισαγγελείς με πλήθος επιβαρυντικών στοιχείων και τις διαμαρτυρίες τρίτων δεν παρεμβαίνουν.
9. Γείτονες φωνάζουν ότι ο άνθρωπος είναι δολοφόνος και ζητούν την καταδίκη του. Οι γονείς λένε ότι πρέπει να το πει αυτό και να το κάνει δικαστήριο, ότι είναι δηλαδή δολοφόνος, και τότε μόνο θα είναι, και μάλιστα αν είναι δυνατόν διευρυμένο, Άρειος Πάγος.
10. Στο ερώτημα πώς είναι δυνατόν να γίνει αυτό αν αυτοί οι ίδιοι οι γονείς πρώτοι δεν τον καταγγείλουν, η απάντηση που εισπράττουν είναι, ότι το κράτος ξέρει τι κάνει, να υπακούμε και να έχουμε εμπιστοσύνη στις αρχές του.
11. Στο μεταξύ αυτός κάνει και άλλα κακουργήματα σε άλλους. Το κράτος δεν κινητοποιείται και δικαστήριο δεν διαφαίνεται αν και δικαστές είναι οι ίδιοι οι γονείς.
12. Τρελό; Παραλογισμός; Είναι δυνατόν; Δεν είναι!
Η συνέχεια του δεύτερου σχήματος...
Β. Το δεύτερο σχήμα απλό αλλά όχι απλοϊκό:
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία με την Ορθοδοξία. Μονάκριβη. Αγαπημένη.
2. Κάποια στιγμή η Ορθοδοξία αρχίζει να παραχαράσσεται από κακόβουλο αιρετίζοντα Πατριάρχη. Οι επίσκοποι σιωπούν. Μερικοί πιστοί αρχίζουν να καταλαβαίνουν τι συμβαίνει.
3. Στη συνέχεια αλλοιώνεται. Οι επίσκοποι σιωπούν. Κάποιοι ιερωμένοι αρχίζουν να διαμαρτύρονται.
4. Κατόπιν την τραυματίζει πνευματικά. Οι επίσκοποι σιωπούν. Περισσότεροι πιστοί διαμαρτύρονται.
5. Έπειτα καταλήγει από τα πολλαπλά χτυπήματα σε ιερές συνάξεις και συνέδρια κληρικών και λαϊκών. Οι επίσκοποι εξακολουθούν να σιωπούν παρά την αναταραχή που έχει δημιουργηθεί και τη σοβαρότητα της κατάστασης.
6. Κάποιοι ιερωμένοι καταλήγουν σε αποτείχιση από την αίρεση των προϊσταμένων τους για την αδράνεια και τις απαράδεκτες ενέργειές τους, ως όφειλαν από τους ιερούς κανόνες και την κοινή λογική. Οι επίσκοποι τούς διώκουν και λένε ότι αυτό είναι θέμα της διοικούσας εκκλησίας και όχι των πιστών.
7. Τελικά ο Πατριάρχης προδίδει την Ορθοδοξία. Οι επίσκοποι σιωπούν. Το μικρό πιστό ποίμνιο, αιφνιδιάζεται.
8. Η Σύνοδος και οι επίσκοποι με πλήθος επιβαρυντικών στοιχείων και τις διαμαρτυρίες πιστών δεν παρεμβαίνουν.
9. Πιστοί φωνάζουν ότι ο Πατριάρχης είναι αιρετικός και ζητούν την καθαίρεσή του. Οι επίσκοποι λένε ότι πρέπει να το πει αυτό και να το κάνει Σύνοδος, ότι είναι δηλαδή αιρετικός, και μόνον τότε θα είναι, και μάλιστα αν είναι δυνατόν διευρυμένη, Οικουμενική.
10. Στο ερώτημα πώς είναι δυνατόν να γίνει αυτό αν αυτοί οι ίδιοι οι επίσκοποι πρώτοι δεν τον καταγγείλουν, η απάντηση που εισπράττουν είναι, ότι η εκκλησία ξέρει τι κάνει, να υπακούμε και να έχουμε εμπιστοσύνη στις εκκλησιαστικές αρχές.
11. Στο μεταξύ αυτός κάνει και άλλα κακουργήματα στην πίστη. Η εκκλησιαστική διοίκηση δεν κινητοποιείται και Σύνοδος δεν διαφαίνεται αν και συνοδικοί είναι οι ίδιοι οι επίσκοποι.
12. Τρελό; Παραλογισμός; Είναι δυνατόν; Είναι!
(Απόστολος Σαραντίδης. Δύο σχήματα).
Και όπως στο τέλος μας λες Δάσκαλε:
Τότε παύουν τα λόγια διαπαντός και... Κύριε ελέησον!