Γράφει ὁ ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ
Ἀναμφίβολα, οἱ Διδασκαλίες - Νουθεσίες τοῦ Ὁσίου Δανιὴλ ἀποτελοῦν πνευματικὴ Ἐδέμ, μέσα στὴν ὁποία ὁ ἔσω ἄνθρωπος ἀντιλαμβάνεται πλήρως τὴν σύνδεση Ἀσκήσεως καὶ Ὁμολογίας στὶς Ὀρθόδοξες διαστάσεις τους.
Ἀντιπροσώπευε τὴ βαθειὰ ἀντιαιρετικὴ καὶ Ἀσκητική - Ὁμολογιακὴ ἔκφραση τῆς Ἁγιορείτικης Μοναχικῆς πολιτείας.
Νὰ θυμηθοῦμε τὸ Γραφικό: «Πνεῦμα Θεοῦ ἐν σοί, καὶ γρηγόρησις καὶ σύνεσις καὶ σοφία περισσὴ εὑρέθῃ ἕν σοί» (Δαν. ε΄, 14).
Εἶναι ἀλήθεια, ὅτι οἱ πλέον ἀσκητικοὶ Πατέρες, αὐτοὶ οἱ ἀκρίτες - φρουροὶ τοῦ Ὀρθοδόξου πνεύματος, εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἔχουν ἀρθρώσει - ἀνυψώσει σὲ ὑψηλὴ (ἱεραρχικὰ) θέση τὸν κύκλο: Ἄσκηση - Ὁμολογία, Ὁμολογία - Ἄσκηση.
Οἱ πατέρες αὐτοί, ὅπως ὁ π. Δανιὴλ Κατουνακιώτης, ἐπειδὴ εὑρίσκοντο πάντα σὲ συνεχῆ μυστικὴ συνομιλία μὲ τὸν Ἅγιο Τριαδικὸ Θεό, γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁμολογοῦσαν σθεναρὰ τὴν Ὀρθόδοξη πίστη, τὴν ὁποία ἀλλοιώνουν (σήμερα) πολλὰ τοξικὰ οἰκουμενιστικὰ κείμενα τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης καὶ κείμενα - λόγοι Πατριαρχῶν, ἐπισκόπων, μοναχῶν καὶ θεολόγων.
Οἱ πατέρες αὐτοί, ὅπως ὁ π. Δανιὴλ Κατουνακιώτης, ἐπειδὴ εὑρίσκοντο πάντα σὲ συνεχῆ μυστικὴ συνομιλία μὲ τὸν Ἅγιο Τριαδικὸ Θεό, γι᾿ αὐτὸ καὶ ὁμολογοῦσαν σθεναρὰ τὴν Ὀρθόδοξη πίστη, τὴν ὁποία ἀλλοιώνουν (σήμερα) πολλὰ τοξικὰ οἰκουμενιστικὰ κείμενα τῆς ψευδοσυνόδου τῆς Κρήτης καὶ κείμενα - λόγοι Πατριαρχῶν, ἐπισκόπων, μοναχῶν καὶ θεολόγων.
Ἀνάμεσα στὰ κείμενα (μελέτες - ἄρθρα) τοῦ ὁσίου Δανιὴλ ξεχωρίζει ἡ ἐργασία του, ὡς προφητική - ὁμολογιακή, μὲ τίτλο: «Φωνὴ ἐξ Ἁγίου Ὄρους διὰ τὴν προσεχῆ οἰκουμενικὴν Σύνοδον» (Κατουνάκια - Ἅγ. Ὄρος,Ὅρος, 6-19 Μαΐου 1925).
