Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2023

Νώντας Σκοπετέας: Κυριακή τῆς κρίσεως στέκομαι στό ψαλτήρι...


Στέκομαι ξανὰ στὸ ἀναλόγι καὶ παρατηρῶ τοὺς ἀδελφοὺς μου... ἀπὸ τὴ μιὰ ὁ ἁπλός, ταπεινὸς λαός, οἱ «Θεοῦσοι καὶ οἱ Θεοῦσες», μακάριοι ὡς ὀνειδιζόμενοι καὶ πτωχοὶ τῷ πνεύματι, οἱ κεροῦδες γερόντισσες, τὰ ὀλιγογράμματα  μὰ πάνσοφα γεροντάκια βγαλμένα ἀπὸ τίς  Σαρακοστὲς τοῦ Κόντογλου, ἀλλὰ καὶ οἱ ὀλοφώτεινοι νέοι, κάποτε ἀσώτως βιοῦντες καὶ πολιτευσάμενοι,  πλέον ἐπιστρέψαντες στὴν ἀγκαλιὰ τὴν φιλόστοργη, τῆς Μάνας Ἐκκλησιᾶς. 
 
Ξεκινοῦν ἀχάραγα καὶ Θεοσκότεινα γιὰ νὰ προκάμουν τὰ λόγια τοῦ ἐξάψαλμου. Ἀψηφοῦν τὸ κρύο, τὴ βροχή, τὴν κάψα, γιὰ νὰ ἀπολαύσει ἡ ψυχή τους τὰ θαύματα καὶ τὰ θαυμάσια τοῦ προοιμιακοῦ. Ποὺ ποτὲ δὲν βιάζονται νὰ τελειώσει ἡ ἀκολουθία, ποὺ δὲν τοὺς κουράζει ἡ ἀγρύπνια καὶ ἡ ταλαιπωρία τοῦ σώματος,  μὰ μόνο νὰ ἀνασαίνουν τοῦ Οὐρανοῦ τὰ θυμιάματα καὶ νὰ ὀνειρεύονται τὸν Θεϊκὸ Νυμφῶνα  λαχταρᾷ ἡ ψυχούλα τους. Καὶ πόσο πικραίνονται, ὅταν τὴν Ἀναστάσιμη νύχτα ὁ Παπᾶς καὶ ὁ ψάλτης ἀδιανόητα καὶ ἔξαφνα ἀπὸ ἀνθεκτικοί, ὑπομονετικοὶ καὶ ἀγωνιστὲς ἀθλητὲς μαραθωνοδρόμοι τῶν 48 ἡμερῶν στὸ στάδιο τῶν ἀρετῶν, μεταλλάσσονται  σὲ σπρίντερ καὶ ταχύτατους κατοστάρηδες, ποὺ συναγωνίζονται ποιός θὰ τελέψει πρῶτος καὶ ποιός  θὰ κόψει τὸ νῆμα,  τσαλαπατῶντας ἀριστουργηματικοὺς Ἀναστάσιμους Κανόνες τοῦ Δαμασκηνοῦ καὶ τοὺς  Παιᾶνες τῆς Αἰωνίου Νίκης τῆς Ζωῆς,  ὄχι φυσικὰ γιατί ἐκεῖνοι τὸ θέλουν ἔτσι,  ἀλλὰ γιατί ἀναγκάζονται ἀφοῦ  τὸ ζητοῦν οἱ πολλοί, ποὺ πρέπει νὰ ἱκανοποιηθοῦν γιὰ νὰ ξανάρθουν καὶ τοῦ χρόνου... τὸ βραβεῖο ὅλων μας... ἕνα πινάκιο  μαγειρίτσας. 
 
Καὶ ἐκεῖνοι οἱ εὐλογημένοι, οἱ βγαλμένοι ἀπὸ τὸ συναξάρι τῆς πλαϊνῆς πόρτας, ὡς συνήθως σιωποῦν, χαμογελοῦν μᾶλλον μελαγχολικὰ  καὶ μοιράζουν μόνο εὐχὲς στοὺς γύρω τους. Ἡ δεύτερη κατηγορία ἀνθρώπων ποὺ παρατηρῶ νὰ περνοῦν μπροστὰ ἀπὸ τὸ ψαλτήρι  εἶναι οἱ φρεσκοσιδερωμένοι, εὐωδιαστοί, καλοντυμένοι, ποὺ συνήθως ἐμφανίζονται μέσα στὸν ἐνιαυτό, μετρημένες φορὲς στὰ δάκτυλα τῶν χεριῶν.

Λίγο πρὶν ἢ μετὰ τὸ Χερουβικό, λίγο πρὶν ἢ μετά τὸ Θεοτόκε Παρθένε τῆς ἀρτοκαλασίας στὸν πανηγυρικὸ ἑσπερινὸ ἢ ἀκόμα καὶ λίγο πρὶν τὸ νῦν ἀπολύεις... στέκονται πάντα τοῦτοι οἱ ἀδελφοί μας μπροστά-μπροστά, σὲ κοιτοῦν συνεχῶς μὲ νόημα καὶ ἀδιακρίτως, ἐνοχλοῦνται γιὰ λόγους ποὺ μόνο ἐκεῖνοι καὶ τὸ παντογνωστικὸ ἐγώ μας γνωρίζει καὶ παραπονοῦνται στοὺς ἱερεῖς ἢ καὶ στὸν Δεσπότη ἀκόμα, ποὺ ἀπολύσαμε  στὶς 10 καὶ ἄργησε ὁ ἀμανεδιάρης ψάλτης, καί -τί τὰ θέλετε τὰ μικρόφωνα;- καί -ἐγὼ γι αὐτὸ δὲν πατάω, θέλω ἡσυχία γιὰ νὰ κατανυχθώ!- καὶ ἄλλα τέτοια περίφημα. Δὲν ἔχουν τὴν παραμικρὴ ἰδέα περὶ ψαλτικῆς καὶ περιόδων τῆς ὀκταήχου, εἶναι παντελῶς ἀκατήχητοι γιὰ τὴ μυστηριακὴ ζωή,  ἀδιάφοροι γιὰ τὴν λειτουργικὴ τάξη καὶ παράδοση, ἀλλὰ ἔχουν ἰσχυρὴ σὰν ἀτσάλι ἄποψη, τὴν ὁποία δυστυχέστατα, πάντα βρίσκουν ἕνα συνήθως παρασκηνιακὸ καὶ μὲ μπόλικες δόσεις συκοφαντικῆς δυσφήμισης τρόπο, νὰ τὴν κοινοποιοῦν καὶ κάποτε-κάποτε νὰ τὴν ἐπιβάλλουν, πρὸς κατάπληξη καὶ θλίψη τῶν ὑπολοίπων.

Σκέφτομαι καμιὰ φορὰ πὼς Ἐν τῇ δόξῃ τοῦ Κυρίου καὶ  ἔμπροσθεν Αὐτοῦ, θὰ συναχθοῦν μαζὶ μὲ τοὺς λοιποὺς  καὶ ὅλοι οἱ ἱεροψάλτες ἀπὸ καταβολῆς τῆς Μάνας Ἐκκλησιᾶς.  Στὴ δικαιοσύνη του θὰ ὑπάρξουν τότε οἱ εὐλογημένοι καὶ οἱ κατηραμένοι, τὰ πρόβατα ἐκ δεξιῶν καὶ τὰ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων.


-Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι Ἱεροψάλτες ταπεινοὶ ἀναλογίου διάκονοι,  κληρονόμοι ἐσεῖς τῆς ἡτοιμασμένης Βασιλείας θὰ πεῖ τότε ὁ Χριστός μας.

