Ο Άγιος παπά Τύχων ο Ρώσος της Καψάλας, ένα λουλούδι από το Περιβόλι της Παναγίας

 

Ο παπά-Φώτης ο Λαυριώτης έλεγε: «Δεν συνάντησα πιο διακριτικό γέροντα στη ζωή μου από τον παπά-Τύχωνα. Ήταν μεγάλος διακριτικός γέροντας.»

-Ντάκρυα, παιδί μου, ντάκρυα, αυτό τέλει ο Θεός.

-Η Κόλαση έχει γεμίσει από αντρώπους παρθένους-υπερήφανους, και από αμαρτωλούς μετανοημένους παράντεισος. Ταπεινό άντρωπο τέλει Θεός. Στον ταπεινωμένο αμαρτωλό, πει Κύριος, περάσει γλυκὸ παράντεισο.

Διηγήθηκε ο άγιος γέροντας Παΐσιος: Στις συζητήσεις του πάντα ανέφερε για τον γλυκὸ Παράδεισο, και απὸ τα μάτια του κυλούσαν τα γλυκά δάκρυα και δεν του έκανε καρδιά να ασχολήται με μάταια πράγματα, όταν τον ρωτούσαν κοσμικοί άνθρωποι…. 

Ο Παπα – Τυχών δεν έδινε καμιά σημασία στο καθάρισμα του κελλιού του αλλά στο καθάρισμα της ψυχής του, γι’ αυτό και κατόρθωσε να γίνη δοχείο της Χάριτος του Θεού. 

Συνέχεια έπλενε την ψυχή του με τα πολλά του δάκρυα και χρησιμοποιούσε χονδρά προσόψια, επειδή τα συνηθισμένα μανδήλια δεν τον εξυπηρετούσαν. Είχε φθάσει σε μεγάλη κατάσταση πνευματική ο Γέροντας!

Κι ο π.Αγαθάγγελος γράφει: Κατά την προσκομιδή, μνημόνευε επί ώρες όλα τα ονόματα που είχε και στο τέλος ακουμπώντας τα με το χέρι έλεγε ξανά:

–Μνήσθητι Κύριε όλου κόσμου…

Κάποτε, μετά την μνημόνευση των πολλών ονομάτων μ’ ένα χαριτωμένο τρόπο ακούμπησε το χέρι του σ’ αυτά λέγοντας προς εμένα:

–Παιντί, καρντιά σ’ όλο κόσμο…

Πάντα λειτουργούσε με κατάνυξη και δάκρυα. Την ώρα της θείας Λειτουργίας το Ευαγγέλιο το διάβαζε με δάκρυα. Με δάκρυα σήκωνε τα Άγια και έκανε την Είσοδο, εκτός βέβαια από τις αρπαγές και τις θείες οπτασίες που είχε.

Πηγή:https://iconandlight.wordpress.com/

«Πᾶνος»