Γιὰ τὴν θεολογική-ἐννοιακὴ συγκρότηση τῆς μελέτης αὐτῆς, ἡ ἀδελφότητα τῶν Δανιηλαίων ἔχει γράψει (1977):
«Μεταξὺ τῶν πολεμικῶν Αὐτοῦ πονημάτων τὴν πρώτην θέσιν κατέχει τὸ σήμερον εἰς τύπον ἐρχόμενον διὰ δευτέραν ἤδη φορὰν «ΦΩΝΗ ΕΞ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΧΗ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΝ ΣΥΝΟΔΟΝ». Λέγομεν ὅτι ἐπιπροσθεῖ καὶ ὑπερέχει τῶν ἄλλων πονημάτων, διότι ἕν ἕκαστον τούτων μίαν μόνην αἵρεσιν ἀνασκευάζει, τοῦτο δὲ πάσας ἐκποδῶν ἀποκρούει καὶ τὴν ἀπλανῆ ὑποδεικνύει τρῖβον, ἢν ὁ βαδίζων εἰς Βασιλείαν καταντήσει οὐρανῶν».
Πρὸς ἁπλοποίηση τῆς γλωσσικῆς δυσκολίας τοῦ κειμένου, διευκρινίζουμε:
«Μεταξὺ τῶν μαχητικῶν μελετῶν του, πρώτη σὲ θέση εἶναι ἡ ἐργασία του «Φωνὴ ἐξ Ἁγίου Ὄρους διὰ τὴν προσεχῆ Οἰκουμενικὴν Σύνοδον», ποὺ ξανατυπώνεται γιὰ δεύτερη φορά. Λέμε ὅτι συμπληρώνει προσθετικὰ τίς προηγούμενες καὶ ὑπερέχει αὐτῶν, διότι κάθε μία ἀπὸ τίς προηγούμενες μελέτες μία μόνη αἵρεση ἐλέγχει καὶ διορθώνει, ἐνῶ ἡ παροῦσα μελέτη ὅλες (συνολικὰ) τίς αἱρέσεις ἀποκρούει, δείχνοντας, ἔτσι, τὸ ἀπλανὲς μονοπάτι, τὸ ὁποῖο ἀκολουθῶντας ὁ πιστὸς ὁδηγεῖται στὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν...»....
Τὴν ἐποχὴ τοῦ Ὁσίου Δανιὴλ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο εἶχε ἀνακοινώσει διάγραμμα (προσεχοῦς) Οἰκουμενικῆς Συνόδου μὲ θέματα: «τὴν ἀναθεώρησιν ὅλης τῆς Ἐκκλησιαστικῆς νομοθεσίας καὶ προσαρμογῆς Αὐτῆς πρὸς τὴν παροῦσαν κατάστασιν τῆς Ἐκκλησίας, ἥτις θὰ προβάλῃ καὶ τὴν συνένωσιν τῶν ἐπὶ μέρους Ἐκκλησιῶν, ἐπὶ ἐμπιπτόντων Ἐκκλησιαστικῶν ζητημάτων, καὶ τρόπους τῆς ἐκδηλώσεως αὐτῶν, καὶ τοῦ καθορισμοῦ τοῦ Πασχαλίου, ἐπὶ τῇ βάσει τῶν γενομένων ἤδη σχετικῶν καὶ ἐπιστημονικῶν ἐργασιῶν». Ἐπίσης εἶχε ἀνακοινωθεῖ ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο καὶ πρόγραμμα ἀναθεωρήσεως πολλῶν ἱερῶν τελετῶν, ὅπως: «Περὶ Μετουσιώσεως, περὶ Λειτουργικῶν καὶ Ἐκκλησιαστικῶν βιβλίων, περὶ τοῦ Τυπικοῦ τελετῶν καὶ Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν, περὶ τοῦ χρόνου λατρείας, ἀργίας Κυριακῆς καὶ ἄλλων ἑορτῶν, περὶ νηστείας (εἴδη καὶ διάρκεια αὐτῆς), περὶ Ἱερῶν Σκευῶν καὶ ἀμφίων, περὶ Ἁγιογραφίας καὶ Μουσικῆς, περὶ γάμου τῶν κληρικῶν, περὶ περιβολῆς τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου ἐντὸς καὶ ἐκτὸς Ἐκκλησίας, περὶ Μοναχῶν καὶ Ἱερῶν Μονῶν, καὶ πᾶν ἄλλο ἐκκλησιαστικὸν ἢ θεολογικὸν ζήτημα, καὶ ἐν τέλει περὶ καθορισμοῦ τοῦ Πασχαλίου καὶ τοῦ Ἡμερολογίου».
Ὁ ὅσιος Δανιὴλ εἶναι ἀπὸ τοὺς πρώτους χρονολογικὰ στὶς ἀρχὲς τοῦ εἰκοστοῦ αἰῶνα ποὺ ἀντιλήφθηκε τὸ βάθος τῆς ἀλλαγῆς στάσεως τῆς διοικούσης (Πατριαρχεῖο Κων/λεως) ἐκκλησίας ἔναντι τῶν αἱρέσεων. Κατάλαβε, ἔγκαιρα, τίς κατευθύνσεις τῆς σκέψης τοῦ οἰκουμενισμοῦ, ἔπειτα ἀπὸ μιὰ ζωὴ ἀληθινοῦ Ὀρθόδοξου ἀσκητοῦ. Τέλος εἶδε καθαρὰ τὸ ὅραμα τοῦ οἰκουμενισμοῦ γιὰ συνοδικὴ κατοχύρωσή του.
Ἀπαντᾷ ὁ ὅσιος Δανιὴλ μὲ τὸ πόνημά του «Διὰ τὴν προσεχῆ Οἰκουμενικὴν Σύνοδον», σὲ ὅσα τὸ Πατριαρχεῖο Κων/λεως εἶχε συγκεντρώσει καὶ ἀποφασιστικὰ προσδιορίσει ὡς θεματολογία τῆς μελλούσης συνόδου.
Ἡ ὁμολογιακή - θεολογικὴ σκέψη του συγκροτεῖται (ἀπαντητικὰ) στὶς ἑξῆς ἑνότητες, ποὺ ἀπαρτίζουν τὴν πραγματεία του:
Α) ΠΟΙΟΣ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΣΥΓΚΛΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
Στὴν πορεία ἀνάπτυξης τῆς ἑνότητας, γράφει:
«Ἡ ἱερὰ Σύνοδος Αὕτη δὲν θὰ δικάσῃ καὶ στηλιτεύσῃ τοὺς κακοδόξους, ἀλλὰ κατὰ τὸ δὴ λεγόμενον θὰ καθίσῃ εἰς τὸ σκαμνὶ τὴν πρώτην Οἰκουμενικὴν Σύνοδον, ὡς καὶ τὰς λοιπάς, καὶ διὰ τῆς ἀναθεωρήσεως καὶ δικάσεως θὰ μεταβάλῃ πολλὰ πρὸς ἐπίτευξιν τῆς πλατείας καὶ εὐρυχώρου ὁδοῦ...» (Σελ. 17).
1ο Σχόλιο: Πράγματι καθημερινὰ πραγματώνονται κατὰ βαθμίδες οἱ ἀποφάσεις τῆς Κρήτης, σύμφωνα μὲ τίς προφητικὲς ὑπογραμμίσεις τοῦ π. Δανιὴλ γιὰ τὸ Ἐκκλησιολογικὸ περιεχόμενο - ὑπόβαθρο τῆς «Νέας Συνόδου».
Β) ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΚΑΙ ΠΙΘΑΝΟΤΗΣ ΑΠΟΔΟΧΗΣ ΑΥΤΗΣ
Μεταξὺ ἄλλων ὁ Ὅσιος Δανιήλ, τονίζει:
«Ἀφοῦ ἡ ἀλλαγὴ τοῦ Ἡμερολογίου ἐπέφερε μέγα σκάνδαλον καὶ ἐδημιούργησε σχίσμα μεταξὺ τοῦ Χριστεπωνύμου πληρώματος, τί γενήσεται ἄραγε, ὅταν ἀκουσθῇ ὅτι ἡ διαληφθεῖσα Ἱερὰ Σύνοδος θὰ προβάλῃ τοιαύτας γνώμας, τὰς ὁποίας ἐκ περιουσίας φρονοῦσι καὶ ἀσπάζονται μόνον οἱ ψυχικοὶ ἄνθρωποι καὶ οἱ τὰ τοῦ Λουθήρου φρονοῦντες;» (Σελ. 19).