Γιατί ψάλατε πρωτίστως ἀπὸ ἀνάγκη ψυχῆς καὶ ὄχι ὡς Χριστέμποροι καὶ ἀργυρώνητοι ἐπαγγελματίες, σεβόμενοι τὸν ἱερό μου πόθο, τὴν φιλακολουθία μου, τὴν ἀξεδίψαστη δίψα μου γιὰ τὰ αἰώνια ρήματα, τὴν ἀκόρεστη πεῖνα μου γιὰ μυστηριακὴ μέθεξη στὸν οἶκο τοῦ Πατρός μου.

Γιατί μὲ βοηθήσατε νὰ κατανυχθῶ καὶ νὰ κυλήσουν ὅλα τὰ κρυμμένα καὶ φυλαγμένα δάκρυα τῆς καρδιᾶς μου.

Γιατί γίνατε πρότυπα πιστοῦ πάνω  στὸ ψαλτήρι,  μὲ τὸ νὰ τυπώνετε στὸ σῶμα σας  συνεχῶς τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ καὶ μὲ τὸ νὰ μεταλαμβάνετε συχνὰ τῶν ἀχράντων μυστηρίων.

Γιατί ποτὲ δὲν βιαστήκατε, δὲν παραλείψατε, δὲν λαθέψατε ἐνσυνειδήτως, δὲν ἀλλοιώσατε, δὲν μεταλλάξατε, δὲν καταλιμπάνατε  δημιουργῶντας ἔθιμα καὶ  παραδόσεις, μὰ εὐλαβικὰ σεβαστήκατε ὅσα φυλαχτάρια ἡ ἱερὴ καὶ ἁγία  παράδοση, σᾶς ἐμπιστεύθηκε.

Γιατί ποτὲ δὲν μὲ σκανδαλίσατε μὲ ἀμετροέπειες καὶ ἀλαζονεῖες, ποτὲ δὲν ὑποταχθήκατε μὲ  δουλικὸ φρόνημα στὸ κοσμικὸ καὶ παράταιρο θέλημα τῶν ὀλίγων ἢ τῶν πολλῶν, τῶν  ἀδαῶν, τῆς ἐξουσίας τῶν ταγῶν...

Γιατί πάντα μοῦ ψάλατε μὲ ὕφος ταπεινὸ καὶ συνάμα  μεγαλοπρεπές, δίχως νὰ κοιτᾶτε ὁλοένα τοῦ ρολογιοῦ τοὺς δεῖκτες, μὰ μόνο τῶν Χερουβὶμ καὶ τῶν Σεραφεὶμ τὰ οὐρανόσημα.
 

Γιατί ποτὲ σας δὲν ἐκμεταλλευθήκατε ψυχρὰ  τὴ λύπη μου, τὴν ἀγωνία μου καὶ τὴν χαρά μου, μὰ κλάψατε μὲ τὸ κλάμα μου καὶ χαρήκατε ὅταν χαιρόμουν.

-Πότε Κύριε, πότε στὰ πράξαμε ὅλα τοῦτα;

-Ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων Ἐμοὶ ἐποιήσατε!


Δὲν χρειάζεται θαρρῶ νὰ πλάσουμε καὶ τὸν διάλογο τοῦ Κυρίου μας μὲ τοὺς ἐξ εὐωνύμων Του ἱεροψάλτες.

Εὔχομαι εἰλικρινῶς καὶ ἀνυποκρίτως κανεὶς ἀπ᾿ ὅλους μας, νὰ μὴν βρίσκεται στὴν ἀντίπερα ὄχθη γιὰ νὰ ρωτήσει:

-Πότε Κύριε δὲν πράξαμε γιὰ σένα ὅλα τοῦτα;

Ψαλῶ τῷ ἀδελφῷ μου! Ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων!

Τότε καὶ μόνο τότε, ἀληθινὰ   θὰ  ψέλνουμε ἀπερίσπαστοι καὶ ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ψυχῆς μας, γιὰ τὸν Μονογενῆ Υἱὸ καὶ Ἀθάνατο Λόγο τοῦ Θεοῦ!

Νώντας Σκοπετέας

Τριώδιο 2023
 
__________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
«Πᾶνος» 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου