Tο άριστα το βάζει ο Θεός σε εκείνους, που κάνουν το καλό, μόνο και μόνο, επειδή επιθυμούν να εκτελούν το θέλημα του Θεού.

Ένας καθηγητής γυμνασίου, ρώτησε κάποτε τον π. Ιωήλ Γιαννακόπουλο:

 -Πάτερ μου, δεν βρίσκω καθόλου σωστό, να κάνουμε το καλό, για να απολαύσουμε τον παράδεισο ή για να γλυτώσουμε την κόλαση. Δεν θα έπρεπε το καλό να το κάνουμε, μόνο και μόνο, από αγάπη για το Θεό;

- Εσύ, τον ρώτησε ο π. Ιωήλ, όταν βαθμολογείς τους μαθητές σου, μόνο το μηδέν και το άριστα χρησιμοποιείς; Δεν βάζεις άλλους βαθμούς;

- Βεβαίως και χρησιμοποιώ όλους τους βαθμούς, από το μηδέν μέχρι το είκοσι. Όσοι παίρνουν από δέκα και πάνω προάγονται. Οι υπόλοιποι δεν προάγονται.

Με τους Τούρκους δεν μπορείς να κάνεις ειρήνη.

Με τους Τούρκους δεν μπορείς να κάνεις ειρήνη. Ας μην έχουμε αυταπάτες. ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ με τα εγκλήματα των τούρκων…

GEWKWN

Η Τουρκία είναι μια χώρα – Βρυκόλακας, που έχει πιει το αίμα άλλων εθνών και φυλών επί 700 χρόνια, είναι μεταξύ των εκτός νόμου χωρών της υφηλίου που δεν πρέπει να υπάρχουν και πρέπει να εξαφανιστούν απ’ το χάρτη της Υδρογείου.

Κάθε εκατοστό του εδάφους της Τουρκίας έχει κλαπεί από άλλους. Στον κατάλογο των χωρών που έπεσαν θύματα των λεηλασιών και των φρικαλεοτήτων της περιλαμβάνονται: Αρμενία, Κουρδιστάν, Συρία, Ελλάδα, Αλβανία, Βουλγαρία, Μάλτα, Κύπρος, Ρουμανία, Σερβία, Βοσνία, Κρήτη, Γεωργία και Ουγγαρία, όλες χώρες ανώτερες πολιτιστικά από τους Τούρκους.

ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ δυνατόν να… αγαπήσεις τον κατακτητή, τον εισβολέα και τον βιαστή σου, τον σφαγέα και τον δολοφόνο σου, τον άρπαγα και τον εξολοθρευτή της κληρονομιάς και της ιστορίας σου; Δεν είναι δυνατόν!

ΚΟΡΟΝΟΪΟΣ, σπάει η ομερτά! Οι Έλληνες ιατροί υπερασπίζονται την αλήθεια απέναντι στους πραιτοριανούς της σύγχρονης επιστημονικής βαρβαρότητας...

Έλληνες ιατροί υπερασπίζονται την αλήθεια, ενάντια στους πραιτοριανούς της σύγχρονης επιστημονικής βαρβαρότητας!..

Ανακοίνωση

Ολόκληρη η ανθρωπότητα απ' άκρου εις άκρον της γης βιώνει σήμερα μία πρωτόγνωρη και ταυτόχρονα ασύμμετρη απειλή με απρόβλεπτες και καταστροφικές συνέπειες. Κινδυνεύει δηλαδή η ίδια η υπόσταση του ανθρώπου ως είδος, ο τρόπος ζωής του, η ελευθερία του, ο τρόπος διακυβέρνησης του και η απρόσκοπτη επιβίωση του γενικότερα.

Λόγω των έκτακτων αυτών κοινωνικών συνθηκών, αναγκών και προβλημάτων, που έχουν προκύψει στη χώρα μας, αλλά και σ' ολόκληρο τον κόσμο, η Ελληνική επιστημονική κοινότητα παρακολουθεί νυχθημερόν την αρχή, την πορεία και την εξέλιξη αυτής της ιδιότυπης και ιδιόμορφης εφιαλτικής απειλής.

Ο όσιος Θεοδώρητος ο φωτιστής των Λαπώνων

Ο όσιος Θεοδώρητος, μία από τις σημαντικότερες μορφές των αγίων ιεραποστόλων της Ρωσίας, γεννήθηκε περί το 1490 στο Ροστώφ. Σε ηλικία δεκατριών ετών εισήλθε στην Μονή Σολοφκί και ετέθη υπό την καθοδήγηση ενός μαθητή του αγίου Ζωσιμά [17 Απρ.], που ονομαζόταν επίσης Ζωσιμάς.

Μετά από διακονία δεκαπέντε ετών χειροτονήθηκε διάκονος και, αφού πέρασε ακόμη ένα έτος κοντά στον πνευματικό πατέρα του, ξεκίνησε για προσκύνημα σε διάφορα μοναστήρια. Αφού πέρασε κάποιο διάστημα κοντά στον άγιο Αλέξανδρο του Σβιρ [30 Αυγ.] και δύο χρόνια στην Μονή του Αγίου Κυρίλλου της Λευκής Λίμνης, αποσύρθηκε για να ζήσει ως ερημίτης κοντά στο μοναστήρι που ίδρυσε ο Πορφύριος, ηγούμενος της Αγίας Τριάδος του Αγίου Σεργίου (1521-1525).

Κατά την περίοδο αυτή συντάχθηκε με τους οπαδούς του αγίου Νείλου του Σόρα [7 Μαΐου] που αντιτάχθηκαν στην μεγάλες μοναστηριακές ιδιοκτησίες και κατόπιν επέστρεψε κοντά στον πνευματικό του πατέρα για να τον βοηθά μέχρι την μακαρία κοίμησή του.

«ΚΥΡΙΕ, ΓΙΑΤΙ Μ’ ΑΦΗΣΕΣ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΝΑ ΒΑΣΑΝΙΣΤΩ;»

Το παράπονο του Οσίου Ιωάννου του «Καρτερικού» και «Πολύαθλου»

Ο όσιος Ιωάννης, ο αθλητής της κατά Χριστόν παρθενίας και καθαρότητας, έζησε πολλά χρόνια έγκλειστος στο Σπήλαιο του Αγίου Αντωνίου (983–1073) [10 Ιουλ.], του αγιασμένου κτήτορα της περίφημης Κιεβο-Πετσέρσκαγια Λαύρας των Σπηλαίων. Ένας από τους αδελφούς, που δοκιμαζόταν από τον δαίμονα της πορνείας σε σημείο που να θέλει να εγκαταλείψει το μοναστήρι, ήλθε κάποτε να τον βρει ζητώντας με αγωνία τη βοήθειά του.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΔΕΥΤΕΡΑ 17 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2020

Ὁ Ἅγιος Μύρων ὁ Μάρτυρας

Τὶ μοι κεφαλῆς ἡ τομή, Μύρων λέγει.
Πρὸς τὸ στέφειν μέλλον με πάντιμον στέφος;
Ἑβδομάτῃ δεκάτῃ Μύρωνα τάμε ξίφος ὀξύ.

Ὁ Ἅγιος Μύρων μαρτύρησε ὅταν αὐτοκράτωρ ἦταν ὁ Δέκιος, τὸ 250 μ.Χ. Καταγόμενος ἀπὸ πλούσια οἰκογένεια, θὰ μποροῦσε νὰ ζήσει ἄνετα, μὲ ὅλα τὰ ἐπίγεια ἀγαθὰ ποὺ θὰ ἐπιθυμοῦσε. Ὅμως ἡ μεγάλη του ἀγάπη πρὸς τὸ Χριστό, ἔκανε τὸ Μύρωνα νὰ χειροτονηθεῖ ἱερέας. Ἀφιερώθηκε, λοιπόν, ὁλοκληρωτικὰ στὸ ποιμαντικό του καθῆκον καὶ δίδασκε, νουθετοῦσε καὶ βοηθοῦσε τὸ κάθε ἕνα μέλος τοῦ ποιμνίου του. Μεριμνοῦσε καθημερινὰ γιὰ τοὺς φτωχούς, τὶς χῆρες καὶ τὰ ὀρφανά.

Ο Άγιος Παΐσιος σε μια θαυμάσια και αληθινή διήγηση, που μας δείχνει το πως ένας άνθρωπος ο οποίος έχει μόνο καλούς λογισμούς δεν πέφτει ποτέ σε κατάκριση…

«Μια φορά ένα παιδί δευτέρας γυμνασίου ήρθε στο Καλύβι και χτύπησε το σιδεράκι στην πόρτα. Είχα ένα τσουβάλι γράμματα να διαβάσω, αλλά είπα, ας βγω να δω τι θέλει, διηγείται ο Άγιος Παΐσιος.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: Στον άνθρωπο που παραπονιέται επειδή δεν πιστεύει στον Θεό

Τι αμαρτία έπραξες και σε βρήκε αυτή η ατυχία πάνω απ’ όλες τις δυστυχίες; Να διακόψεις τη σχέση σου με την πηγή της ζωής και Τον Δωροδότη του λογικού; Να απαρνηθείς Εκείνον, του οποίου το αιώνιο Ον είναι πιο οφθαλμοφανές από το δικό μας εφήμερο ον και με του οποίου την ύπαρξη μόνο μπορεί να επιβεβαιωθεί και η δική μας ύπαρξη; 

Ο Θεός δεν κρύβεται από τον άνθρωπο. Ο αμαρτωλός άνθρωπος κρύβεται από τον Θεό· κρύβεται ώσπου εντελώς να Τον χάσει από την όψη. Όπως γράφει για τους προγόνους των ανθρώπων όταν αμάρτησαν: «Καὶ ἤκουσαν τῆς φωνῆς Κυρίου τοῦ Θεοῦ περιπατοῦντος ἐν τῷ παραδείσῳ τὸ δειλινόν, καὶ ἐκρύβησαν ὃ τε Ἀδὰμ καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ ἀπὸ προσώπου Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἐν μέσῳ τοῦ ξύλου τοῦ παραδείσου» (Γεν. 3, 8). 

Κυριακή Ι΄ Ματθαίου: (†) Ἐπίσκοπος Αὐγουστίνος Καντιώτης- Γενεὰ ἄπιστη καὶ διεφθαρμένη

«Ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη, ἕως πότε ἔσομαι μεθ᾽ ὑμῶν, ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν;» (Ματθ. 17,17)

 

Ἀκούσατε, ἀγαπητοί μου, τὸ ἱερὸ καὶ ἅγιο εὐαγγέλιο; Δὲν ἐννοῶ ἂν τ᾽ ἀκούσατε μὲ αὐτὰ τὰ αὐτιά, ἀλλὰ μὲ τὰ ἐσωτερικὰ τῆς ψυχῆς. Ἂν ἀκούγαμε τὸ εὐαγγέλιο, θὰ ζούσαμε σὰν ἄγγελοι. Τὰ λόγια του εἶνε λόγια ἐκείνου ποὺ ποτέ δὲν ἔσφαλε, τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, γραμμένα μὲ τὸ αἷμα του. Ἂς τ᾽ ἀκούσουμε.

Σήμερα τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ εἶνε κάπως παράξενα. Ξέρουμε ὅτι ὁ Χριστὸς ἦταν πρᾶος, γεμᾶτος ἀγάπη. Ἀλλὰ ἐδῶ ἀστράφτει καὶ βροντᾷ, πέφτουν κεραυνοί. 

Κυριακή I´ Ματθαίου 16/8/20, Συναξάρι, Όρθρος, Απόστολος και Ευαγγέλιο, Ομιλία

Ἁγίου Μανδηλίου, Διομήδους, Τιμοθέου Εὐρίπου, Γερασίμου τοῦ ἐν Κεφαλληνίᾳ (Βιογραφίες ΕΔΩ), Ἰωσὴφ Ἡσυχαστοῦ (ΕΔΩ). Για το συγκινητικό συναξάρι του Αγίου παιδομάρτυρος Ταρσιζίου δείτε ΕΔΩ

 

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2020

Ὁ Ἅγιος Διομήδης 

Ἠθλησε καὶ ζῶν, καὶ θανὼν Διομήδης,
Προαιρέσει ζῶν, καὶ νεκρὸς τομῇ κάρας.
Ἕκτῃ καὶ δεκάτῃ νέκυς ἐτμήθη Διομήδους.

Γεννήθηκε στὴν Ταρσὸ τῆς Κιλικίας καὶ σπούδασε τὴν ἰατρικὴ ἐπιστήμη. Ἡ ἐπιστημονική του γνώση δὲν τὸν ἔκανε ὑπερήφανο, ἀλλὰ διατήρησε τὴν εὐσέβεια, στὴν ὁποία τὸν ἀνέθρεψαν οἱ γονεῖς του.

Καὶ ὅπως ὁ Κύριος, ὁ Ἰατρὸς τῶν σωμάτων καὶ τῶν ψυχῶν τῶν ἀνθρώπων, «ἐλάλει αὐτοὶς περὶ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, καὶ τοὺς χρείαν ἔχοντας θεραπείας ἰάσατο», μιλοῦσε δηλαδὴ σ’ αὐτοὺς γιὰ τὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ γιάτρευε ἐκείνους ποὺ εἶχαν ἀνάγκη θεραπείας, ἔτσι καὶ ὁ Διομήδης, μιμούμενος τὸν Κύριό του καὶ Θεό του, ἐξασκοῦσε ἀφιλοκερδῶς καὶ φιλάνθρωπα τὸ ἰατρικό του ἐπάγγελμα.

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής: Η Κοίμησις της Θεοτόκου

Τώρα, μὲ τὴν Χάριν της, θὰ ὁμιλήσωμε περὶ τῆς ἐξόδου καὶ τῆς Μεταστάσεως αὐτῆς ἀπὸ τὸν παρόντα κόσμον εἰς τὴν αἰώνιον Βασιλείαν τοῦ Υἱοῦ της. Εἶναι ὄντως φαιδρὰ καὶ χαρμόσυνος γιὰ τὴν ἀκοὴν τῶν φιλοθέων ἡ τοιαύτη διήγησις. 

Ὅταν, λοιπόν, ὁ Χριστός, ὁ Θεός μας, εὐδόκησε νὰ μεταθέση τὴν παναγίαν καὶ πανάμωμον μητέρα του ἀπὸ τὸν κόσμον αὐτὸν εἰς τὴν Βασιλείαν του, προκειμένου νὰ λάβη τὸν ἄφθαρτον στέφανον τῶν ὑπερφυῶν ἀγώνων καὶ ἀρετῶν της, νὰ τὴν τοποθετήση θεομητροπρεπῶς «ἐκ δεξιῶν του, περιβεβλημένην μὲ πορφύραν καὶ πεποικιλμένην ἐν ἱματισμῷ διαχρύσῳ» (Ψαλμ. μδ ́, 12) καὶ νὰ τὴν ἀνακηρύξη Βασίλισσαν πάντων τῶν κτισμάτων, ὁδηγῶν αὐτὴν εἰς τὸ ἐσώτερον τοῦ καταπετάσματος καὶ ἐγκαθιστῶν εἰς τὰ ἐπουράνια Ἅγια τῶν Ἁγίων, τῆς ἐγνωστοποίησε ἐκ τῶν προτέρων τὴν ἔνδοξον αὐτῆς μετάστασιν. 

Παναγία Τήνου: Τα θαύματα στους πονεμένους προσκυνητές

Οσοι έχουν ασχοληθεί με την εύρεση της Εικόνας και την ανέγερση του ναού, θεωρούν ότι το πρώτο θαύμα που καταγράφηκε, ήταν το 1823, όταν θεραπεύτηκε από την πανώλη ένα νεαρό παιδί. 

Ωστόσο, ως μοναδικό θαύμα καταγράφεται η ανάβλυση νερού από το πηγάδι που «ούτε δάκρυ νερού δεν έβρισκες» την ώρα της θεμελίωσης του Κάτω Ναού της Ευρέσεως, ο οποίος ονομάστηκε -για τον λόγο αυτό-Ναός της Ζωοδόχου Πηγής.

Ενα θαύμα ανάλογο με αυτό της ανάβλυσης του νερού, που έχει σχέση επίσης με τον ναό είναι και η μεταφορά πορσελάνης για τις ανάγκες της ανέγερσης. Σύμφωνα με μαρτυρίες παλαιότερων, ένα πλοίο μετέφερε θηραϊκή γη (πορσελάνη) κατά την περίοδο όπου έμπαιναν τα θεμέλια του ναού.Τότε ξέσπασε θύελλα, η οποία απειλούσε να καταποντίσει το καράβι. 

π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος: Παναγία, Θεοτόκος, Παρθένος Μαρία

Η Ορθόδοξη Εκκλησία παραδέχεται την παρθένο Μαρία αληθινά Θεοτόκο και κηρύττει την αειπαρθενία της δηλαδή έμεινε παρθένος, όχι μόνο κατά τη γέννηση του Xριστoύ, αλλά και μετά από αυτήν.

Η παρθένος Μαρία δεν γέννησε βέβαια τη θεία φύση τού Χριστoύ. Όμως στα σπλάχνα της ενώθηκε πραγματικά ο Θεός με τον άνθρωπο, η θεία και η ανθρώπινη φύση. Έτσι η παρθένος Μαρία έγινε το εργαστήριo της θεανθρώπινης ένωσης και είναι αληθινά Θεοτόκος (Λουκ. α' 35. 43. 68. 76, πρβλ Μαλαχ. γ' 1).

Ο Xριστός δεν είχε δύο πρόσωπα, αλλά ένα. Γι' αυτό λέμε πώς αυτό πού συμβαίνει στη μία Του Φύση, συμβαίνει σε Αυτόν τον ίδιο. Ότι συμβαίνει στο σώμα Του συμβαίνει σε Αυτόν τον ίδιο, γιατί ήταν πραγματικά δικό Του σώμα (πρβλ Πράξ. κ' 28).

Ο τορπιλισμός της «Έλλης» στην Τήνο [15 Αυγούστου 1940] (Αναδημοσίευση)

Την εποχή που ξεκίνησε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, η ναυτική σημασία του γεωγραφικού χώρου και του στόλου της Ελλάδας δεν είχε την αντίστοιχη βαρύτητα που είχε εμφανίσει το καλοκαίρι του 1914. 

Το γεγονός αυτό που οφειλόταν: α) στο ότι η Μεγάλη Βρετανία αφ’ ενός ενδιαφερόταν να προασπίσει τα συμφέροντά της στον Ινδικό και τον Ειρηνικό Ωκεανό β) τη μεγάλη ναυτική δύναμη των Γάλλων στη Μεσόγειο και γ) την αρχική ουδετερότητα της Ιταλίας.

Αυτός ο συνδυασμός ήταν που γέννησε ίσως σε κάποιους την ελπίδα ότι η χώρα μας δεν θα χρειαζόταν να αναμειχθεί στον νέο αυτόν καταστροφικό πόλεμο. Τα πράγματα όμως άλλαξαν με την πτώση της Γαλλίας και την έξοδο της Ιταλίας στον πόλεμο στο πλευρό της Γερμανίας τον Μάιο του 1940.

Θαύμα Παναγίας Τήνου: Εμφανίστηκε η Παναγία και γιάτρεψε ψυχασθενή

Θαύμα Παναγίας Τήνου: Σ’ όλη την Ελλάδα επικρατεί μεγάλη συγκίνηση εξαιτίας μίας θαυμαστής εμφάνισης στη φημισμένη εκκλησία της Θεοτόκου στο νησί της Τήνου. Αυτό συνέβη το 1935.

Κάποια νεαρή δασκάλα Μαρία Καλημαγείρου, με καταγωγή απ’ τη Μικρά Ασία, ασθενούσε από βαριά νευρασθένεια, που ήδη έφθανε στην τρέλα. Μετά από πολύχρονη και μάταια θεραπεία στην Αθηναϊκή πολυ- κλινική η μητέρα της την πήγε στην Τήνο. Όταν έφθασαν εκεί, η Μαρία δεν ήθελε με τίποτα να πάει στην εκκλησία.

Την πήγαν στο ξενοδοχείο. Το βράδυ την ξε γέλασαν και την κάλεσαν δήθεν για βόλτα. Όταν περ πάτησαν λίγο, λέει ξαφνικά η Μαρία, ότι κάτι την τρα βά δυνατά προς την εκκλησία και κάλεσε τη μητέρα της και τους άλλους οι οποίοι ήταν μαζί τους να πάνε στην εκκλησία.

15 Αυγούστου, Η Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος α’.
Ἐν τῇ Γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας, ἐν τῇ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε· μετέστης πρὸς τὴν ζωήν, μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς, καὶ ταῖς πρεσβείαις ταῖς σαῖς λυτρουμένη, ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον
Ἦχος πλ. β’. Αὐτόμελον.
Τὴν ἐν πρεσβείαις ἀκοίμητον Θεοτόκον, καὶ προστασίαις ἀμετάθετον ἐλπίδα, τάφος καὶ νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν, ὡς γὰρ ζωῆς Μητέρα, πρὸς τὴν ζωὴν μετέστησεν, ὁ μήτραν οἰκήσας ἀειπάρθενον.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΣΑΒΒΑΤΟ 15 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2020

Ἡ Κοίμησις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου

Οὐ θαῦμα θνῄσκειν κοσμοσώτειραν Κόρην,
Τοῦ κοσμοπλάστου σαρκικῶς τεθνηκότος.
Ζῇ ἀεὶ Θεομήτωρ, κἂν δεκάτῃ θάνε πέμπτῃ.

Όπως είναι γνωστό, επάνω από το Σταυρό ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, έδωσε εντολή και την Παναγία μητέρα του παρέλαβε ο Ιωάννης ο Ευαγγελιστής στο σπίτι του, όπου διέμενε μαζί με τον αδελφό του Ιάκωβο και τη μητέρα του Σαλώμη, συγγενή της Θεοτόκου. Όταν δε ήλθε η στιγμή να τελειώσει την επίγεια ζωή της, άγγελος Κυρίου (η παράδοση λέει ότι ήταν ο Aρχάγγελος Γαβριήλ) της το έκανε γνωστό τρεις μέρες πριν.

Η χαρά της Θεοτόκου υπήρξε μεγάλη, διότι θα συναντούσε το μονογενή της Υιό και Θεό όλων των ανθρώπων. Πήγε, λοιπόν, και προσευχήθηκε στο όρος των Ελαίων, όπου συνήθιζε να προσεύχεται και ο Κύριος Ιησούς. Έπειτα, γύρισε στο σπίτι του Ιωάννη, όπου έκανε γνωστή την επικείμενη κοίμηση της.

Νώντας Σκοπετέας: Στῆς Μεγαλόχαρης τὴν αποσκιάδα (2 παιδιὰ στὴν Τῆνο παραμονὴ τῆς Παναγίας) (ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ)

Μόνο τὸ δάκρυ μπορεῖ νὰ περιγράψει κάπως αὐτὸ ποὺ ἡ καρδιὰ αἰσθάνεται σὰν βρίσκεσαι στὴν Τῆνο. Ἕνας μαγνήτης ποὺ διαρκῶς τὴν τραβᾶ νύχτα καὶ μέρα εἶναι ἡ Μεγαλόχαρη Μάνα. Ἕνας ὕμνος ποὺ δὲν σταματᾶ οὔτε ἐλάχιστα νὰ σὲ συγκλονίζει, καθὼς ἀνεβαίνεις τὸν ἀνήφορό της: Εὐαγγελίζου γῆ χαρὰν μεγάλην. Αἰνεῖτε οὐρανοὶ Θεοῦ τὴν δόξαν!

Στὰ δεξιά σου ὁ στενὸς διάδρομος, ἀναμένει τὰ γόνατα τῆς ψυχῆς σου νὰ συρθοῦν πάνω του. Ἀμέτρητα μάτια σὲ κοιτοῦν κι ὅμως δὲν θὰ νοιώσεις ποτὲ πιὸ μόνος σου μὲ τὴν Μεσίτρια τοῦ κόσμου. Σὰν φτάσεις μπροστά της καὶ κλίνεις τὴν κεφαλήν σου, καρτεράς τὸ πιὸ γλυκό, μητρικό της χάδι καὶ ἕνα δροσερὸ φύσημα ἀνακουφιστικὸ ἀπὸ τὰ πάνσεμνα χείλη της. Καὶ μόλις ἀπομακρυνθείς, ἀμέσως ἀρχίζεις νὰ συλλογᾶσαι τὸ πότε θὰ σὲ ξαναξιώσει καὶ νὰ βιώνεις τόσο μοναδικὰ καὶ ἀνεπανάληπτα τὸ παύλειο ἐκεῖνο ρῆμα:

τῇ ἐλπίδι χαίροντες, τῇ θλίψει ὑπομένοντες͵ τῇ προσευχῇ προσκαρτεροῦντες...

ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ “Η ΚΥΠΡΟΣ ΚΕΙΤΑΙ ΜΑΚΡΑΝ”;

Του Παναγιώτη Αποστόλου

Πολιτικού αναλυτή – αρθρογράφου

egerssi@otenet.gr

www.egerssi.gr

Από την πρώτη στιγμή της εκδηλωθείσας κρίσεως στο Αιγαίο από την πλευρά της Τουρκίας με την Navtex της 21ης Ιουλίου 2020 ισχυρίστηκα ότι, αυτή η κλιμάκωση της έντασης υποκινήθηκε από τις ΗΠΑ και την Γερμανία, προκειμένου να ξεκινήσει η παράσταση που ετοιμάζουν επί σειρά ετών για συνεκμετάλλευση του ορυκτού μας πλούτου στο Αιγαίο Πέλαγος και την συγκυριαρχία και συνδιοίκηση των νησιών μας στο ελληνικό αρχιπέλαγος, με πρωταγωνιστή τον Τούρκο Σουλτάνο Ρ. Τ. Ερντογάν! Κατέδειξα, πως ΗΠΑ και Γερμανία, τελείως ξεδιάντροπα διαμήνυσαν ότι, στην Ανατολική Μεσόγειο υπάρχουν αμφισβητούμενα ύδατα (State Department), και πως πρέπει να γίνει ειρηνική διευθέτηση των διαφορών με βάση τον Χάρτη του ΟΗΕ προσφεύγοντας εάν είναι απαραίτητο (Ελλάδα και Τουρκία) στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (Κομισιόν), αποδεικνύοντας έτσι την βαθύτερη στόχευσή τους, που είναι φυσικά η αρπαγή του πλούτου του Αιγαίου!

Ο θρίαμβος της προδοσίας!

Γράφει ο Νίκος Ταμουρίδης

«Πορφυρέαν σοι Λεωνίδα, ώπασε χλαίνην Ξέρξης, ταρβήσας έργα τεάς αρετάς. Ου δέχομαι! Προδόταις αύτα χάρις. Ασπίς έχει με και νέκυν, ο πλούτος γαρ ουκ εμόν εντάφιον», δηλ. «Με πορφυρά χλαίνη σε σκέπασε ο Ξέρξης Λεωνίδα, φοβηθείς τα έργα των αρετών σου. (Αλλά είπες) Δεν δέχομαι! Αυτά είναι χάρη για τους προδότες. Είθε η ασπίδα να με σκεπάζει και νεκρόν, αφού ο πλούτος δεν (θέλω να) είναι δικό μου εντάφιο», διατρανώνει επιτύμβιο επίγραμμα προς τιμήν του Λεωνίδα, τιμώντας τον άνδρα για την, μοναδικής ιστορικής και όχι μόνο αξίας, μάχη των Θερμοπυλών.

Δεν τολμούμε φυσικά να κάνουμε σύγκριση των αρχόντων Ελλήνων της εποχής εκείνης με τους σημερινούς Έλληνες (;) άρχοντες, γιατί:

ΕΝΑ ΤΙΜΗΤΙΚΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΤΗΣ 14ης ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1974

Γράφει ὁ Ἀντώνης Ἀντωνᾶς

Ο ΗΡΩΑΣ ΧΡΙΣΤΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΑΣ. 

ΕΛΑΒΕ ΜΕΡΟΣ ΣΤΗΝ ΝΙΚΗΦΟΡΑ ΜΑΧΗ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΤΟΥ ΙΣΧΥΡΟΥ ΤΚ ΘΥΛΑΚΑ ΛΑΡΝΑΚΑΣ. 

ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΕ ΣΤΗΝ ΑΝΙΣΗ ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΚΥΘΡΟΥ. ΠΕΡΙΚΥΚΛΩΘΗΚΕ ΑΠΟ ΜΥΡΙΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ.ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΛΙΓΟΥΣ ΣΥΜΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΟΥ...

Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ, ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΚΗ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ

Πρωτοπρεσβ. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος                                                                                         14-08-2020

Ὁ μακαριστός Προηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους Ἀρχιμ. Γεώργιος Γρηγοριάτης – Καψάνης, σέ ὁμιλία του στήν Κοίμηση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τό 1981[1], ἐπεσήμανε : 

«Ὅπως ὅλα τά τῆς Θεοτόκου μυστήρια ἦταν μυστήρια ἀγάπης τελείας, προσφορᾶς τελείας, ὑπακοῆς τελείας, ἐλευθερίας τελείας, προσφορᾶς τῆς ἐλευθερίας της πρός τόν Θεό, ἔτσι καί ἡ μακαρία καί σεπτή της Κοίμηση, «τελευταῖον οὖσα ἐπ' Αὐτή μυστήριον», ὅπως λέγει καί τό πρῶτο τροπάριο τῆς Λιτῆς τοῦ Ἑσπερινοῦ. Ἦταν καί αὐτή τό τελευταῖο μέν ἐπίγειο μυστήριο τῆς Παναγίας, ὅμως καί αὐτό ἦταν μυστήριο ἀγάπης, ἐλευθερίας καί ὑπακοῆς.

Ὅπως προσφέρθηκε ὡς τριετές νήπιο – οἱ γονεῖς της τήν προσέφεραν στόν Ναό τοῦ Σολομῶντος, γιά νά ὑπηρετεῖ στά Ἅγια τῶν Ἁγίων – μέ ὅλη της τήν καρδιά καί τήν θέληση, ὅπως προσφέρθηκε κατά τήν ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ στό μήνυμα τό ἀρχαγγελικό ὅτι θά γίνει ἡ Μητέρα τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ, ἔτσι καί τώρα, πού ἦλθε ἡ ὥρα, καί Αὐτή, ὡς ἄνθρωπος θνητός πού ἦταν, νά φύγει ἐκ τοῦ κόσμου τούτου, πάλι προσφέρθηκε στόν Θεό μέ ἐμπιστοσύνη.

Ὁ Εἰκοσπενταδέκεμβρος ὁ Ἑξαγένναρος καί ὁ Δεκαπενταύγουστος.

Συνάντησα  ἕναν γνωστό  ἐψές καί μέ ρώτησε: Τόν δεκαπενταύγουστο θά πᾶτε πουθενά; 

-Ἐννοεῖς τῆς Παναγίας; τοῦ λέω

-Ναί μωρέ τόν δεκαπενταύγουστο μοῦ ξαναλέει μήπως καί δέν κατάλαβα καλά σέ ποιά γιορτή ἀναφέρεται. 

-Τῆς Παναγίας θά πάμε στήν ἐνορία μας τοῦ λέω καί μετά στό χωριό μέ τά παιδιά καί τά συμπεθέρια.

Ἔχω βαρεθεῖ κάθε χρόνο νά ἀκούω τούς πάντες -τούς πάντες ὄμως- νά ἀναφέρονται στήν γιορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου λέγοντας «τόν δεκαπενταύγουστο» Ἐλάχιστοι πλέον ἀκούγονται νά λένε «τῆς Παναγίας».

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2020

Προεόρτια (παραμονή) τῆς κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου

Παραμονὴ τῆς μεγάλης ἑορτῆς.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Λαοὶ προσκιρτήσατε, χεῖρας κροτοῦντες πιστῶς, καὶ πόθω ἀθροίσθητε, σήμερον χαίροντες, καὶ φαιδρῶς ἀλαλάζοντες, πάντες ἐν εὐφροσύνη· τοῦ Θεοῦ γὰρ ἡ Μήτηρ, μέλλει τῶν ἐπιγείων, πρὸς τὰ ἄνω ἀπαίρειν, ἐνδόξως· ἣν ἐν ὕμνοις ἀεί, ὡς Θεοτόκον δοξάζομεν.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Τῇ ἐνδόξῳ μνήμῃ σου ἡ οἰκουμένη, προσκιρτῶσα σήμερον, μετ’ εὐφροσύνης μυστικῶς, Θεοκυῆτορ κραυγάζει σοι· χαῖρε Παρθένε Χριστιανῶν τὸ καύχημα.