Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας
Ὅσα αἰώνια ρήματα ἔχουν γραφεῖ σὲ χρόνο παρελθοντικὸ ὀφείλουμε νὰ τὰ ἀντικαταστήσουμε χρονικά! Ἡ χρονικὴ ἀντικατάσταση τῆς αὐτομεμψίας καὶ τῆς μετανοίας! Ὅλα νὰ μεταφέρονται στὸν παρόντα χρόνο, ὁπότε καὶ θλιβερὰ ΑΝΑΣΤΑΥΡΩΝΟΥΜΕ τὸν Κύριο τῶν πάντων! Κάθε λέξη δὲ ἀπὸ τὸν Θεῖο Λόγο δίνει ἀπάντηση σὲ ὅ,τι σκοτεινιάζει τὸ μέσα μας!
Πόσο διαρκεῖ ἡ ἀνάγνωση ἑνὸς κεφαλαίου ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφή; Ἐλάχιστα στ᾿ ἀλήθεια! Ἕνα κεφάλαιο γιὰ παράδειγμα ἀπὸ τὴν δεύτερη ἐπιστολὴ τοῦ Πρωτοκορυφαίου Πέτρου; Ἂς πᾶμε ἐκεῖ λοιπὸν στὸ δεύτερο κεφάλαιό της! Ξεκινᾶ μὲ τὸ "Ἐγένοντο" καὶ θὰ μποροῦσε κανεὶς ἐλαφρᾷ τῇ καρδίᾳ νὰ ὑποστηρίξῃ πὼς αὐτὰ γράφτηκαν γιὰ τὸ τότε, ἀλλὰ ἀμέσως πιὸ κάτω συνεχίζει σὲ χρόνο μελλοντικὸ μὲ τὸ "ἐξακολουθήσουσιν" καὶ τὸ "βλασφημηθήσεται" ἡ ὁδὸς τῆς ἀληθείας...
«...Ἐγένοντο δὲ καὶ ψευδοπροφῆται ἐν τῷ λαῷ, ὡς καὶ ἐν ὑμῖν ἔσονται ψευδοδιδάσκαλοι, οἵτινες παρεισάξουσιν αἱρέσεις ἀπωλείας, καὶ τὸν ἀγοράσαντα αὐτοὺς δεσπότην ἀρνούμενοι ἐπάγοντες ἑαυτοῖς ταχινὴν ἀπώλειαν...» (Β Πέ. 2,1) «καὶ πολλοὶ ἐξακολουθήσουσιν αὐτῶν ταῖς ἀσελγείαις, δι᾿ οὓς ἡ ὁδὸς τῆς ἀληθείας βλασφημηθήσεται...» (Β Πέ. 2,2) «...ὀφθαλμοὺς ἔχοντες μεστοὺς μοιχαλίδος καὶ ἀκαταπαύστους ἁμαρτίας, δελεάζοντες ψυχὰς ἀστηρίκτους...» (Β Πέ. 2,14)
Αὐτὲς οἱ ἀστήρικτες ψυχές! Θυμόμαστε τὸν π. Ἀθανάσιο Μυτιληναῖο πῶς στέναζε καὶ ἔκανε μιά...λαλίστατη παύση, κάθε φορὰ ποὺ θυμόταν αὐτὸ τὸ χωρίο... Πόσες δὲν περνοῦν καθημερινὰ ἀπὸ δίπλα μας καὶ ΕΜΕΙΣ τὶς παρασύρουμε καὶ τὶς ἐξαπατοῦμε μὲ τὰ λόγια ἢ τὸ βίωμά μας, ἢ τὸ πιὸ σημαντικὸ παραλείπουμε νὰ μιλήσουμε γιὰ τὸν Χριστὸ μας ἐν Ἀληθείᾳ;
Περιστοιχιζόμαστε ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ ἀγαπᾶμε καὶ μᾶς ἀγαποῦν. Ἡ οἰκογένειά μας, οἱ φίλοι μας καὶ οἱ οἰκεῖοι, οἱ συνάδελφοι καὶ συνεργάτες μας.
Τοὺς περιβάλλουμε μὲ τὴν ἀγάπη μας, τὸ νοιάξιμό μας, τὸ ἀνύστακτο ἐνδιαφέρον μας. Ὄχι ὑπολογιστικὰ καὶ μὲ ὑστεροβουλία, μὰ θυσιαστικὰ καὶ ἄρα ἀληθινά. Ἡ ἀληθινὴ ἀγάπη ἐξάλλου ἔχει 2 βασικὲς προϋποθέσεις. Πρῶτον εἶναι ἀπροϋπόθετη! Καὶ δεύτερον ἔχει θυσία τοῦ ἐγώ μας. Ἀλλιῶς εἶναι κάποια ψευτοαγάπη, εὐκαιριακή τοῦ....μισθωτοῦ συμφέροντος χωρὶς στερρὲς βάσεις. Μέσα στὸ ἐγώ, κρύβεται πάντοτε τὸ ἀνθρωπάρεσκο.
Ἑπομένως καὶ αὐτὸ πρέπει νὰ θυσιάζεται γιὰ τὴν ἀγάπη. Ἐδῶ εἶναι ποὺ δυσκολεύουν πολὺ τὰ πράγματα λοιπόν... Γιατί ὅταν ἀγαπᾶς, πρέπει νὰ γίνεσαι καὶ ἐνίοτε δυσάρεστος. Λέει ὁ ἁπλὸς λαὸς θυμοσοφῶντας, ὅτι ὅποιος σὲ ἀγαπάει σὲ κάνει καὶ κλαῖς... Αὐτό τὸ ἀκούγαμε ἀπὸ μικροὶ καὶ εἶναι ἀλήθεια ὅτι δυσανασχετούσαμε μὲ τὸν θυμόσοφο ποὺ τὸ κυκλοφόρησε... Ἀλλά πλέον, τὸ πιστεύουμε ὅσο λίγα σοφὰ λόγια τῶν πεπειραμένων τούτης τῆς ζήσης. Καὶ πιὸ πολύ, θαυμάζουμε ὅσους τὸ βιώνουν τοῦτο τὸ γνωμικό, ἀδιαφορῶντας γιὰ τὸ ἂν θὰ προκαλέσουν τὴν δυσαρέσκεια ὅσων ἔχουν δίπλα τους. Καὶ περισσότερο ζηλεύουμε ὅσους τὸ τηροῦν, δυσαρεστῶντας ἐκείνους ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἐξαρτῶνται, μὴ θυσιάζοντας τὴν ἀλήθεια.
Ἔλεγε ὁ μέγας π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης, ὅτι ἀγάπη χωρὶς τὴν ἀλήθεια εἶναι ἀπάτη. Ναί, ἂν τὸ καλοσκεφτοῦμε ἐξαπατᾶς ὅποια ἀστήρικτη ψυχὴ «νανουρίζεις» καὶ φασκιώνεις μὴ φανερώνοντάς της τὴν ἀσχήμια της, τὸ ὅτι δὲν εὐαρεστεῖ τὸν Θεό, τὸ ὅτι ἁμαρτάνει, τὸ ὅτι δὲν τῆς ἐπιτρέπεται κάτι τέτοιο. «Οὐκ ἔξεστὶ σοι»... μὲ ἄλλα λόγια, ἀληθινά, αἰώνια, Εὐαγγελικά! Ἐκεῖνος ποὺ μνημειωδῶς τὸ ξεστόμισε ἀποκεφαλίστηκε, δίχως δίκη καὶ ὑπεράσπιση... Μὲ συνοπτικὲς διαδικασίες, ἐπειδὴ μόνο ἤλεγξε τὸν μοιχὸ καὶ ἀνήθικο ἄρχοντα...
Ὅπως ἀκριβῶς θὰ «ἀποκεφαλιζόταν» καὶ στὶς μέρες μας, ἂν ἤλεγχε ὅσους μὲ ὑπερηφάνεια Θεοστυγῆ νομοθετοῦν καὶ βιώνουν τὰ ἄθεσμα καὶ τὰ μὴ καθήκοντα «...πεπληρωμένους πάση ἀδικία πορνεία, πονηρία, πλεονεξία, κακία, μεστοὺς φθόνου, φόνου, ἔριδος, δόλου, κακοηθείας, ψιθυριστάς, καταλάλους, θεοστυγεῖς, ὑβριστάς, ὑπερηφάνους, ἀλαζόνας, ἐφευρετὰς κακῶν, γονεύσιν ἀπειθεῖς, ἀσυνέτους, ἀσυνθέτους, ἀστόργους, ἀσπόνδους, ἀνελεήμονας...».( Ρωμ. 1,28-31)
Ὁ Ντοστογιέφσκι ἔλεγε πὼς "χωρὶς Θεὸ ὅλα ἐπιτρέπονται". Καὶ ὁ Θεῖος Παῦλος τὸ λέει τὸ ὅλα ἐπιτρέπονται, συμπληρώνοντας ὅμως, πὼς τὴν ψυχὴ δὲν τὴν συμφέρουν ὅλα.
Ὁ Ντοστογιέφσκι ἔλεγε πὼς "χωρὶς Θεὸ ὅλα ἐπιτρέπονται". Καὶ ὁ Θεῖος Παῦλος τὸ λέει τὸ ὅλα ἐπιτρέπονται, συμπληρώνοντας ὅμως, πὼς τὴν ψυχὴ δὲν τὴν συμφέρουν ὅλα.
«...Πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐ πάντα συμφέρει· πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐκ ἐγὼ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος...» (Κορ. Α' 6,12)
Ποιός ὅμως θὰ τὸ ξεστομίσει σήμερα ἀδελφοί μου τὸ «οὐκ ἔξεστὶ σοι»; Σπανίζουν θλιβερὰ οἱ ἐλεγκτικὲς φωνὲς κυρίως τῶν ποιμένων μὰ καὶ τῶν λαϊκῶν ἀδελφῶν ποὺ ναὶ σιωποῦν...ΣΙΩΠΟΥΜΕ, συνένοχα. Ναί, χρειάζεται περισσὴ διάκριση καὶ βίωμα τῶν δικαιωμάτων τοῦ Ἁγίου Θεοῦ γιὰ νὰ ἐλέγξεις. Καὶ σὲ ὅσους ἀντιτείνουν τὰ περὶ κατακρίσεως τί θὰ πεῖς; Τί θὰ ἔλεγε στὶς μέρες μας ὁ Τίμιος Πρόδρομος, σὰν θὰ τὸν κατηγοροῦσαν γιὰ κατάκριση, ὅταν θὰ ἤλεγχε ὅσους μετέβαλλαν τὴν φυσικὴν χρῆσιν εἰς τὴν παραφύσιν; (Ρωμ. 1,26)
Χρυσοστομικὰ θὰ τοὺς ἀπαντοῦσε, ὅτι τὸ μὴν κρίνετε περὶ βίου ἐστὶν καὶ οὐ περὶ πίστεως... Φαίνεται ὀξύμωρο, μὰ ἂν σκεφτοῦμε πὼς στὶς μέρες μας ἀμνηστεύεται νομιμοποιεῖται καὶ ἐπιβάλλεται μὲ ὑπερηφάνεια ἡ διαστροφὴ τοῦ Θείου καὶ ἀπαρασάλευτου εἰς τοὺς αἰῶνας νόμου τοῦ Θεοῦ, τότε θὰ κατανοήσουμε γιατί ὅλοι μας ἀνεξαιρέτως, ὄντας ζωντανὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας Του, ὀφείλουμε νὰ λέμε ὅλο καὶ συχνότερα πλέον γαλήνια καὶ ἀγαπητικὰ μὲ σκοπὸ καὶ μόνο τὸ νὰ θέσουμε νοῦ, τὸ οὐκ ἔξεστὶ σοι... Διαφορετικά ἐν ἐκείνῃ τὴ ἡμέρα θὰ ἀκούσουμε ἐπαναλαμβανόμενα καὶ ἀναπολόγητα οὐαὶ ἀπὸ τὸ ἄχραντο στόμα τοῦ Δικαίου Κριτῆ, γιὰ ὅλες τὶς ψυχὲς ποὺ ἐγκαταλείψαμε ἀστήρικτες...
Μὴ γένοιτο ἀδελφοί μου!
Νῶντας Σκοπετέας
Ἀπόσπασμα ἀπὸ ὁμότιτλη ἐκπομπή
Ἀπόσπασμα ἀπὸ ὁμότιτλη ἐκπομπή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου