ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ
Θεολόγου – Καθηγητοῦ
Τὰ βιβλικὰ πρόσωπα τῆς Καινῆς Διαθήκης ἔχουν ἰδιαίτερη θέση στὸ ἁγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μας. Κι᾿ αὐτό, διότι εἶναι ἐκεῖνοι, οἱ ὁποῖοι ἔζησαν στὴν ἐποχὴ ποὺ ἔζησε στὴ γῆ ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ οἱ περισσότεροι σχετίστηκαν μὲ Αὐτόν. Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ τὰ πρόσωπα ὑπῆρξε καὶ ἡ ἁγία Φωτεινὴ ἡ Ἰσαπόστολος καὶ Μεγαλομάρτυρας, ἡ γνωστή μας Σαμαρείτιδα.
Ἔζησε λοιπόν τὸν 1ο μ. Χ. αἰῶνα στὴν Παλαιστίνη. Γεννήθηκε καὶ ἔζησε στὴν πόλη Συχάρ, ἡ ὁποία βρισκόταν βόρεια τῆς Ἰουδαίας καὶ κατοικοῦνταν ἀπὸ Σαμαρεῖτες, οἱ ὁποῖοι ἦταν μὲν ἰσραηλιτικῆς καταγωγῆς, ἀλλὰ μὲ τὸ πέρασμα τῶν αἰώνων, εἶχαν ἔλθει σὲ ἐπιμιξίες μὲ εἰδωλολατρικοὺς γειτονικοὺς λαοὺς καὶ γι᾿ αὐτὸ θεωροῦνταν ἐξωμότες ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους καὶ ὑπῆρχε μεταξύ τους ἔχθρα. Καὶ ὄντως, οἱ Σαμαρεῖτες ζοῦσαν ζωὴ περισσότερο προσαρμοσμένη στοὺς Ἐθνικούς, παρὰ στοὺς Ἰουδαίους. Ἡ Σαμαρείτισσα Φωτεινὴ ζοῦσε καὶ αὐτὴ ζωὴ ἔκλυτη, ἀλλάζοντας συνεχῶς ἄνδρες. Φαίνεται ὅτι ἦταν γνωστὴ στὴν πόλη καὶ ὅλοι τὴν στιγμάτιζαν γιὰ τὴν ἁμαρτωλὴ ζωή της. Σημειώνουμε πὼς δὲν γνωρίζουμε τὸ πρῶτο της ὄνομα, διότι Φωτεινὴ ὀνομάστηκε ὅταν πίστεψε στὸ Χριστὸ καὶ ἔλαβε τὸ ἅγιο Βάπτισμα ἀργότερα.
Κάποτε ὁ Κύριος, σὲ μιὰ ἀπὸ τίς περιοδεῖες του στὴ Σαμάρεια, βρέθηκε στὴν πόλη Συχὰρ καὶ στάθηκε ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη σὲ ἕνα ὀνομαστὸ πηγάδι, τὸ ὁποῖο, σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση, τὸ εἶχε ἀνοίξει ὁ πατριάρχης Ἰακὼβ πρὶν ἀπὸ δύο χιλιάδες χρόνια ἀπὸ τότε. Ὁ Κύριος περίμενε, μόνος, δίπλα στὸ πηγάδι, περιμένοντας νὰ ἔρθει κάποιος νὰ τοῦ ἀντλήσει νερὸ καὶ νὰ ξεδιψάσει. Οἱ μαθητές Του εἶχαν πάει στὴν πόλη νὰ ἀγοράσουν τροφὲς καὶ ἄλλα ἐφόδια. Ἦταν καλοκαίρι καὶ ἔκανε ζέστη.
Φαίνεται πὼς τὸ πηγάδι τοῦ Ἰακὼβ ἐξυπηρετοῦσε τὴν πόλη, ὅπου κατέφευγαν οἱ κάτοικοι νὰ προμηθευτοῦν νερό. Καθὼς περίμενε ὁ Κύριος, ἔφτασε μιὰ γυναῖκα νὰ ἀντλήσει νερό. Ἦταν ἡ Σαμαρείτισσα Φωτεινή. Ὁ Κύριος τῆς ζήτησε νὰ τοῦ δώσει νερό. Ἐκείνη παραξενεύτηκε, βλέποντας ἕναν Ἰουδαῖο, νὰ καταδέχεται νὰ συζητᾷ μαζί της καὶ νὰ τῆς ζητᾷ ἐξυπηρέτηση, διότι ὅπως προαναφέραμε, αὐτὸ ἀπαγορεύονταν, λόγῳ τοῦ μίσους ποὺ ἔτρεφαν πρὸς τοὺς Σαμαρεῖτες οἱ Ἰουδαῖοι, οἱ ὁποῖοι τοὺς θεωροῦσαν μιασμένους. Τῆς ζήτησε νερὸ καὶ μάλιστα μὲ ἀντάλλαγμα πρὸς αὐτή, τὸ «ζωντανὸ νερό», τὸ ὁποῖο πίνοντάς το κάποιος, δὲν θὰ χρειαζόταν νὰ πιεῖ ξανά, διότι δὲ θὰ διψοῦσε «εἰς τὸν αἰῶνα». Ὁ Χριστὸς βεβαίως δὲν ἐννοοῦσε κάποιο «θαυματουργὸ» νερό, ἀλλὰ τὸν σωτήριο λόγο Του. Ἡ Φωτεινὴ τὸν ρώτησε ποὺ θὰ ἔβρισκε τὸν κουβᾶ νὰ ἀντλήσει αὐτὸ τὸ «θαυματουργὸ» νερό, ἀφοῦ τὸ πηγάδι ἦταν βαθύ. Ὁ Κύριος βρῆκε τὴν εὐκαιρία νὰ πιάσει συζήτηση μαζί της καὶ νὰ τῆς ἀποκαλύψει ὄντως μεγάλες ἀλήθειες, τίς ὁποῖες δὲν εἶχε ἀποκαλύψει ἀκόμη στοὺς μαθητές Του. Ὡς καρδιογνώστης κατάλαβε ὅτι ἡ ψυχὴ αὐτῆς τῆς ἁμαρτωλῆς γυναίκας ἦταν παρθένα καὶ γόνιμη νὰ δεχτεῖ το λόγο τοῦ Θεοῦ. Ὅτι ἔμελλε νὰ γίνει ἡ ἀπόστολός Του στὴ χώρα τῆς Σαμάρειας καὶ γι᾿ αὐτὸ ἔκαμε αὐτὲς τίς ἀποκαλύψεις. Τῆς ἀποκάλυψε τὴν πνευματικὴ φύση τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἀνάγκη τῆς πνευματικῆς Του λατρείας, ἡ ὁποία δὲν ἀπαιτεῖ συγκεκριμένο τόπο, ποὺ ὁρίζονταν ὡς τότε. Τῆς ἀποκάλυψε ὅτι εἶναι ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας τῶν προφητῶν. Γιὰ νὰ πεισθεῖ μάλιστα γιὰ τὴν ἀλήθεια τῶν λόγων Του, τῆς ἀποκάλυψε τὸν βίο της.
Μετὰ ἀπὸ αὐτὸ ἡ Φωτεινὴ ἔτρεξε στὴν πόλη καὶ ἄρχισε, περιχαρής, νὰ φωνάζει καὶ νὰ ἀναγγέλλει ὅτι ἦρθε ὁ Μεσσίας καὶ γιὰ τοῦ λόγου του τὸ ἀληθές, τῆς γνώρισε τὸν ἀπόκρυφο βίο της. Κατόρθωσε νὰ πείσει πολλοὺς κατοίκους τῆς πόλεως νὰ βγοῦν καὶ νὰ ἔρθουν νὰ δοῦν καὶ νὰ ἀκούσουν τὸ Χριστό, στὸν ὁποῖο πίστεψαν ἀρκετοί. Ὁ Χριστὸς ἔμεινε στὴ Συχὰρ δύο ἡμέρες κηρύττοντας.
Ἡ Φωτεινή, διορθώθηκε, ἐγκατέλειψε τὴν ἁμαρτωλὴ ζωὴ καὶ ἔγινε σώφρων. Ἡ παράδοση ἀναφέρει ὅτι εἶχε πέντε ἀδέλφια, τὴν Ἀνατολή, τὴν Φωτώ, τὴν Φωτίδα, τὴν Παρασκευὴ καὶ τὴν Κυριακὴ καὶ δύο γιούς, τὸν Φωτεινὸ καὶ τὸν Ἰωσή. Τόσο τίς ἀδελφές της ὅσο καὶ τὰ παιδιά της κατόρθωσε νὰ τοὺς πείσει ὅτι ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας ἦρθε καὶ εἶναι ὁ Ἰησοῦς.
Μετὰ τὴν σύλληψη, τὸ σταυρικὸ θάνατο καὶ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, ἡ Φωτεινή, μαζὶ μὲ τίς ἀδελφές της καὶ τὰ παιδιά της κατέβηκαν στὴν Ἱερουσαλήμ. Τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς ἄκουσαν τὸ κήρυγμα τοῦ ἀποστόλου Πέτρου καὶ ἦταν ἀνάμεσα στὶς τρεῖς χιλιάδες ποὺ βαπτίστηκαν καὶ ἐντάχτηκαν στὴν Ἐκκλησία.
Κατόπιν ζήτησε ἀπὸ τοὺς ἀποστόλους νὰ ἐργαστεῖ ἱεραποστολικά. Μετέβῃ μαζὶ μὲ τίς ἀδερφές της καὶ τὰ παιδιά της στὴ Συρία, ὅπου κήρυξαν τὸ Χριστὸ καὶ μετέστρεψαν πολλοὺς στὴ νέα πίστη. Κατόπιν πῆγαν στὴ Φοινίκη, σὲ ἄλλα μέρη τῆς Παλαιστίνης, στὴν Αἴγυπτο, στὴν Καρχηδόνα καὶ τελικὰ ἔφτασαν στὴ Ρώμη, τὴν καρδιὰ τῆς ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας. Παντοῦ κήρυττε μὲ θέρμη καὶ ἐνθουσιασμὸ τὴν πίστη στὸ Σωτῆρα Χριστό, τὸν Ὁποῖο εἶχε δεῖ καὶ τῆς εἶχε ἀποκαλύψει τὰ μυστήρια τοῦ Θεοῦ, μεταστρέφοντας πλῆθος εἰδωλολατρῶν καὶ Ἰουδαίων στὸν Χριστιανισμό.
Συχνὰ ἀναλάμβανε περιοδεῖες καὶ ἐκτὸς τῆς Ρώμης. Στὰ χρόνια ποὺ βασίλευε ὁ θηριώδης Νέρων (54-68 μ. Χ.), βρέθηκε καὶ πάλι στὴν ἀφρικανικὴ μεγαλούπολη τῆς Καρχηδόνας. Ὁ μεγάλος γιός της Βίκτωρ εἶχε καταταγεῖ στὸν Ρωμαϊκὸ στρατὸ καὶ ἔφτασε στὸ ἀξίωμα τοῦ στρατηλάτη (στρατηγοῦ). Ὁ παράφρων Νέρωνας εἶχε κηρύξει τὸν φοβερὸ πρῶτο διωγμὸ κατὰ τῶν Χριστιανῶν, θέλοντας, ὡς γνωστόν, νὰ δικαιολογήσει τὴ δική του κακουργία, τῆς πυρπόλησης τῆς Ρώμης. Διέταξε τοὺς ἀξιωματούχους τοῦ στρατοῦ νὰ ἐκτελέσουν τὴ διαταγή του καὶ νὰ συλλάβουν τοὺς Χριστιανούς.
Μεταξὺ τῶν ἄλλων ἀξιωματικῶν, διατάχτηκε καὶ ὁ Βίκτωρας νὰ συλλάβει τοὺς Χριστιανοὺς τῆς Ἰταλίας. Ἐκεῖνος ἀρνήθηκε. Μάταια προσπάθησε ὁ φίλος του Δούκας Σεβαστιανὸς νὰ τὸν πείσει νὰ ἐκτελέσει τὴν αὐτοκρατορικὴ διαταγή. Στὸ τέλος πείστηκε ὁ Σεβαστιανὸς νὰ γίνει Χριστιανός! Ἐν τῷ μεταξὺ ὁ Βίκτωρας εἶχε βαπτισθεῖ καὶ εἶχε λάβει τὸ ὄνομα Φωτεινός.
Ὁ Νέρων πληροφορήθηκε τὸ γεγονὸς καὶ διέταξε τὴ σύλληψη τῶν δύο ἀξιωματικῶν, ἀλλὰ καὶ τῆς Φωτεινῆς, τῶν ἀδελφῶν της καὶ τῶν τέκνων της. Στάθηκαν μπροστά του καὶ ὁμολόγησαν τὴν πίστη τους στὸ Χριστό. Τοὺς ὑπέβαλαν σὲ φρικτὰ καὶ ἀπάνθρωπα βασανιστήρια. Θαύματα λάμβαναν χώρα κατὰ τὴ διάρκεια τῶν μαρτυρίων τους, ὥστε πολλοὶ εἰδωλολάτρες νὰ ἀσπάζονται τὸν Χριστιανισμό. Τόσο ἡ ἁγία Φωτεινή, ὅσο καὶ οἱ οἰκεῖοι της ἔδωσαν τὴ ζωή τους γιὰ τὸ Χριστό. Ἡ μνήμη τους τιμᾷται στὶς 26 Φεβρουαρίου καὶ τὴν Ε΄ Κυριακὴ ἀπὸ τοῦ Πάσχα.
__________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου