(π. Αυγουστίνος Καντιώτης)
«…Στα χρόνια αυτά που ζοῦμε, αδέρφια μου, «στώμεν καλώς»!
Μέσα στη γενεά
μας αυτή, γενεά Σοδόμων και Γομόρρας, γενεά απίστων και διεφθαρμένων
ανθρώπων, γενεά πονηρά και διεστραμμένη απ᾿ άκρου εις άκρο, «στώμεν
καλώς»!
Σάν στρατιώτης που κρατάει τη σημαία του Χριστού, ας σταθούμε
καλώς! Κι αν ακόμα μείνεις ένας, αδελφέ μου, μην απογοητευθείς.
Κι αν
ακόμα όλη η πόλις ή το χωριό σου, αρνηθούν το Χριστό, συ μην τον
αρνηθείς.
Κι αν ακόμη πάνω στο κάθε σπίτι υψωθεί η παντιέρα του
διαβόλου, στο δικό σου το σπίτι να μην υψωθεί.
Ένας να μείνεις, πίστευε
στο Θεό!
Γιατί μπορεί να είναι ψέματα τα άστρα, ψέματα ο ήλιος, ψέματα ο
κόσμος, ψέματα και οι βασιλιάδες, ψέματα τα παλάτια, όλα να είναι
ψέματα· ένα δεν είναι ψέμα, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός· όν, παίδες,
υμνείτε και υπερυψούτε εις πάντας τους αιώνας. Αμήν».
«Πᾶνος»
Mεγαλη η χάρη του
ΑπάντησηΔιαγραφή