2ο Σχόλιο: Πράγματι, ἡ Ἐκκλησιολογία τῆς ψευδοσυνόδου της Κρήτης ἀποτελεῖ ἀναδιοργάνωση καὶ προσαρμογὴ τοῦ περιεχομένου τῆς συνείδησης τῶν «ψυχικῶν ἀνθρώπων καί των τὰ Λουθήρου φρονοῦντες», ὅπως εὔστοχα προανήγγειλε ὁ ὅσιος Δανιήλ.
Γ) Η ΠΕΡΙ ΜΕΤΟΥΣΙΩΣΕΩΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ
Ἐδῶ διευκρινίζει ὁ π. Δανιήλ, «ὅτι τὰ τίμια δῶρα καθαγιάζονται μετὰ τὴν εὐχὴν τῆς ἐπικλήσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος διὰ τῆς εὐλογίας τοῦ ἱερέως, ὡς μαρτυροῦσι καὶ αὐτὰ τὰ ἀρχαῖα τυπικὰ τῆς Ρώμης καὶ τῆς Γαλλίας...».... Ἐπίσης ὑπογραμμίζει: «Ἡ Παπικὴ Ἐκκλησία, μεταξὺ ἄλλων (πολλῶν) καινοτομιῶν ἐκαινοτόμησε καὶ τὴν αὐθαίρετον καθαγίασιν τῶν τιμίων δώρων, ὡς γιγνομένην σὺν τῇ ἐκφωνήσει τῶν Κυριακῶν λογίων, ὅπερ ἀντίκειται τῇ Ἀποστολικῇ καὶ Ἐκκλησιαστικῇ παραδόσει» (Σελ. 21-22).
Δ) Ἡ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΙΣ ΤΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΥ ΤΥΠΙΚΟΥ
Μὲ ἀπόλυτη κατηγορηματικότητα ὁ ὅσιος, τονίζει:
«Τὸ Λειτουργικὸν μέρος τῆς καθ᾿ ἡμᾶς Ἐκκλησίας, ὡς καὶ τὸ Τυπικόν, τὸ ὁποῖον ἐξακολουθεῖ ἀπὸ τῶν παναρχαίων χρόνων τὸ εὐσεβὲς αὐτῆς πλήρωμα, δὲν συνεστήθῃ ὑπὸ τυχαίων καὶ ἀγοραίων ἀνθρώπων, ἀλλ᾿ ὑπ᾿ ἀνδρῶν Ἁγίων ἀνεγνωρισμένων ἐπὶ εὐρεῖα μαθήσει καὶ ἄκρᾳ Ἁγιότητι καὶ ἐπεκυρώθῃ δι᾿ ἱερῶν Ἀποκαλύψεων παρὰ τῶν Ἁγίων Ἑπτὰ Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ Τοπικῶν, ἔχον τὸ κῦρος παρὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅπερ σφαλῆναι ἀδύνατον» (Σελ. 22 - 23).
3ο Σχόλιο: Στὴ μελέτη τοῦ ὁσίου Δανιὴλ (ἱεροῦ πατρὸς) ἑρμηνεύεται ὀρθὰ τὸ πνεῦμα τῆς Ὀρθοδοξίας ἔναντι τοῦ Ἀναθεωρητισμοῦ τοῦ οἰκουμενισμοῦ. Θὰ ἀκολουθήσει, σὺν Θεῷ, καὶ ἡ ἀναφορά μας στὶς ὑπόλοιπες ἑνότητες στὸ ἑπόμενο ἄρθρο. Σήμερα, μέσα στὴν ἀπραξία τῶν πολλῶν καὶ στὴν ἔλλειψη ἀντίστασης τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἡ διδασκαλία τοῦ ἁγίου Δανιὴλ ἀποτελεῖ μάθημα Ὀρθοδοξίας.
__________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου